Ο Κύριος λέει στο Ευαγγέλιο:"Περπατείτε έως το φως έχετε"(Ιω.12:35).Λέει επίσης με το στόμα του προφήτη:"Καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησά σοι"(Ησ.49:8).Αυτό ακριβώς ερμηνεύοντας ο απόστολος ,λέει:"Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος,ιδού νυν ημέρα σωτηρίας"(Β΄Κορ.6:2).Ο Σολομών πάλι λέει:"Πάντα,όσα αν εύρη η χειρ σου του ποιήσαι,ως η δύναμίς σου ποίησον,ότι ουκ εστί ποίημα και λογισμός και γνώσις και σοφία εν άδη,όπου συ πορεύει εκεί".(Εκκλ.9:10).
Απ'όλες λοιπόν αυτές τις μαρτυρίες φανερά αποδεικνύεται,ότι με την κατάσταση που φεύγει ο καθένας από την παρούσα ζωή,μ'αυτή παρουσιάζεται στη Κρίση.Πλην όμως πρέπει να γνωρίζουμε ,πως,αυτοί που έχουν ήδη πεθάνει,απαλάσσονται από τα ελαφρά και ασήμαντα αμαρτήματα με τις ικεσίες που κάνουν γι'αυτούς οι ζωντανοί,καθώς και με τις ελεημοσύνες και τις προσφορές της θείας λειτουργίας,που κάνουν για χάρη τους όσοι βρίσκονται ακόμη σε τούτη τη ζωή,βοηθώντας βέβαια και οι ίδιοι(οι κεκοιμημένοι)τον εαυτό τους με τις άλλες καλές τους πράξεις.Γιατί τότε μόνο,(αν είχαν κάνει δηλαδή και οι ίδιοι καλές πράξεις),μπορούν ν'αξιωθούν από το Θεό και την άφεση των ελαφρών πταισμάτων.
Πέτρος:Θα ήθελα να μάθω και τούτο:Εκείνοι που ρίχθηκαν στη φλόγα της γέενας(Ματθ.5:22 18:9 Μαρκ.9:43-44,47),μπορούμε να πούμε πώς θα καίγονται εκεί παντοτινά;
Αγ.Γρηγόριος:Αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό χωρίς καμία αμφιβολία.Γιατί,όπως ακριβώς δεν υπάρχει τέλος στη χαρά των δικαίων,έτσι δεν θα υπάρξει τέλος και στο βασανισμό των κακών.Η ίδια η Αλήθεια το είπε:"Απελεύσονται αυτοί εις κόλασιν αιώνιον,οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιων"(Ματθ.25:46).Αν λοιπόν αυτό που υποσχέθηκε στους καλούς είναι αληθινό,αναμφίβολα κι αυτό με το οποίο απείλησε τους κακούς δεν είναι ψέμα.Γιατί και με τις δυο περιπτώσεις συνδέεται όμοια η αιωνιότητα.Και αν κανείς λέει πως ο Θεός,όντας από τη φύση του αγαθός και φιλάνθρωπος,δεν θα πραγματοποιήσει αυτό που απείλησε,ας γνωρίζει,ότι,λέγοντάς Τον ελεήμονα,Τον κηρύσσει ψεύτη(ως προς τη θεία δικαιοσύνη Του),πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο και να το σκεφτεί κανείς.
Πέτρος:Ήθελα να ξέρω,πώς είναι δίκαιο να τιμωρείται χωρίς τέλος ένα σφάλμα που έγινε με κάποιο τέλος.
Αγ.Γρηγόριος:Αυτό θα ήταν σωστό να το υποθέσεις,αν ο Κριτής εξέταζε όχι και τις καρδιές των ανθρώπων,αλλά μόνο τα έργα τους.Πράγματι,οι άδικοι αμάρτησαν με κάποιο τέλος,επειδή όμως έζησαν και με κάποιο τέλος.Μα θα ήθελαν ,αν ήταν δυνατόν,να ζήσουν χωρίς τέλος,για να μπορούν και ν'αμαρτάνουν χωρίς τέλος.Γιατί,με το να μη σταματούν ποτέ-όσο ζουν-ν'αμαρτάνουν,αποδεικνύουν ότι επιθυμούν να ζουν παντοτινά μέσα στην αμαρτία.Έτσι φανερώνεται πόσο μεγάλη είναι η δικαιοσύνη του Κριτού,που έστειλε στα αιώνια και ατελείωτα βάσανα όσους δεν θέλησαν να πάψουν ποτέ την αμαρτία στη παρούσα ζωή τους.
Πέτρος:Κανείς όμως δίκαιος δεν ικανοποιείται με τη σκληρότητα.Κι όταν κάποιος δούλος φταίξει σ'έναν δίκαιο κύριο,μαστιγώνεται μόνο και μόνο για να διορθωθεί από την κακία του.(Τιμωρείται,επομένως,με μοναδικό σκοπό να βελτιωθεί).Οι άδικοι όμως,οι παραδομένοι στη φωτιά της γέεννας,για ποιο σκοπό να καίγονται παντοτινά,αν δεν έρχονται σε διόρθωση;
Αγ.Γρηγόριος:Ο παντοδύναμος Θεός,επειδή είναι εύσπλαχνος,δεν ικανοποιείται με τον βασανισμό των αθλίων.Επειδή όμως είναι και δίκαιος,δεν παραιτείται στην αιωνιότητα από την ανταπόδοση των αδίκων.Όλοι οι άδικοι,πάντως,οι παραδομένοι στον αιώνιο βασανισμό,κατακρίνονται για την ίδια τους την ανομία.Και ενώ αυτοί καίγονται,όλοι οι δίκαιοι,που βρίσκονται κοντά στο Θεό,βλέπουν στους εαυτούς τους μεν τη χάρη που απολαμβάνουν απ'Αυτόν,ενώ,σ'εκείνους το βασανισμό που ξέφυγαν,κι έτσι αισθάνονται αιώνια οφειλέτες στη θεία χάρη(που τους αξίωσε να γλυτώσουν)από την κόλαση εκείνων.
Πέτρος:Και πώς,αφού είναι άγιοι,δεν προσεύχονται για τους εχθρούς τους,που θα τους βλέπουν τότε να καίγονται;
Αγ.Γρηγόριος:Οι άγιοι,Πέτρο,προσεύχονται για τους εχθρούς τους εκείνο τον καιρό που μπορούν να μεταστρέψουν τις καρδιές τους σε καρποφόρα μετάνοια,και μ'αυτή τη μετάνοια να σωθούν.Αυτός είναι ο σκοπός της προσευχής για τους εχθρούς-"προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς"(Ματθ.5:44).Αυτό ακριβώς ερμηνεύοντας ο απόστολος λέει:"...μήποτε δω αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας,και ανανήψωσιν εκ της του διαβόλου παγίδος,εζωγρημένοι υπ'αυτού εις το εκείνον θέλημα"(Β΄Τιμ. 2:25-26).Όταν όμως δεν θα μπορούν πια με κανένα τρόπο να τους μεταστρέψουν από τα έργα της ανομίας στην αρετή,πώς να προσευχηθούν τότε γι'αυτούς;Γιατί το να προσεύχεται τότε κανείς γι'αυτούς,είναι όμοιο με το να προσεύχεται τώρα για το διάβολο και τους αγγέλους του,που έχουν ήδη καταδικαστεί για την αιώνια κόλαση.Γι'αυτό ούτε τώρα δεν προσεύχονται οι άγιοι άνδρες για τους άπιστους και ασεβείς ανθρώπους που έχουν αποβιώσει,για τους οποίους ακριβώς γνωρίζουν ότι έχουν προορισθεί για την ατέλειωτη κόλαση,και τούτο (για έναν ακόμη λόγο),για να μην ξεπέσει μπροστά στον δίκαιο Κριτή η αξία της προσευχής.Αν λοιπόν,οι ζωντανοί ακόμα δίκαιοι δεν συμπονούν τους άδικους νεκρούς,μολονότι δεν τους είδαν ακόμα να βασανίζονται με το σώμα τους,πόσο περισσότερο βέβαια δεν θα συμπονέσουν τους άνομους,όταν θα βλέπουν την τιμωρία τους να ολοκληρώνεται,και τους εαυτούς τους,απαλλαγμένους από κάθε πάθος και φθορά,προσκολλημένους ολοκληρωτικά στη Δικαιοσύνη,(δηλαδή το Θεό);Γιατί τότε προσκολλημένοι με το νου τους στο θέλημα και την απόφανση του δίκαιου Κριτή,δεν θα τολμούν να Του ζητήσουν απολύτως τίποτα,που δεν θα συμφωνεί με την εσωτερική ακριβοδίκαιη βουλή Εκείνου.
Πέτρος:Δεν έχω πια τι ν'αποκριθώ στην ξεκάθαρη αυτή ανάλυση.Ζητώ να μάθω όμως,πώς η ψυχή,αφού είναι αθάνατη,λέμε ότι πεθαίνει στο αιώνιο πυρ;
Αγ.Γρηγόριος:Επειδή μιλάμε για δυο τρόπους ζωής,επόμενο είναι να νοήσουμε και το θάνατο με δυο τρόπους.Άλλο πράγμα είναι να ζούμε "εν Θεώ",δηλαδή μέσα στην μακαριότητα,και άλλο να ζούμε όπως ακριβώς πλαστήκαμε και δημιουργηθήκαμε,δηλαδή(απλά και μόνο)σαν έμβια όντα.Και η ψυχή λοιπόν είναι τόσο θνητή όσο και αθάνατη.Και θνητή είναι,όταν χάσει τη μακαρία ζωή,αθάνατη πάλι είναι,όταν ζει πνευματικά.Τη φυσική της ύπαρξη,βέβαια,η ψυχή δεν μπορεί ποτέ να τη χάσει,ούτε όταν κατακριθεί στον αιώνιο θάνατο.Γιατί σ'αυτή την κατάσταση χάνει μόνο τη μακαρία ζωή,όχι όμως και την ύπαρξή της.Απ'αυτό μας επιτρέπεται να συμπεράνουμε,πως υπομένει θάνατο αθάνατο και αφανισμό ανεξαφάνιστο και τέλος ατελείωτο.
Μικρός Ευεργετινός,εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου