Ζούμε μεγάλες στιγμές!

                               

-Άντε να δούμε τι θα γίνει με τις εξελίξεις πάτερ.
-Όπως και να έχει,θα είναι πολύ ενδιαφέρουσες.Αν μη τι άλλο,δεν πρόκειται να βαρεθούμε.


Αυτός ήταν ο,πολύ,σύντομος διάλογος που είχα με έναν Κυθήριο χθες,όταν έκανα στάση σε μια πηγή κατά την 12χλμ. καθιερωμένη πορεία μου.Αυτή ήταν η λεγόμενη μικρή,πορεία,κάνουμε(μετά της συζύγου) και μεγαλύτερες των 20 χλμ.Όχι μόνο για λόγους άσκησης,υγείας κλπ αλλά και επειδή δεν έχω αυτοκίνητο και το πιο κοντινό χωριό για ψώνια,δουλειές κλπ είναι στα 7 χλμ.Οπότε βρήκαμε ευκαιρία και κάνουμε 2 πορείες των 20 και μια των 12-14 χλμ την εβδομάδα.

Αφού σας κατέπληξα με,μέρος,του προγράμματος φυσικής κατάστασης που ακολουθώ(περιλαμβάνει χειμερινά μπάνια,γυμναστική,taekwon-do),να επιστρέψω στο θέμα μου.

Υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία στην κοινωνία τόσο για την οικονομική πορεία της χώρας όσο και για το προσφυγικό.Και λογικό είναι.Καταρρέει μέρα με τη μέρα η οικονομία μας ενώ αποκτούμε και μουσαφίρηδες,που όπως φαίνεται θα αναγκαστούμε,κι εμείς κι αυτοί,να συγκατοικήσουμε για πολύ καιρό.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω την κατάσταση,υπάρχουν άλλωστε μπλογκς με καλύτερες αναλύσεις από τις δικές μου.Ειδικά ο aftokathorismos (βρίζει λίγο παραπάνω,είναι και λίγο άθεος παραπάνω αλλά είναι καλό παιδί και τα γράφει σωστά) ή η cosmoidioglossia (ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τελευταία) αλλά και κάμποσα άλλα.

Θα πω μόνο τη δική μου προσωπική και χωρίς λογικά επιχειρήματα άποψη.Είμαι ενθουσιασμένος.Πάντα άκουγα "σαν μαγεμένος" τις ιστορίες των παππούδων μου από την εποχή του Πολέμου και της Κατοχής ή ακόμη και τις ιστορίες του Πολυτεχνείου και ζήλευα.Ανήκω σε μια από τις χειρότερες ίσως γενιές,τη γενιά που έχασε κάθε επαφή με τον τρόπο ζωής της "Εγγύς Ανατολής",μεγάλωσε με τα περιοδικά του Κωστόπουλου,έθεσε σαν απώτερο σκοπό της ζωής την απόλαυση χωρίς υποχρεώσεις,τον "εξευρωπαϊσμό",το χρήμα και την κατανάλωση.

Και τώρα,να!Στεκόμαστε με όλα τα όνειρα μας διαλυμένα,σε μια χώρα σε άθλια κατάσταση,μπροστά σε μεγάλες ιστορικές στιγμές.Τα πράγματα αλλάζουν.Αυτή την ώρα που γράφουμε και διαβάζουμε διάφορα άρθρα,κείμενα,ποιήματα,ο κόσμος όλος αλλάζει.Και βρισκόμαστε στο κέντρο αυτής της αλλαγής.Κάτι καινούριο γεννιέται,βιώνουμε τους πόνους του τοκετού,δεν ξέρουμε αν θα είναι κάτι καλό ή κακό αλλά,που να με πάρει,αισθάνομαι πραγματικά ενθουσιασμένος!

Δεν ξέρω αν αύριο θα μπορώ να θρέψω τα παιδιά μου,αν χρειάζομαι όπλο για να πάω μέχρι την εκκλησία ή για να ψωνίσω ή για να αισθάνομαι ασφαλής αλλά αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ζω κάτι μεγαλειώδες.Ζούμε σε εποχή που κανείς δεν θα μπορεί να μείνει αδιάφορος.Όλοι θα πάρουμε θέση και με αυτή τη θέση θα πορευθούμε και θα κοιτάμε τα μούτρα μας στον καθρέφτη.

Φοβάμαι είναι η αλήθεια αλλά δεν πανικοβάλλομαι.Κανείς Ορθόδοξος δεν πανικοβάλλεται.Και για να πω και το θρησκευτικό της ημέρας,το αλάτι του κόσμου,όπως λέμε ότι είμαστε,ρίχνεται την ώρα που το φαγητό βράζει ή ψήνεται.Στη φωτιά.Τότε δίνει την καλύτερη γεύση.



Ο καταπληκτικός πίνακας από εδώ