- " πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν, Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν."
Αυτή την απάντηση δίνει ο Ιησούς όταν οι Φαρισαίοι τον κατηγόρησαν πως συναναστρέφεται τελώνες και αμαρτωλούς στο σπίτι του μετέπειτα Ευαγγελιστή Ματθαίου, ο οποίος τότε ήταν ακόμα τελώνης.
Αυτή φράση του Ιησού νομίζω πως πρέπει να σφηνωθεί για τα καλά στα κεφάλια όλων μας, κληρικών και λαϊκών.
Αυτό το έλεος που ζητά ο Χριστός, για τους αμαρτωλούς είναι που θα τους οδηγήσει στη μετάνοια και τελικά στην αγκαλιά του Κυρίου. Όχι οι θυσίες, όχι τα εντυπωσιακά εξωτερικά τελετουργικά.
Το έλεος, η συμπόνια, το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο και ειδικά για τον αμαρτωλό είναι το ουσιώδες. Τα υπόλοιπα είναι εξωτερικά στοιχεία που είναι μεν κρίσιμα, είναι σημαντικά, αλλά όχι τα κύρια.
Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές η Εκκλησία ήταν πολύ αυστηρή με τους "τελώνες και αμαρτωλούς" προκρίνοντας τους εξωτερικούς τύπους, ενώ το έλεος το κράτησε για τους ισχυρούς, για εκείνους που είχαν την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια τους.
Ναι, σφάλαμε. Ως κλήρος αλλά και ως λαός. Και ζητούμε κι εμείς το έλεος του Κυρίου μας. Αλλά όπως λέει και η Κυριακή προσευχή, πρώτα πρέπει να δείξουμε εμείς έλεος στους αμαρτωλούς κι έπειτα να το ζητήσουμε από τον Θεό. Να μετανοήσουμε εμείς και με το παράδειγμά μας να οδηγήσουμε και τους άλλους στη μετάνοια.
Γιατί τελικά η ουσία της χριστιανικής ζωής αυτή είναι. Η αγάπη για τον διπλανό, τον φτωχό, τον αμαρτωλό και η συνεχής μετάνοια ώστε να διαφύγουνε τις παγίδες του διαβόλου και την πτώση στην αμαρτία.
Όλα τα άλλα έπονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου