H ύπαρξή μας αποτελείται από πνεύμα και χώμα.Τα δυο αυτά στοιχεία δεν μπορούν να αποχωριστούν.Γι'αυτό πρέπει ν'αφήνεις το σώμα να σου συμπαραστέκεται.Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός γνώριζε την αδυναμία μας και χρησιμοποίησε για χατήρι μας λέξεις,χειρονομίες,χώμα και σάλιο.Για τον ίδιο λόγο άφηνε τη δύναμή του να εκδηλώνεται και από το "κράσπεδον του ιματίου αυτού"(Ματθ. θ΄20,ιδ΄36)από τα "σουδάρια ή σιμικίνθια" που έρχονταν σε επαφή με το σώμα του αποστόλου Παύλου(Πραξ. ιθ΄122)και από αυτή τη σκιά του αποστόλου Πέτρου(Πραξ. ε΄15).
Χρησιμοποίησε λοιπόν καθετί το γήινο σαν υπόμνηση και στήριγμα στην κουραστική πορεία σου πάνω στην "τεθλιμμένην οδόν".Ας σου κάνουν μια διαρκή υπόμνηση του Δημιουργού η λευκότητα του χιονιού,το γαλάζιο του ουρανού, τα πολυεδρικά μάτια των εντόμων,η φλόγα της φωτιάς και κάθε δημιούργημα που υποπίπτει στην αντίληψή σου.Ιδιαίτερα όμως επωφελήσου από ό,τι η Εκκλησία χρησιμοποιεί για να μας βοηθήσει "ίνα παραστήσουμε τα μέλη ημών δούλα τη δικαιοσύνη εις αγιασμόν"(Ρωμ. στ΄19).Πρώτα πρώτα τη θεία Κοινωνία.Η θεία Κοινωνία αποτελεί μια αντιληπτή με τις αισθήσεις του σώματος μυστηριακή αλλά και ουσιαστική και πραγματική ένωση με τον Κύριο.Το σώμα μας και η ψυχή μας γίνονται με το μυστήριο αυτό "παλάτιον του μόνου βασιλέως"Χριστού.Με αισθητά σημεία μας βοηθούν και τα άλλα μυστήρια της Εκκλησίας μας στην προσοικείωση της αόρατης Θείας Χάρης.Το ίδιο αισθητή μας είναι και η Αγία Γραφή όπου είναι γραμμένος ο λόγος του αόρατου Θεού.Εκτός όμως από αυτά η Εκκλησία μας μας προβάλλει τις ιερές εικόνες της Παναγίας,των αγγέλων και των αγίων,χρησιμοποιεί τις παρακλήσεις και τις προσευχές,τα κεριά,το θυμίαμα,τον αγιασμό,τους ύμνους.Δέξου τα όλα αυτά με ευγνομωσύνη και χρησιμοποίησέ τα για την πνευματική σου οικοδομή και ενθάρρυνση,για την πνευματική σου προκοπή και ωφέλεια στη κατά Θεόν πορεία σου.
Φρόντιζε να εξωτερικεύεις την αγάπη σου προς τον γενναιόδωρο Κύριο της αγάπης.Ασπάζου τον Σταρό και τις ιερές εικόνες,στόλιζέ τις με άνθη.Μόνο ό,τι είναι κακ΄οφείλεις να το συμπνίγεις μέσα στη σιωπή.Ό,τι είναι καλό και ωραίο να το αφήνει να αναπνέει ελεύθερα.Όταν καθετί που μας δίνεται με αγάπη από τον Θεό,το δεχόμαστε με αγάπη,αυξάνεται και πλαταίνει ο χώρος της αγάπης μέσα μας.Και σ'αυτό ακριβώς αποβλέπει το έργο,που έχεις αναλάβει.Όσο πιο μεγάλο είναι το ποτάμι,τόσο πιο μεγάλο είναι και το δέλτα που σχηματίζει στην εκβολή του.
Χρησιμοποίησε το σώμα σου στον αγώνα που ανέλαβες.Ελάφρυνέ το και κάνε το πιο ευκίνητο απελευθερώνοντάς το από γήινα ενδιαφέροντα και πάθη.Θέλεις π.χ. να είσαι ταπεινός;Ταπείνωσε και το σώμα σου και γονάτισε.Στρέψε το μέτωπό σου προς τη γη με αντίστοιχη συντριβή του πνεύματός σου.Κάνε το αυτό όσο πιο συχνά μπορείς στο δωμάτιό σου,όταν είσαι μόνος.Αλλά και να ανασηκώνεσαι και να στέκεις και ορθός,γιατί μετά την πτώση έρχεται και η εν Χριστώ ανόρθωση.
Κάνε προσεκτικά το σταυρό σου.Είναι μια προσευχή κι αυτό.Προσευχή χωρίς λόγια.Σε μια στιγμή,ήρεμα και χωρίς την παρεμβολή περιττών λόγων,εκφράζεις τον πόθο σου σαν πιστός να γίνεις μέτοχος της ζωής του Χριστού,να σταυρώσεις τα πάθη σου και να δεχτείς ολόψυχα και χωρίς παράπονο ή γογγυσμό, ό,τι η Παναγία Τριάδα σου στέλνει.Εκτός όμως από αυτό,ο σταυρός είναι ένα όπλο εναντίον των πονηρών πνευμάτων.Κάνε συχνά και με συναίσθηση χρήση του όπλου αυτού.
Δε χτίζεται ποτέ ένα σπίτι χωρίς να υψωθούν και σκαλωσιές συγχρόνως.Μόνο ένας δυνατός πνευματικά δε χρειάζεται στον αγώνα του για πνευματική ανάταση και ζωή εξωτερικά μέσα,πνευματικέ "σκαλωσιές".Εσύ όμως είσαι δυνατός;Δεν είσαι μήπως ο πιο αδύνατος ανάμεσα στους αδύνατους;Δεν είσαι ακόμα "νήπιος " στην πνευματική ζωή;Γιατί λοιπόν δε δίνες όση σημασία χρειάζεται στις πνευματικές αυτές "σκαλωσιές",στα πνευματικά αυτά μέσα που θα σε ανυψώσουν με ασφάλεια στην καθαρή πνευματική ζωή;
Τίτο Κολλιάντερ,Ο δρόμος των ασκητών,εκδ.Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου