Ο Blackie Lawless των W.A.S.P. για την επιστροφή του στο χριστιανισμό(το είδαμε κι αυτό)

Ο frontman των WASP  μιλάει για το πως ανακάλυψε εκ νέου τον Χριστιανισμό, γιατί η μπάντα του ενέπνευσε το φόβο, και για εκείνη τη συνέντευξη του Chris Holmes 

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, Blackie Lawless ήταν ένα από τα πιο κακόφημα άτομα του rock'n'roll.Η  μπάντα του  WASP ήταν οι νέοι βασιλιάδες του  shock rock. Ο τίτλος τους από το ντεμπούτο single τους, Animal(Fuck like a beast), ήταν τόσο αμφιλεγόμενος που η δισκογραφική  τους εταιρεία EMI αρνήθηκε να το κυκλοφορήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, αφήνοντάς το στην ανεξάρτητη εταιρεία Music For Nations. Το show της μπάντας ήταν εξίσου εξωφρενικό: έριχναν ωμό κρέας στο κοινό τους, και είχαν μια γυμνή γυναίκα δεμένη σε ένα ράφι βασανιστηρίων. Το όνομα, όπως ειπώθηκε, σήμαινε We Are Sexual Perverts(Είμαστε σεξουαλικά διεστραμμένοι). Και το πιο ανησυχητικό απ 'όλα ήταν αυτό που είχε ο Lawless ανάμεσα στα πόδια του - ένα κάλυμμα καβάλου στο οποίο είχε τοποθετήσει   μια κυκλική λεπίδα πριονιού.

Έχει διανύσει πολύ δρόμο από τότε. Γεννήθηκε σαν Stephen Edward Duren στις 4 Σεπτεμβρίου, 1956 στο Staten Island της Νέας Υόρκης, εξακολουθεί να είναι ο ηγέτης των WASP αλλά ο άνθρωπος και η μπάντα του έχουν αλλάξει πολύ. Το τελευταίο άλμπουμ των  WASP , Golgotha, έχει βαρύ ροκ ήχο συγκρίσιμο με το πρώιμο έργο τους, αλλά το στιχουργικό  περιεχόμενο μας  ενημερώνει για μια σημαντική εξέλιξη στην προσωπική ζωή του Blackie Lawless -την  εκ νέου ανακάλυψη του Χριστιανισμού.

Είναι μια απρόσμενη και ειρωνική στροφή στην ιστορία ενός ανθρώπου του οποίου η μπάντα κάποτε έφερε το φόβο του Θεού στη Μέση Αμερική. Αλλά, όπως λέει ο Lawless, αυτή η ιστορία έχει τώρα ένα αίσιο τέλος ...

-Είσαι ο τύπος από τους  WASP,είσαι επίσης ένας αναγεννημένος Χριστιανός. Υπάρχει μια  εγγενής σύγκρουση σε αυτό;

Blackie Lawless: Αυτό είναι αλήθεια, αλλά αν οι άνθρωποι πραγματικά ακούσουν το νέο άλμπουμ, θα μπορούσαν να φύγουν με μια διαφορετική προοπτική για αυτό. 

-Ποια είναι η έννοια του τίτλου του album;

-Γολγοθάς είναι από τα εβραϊκά. Σημαίνει  ο τόπος του κρανίου. Είναι το όνομα για το λόφο όπου σταυρώθηκε ο Χριστός.Αυτός ο λόφος εξακολουθεί να υπάρχει και μοιάζει με ένα ανθρώπινο κρανίο. 

-Ποιο είναι το μήνυμα που προσπαθείτε να μεταφέρετε σε αυτό το άλμπουμ;

-Δεν υπάρχει ούτε ένα μήνυμα. Θέλω μόνο να κάνω τους ανθρώπους να σκέφτονται. Είναι αυτό που έχω προσπαθήσει να κάνω τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια - να κάνω τους ανθρώπους να σκέφτονται. Αν πάτε πίσω στο[1989 WASP άλμπουμ]  The Headless Children , η φράση ανοίγματος λέει: «Πατέρα, έλα να μας σώσεις από αυτή την τρέλα που είμαστε υποδουλωμένοι/ Θεέ της δημιουργίας, είμαστε τυφλοί;" Ακόμα και τότε μιλούσα για αυτά τα πράγματα , αν και όχι απαραίτητα γνωρίζοντάς το.

-Πώς θα περιγράφατε αυτή την αλλαγή στη ζωή σας - είναι προσηλυτισμός ή επιστροφή στο χριστιανισμό;

-Ενδιαφέρουσα ερώτηση - την κάνω στον εαυτό μου τα τελευταία δέκα χρόνια. Θα υπάρξουν στιγμές που το αισθάνομαι σαν ένα νέο προσηλυτισμό, αλλά τότε θυμάμαι την εφηβεία μου και σκέφτομαι, όχι, αυτό είναι μια επέκταση. Από Βιβλική άποψη, αν δούμε ιστορίες όπως ο άσωτος υιός, βλέπουμε μια τεράστια πτώση , και όμως κάποιον που ήταν σε θέση να επιστρέψει. Αν αυτή είναι η περίπτωση, τότε σίγουρα ταιριάζει η περιγραφή.

-Υπήρξε μια καθοριστική στιγμή γι 'αυτό ;

-Όχι ακριβώς. Δεν ήταν ότι κάτι κακό συνέβη. Ήταν μια αργή σταδιακή διαδικασία. Αυτό δεν συνέβη εν μία νυκτί.

-Τι συνέβη στην εφηβεία σας;

-Όταν έφυγα από την εκκλησία ήμουν δεκαοκτώ. Έφυγα γιατί αποξενώθηκα με την έννοια της θρησκείας.Αυτό που ανακάλυψα αργότερα ήταν ότι η θρησκεία ήταν ένα κατασκεύασμα της φαντασίας του ανθρώπου. Και η θεσμοθετημένη σκέψη που πηγαίνει μαζί με αυτή, εγώ δεν ήθελα καμία σχέση με αυτό, και έτσι έφυγα από την εκκλησία και ήρθα στην Καλιφόρνια και πήγα τόσο μακριά από αυτή όσο θα μπορούσε ενδεχομένως κάποιος να πάει. Τριγύρναγα για τα επόμενα είκοσι χρόνια κοπανώντας σε τοίχους σκεπτόμενος ότι ήμουν θυμωμένος με το  Θεό.

-Και μετά τι;

-Μια μέρα ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι θυμωμένος με το Θεό, είμαι θυμωμένος με τον Άνθρωπο για τη θεσμοθετημένη σκέψη στην οποία με υπέβαλε. Και όταν άρχισα να επιστρέφω στην πίστη μου, κατάλαβα δεν υπήρχε κανείς σε αυτόν τον πλανήτη πιο αντι-θρησκευτικός από τον ίδιο τον Ιησού Χριστού. Αν κοιτάξει κανείς τι είπε στους θρησκευτικούς άρχοντες της εποχής του, ο ίδιος καταφέρθηκε εναντίον αυτών των τύπων

-Έτσι είναι η πίστη σας εντελώς προσωπική;

-Απολύτως. Η πίστη μου επικεντρώνεται στον Ιησού Χριστό και τη Βίβλο  και τίποτα άλλο. Δεν θέλω να ξέρω για τη γνώμη κανενός. Αν οι άνθρωποι θέλουν να μιλήσουν γι 'αυτό,  εντάξει. Αλλά μην αρχίσετε να διακόπτετε με ό, τι νομίζετε ότι είναι η ιδέα σας. Αν δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από ό, τι είναι γραμμένο στη Βίβλο, δεν θέλω να το γνωρίζω.

-Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει: Μην πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις ...

-Ναι. Οι άνθρωποι λένε ότι με την Αγία Γραφή έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο που γράφτηκε από ανθρώπους. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά είστε επίσης έχουμε να κάνουμε με εξήντα έξι βιβλία γραμμένα από σαράντα διαφορετικούς συγγραφείς που εξαπλώθηκαν πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια σε τρεις διαφορετικές ηπείρους, και ενώ οι  περισσότεροι από αυτούς  δεν γνώριζαν ο ένας τον άλλο, αλλά θα δείτε ότι ολοκληρώνουν ο ένας  τις προτάσεις του άλλου . Είναι αδύνατο αυτοί οι άνδρες να μπορούσαν να γράψουν αυτά χωρίς θεϊκή έμπνευση.

-Έχετε απόλυτη βεβαιότητα σε όλα αυτά;

-Έπρεπε να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση στον εαυτό μου μια για πάντα: Είναι αληθινό; Γι 'αυτό και άρχισα να σκάβω βαθιά στη Βίβλο, και μια μέρα κατάλαβα: Διαβάζω το ζωντανό Λόγο του Θεού του ζώντος.

-Πότε ακριβώς συνέβη αυτό;

-Δέκα χρόνια πριν.

-Και αυτό ήταν όταν σταμάτησες να παίζεις το Animal(Fuck Like a Beast)στις συναυλίες των WASP .

-Ναι. Κατά τη στιγμή που επέστρεψα στην πίστη μου, είπα, «Αυτό είναι -. Δεν μπορώ να σταθώ σε ένα στάδιο και να το πω αυτό»Υπάρχει ένας στίχος της Βίβλου που λέει: ". Ας μην προέρχεται διεφθαρμένη ομιλία από το στόμα σας» Ανάμεσα σε μένα και σε εσάς και τo fencepost, αυτό το τραγούδι τέθηκε στη ζωή μου για έναν λόγο - για μένα να δημιουργήσω την φασαρία που έγινε με την PMRC και να κάνω το συγκρότημα γνωστό , και στη συνέχεια για να ανακοινώσω στον κόσμο ότι ποτέ δεν θα παίξω ξανά αυτό  το τραγούδι.

-Εγκαταλείψατε το τραγούδι για να κάνετε μια δήλωση.

-Ακριβώς. Λέω στους ανθρώπους τώρα,ότι η σιωπή του είναι εκκωφαντική.  Λειτούργησε σαν μια γοητεία.   

-Όταν θυμάστε το 1984 και τη πρώτη φορά που οι WASP έπαιξαν στο Ηνωμένο Βασίλειο - με αυτό το κάλυμμα καβάλου, ρίχνοντας κομμάτια  κρέατος σε οπαδούς και κάνοντας διάφορα S & M με τη γυναίκα στο ράφι - πώς αισθάνεστε γι 'αυτό τώρα;

-Επιτρέψτε μου να σας πω τι συνέβη το '89. Είχαμε κάνει το The Headless Children και ήμουν σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Είχαμε λύσει το σκάφος από την αποβάθρα και σκόπιμα παρασυρόμασταν στη θάλασσα. Πήγα σε ένα club ένα βράδυ και ένα βίντεο έπαιζε σε μια μεγάλη οθόνη - το show μας από '84 στο Lyceum στο Λονδίνο. Δεν είχα δει αυτό το βίντεο από τη στιγμή που το κάναμε, και ήμουν έκπληκτος με αυτό που είδα. Ήταν σαν να έβλεπα κάποιον άλλο. Ήταν η πρώτη φορά που μπορούσα πραγματικά να μας δω με τον τρόπο που ο κόσμος μας έβλεπε. Και δεν εννοώ μόνο τους ανθρώπους που τους αρέσαμε- εννοώ τους κριτικούς και τους ανθρώπους που ήταν φοβισμένοι από εμάς. Και εγώ τότε κατάλαβα γιατί φοβήθηκαν από εμάς. 

-Τι νομίζετε ότι ενέπνευσε τον φόβο;

-Όταν κοίταγες κάποιες άλλες μπάντες που έκαναν θεατρικό ροκ ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε, φαίνονταν σκηνοθετημένες.Αυτό που είδα σε μας εκείνο το βράδυ, όταν είδα αυτό το βίντεο, ήταν παιδιά που είχαν τσαντιστεί με τον κόσμο, και αυτό είναι που έβγαινε. Υπήρχε μια αυθεντικότητα σε αυτό και είπα, wow, δεν είναι περίεργο που όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν τόσο φρικαρισμένοι.

-Λέτε ότι ήσασταν  τσαντισμένοι με τον κόσμο. Γιατί;

-Επειδή δεν μπορούσαμε να φτάσουμε εκεί που θέλουμε να πάμε.Και για τα πρώτα δυο άλμπουμ το περνάγαμε σε όλους.Το περνάγαμε σίγουρα  στο κοινό. Προσεγγίζαμε κάθε συναυλία σαν να ήταν μια βαρέων βαρών πάλη - πηγαίναμε εκεί έξω για να τους τινάξουμε τα  μυαλά.

-Τότε, οι WASP ήταν το απόλυτο σοκ ροκ συγκρότημα. Υπήρχε κάποιου είδους βαθύτερο νόημα σε όλα αυτά ;

-Να μας καταλάβουν στην αρχή, μπορεί να ακούγεται κάπως ανόητο για σας τώρα, αλλά σκεφτόμουν ότι αυτό που κάναμε σαν κοινωνικό σχόλιο. Ποτέ δεν νοιαζόμουνν για το shock rock για χάρη του shock rock. Νόμιζα ότι ήταν βαρετό, για να είμαι ειλικρινής. Απομακρυνθήκαμε  από αυτό αρκετά γρήγορα.

-Η εικόνα της μπάντας και η παράσταση ήταν τόσο OTT - αισθάνθηκες ότι η μουσική της μπάντας αγνοήθηκε;

-Απόλυτα. Όταν φτάσαμε στο Ηνωμένο Βασίλειο για την πρώτη περιοδεία, το πράγμα που με συγκλόνισε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι ότι κανείς δεν μιλούσε για την κυκλοφορία(το ντεμπούτο άλμπουμ WASP ). Έκανα συνεντεύξεις με όλους αυτούς τους δημοσιογράφους και ούτε ένας από αυτούς δεν μιλούσε για το άλμπουμ- ήταν όλα για την παράσταση. Τώρα, ο εν λόγω δίσκος θεωρείται κλασικός, αλλά εκείνη την εποχή, κανείς δεν μιλούσε γι 'αυτό.

-Υπήρχε, όμως, πολλή συζήτηση γι 'αυτό το κάλυμμα. Είχατε πει  μια φορά ότι είχατε βάλει τα "μπαλάκια" σας σε πάγο για να είναι σε θέση να το φορέσετε;

-Χαχα. Όχι,  δεν το έχω ξανακούσει αυτό .

-Οπότε, είναι ένας αστικός μύθος;

-Υποθέτω. Αλλά είναι ένας καλός.

-Αυτό το πράγμα δεν φαινόταν ποτέ άνετο.

Ποτέ δεν ήταν. Την πρώτη φορά που συνάντησα τον Lemmy, μου είπε: «Πώς μπορείς να καθίσεις με αυτό το πράγμα;» Είπα, «Δεν κάθομαι! Είναι περισσότερο μια όρθια στολή ». Θα σας πω τι δούλευε, και δεν αστειεύομαι τώρα: εάν θα μπορούσατε να βρείτε ένα παγκάκι που είχε σχισμές, μπορείτε να καθίσετε.Και αν όχι, δεν κάθεστε! 

-Είχατε, επίσης, σε αυτές τις πρώτες ημέρες έναν πραγματικό αγριάνθρωπο του ροκ  στη μπάντα- τον κιθαρίστας και σωσία του Chewbacca ,Chris Holmes. Ήσασταν κοντά, ή απλά  δύο άντρες σε μια μπάντα ;

-Πριν τους WASP είχαμε μια μπάντα που ονομάζονταν Sister, και ήμασταν πιο κοντά τότε. Αλλά όταν υπογράψαμε στην EMI, είχαμε μαζί τον  Rod Smallwood (μάνατζερ των Iron Maiden ) . Ήταν σαν, «Hey, αυτό είναι τώρα μια επιχείρηση. Πρέπει να το συμαζευτείτε. » Ο Chris και εγώ ήμασταν οργισμένα παιδιά, αλλά  εκδήλωνε την οργή του με ένα διαφορετικό τρόπο .

-Κατά δική του ομολογία,ήταν αλκοολικός.

-Ναί. Αυτό δημιούργησε πολλούς διαχωρισμούς μεταξύ μας.

-Το πρόβλημα που είχε ο Chris αποκαλύφθηκε στο ντοκιμαντέρ του 1988 Η παρακμή του δυτικού πολιτισμού μέρος II: The Metal Years . Είναι η πιο διάσημη σκηνή σε αυτή την ταινία:Ο Chris κάθεται σε μια φουσκωτή καρέκλα στην πισίνα του, με την ηλικιωμένη μαμά του να παρακολουθεί καθώς ο ίδιος κατεβάζει ένα μπουκάλι βότκα με τη μία ...

-Πρέπει να σου πω όλη την ιστορία για να βγάλει  πραγματικά νόημα (γέλια).Η Πηνελόπη Spheeris, η σκηνοθέτης, ήταν φίλη μου, και αυτή επινόησε αυτό το σχέδιο για να έχουν μια πρόσωπο με πρόσωπο συζήτηση ανάμεσα σε μένα και Tipper Gore (συν-ιδρύτρια του λόμπι λογοκρισίας  PMRC - Κέντρο των Γονέων για τη  Μουσική ). Αυτό επρόκειτο να είναι το επίκεντρο της όλης ταινίας.Στη συνέχεια, όμως ο σύζυγός της (γερουσιαστή Al Gore) αποφασίζει ο ίδιος να κατέβει για Πρόεδρος, έτσι  μια ημέρα πριν κινηματογραφήσουμε τη συζήτηση, η Tipper Gore αποσύρθηκε. Η Πηνελόπη μου τηλεφωνεί σε πανικό. «Έχεις καμιά άλλη ιδέα;» Είπα, 'Όχι - θα ήταν το απόλυτο πυροτέχνημα ». Έτσι, μια-δυο μέρες αργότερα καλεί και πάλι και λέει, «Θα σας πείραζε αν έπαιρνα συνέντευξη από τον Chris;» Μίλησα γι 'αυτό με τον  Rod Smallwood. Με ρώτησε τι νόμιζα. Και η περίφημη ατάκα όλων των εποχών βγήκε. Είπα, «Πόσο κακό μπορεί να είναι;»

-Και έτσι;

-Είπα Πηνελόπη, «Προχώρα».

-Και όταν είδατε την ταινία, πώς αντιδράσατε;

-Πήρα μια κόπια της ταινίας και τρελάθηκα. Πήρα στο τηλέφωνο την Πηνελόπη αμέσως. "Πρέπει να το κόψετε αυτό !Όλο το πράγμα!" Και λέει, «δεν μπορώ -. Τα αντίγραφα έχουν ήδη βγει στις αίθουσες» Έτσι, αυτό ήταν. 

-Ο Chris Holmes έφυγε από το συγκρότημα το 1989, επέστρεψε το 1996 και στη συνέχεια πάλι έφυγε το 2002. Έχετε κρατήσει επαφή μαζί του από τότε;

-Πραγματικά δεν ξέρω πολλά για το τι κάνει. Άκουσα ότι έκανε δίσκο, αλλά αυτό είναι όλο.

-Όταν κοιτάς πίσω στην καριέρα σας, νιώθετε ότι έχετε αποδείξει τους ανθρώπους λάθος;

-Δεν το σκέφτομαι αυτό. Ως καλλιτέχνης απλώς προσπαθώ να βάλω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, και ο, τιδήποτε είναι να συμβεί συμβαίνει. 

-Ποιο είναι το μέλλον για εσάς και την μπάντα;

-Βλέπε τη προηγούμενη απάντηση. Το πάω μέρα με τη μέρα.Κυριολεκτικά, όπως το πνεύμα μου κινείται, εκεί είναι όπου θα πάω. 

-Μετανιώσατε για τίποτα;

-Λοιπόν, όλα λειτουργούν για να δημιουργήσουν  ποιος είσαι και πού θα καταλήξεις. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει τίποτα, ακόμα κι αν είχα μετανιώσει. Έτσι, αν καταλήξω  με ένα αίσιο τέλος, υποθέτω ότι είναι πραγματικά ο στόχος του που όλοι αναζητούμε, νομίζω. 

-Και είναι μια ευτυχής κατάληξη για τον Blackie Lawless;

-Λοιπόν, μέχρι στιγμής, ναι, είναι. Σκέφτομαι το παλιό τραγούδι του Σινάτρα My Way: "μετάνιωσα, μερικές φορές, αλλά και πάλι, πολύ λίγες για να τις αναφέρω." Έτσι, μέχρι τώρα, νομίζω ότι είμαι ακριβώς εκεί που πρέπει να είμαι. Είμαι σε μια πολύ καλή θέση.

teamrock.com