«Να αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη την ψυχή σου, μ’ όλη τη δύναμή σου και μ’ όλο το νου σου· και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Έτσι και μόνο έτσι μπορεί να κερδίσει κάποιος την αιώνια ζωή, μας λέει ο Χριστός.
Πόσο απλή φαίνεται η εντολή αυτή...Απλά αγαπώντας τους συνανθρώπους μας, κερδίζουμε την αιώνια ζωή. Το διανοείται κανείς πόσο απλό είναι; Το μόνο που χρειάζεται είναι να αγαπάμε ειλικρινά τους άλλους ανθρώπους και έτσι θα σωθούμε, θα είμαστε κοντά στο Θεό και θα μπούμε στον Παράδεισο. Τόσο απλά.
Στην πράξη όμως δεν είναι και τόσο εύκολα τα πράγματα, έτσι δεν είναι; Ούτε εμείς καταφέρνουμε να αγαπήσουμε τους γύρω μας, πολλές φορές ούτε καν τα πιο κοντινά μέλη της οικογένειάς μας, αλλά ούτε και οι άλλοι μας βοηθούν σε αυτή τη προσπάθεια. Μας βρίζουν χωρίς λόγο, μας κλέβουν και μας ζητάνε κι άλλα από πάνω, καταστρέφουν κομμάτια της περιουσίας μας και μας ζητούν και τα ρέστα, μας βάζουν εμπόδια, μας δημιουργούν φασαρίες, χαίρονται με τη δυστυχία μας.
Είναι γεγονός. Πολλοί από εμάς έχουμε τουλάχιστον ένα τέτοιον "πλησίον" που πρέπει να αγαπήσουμε. Και αυτή είναι η τραγικότητα του ανθρώπου. Έχουμε μπροστά μας το κλειδί της σωτηρίας, το έχουμε πάνω μας, μέσα μας και όμως ούτε το δικό μας βρίσκουμε αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κρύψουμε και στους άλλους τη θέα των δικών τους κλειδιών. Ο δρόμος για τη σωτηρία μας είναι τόσο κοντά και ταυτόχρονα μακριά. Να, στη παραβολή που διαβάσαμε ο ιερέας και ο λευίτης δεν πλησίασαν τον τραυματισμένο, δεν πήραν στα χέρια τους το κλειδί της λύτρωσης.
Το πήρε όμως ένας Σαμαρείτης. Που βοήθησε έναν εχθρό του όταν τον βρήκε χτυπημένο. Που ξεπέρασε έχθρες και μίση ριζωμένες για πολλά χρόνια ανάμεσα στους Εβραίους και τους Σαμαρείτες. Που αγνόησε τις μάχες και τους πολέμους που προηγήθηκαν αλλά και αυτούς που θα ακολουθούσαν.
Έχουμε γύρω μας δύσκολους γείτονες. Στο διπλανό διαμέρισμα, στο διπλανό σπίτι, στο δίπλα χωριό, στην παρακάτω γειτονιά, στις γύρω χώρες. Μας δυσκολεύουν τη ζωή και είμαστε έτοιμοι να τα βάλουμε με όλους αυτούς για να κερδίσουμε μια καλύτερη ζωή; Είμαστε όμως έτοιμοι να τους αγαπήσουμε για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή; Μόλις φύγουμε από τον ναό τούτο και πάμε σπίτια μας, ας αφιερώσουμε λίγη ώρα για να το σκεφτούμε αυτό. Είναι πράγματι τόσο πολύ αυτό που μας ζητά ο Χριστός ώστε να μας χαρίσει τη σωτηρία και την αιώνια ζωή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου