Ακολουθώντας το παράδειγμα του Πακιστάν, η κυβέρνηση Κλίντον υποστήριξε αρχικά την άνοδο των Ταλιμπάν. Η απόφαση του Κλίντον επισκιάστηκε από το ερώτημα που συχνά έχει οδηγήσει την αμερικανική πολιτική σε λάθος δρόμο στην περιοχή: Ποιος μπορεί να ελέγξει καλύτερα την επιρροή του Ιράν; Στη δεκαετία του 1980, η κυβέρνηση Ρέιγκαν εξόπλισε και χρηματοδότησε τον Σαντάμ Χουσεΐν, με την παραδοχή ότι ένα ολοκληρωτικό Ιράκ ήταν πιο αποδεκτό από ένα αχαλίνωτο, ισλαμικό Ιράν.
Η πολιτική απέτυχε, με τη μορφή δύο πολέμων, ένας από τους οποίους δεν έχει ακόμη τελειώσει.
Στη δεκαετία του 1980, η κυβέρνηση Ρήγκαν χρηματοδότησε τους μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, καθώς και τους ισλαμιστές υποστηρικτές τους στο Πακιστάν. Εκείνη η υποστροφή πήρε τη μορφή της Αλ-Κάιντα. Καθώς οι Σοβιετικοί αποσύρθηκαν και ο ψυχρός πόλεμος τελείωσε, η αμερικανική υποστήριξη για τους Αφγανούς μουτζαχεντίν σταμάτησε απότομα, αλλά στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη για το Αφγανιστάν δεν σταμάτησε. Κάτω από την επίδραση της Μπεναζίρ Μπούτο, η κυβέρνηση Κλίντον εξέφρασε την ίδια προθυμία να ανοίξουν διάλογο με τους Ταλιμπάν στα μέσα της δεκαετίας του 1990, κυρίως επειδή οι Ταλιμπάν ήταν η μόνη δύναμη στο Αφγανιστάν που μπορούσε να εγγυηθεί ένα άλλο αμερικανικό ενδιαφέρον για την περιοχή -τους πιθανούς αγωγούς πετρελαίου.
Στις 27 Σεπ 1996, ο Glyn Davies, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, εξέφρασε την ελπίδα ότι οι Ταλιμπάν "θα κινηθούν γρήγορα για να αποκαταστήσουν την τάξη και την ασφάλεια και για να σχηματίσουν μια αντιπροσωπευτική προσωρινή κυβέρνηση που να μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία της συμφιλίωσης σε εθνικό επίπεδο».Ο Davies αποκάλεσε την εκτέλεση του πρώην Αφγανού προέδρου Najibullah από τους Ταλιμπάν απλώς «λυπηρή», και είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα στείλουν διπλωμάτες στο Αφγανιστάν για να συναντηθούν με τους Ταλιμπάν, ενδεχομένως για να αποκαταστήσουν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις.
Το φλερτ της κυβέρνησης του Κλίντον με τους Ταλιμπάν δεν κράτησε, όμως, καθώς η Madeleine Albright, έξω φρενών με την αντιμετώπιση των γυναικών από τους Ταλιμπάν , μεταξύ άλλων οπισθοδρομικών μέτρων,το σταμάτησε όταν έγινε υπουργός εξωτερικών τον Ιανουάριο του 1997.
Οι μακρές λίστες διαταγμάτων και εντολών των Ταλιμπάν έιχαν μια ιδιαίτερα μισογυνιστική άποψη. Σχολεία θηλέων έκλεισαν. Οι γυναίκες απαγορευόταν να εργαστούν ή να φύγουν από τα σπίτια τους χωρίς επαληθεύσιμη άδεια. Να φορούν μη-ισλαμικό φόρεμα ήταν απαγορευμένο. Το make-up, αθλητικά δυτικά προϊόντα όπως τσάντες ή παπούτσια, ήταν απαγορευμένα. Μουσική, χορός, κινηματογράφος, οποιαδήποτε μορφή μη-θρησκευτικών εκπομπών και ψυχαγωγίας είχαν απαγορευτεί.
Παραβάτες ξυλοκοπήθηκαν, μαστιγώθηκαν, πυροβολήθηκαν ή αποκεφαλίστηκαν.
Το 1994, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν μεταφέρθηκε στη Κανταχάρ ως επισκέπτης του μουλά Ομάρ. Στις 23 του Αύγ 1996,ο Μπιν Λάντεν κήρυξε τον πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες και ασκούσε αυξανόμενη επιρροή πάνω στον Omar, συμβάλλοντας στη χρηματοδότηση των επιθέσεων των Ταλιμπάν εναντίον άλλων πολέμαρχων στο βόρειο τμήμα της χώρας. Αυτή η πλούσια χρηματοδοτική στήριξη κατέστησε αδύνατο για τον μουλά Ομάρ να μην προστατεύσει τον Μπιν Λάντεν, όταν η Σαουδική Αραβία, και μετά οι Ηνωμένες Πολιτείες, πίεσαν τους Ταλιμπάν να εκδώσουν τον Μπιν Λάντεν. Οι τύχες και η ιδεολογία της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν έγιναν αλληλένδετες.
Στο απόγειο της δύναμής τους, το Μάρτιο του 2001, οι Ταλιμπάν κατεδάφισαν τα δύο τεράστια, αιωνόβια αγάλματα του Βούδα του Bamiyan, μια πράξη που έδειξε στον κόσμο με τρόπους που οι απρόκλητες σφαγές και η καταπίεση των Ταλιμπάν θα έπρεπε να έχουν δείξει πολύ νωρίτερα,τον αδίστακτο, διαστρεβλωμένο πουριτανισμό της ερμηνείας του Ισλάμ των Ταλιμπάν.
Οι Ταλιμπάν ανατράπηκαν από την αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν το 2001. Οι Ταλιμπάν δεν είχαν ηττηθεί, όμως. Υποχώρησαν, συγκεντρώθηκαν, ειδικά στο Πακιστάν , και μέχρι το 2006 είχαν και πάλι τον έλεγχο τεράστιων περιοχών του νότιου και δυτικού Αφγανιστάν, προκαλώντας βαριές απώλειες στο ΝΑΤΟ και τις αμερικανικές δυνάμεις .
Οι Πακιστανοί Ταλιμπάν είναι εξίσου ισχυροί. Ελέγχουν τώρα τις Ομοσπονδιακά Διοικούμενες Φυλετικές Περιοχές του Πακιστάν, ουσιαστικά απρόσβλητοι από τον πακιστανικό νόμο και την εξουσία.
Ο μουλάς Ομάρ και ο Μπιν Λάντεν(σημ.είναι παλιό το άρθρο) πιστεύεται ότι κρύβονται σε αυτες τις φυλετικές περιοχές, και σχεδιάζουν τη στρατηγική κατά της ΝΑΤΟ-αμερικανικής παρουσίας στο Αφγανιστάν, εναντίον των κοσμικών κυβερνητών του Πακιστάν,και διευθύνοντας τακτικά τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα σε άλλα μέρη του κόσμου. Το 2007, η Αλ Κάιντα ήταν υπεύθυνη για περίπου 30 επιθέσεις, τις περισσότερες, για ένα μόνο έτος, στην ιστορία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου