Απαισιόδοξος

 

Είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος. Όσοι με γνωρίζουν, μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Κάποιοι παραξενεύονται. Με ρωτάνε αν -σαν κληρικός- επιτρέπεται να είμαι απαισιόδοξος. 

Πρώτα απ' όλα να γράψω κάτι για την απαισιοδοξία. Δεν πρόκειται για μιζέρια ή βαθιά στενοχώρια σε μόνιμη βάση. Ο απαισιόδοξος και χαίρεται και γελά. Ίσα ίσα. Ο απαισιόδοξος, επειδή έχει αυτή την οπτική, ευχαριστιέται και χαίρεται τις στιγμές εκείνες που φέρνουν χαρά, χαμόγελο, ευτυχία, περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο. Αν το τράβαγα περισσότερο, θα μπορούσα να πω πως μόνο ο απαισιόδοξος χαίρεται πραγματικά. Με μεγάλη δόση υπερβολής το γράφω αυτό. 

Δεν είναι λοιπόν ότι είμαι βυθισμένος στη μιζέρια. Ούτε κι ότι είμαι σε κατάσταση απελπισίας. Καμία σχέση δεν έχουν αυτά με την απαισιοδοξία. Απλά ο απαισιόδοξος δεν ενστερνίζεται την σύγχρονη άποψη -η οποία έχει επιβληθεί στον δυτικό κυρίως κόσμο- πως πρέπει να είμαστε χαζοχαρούμενοι και να χαμογελάμε σαν ηλίθιοι ή να λέμε "αφού έχουμε την υγειά μας όλα καλά θα πάνε". Δεν προκύπτει από πουθενά αυτό το τελευταίο, το οποίο είναι και μεγάλη ανοησία. 

Η απαισιοδοξία είναι η συνειδητοποίηση μιας κατάστασης. Είτε αυτή είναι η κατάσταση των διεθνών εξελίξεων είτε των εθνικών οικονομικών συνθηκών (απλά παραδείγματα είναι αυτά), είτε για συνθήκες της προσωπικής ζωής του καθενός. Δε σημαίνει αυτό ότι βλέπει ένα αδιέξοδο, έναν τοίχο αδιαπέραστο όπου θα πέσει επάνω του και θα συνθλιβεί. Ο απαισιόδοξος απλά βλέπει τις δυσκολίες, τα λάθη, τα στραβοπατήματα που έρχονται και προετοιμάζεται όσο είναι δυνατόν. 

Αυτά τα λίγα για σήμερα...Θα έλεγα και καλημέρα αλλά είμαι πολύ απαισιόδοξος για την εξέλιξη κι αυτής της ημέρας(ναι, οι απαισιόδοξοι κάνουμε και αστεία, έχουμε χιούμορ αν και λίγο μαύρο)!