1.Οι σηίτες βλέπουν στο έργο του ηγέτη τους,ο οποίος γι'αυτούς θα πρέπει να είναι απόγονος του Προφήτη,ένα λειτούργημα περισσότερο πνευματικό,σχετιζόμενο με την ερμηνεία της μουσουλμανικής αποκαλύψεως και κληρονομίας,ενώ οι σουννίτες θεωρούν βασικό ρόλο του ηγέτη της ισλαμικής κοινότητας,του χαλίφη,την προστασία του ισλαμικού νόμου και την πιστή εφαρμογή του.
2.Οι σηίτες τονίζουν την εσωτερική διάσταση της θρησκείας και πιστεύουν ότι όλοι οι μεγάλοι ιμάμ υπήρξαν φορείς του θείου φωτός.Στην ομολογία πίστεως,"Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Θεό.Ο Μωάμεθ είναι ο Απόστολος του Θεού",προσθέτουν την φράση:"και ο Αλή είναι ο φίλος του Θεού".Μαζί με την πίστη στην προφητική ιδιότητα του Μωάμεθ συμπορεύεται η αφοσίωση στη διδασκαλία των 12 ιμάμ.Οι σηίτες βλέπουν ως πρότυπο για τους άνδρες τον Μωάμεθ,για τους νέους τον Αλή,για τις γυναίκες την Φατιμά και για τα τέκνα τους Χασάν και Χουσαϊν.
3.Παρ'όλη την έμφαση στη σημασία του Άλη,του "αγίου του Αλλάχ" και "λέοντος του Αλλάχ",όπως συνήθως τον αποκαλούν,η λατρευτική ιδιοτυπία της κοινότητας των σηιτών στρέφεται γύρω από το μαρτύριο του Χουσαϊν,ο οποίος θεωρείται ο κατεξοχήν μεγαλομάρτυρας.Ο θάνατός του έλαβε τεράστιες θρησκευτικές διαστάσεις.Όπως σημειώθηκε προηγουμένως,η σημαντικότερη εορτή τους,σπουδαιότερη ακόμα και από εκείνη της μεγάλης θυσίας που γίνεται κατά το προσκύνημα στη Μέκκα,είναι η επέτειος του θανάτου του Χουσαϊν.
4.Στον πολιτικό βίο οι απόγονοι του Άλη υπήρξαν ατυχείς και οι περισσότεροι απ'αυτούς βρήκαν βίαιο θάνατο.Οι Πέρσες σηίτες καλλιέργησαν και βίωσαν με ιδιαίτερο τρόπο τη διάσταση του τραγικού,ως πηγή θρησκευτικής εξάρσεως και πνευματικής καρποφορίας.Η ευαισθησία στη σημασία και την αξία που έχει το μαρτύριο και το πάθος στη ζωή των εκλεκτών παραμένει το χαρακτηριστικό του θρησκευτικού τους ήθους.
5.Οι σηίτες έχουν τις δικές τους Χαντίθ,τις οποίες αποδίδουν στην οικογένεια του Αλή,και επίσης ανέπτυξαν δικούς τους νόμους και νομολογία.Θεμελιώδης αρχή παραμένει γι'αυτούς η κεντρική σημασία του ιμάμ,ως "θείω δικαίω" διαδόχου του Άλη. Η αυθεντία βρίσκεται στο πρόσωπο του ζώντος θρησκευτικού ηγέτη και όχι στην κοινότητα.
Ανάμεσα στους ειδικούς θεολόγους που εκπαιδεύθηκαν στις πόλεις του Ιράν και του Ιράκ,διακρίνονται οι "μουζταχίντ",οι οποίοι θεωρούνται αρμόδιοι να γνωμοδοτούν με αυθεντία στα θέματα πίστεως και πράξεως.Στους διαπρεπέστερους του τελευταίου αυτού κύκλου δίδεται στην Περσία ο τίτλος του "Αγιατολλάχ"(=θαυμαστό σημείο του Θεού).Στην ουσιαστική αναγνώριση του ηγετικού ρόλου του συμβάλλει η μόρφωση,η χαρισματική προσωπικότητα και η ευρεία αποδοχή του από την σηιτική κοινότητα.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε στην εποχή μας ο Αγιατολλάχ Χομεϊνί,ο πρωταγωνιστής της ιρανικής εξεγέρσεως(1978-79)κατά του Σάχη Muhammad Riza Pahlavi.Μετά την επανάσταση αναγνωρίσθηκε ως Βιλαγιάτ Φακίχ,δηλαδή ύπατος προσωρινός εκπρόσωπος του κεκρυμένου Ιμάμ.
Αναστασίου,Αρχ.Τιράνων και πάσης Αλβανίας,Ίχνη από την αναζήτηση του υπερβατικού,εκδ.Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου