Επικριτικότητα

Τείνουμε να είμαστε ιδιαίτερα ιταμοί όταν επικρίνουμε τους άλλους , ενώ οι ίδιοι δεν ανεχόμαστε τις συμβουλές των άλλων.Κι όμως,τίποτα δε φανερώνει περισσότερο την αδυναμία μας από το να εντοπίζουμε με τόση ευκολία τα σφάλματα των άλλων ανθρώπων και να είμαστε τόσο κοντόθωροι απέναντι στα δικά μας.

Το μόνο που θα παραμείνει

Στον χριστιανισμό, η αγάπη δεν είναι απλώς ένα οποιοδήποτε δίδαγμα ή ένας απλός κανόνας.Είναι το μόνο πράγμα που θα παραμείνει, όταν θα έχουν χαθεί όλα, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος.

Νικολάε Στάινχαρτ,Το Ημερολόγιο της Ευτυχίας,εκδ. Μαΐστρος

Κούρδος καλλιτέχνης απεικονίζει ιστορικά πρόσωπα με μοντέρνο τρόπο

rudaw

Ο Shad Kamaran, ένας νέος καλλιτέχνης στην πόλη Sulaimani, χρησιμοποιεί σύγχρονη τεχνολογία για να σχεδιάσει πορτρέτα ιστορικών κουρδικών μορφών όπως πολιτικών ηγετών, ποιητών και συγγραφέων σε στυλ της εποχής μας. 

Ο Kamaran, απόφοιτος του Κολλεγίου Τεχνών, χρησιμοποιεί τις δεξιότητές του στον τομέα του γραφικού σχεδιασμού και τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων για να σχεδιάσει και να δημοσιεύσει το έργο του. 

Νίκος Βέλμος

  slpress

Δύο χρόνια και έχουν περάσει από την έκδοση «Νίκος Βέλμος (1890-1930) – Ο γυιος της απωλείας». Πρόκειται για μονογραφία του αφιερωμένου από το 1996 μελετητή του, ρέκτη συνταξιούχου μικροβιολόγου Νίκου Λογοθέτη (1933), έκδοση του Φαρφουλά, εκδοτικού οίκου του ενημερωμένου Διαμαντή Καράβολα. Παράλληλα, εκδόθηκε, σε τριπλό τεύχος (19-20-21) του περιοδικού Ο Φαρφουλάς και ο πρώτος τόμος του περιοδικού του Βέλμου Φραγκέλιο, με επίμετρο τρία ειδικά κείμενα για τον Βέλμο, αυτή την αποκλίνουσα σε πολλά προσωπικότητα της μεσοπολεμικής Αθήνας.

Ποιος ήταν ο Νίκος Βέλμος (1890-1930); Βογιατζάκης το πραγματικό επώνυμό του, Πλακιώτης, ηθοποιός, θιασάρχης, διασκευαστής θεατρικών έργων, εκδότης, σκιτσογράφος (πληθώρα σκίτσων του έχει περιέλθει πλέον στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος), τεχνοκρίτης, από τους πρώτους ιδιοκτήτες αίθουσας τέχνης στην Αθήνα, μεταγλωττιστής κειμένων από την καθαρεύουσα στη δημοτική κι ας μην είχε ολοκληρώσει εγκύκλιες σπουδές.

Ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, αλκοολικός, ζει στο επίκεντρο των πνευματικών γεγονότων, κοντά στα πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην αθηναϊκή ζωή κατά τις δεκαετίες του 1910 και του 1920. Από το 1906 παίζει δίπλα στην Μαρίκα Κοτοπούλη (1887-1954) και τον ίδιο χρόνο γίνεται μαθητής του σπουδαίου ηθοποιού και ενός από τους πρώτους πολύ αξιόλογους Έλληνες σκηνοθέτες, του Θωμά Οικονόμου (1864-1927). Τον θαυμάζει ανεπιφύλακτα, συμμετέχει με τις δύο αδελφές του, την Αριάδνη (1886-1974) και την Τατιανή (1892-1973), σε έργα μαζί του, φτάνοντας στο σημείο —αυτός, ο μονίμως περιδεής…— το 1912 και να τον ενισχύσει!

Η Ινδία τίμησε τη μνήμη του Μ. Γκάντι

thehindu

Οι ηγέτες απ' όλη την Ινδία την Τετάρτη απέτισαν φόρο τιμής στον Πατέρα του Έθνους για την 71η επέτειο του θανάτου του, που τιμάται  ως Ημέρα των Μαρτύρων με  αφιερώματα λουλουδιών , λατρευτικά τραγούδια και προσευχή όλων των θρησκειών.

Μεγάλη Ψυχή

fosonline

Ο. ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

«Η γη με αυτά που παράγει μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων των ανθρώπων, αλλά όχι και την πλεονεξία τους».
Η φράση ανήκει στον Μαχάτμα Γκάντι.

Ο σπουδαίος αυτός Ινδός, ήταν πολιτικός, στοχαστής, επαναστάτης, ακτιβιστής και φυσικά η κεντρική μορφή του κινήματος για την ανεξαρτησία του έθνους του από τον ζυγό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εμπνεύστηκε και εφάρμοσε την μέθοδο της παθητικής αντίστασης, χωρίς την χρήση βίας απέναντι στους καταπιεστές. Γιατί βέβαια το ζητούμενο είναι να μάχεσαι απέναντι σε αυτό που θεωρείς άδικο και λάθος, χωρίς να γίνεσαι εσύ αυτό που κατακρίνεις.

Όπως έχει πει ο Γκάντι: «Εσύ, πρέπει να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να έρθει». Συμπληρώνοντας ότι «το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το “οφθαλμόν αντί οφθαλμού” είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό».

Εκπληκτικά Γεωργιανά Μοναστήρια που συνέλαβε στο φακό του ο Giorgi Nikolava

georgianjournal

Ο γεωργιανός φωτογράφος Giorgi Nikolava  έχει συλλάβει την όμορφη εικόνα των Γεωργιανών Μοναστηριών. Ρίξτε μια ματιά σε τέσσερις καταπληκτικές φωτογραφίες των Γεωργιανών Μοναστηριών, όπως ο καθεδρικός ναός Svetitskhoveli, τα μοναστήρια Martvili και Martkopi και η εκκλησία Αγίας Τριάδας του Gergeti .

Οι δοκιμασίες δεν είναι τιμωρίες

isagiastriados

π. Αντρέα Αγαθοκλέους

Δεν είναι απλό να ευχαριστείς το Θεό την ώρα των δοκιμασιών.  Στα ευχάριστα και χαρούμενα, άνετα βγαίνει το «δόξα τω Θεώ».  Στα δύσκολα και δυσάρεστα, πώς μπορείς να το λες; Όταν οι άγιοι δεν είχαν δοκιμασίες έλεγαν «με εγκατέλειψε ο Θεός».  Πώς εμείς το λέμε όταν έλθουν οι δοκιμασίες και «δεν βλέπουμε άσπρη μέρα»;

Είναι αλήθεια πως η χριστιανική ζωή διαφέρει από την κοσμική, όχι κατά πως νομίζουν μερικοί, ότι η πρώτη είναι όλο άσκηση κι αγώνας και η δεύτερη  διασκέδαση και γλέντι.  Η αντίληψη ότι ο χριστιανός δεν έχει χαρά αλλά ικανοποίηση επειδή εφαρμόζει το θέλημα του Θεού που θέλει κόπους και στερήσεις, φαίνεται πως είναι ένα μεγάλο ψέμα.  Η διαφορά του χριστιανικού από τον κοσμικό τρόπο ζωής, βρίσκεται στη θέα των δοκιμασιών και των θλίψεων, που οπωσδήποτε θα έρθουν στη ζωή.

Φιλιππίνες: Δύο νεκροί μετά από ρίψη χειροβομβίδας σε τέμενος

topontiki

Η ρίψη χειροβομβίδας στο εσωτερικό τεμένους στοίχισε τη ζωή σε δύο ανθρώπους σήμερα το πρωί στις Φιλιππίνες, δήλωσε αξιωματικός του στρατού, τρεις ημέρες μετά τη διπλή βομβιστική επίθεση σε καθεδρικό ναό στην πόλη Χολό, όταν βρήκαν τον θάνατο 21 άνθρωποι.

Συμβαίνει καμιά φορά εκείνος που έχει διωχθεί έξω να είναι μέσα, και εκείνος που είναι εντός, να είναι έξω

Φοβάμαι ότι συχνά δημιουργούμε μια θεολογία του δικού μας μεγαλείου,της δικής μας υποτιθέμενης ηθικής ανωτερότητας έναντι εκείνων τους οποίους θεωρούμε ως ανήκοντες στον νυν αιώνα.Ο Ωριγένης, όμως , μας είχε προειδοποιήσει : "Συμβαίνει καμιά φορά εκείνος που έχει διωχθεί έξω να είναι μέσα, και εκείνος που είναι εντός, να είναι έξω".

Σεβ. Γεώργιος Κοδρ, Κέδρος Οικουμενικός, εκδ. Παρρησία

Συνάντηση Οικ. Πατριαρχείου και Πατριαρχείου Γεωργίας για το ουκρανικό

interpressnews

Συζητήσαμε όλα τα θέματα που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας - δεν   ήρθαμε εδώ επειδή έχουμε προβλήματα στις σχέσεις μας με την Εκκλησία της Γεωργίας , δήλωσε ο Μητροπολίτης Εμμανουήλ, εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Πατριαρχείο Γεωργίας.

«Ο κύριος σκοπός όλων μας είναι να διατηρήσουμε την ενότητα μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών» Τα θέματα αυτά συζητήθηκαν, δεν έχουμε έρθει εδώ διότι έχουμε κάποιο πρόβλημα στις σχέσεις μας με την Γεωργιανή Εκκλησία, έχουμε παρόμοιες απόψεις και ήταν μια κανονική , αδελφική, αγαπητική συνάντηση μεταξύ των αδελφών εκκλησιών ", δήλωσε ο Μητροπολίτης Εμμανουήλ.

Η αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου έφθασε χθες στη Γεωργία. Η αντιπροσωπεία έχει επικεφαλής τον  μητροπολίτη  Γαλλίας Εμμανουήλ.

Αρχαιολόγοι στη Νότια Αφρική ανακαλύπτουν «χαμένη πόλη» χρησιμοποιώντας τεχνολογία λέιζερ

africanews

Νοτιοαφρικανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ξανά μια αρχαία χαμένη πόλη γνωστή ως Kweneng χρησιμοποιώντας τεχνολογία λέιζερ.

Οι ερευνητές - οι οποίοι είναι στο Πανεπιστήμιο του Witwatersrand -  μελετούν την τοποθεσία στο εθνικό πάρκο Suikerbosrand εδώ και δεκαετίες.

Αλλά μόνο όταν η τελευταία τεχνολογία λέιζερ γνωστή ως LiDAR (Light Detection and Ranging) έγινε διαθέσιμη τα τελευταία χρόνια  ήταν σε θέση να μελετήσουν τα ερείπια λεπτομερώς από πάνω και ανακάλυψαν ότι αυτό που νόμιζαν πως ήταν απλώς σκόρπιες αρχαίες πέτρινες καλύβες, αποδείχθηκε μια πραγματική πόλη.

Η μάχη του Kruty

ukrinform

Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Πορόσενκο και η σύζυγός του, Μαρίνα Πορόσενκο, κατέθεσαν λουλούδια στο Σταυρό του Μνημείου των Ηρωών του  Κρούτυ στο Κίεβο.
Ο πρόεδρος της Verkhovna Rada Andriy Parubiy, αξιωματούχοι, βουλευτές, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και στρατιώτες έλαβαν μέρος στην τελετή για τον εορτασμό των ήρωων που έχασαν τη ζωή τους κοντά στον Kruty, δήλωσε ένας ανταποκριτής του Ukrinform.

Κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τους αποθανόντες  και ακούστηκε ο εθνικός ύμνος της Ουκρανίας .

Η κοινωνική προσφορά των Τριών Ιεραρχών μέσα στον κόσμο

imconstantias

Δημητρίου Καραμάτσκου

Φιλανθρωπία

Εάν κάνουμε μια γενική θεώρηση της εποχής των Τριών Ιεραρχών, θα διαπιστώσουμε ότι, τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής αυτής ήταν η αλλαγή της πολιτικής νοοτροπίας, που προήλθε απ’ την κατάρρευση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την ανάπτυξη της Ανατολής. Με την συνεχή μετακίνηση και τους πολέμους των διάφορων βάρβαρων φύλων έχουμε μια κοινωνική ανησυχία και αστάθεια που έφερε και την οικονομική αταξία. Η άνιση κατανομή των αγαθών, η εκμετάλλευση των φτωχών απ’ τους ισχυρούς -κύρια θέματα στα έργα του Χρυσοστόμου, αλλά και του Βασιλείου- η δουλεία, η μετακίνηση πληθυσμών στα μεγάλα αστικά κέντρα, είχαν ως αποτέλεσμα τη φτώχεια, τη δυστυχία και την κοινωνική ακαταστασία.

Μια εικόνα της κατάστασης αυτής μας δίνουν οι ίδιοι οι τρεις Ιεράρχες. Ο Μ. Βασίλειος μιλάει για «λιμό αγάπης». «Χάθηκε, λέγει, η δικαιοσύνη και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, και πνίγεται στη μονότητα και την ατομικότητά του».

Το κοινωνικό «πιστεύω» τους είναι κήρυγμα ισότητας και δικαιοσύνης. Είναι αδιανόητο για τη χριστιανική σκέψη των τριών Πατέρων να υπάρχουν πλούσιοι που χαίρονται τα αγαθά της γης, την ώρα που κάποιοι φτωχοί στερούνται τα πιο απαραίτητα αγαθά για τη συντήρησή τους. Ο Μ. Βασίλειος διδάσκει «να μην επιδιώκουμε την υπεροχή, να γνωρίσουμε την ισοτιμία της φύσεως και να αγαπήσουμε την ισοτιμία προς αυτούς που νομίζουν ότι υστερούν σε κάποια πράγματα» (P. G. 31, 1225).

Η ηθική διδασκαλία του Βασιλείου είναι εξόχως κοινωνική. Πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε το έτερον, ο άνθρωπος δε θα μπορούσε να γνωρίσει τον εαυτό του. Τα υλικά αγαθά του ανθρώπου, ο πλούτος, δεν έχουν απόλυτη αξία. Ο σκοπός του πλούτου είναι κοινωνικός και πρέπει να κατανέμεται σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη. Η εργασία είναι ευλογημένη, αλλά η εκμετάλλευση του κόπου του άλλου είναι ανεπίτρεπτη. «Κανένας δεν είναι δούλος εκ φύσεως. Διότι ή αφού καταδυναστεύθηκαν, οδηγήθηκαν στον ζυγό της δουλείας όπως συμβαίνει κατά την αιχμαλωσία ή έγιναν δούλοι εξαιτίας της φτώχειας». (Περί Αγ. Πνεύματος P.G. 32, 161-162)

Το ζεϊμπέκικο

topontiki

Το κείμενο δημοσιεύτηκε πριν από πολλά χρόνια στην εφημερίδα «Τα Νέα» και το υπογράφει ο Διονύσης Χαριτόπουλος.

Είναι ένα κείμενο που αρχικά φαίνεται ότι μειώνει τις γυναίκες αφού λέει ότι «δεν πρέπει να χορεύουν ζειμπέκικο», ωστόσο επιχειρηματολογεί γιατί δεν πρέπει να χορεύουν τον μοναχικό αυτό χορό:

Διαβάστε το:

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με

εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το

σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο

όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το

παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο

χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να

ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε.

Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:

Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,

ρίξε μια γλυκιά πενιά,

σαν γεμίσω το κεφάλι,

γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.

(Τσέτσης)

Από τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο

agiazoni

Α. Τί σημαίνει τό «γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν;» 

« Νά προσεύχεσαι, λέγει, νά μήν εἰσέλθεις σέ πειρασμούς τῆς πίστης σου. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις στόν πειρασμό τοῦ δαίμονα τῆς βλασφημίας καί τῆς ὑπερηφάνειας μέ τήν οἴηση τοῦ νοῦ σου. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις, κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, στούς φανερούς πειρασμούς τῶν αἰσθήσεων, πού ὁ διάβολος ξέρει πῶς νά σοῦ δημιουργεῖ ὅταν τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός λόγω τῶν ἀνόητων λογισμῶν πού καλλιεργεῖς. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις στούς πειρασμούς τῆς ψυχῆς μέσα ἀπό ἀμφιβολίες καί προκλήσεις, μέ τίς ὁποῖες ἡ ψυχή σύρεται βίαια σέ μεγάλη σύγκρουση. Ἀκόμα καί ἔτσι, ἑτοιμάσου νά δεχτεῖς ὁλόψυχα σωματικούς πειρασμούς. Νά τούς διαπλεύσεις μέ ὅλα σου τά μέλη καί νά γεμίσεις τά μάτια σου μέ δάκρυα, ἔτσι ὥστε ὁ ἄγγελος πού σέ φυλάει νά μή σέ ἐγκαταλείψει. Ἐπειδή χωρίς δοκιμασίες δέν φαίνεται ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί δέν μπορεῖς νά ἀποκτήσεις παρρησία μπροστά στόν Θεό, οὔτε νά μάθεις τή σοφία τοῦ Πνεύματος, οὔτε μπορεῖ νά ἑδραιωθεῖ μέσα σου ὁ θεῖος πόθος. 

Πρίν ἀπό τούς πειρασμούς ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται στόν Θεό σάν νά εἶναι ξένος, ἀλλά ὅταν εἰσέρχεται στούς πειρασμούς γιά χάρη τῆς ἀγάπης του καί δέν ἀφήνεται νά ἐκτραπεῖ, τότε ἄμεσα ἔχει, οὕτως εἰπεῖν, τόν Θεό ὡς χρεώστη του καί ὁ Θεός τόν ὑπολογίζει ὡς ἀληθινό φίλο, διότι γιά χάρη τοῦ θελήματός Του πολέμησε ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ του καί τόν νίκησε. Αὐτό σημαίνει «προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθετε εἰς πειρασμόν». Καί πάλι, νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις στό φοβερό πειρασμό τοῦ διαβόλου γιά τήν ἀλαζονεία σου, ἀλλά ἐπειδή ἀγαπᾶς τόν Θεό, ὥστε ἡ δύναμή Του νά σοῦ εἶναι ἀρωγός, καί διά μέσου σου νά συντρίψει τούς ἐχθρούς Του. Νά προσεύχεσαι νά μήν εἰσέλθεις σέ τέτοιες δοκιμασίες ἐξαιτίας τῆς ἀφροσύνης τῶν λογισμῶν καί τῶν ἔργων σου, ἀλλά ἀντίθετα γιά νά δοκιμαστεῖ ἡ ἀγάπη σου πρός τόν Θεό καί γιά νά δοξαστεῖ ἡ δύναμή Του στήν ὑπομονή σου».

Γνώση

Xάρης Ναξάκης

«Ζω ολοένα και περισσότερο με τη συνειδητοποίηση και την αίσθηση της παρουσίας του άγνωστου μέσα στο γνωστό, του αινίγματος μέσα στο τετριμμένο, του μυστηρίου σε κάθε πράγμα και κυρίως των προόδων  μιας νέας άγνοιας σε κάθε πρόοδο της γνώσης.» 

Εντγκάρ Μορέν

     Γνώση, άγνοια, μυστήριο, στο βιβλίο με αυτόν τον τίτλο, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, ο Εντγκάρ Μορέν μας εισάγει σε μια συζήτηση που σχεδόν έκλεισε πριν καν ξεκινήσει ο Γκέντελ. Την ισχυρότερη διάψευση της γνωσιακής παντοδυναμίας έδωσε μια κατεξοχήν ορθολογική επιστήμη, τα μαθηματικά. Ο Γκέντελ με το θεώρημα της μη-πληρότητας απέδειξε ότι «δεν υπάρχει τέλεια και οριστική εξήγηση». Οι κάτοχοι της γνώσης βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας διότι εκτός των άλλων υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η γνώση είναι απελευθερωτική, γεγονός που στηρίζεται στην ορθολογική ματαιοδοξία ότι τίποτα στη φύση δεν είναι απρόσιτο στη γνώση. Η γνώση όμως είναι αέναα ατελής, οι εξηγήσεις έχουν όρια. Όταν ερμηνεύοντας ένα φαινόμενο σταματάμε την ερμηνεία, θεωρώντας ότι βρήκαμε την τελική αιτία, αυτό γίνεται με αυθαίρετο τρόπο. Μια άλλη εξήγηση θα δείξει στη συνέχεια ότι άλλη είναι η έσχατη αιτία και ούτω καθ’ εξής. Οι εξηγήσεις όπως σημειώνει ο Ε. Μορέν «θεμελιώνονται σε προτάσεις ανεξήγητες. Η εξήγηση που δώσαμε για το σύμπαν μας ότι προήλθε από ανάδυση, είναι η ίδια μη εξηγήσιμη… η επιστήμη μας κατέστησε γνώστες των γραναζιών της μηχανής, μα αδαείς όσον αφορά την μηχανή την ίδια». 

Το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για τη διπλή βομβιστική επίθεση σε καθεδρικό ναό στις νότιες Φιλιππίνες.

Το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για τη διπλή βομβιστική επίθεση νωρίς σήμερα το πρωί σε καθεδρικό ναό στις νότιες Φιλιππίνες.

Την ώρα της λειτουργίας, στην οποία τουλάχιστον 20 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 81 τραυματίστηκαν, μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Amaq που πρόσκειται στην τζιχαντιστική οργάνωση, όπως αναφέρε το ΑΠΕ/ΜΠΕ.

Θέλετε μια Εκκλησία να λαμβάνει μέρος στους αναθεματισμούς των πρωθυπουργών ;

romfea

Ένα κήρυγμα με πολλαπλές αναγνώσεις -αλλά όλες χρήσιμες- έκανε χθες Κυριακή από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα, ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, προτρέποντας όσους τον άκουσαν να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με την Εκκλησία διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αποφασίσουμε όλοι «τι είδους Εκκλησία» θέλουμε και ως πού της επιτρέπουμε να παρεμβαίνει στην κοινωνική και πολιτική ζωή.

«Το να είναι κάποιος άθεος δεν είναι πολιτικό κριτήριο, είναι κριτήριο πνευματικό», είπε ο κ. Άνθιμος και συνέχισε: «για μένα ο κάθε άθεος δεν είναι εχθρός – είναι ιεραποστολικός αγρός και κανένας χριστιανός δεν έχει δικαίωμα να πει ‘αυτός πιστεύει στον Θεό και αυτός είναι άθεος’. Ποιος μπορεί να πει εδώ μέσα ποιος είναι πιο πιστός; Τάχα εγώ; Εγώ εξ επαγγέλματος μπορεί να βρίσκομαι εδώ. Μήπως οι επίσημοι της πόλεως; Εκλογές έρχονται. Μήπως εσείς; Ξέρω πόση είναι η πίστη στην πόλη μας και τι συμβαίνει στα σπίτια αυτής της πόλεως και τη νύχτα στα κέντρα αυτής της πόλεως. Ποιος λοιπόν από μας μπορεί να καυχηθεί τάχα ότι είναι πιο πιστός από κάποιους άλλους;Ένας υποκριτής μόνο μπορεί να το κάνει […] Ποιος μπορεί να το κάνει όταν ο Χριστός έβλεπε πίσω από τα μάτια των αμαρτωλών γυναικών; Έβλεπε τη διάθεση τους και όχι αυτό που ήταν […]».

Νέες προσχωρήσεις στην Εκκλησία της Ουκρανίας

ukrinform

Δύο ακόμη ενορίες στην περιοχή Ζιτομύρ αποφάσισαν να μεταβούν από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας του Πατριαρχείου Μόσχας στη νέα ενωμένη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Αυτό έχει αναφερθεί από την υπηρεσία Τύπου της Περιφερειακής Δημόσιας Διοίκησης του Zhytomyr.

Δὲν γίνεται λόγος στὴ χριστιανικὴ πίστη γιὰ ἀπόρριψη τῶν ἄλλων ἐθνικοτήτων

adrahti.blogspot

[…] Μοῦ λένε οἱ ἄνθρωποι: «Εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπερνικήσει κάποιος μέσα του τὸν ἐθνικισμό». Ἀλλὰ τότε, σκέφτομαι, «εἶναι ἀδύνατη ἡ σωτηρία!"». Ἂν εἶμαι ἐθνικιστὴς καὶ χριστιανὸς κατὰ τὴν πίστη, τότε ἐγκλωβίζω τὸν Χριστὸ στὴν ἔννοια τοῦ ἐθνικισμοῦ. Ἀντιλαμβάνεστε γιατὶ μοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποδεχθῶ αὐτὴ τὴν κρίση καὶ γιατὶ ἡ μεγαλύτερη παρηγοριά μου εἶναι ὅτι, μολονότι εἴμαστε μιὰ μικρὴ ὁμάδα, προερχόμαστε ἀπὸ ἕντεκα ἐθνότητες! Στὴν προσευχὴ τοῦ Σιλουανοῦ, ποὺ καλεῖ συνεχῶς νὰ προσευχόμαστε γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὣς τὸ τέλος της, ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχει ἐθνικισμός. 

Ο Μητροπολίτης Χαλκίδος Γρηγόριος και οι Εβραίοι της Χαλκίδας

slpress

Βασίλης Κολλάρος

Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί, ως διεθνής ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία, καθώς στις 27 Ιανουαρίου 1945 απελευθερώθηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα ένα από τα κολαστήρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Με αφορμή το γεγονός αυτό, ας θυμηθούμε τη γεμάτη ανθρωπιά συμπεριφορά του τ. Μητροπολίτη Χαλκίδος Γρηγορίου (1891-1971), έναντι των Εβραίων της Χαλκίδας, τα χρόνια της Κατοχής.

Ο τ. Μητροπολίτης Χαλκίδος Γρηγόριος, κατά κόσμον Πέτρος Πλειαθός, γεννήθηκε στον Τριαντάρο της Τήνου το 1891, ενώ υπήρξε συγγενής του εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Μοσχονησίων, Αμβροσίου. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στις 23 Αυγούστου 1916 εκάρη μοναχός. Τον Δεκέμβριο 1922, στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Αθηνών, χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Χαλκίδος, ενώ στις 29 Σεπτεμβρίου 1968 απεχώρησε της ενεργού υπηρεσίας. Εκοιμήθη στις 23 Ιουλίου 1971.

Η Εκκλησία χτυπά πένθιμα τις καμπάνες εκεί όπου κυριαρχεί ο Θάνατος και όχι εκεί όπου επιτυγχάνεται, έστω και μέσω αντιθέσεων, η Ειρήνη

topontiki

Γιώργος Ι. Βασιλείου*

«Όταν οι καμπάνες σημαίνουν πένθιμα, ο κόσμος πεθαίνει.... Όταν, όμως, δύο διαφορετικά Έθνη γίνουν ένα και οι πολίτες τους καταλάβουν ότι είναι Δημιουργήματα του ενός Θεού, χωρίς χρώμα και σύνορα, τότε ο κόσμος δεν πεθαίνει ποτέ...».

Με αφορμή αυτές τις σκέψεις μου, αλλά και το ερέθισμα που έλαβα από τον έγκριτο εκκλησιαστικό ιστότοπο «Βήμα Ορθοδοξίας», ο οποίος τις τελευταίες ημέρες ανήρτησε δύο δημοσιεύματα με τίτλο «Μακεδονία τώρα: πένθιμα χτυπούν οι καμπάνες» το ένα και «ο Μητροπολίτης στις εκδηλώσεις μνήμης τού Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων» το άλλο, μού γεννήθηκε το υπαρξιακό ερώτημα: «Μπορεί η Εκκλησία να αποτελεί στις ημέρες μας τον μοχλό δύναμης της εργαλειοποίησης για τη δυναμική τής Ιστορίας;».

Η μνήμη της Αγίας Νίνα στη Γεωργία

orthodoxianewsagency

Ο σταυρός της Αγίας Νίνας του καθεδρικού ναού της Σιώνης θα εκτίθεται για προσκύνημα κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας . Οι πιστοί θα είναι σε θέση να λάβουν αυτή την ευλογία  μέχρι το τέλος της ημέρας. Η Αγία Νίνα καταγόταν από την Καππαδοκίας, Ο πατέρας της  Ζαμπουλόν θεωρείται ο διαφωτιστής της Γαλλίας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία αναφέρει για αυτήν τα εξής: Κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων, μεγάλωσε με μία καλόγρια, στη Βηθλεέμ. Ο θείος της τότε που ήταν πατριάρχης Ιεροσολύμων, τη βοήθησε να πάει στη Ρώμη, όπου κατόπιν πήγε στη Ιβηρία για να κηρύξει τον χριστιανισμό. Ο θρύλος λέει ότι ήρθε η Παναγία στον ύπνο της και της είπε να πάει εκεί. Πηγαίνοντας στην Ιβηρία, κυνηγήθηκε από τον Τιριδάτη Γ’ της Αρενίας, περνώντας το Βασίλειο της Αρμενίας. Στην Αρμενία άνηκε σε μια κοινότητα με 35 παρθένες, οι οποίες τελικά δολοφονήθηκαν όλες από τον Τιριδάτη, εκτός από αυτήν. Λίγο αργότερα και οι 35 γυναίκες αγιοποιήθηκαν από την Αρμνική αποστολική εκκλησία. Από την άλλη, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βάσει του Τυρράνιου Ρουφίνου, αναφέρει: Η Νίνα δεν πήγε στην Ιβηρία με δική της βούληση, αλλά ήταν σκλάβα που μεταφέρθηκε εκεί, ενώ και το οικογενειακό δέντρο της δεν είναι ξεκάθαρο.

Το τραγούδι του γλάρου radio :Stoner/Desert rock

Stoner \ Desert rock αφιέρωμα σήμερα και με δυο ελληνικές παρουσίες(1000mods,Nightstalker).Απολαύστε υπεύθυνα...

Black Sabbath - Supernaut

Trouble - Hello Strawberry Skies

Kyuss - Demon Cleaner

Orange Goblin - Time Travelling Blues

sHeavy - Stardust

Nightstalker - The Dog That No-one Wanted +lyrics

Clutch - The Regulator

Nebula - To The Center

ACRIMONY - Heavy Feather

1000mods "Low"

weird owl - White hidden fire

The Devil And The Almighty Blues - Tired Old Dog

Atomic Bitchwax - "Forty-Five"

Monster Magnet - "Negasonic Teenage Warhead"

Sleep - Holy Mountain

Μαθηματικά ...

Ο Χριστός ,στη σημερινή περικοπή, δέχεται να επισκεφθεί και να φάει στο σπίτι του αρχιτελώνη Ζακχαίου.Και φυσικά ο κόσμος που έχει πάει -υποτίθεται-για να ακούσει τη διδασκαλία του Ιησού δεν χάνει ευκαιρία να τον κακολογήσει που πήγε στο σπίτι ενός αμαρτωλού.

Ας μιλήσουμε για μαθηματικά.Την προηγούμενη Κυριακή, δέκα λεπροί θεραπεύθηκαν,ένας γύρισε να ευχαριστήσει τον Χριστό.Σήμερα σώζεται και μετανοεί ο Ζακχαίος και η οικογένειά του ενώ οι πολλοί κατακρίνουν , κουτσομπολεύουν, στάζουν χολή.Όλοι αυτοί είδαν και άκουσαν αλλά δεν κατάλαβαν τίποτα.Έτσι είναι η πορεία της Εκκλησίας όταν είναι αυθεντική.Λίγοι καταλαβαίνουν τι γίνεται,οι πολλοί  λοιδορούν.Το δυστύχημα είναι ότι στους πολλούς ανήκει και μεγάλο μέρος όσων δηλώνουν μέλη της Εκκλησίας.

Οι Καλοί Ποιμένες

orthodoxianewsagency

Την Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της νέας περιοδικής έκθεσης του ΕΜΕ, «Οι Καλοί Ποιμένες. Αρχιερείς και Αρχιραβίνοι Μπροστά στο Ολοκαύτωμα».

Τη βραδιά άνοιξε η διευθύντρια του ΕΜΕ, κ. Ζανέτ Μπαττίνου, καλωσορίζοντας τους εκλεκτούς προσκεκλημένους και όλους τους φίλους του μουσείου που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση, μεταξύ των οποίων ο Μητροπολίτης Χαλκίδος Χρυσόστομος, ο πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Χαλκίδος Νικόδημος και ο Ραβίνος Αθηνών Γκάμπριελ Νεγρίν, η συμβολή των οποίων ήταν καθοριστική για την έκθεση, αφού παραχωρήσαν το μεγαλύτερο μέρος των αυθεντικών εκθεμάτων.

Η προσφυγική Μνήμη

slpress

Η σχετικά πρόσφατη συζήτηση, στο πλαίσιο της νεοελληνικής ιστοριογραφίας, για τις διαδικασίες διαμόρφωσης της προσφυγικής μνήμης ανοίγει το πεδίο συζήτησης για τα θέματα αυτά. Επιπλέον, δίνει την ευκαιρία να εξεταστούν οι εικόνες που διαμορφώθηκαν στον ελλαδικό χώρο για τους πρόσφυγες του ’22 και την ιστορική τους εμπειρία, ο τρόπος πρόσληψης των γεγονότων εκείνων τόσο από την κυρίαρχη εξουσία (στη μοναρχική, στη δικτατορική και στη δημοκρατική της εκδοχή) όσο και από τη διανόηση (καθεστωτική και μη), τους ιστορικούς κλπ. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα να τεθεί υπό το φως της κριτικής η «οριενταλιστική» ματιά για τα θέματα αυτά, που κυριαρχεί σε ένα σημαντικό τμήμα Νεοελλήνων ιστορικών.

Η έλλειψη κοινά συμφωνημένου αφηγήματος για τα συγκεκριμένα ιστορικά και κοινωνικά θέματα δημιούργησε ένα ερμηνευτικό «κενό», που το αντιλαμβάνονται άμεσα όλοι όσοι ασχολούνται με αυτά, είτε ως ερευνητές είτε ως φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης προς πάσχοντες πληθυσμούς (νεο-πρόσφυγες από την ΕΣΣΔ). Απόρροια αυτού του «κενού» υπήρξε και ο εξαιρετικά ενδιαφέρων τρόπος που οι κυρίαρχες πολιτικές αλλά και ιδεολογικές δυνάμεις, Δεξιά κι Αριστερά, αντιμετώπισαν τα νέα αιτήματα και ζητήματα του προσφυγικού χώρου, και ειδικότερα:


Τη δημόσια κατάθεση της ιστορικής τους άποψης ότι υπήρξαν θύματα οργανωμένης Γενοκτονίας (1914-1923) από τον τουρκικό εθνικισμό.
Την αναφορά στις διώξεις που υπέστη στην ΕΣΣΔ από τον σταλινισμό η ελληνική μειονότητα μετά το 1937-38.
Παράλληλα, και με έναν παράξενο τρόπο, η πανούργα Ιστορία «χάρισε» στους Νεοέλληνες και μια άλλη εμπειρία: Να «υποδεχτούν», από την εποχή της Περεστρόικα, με τον γνωστό άξενο τρόπο, δεκάδες χιλιάδες ομοεθνείς πρόσφυγες και μετανάστες από την καταρρέουσα/καταρεύσασα ΕΣΣΔ. Πρόσφυγες που σε μεγάλο μέρος τους ήταν ένα παράδοξο κατάλοιπο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πρόσφυγες εγκλωβισμένοι στην ΕΣΣΔ και υφιστάμενοι τις συνθήκες του «σοσιαλιστικού θερμοκηπίου», που κράτησε 70 και κάτι χρόνια, καλύπτονταν από τη Συνθήκη ανταλλαγής των πληθυσμών της Λωζάνης του 1923.

250.000 «νεο-πρόσφυγες»
Περί τις 250.000 «νεο-πρόσφυγες» εισήλθαν στο νεοελληνικό κράτος τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, κουβαλώντας στις αποσκευές τους παλιές ιστορίες και εκκρεμότητες, τις οποίες η ελλαδική κοινωνία και οι πολυποίκιλες πολιτικές και κρατικές της εκφράσεις είχαν/έχουν προσπαθήσει ματαίως να ξορκίσουν.

Οι νέοι αυτοί πρόσφυγες βρέθηκαν στο κέντρο του κυκλώνα που σάρωσε την Ανατολική Ευρώπη τη δεκαετία του ’80 και του ’90, αφού λίγες δεκαετίες πριν, από το 1937-38, είχαν υποστεί την αντιμειονοτική πολιτική του σταλινισμού (μαζί με τους πολιτικούς φυγάδες από την Ελλάδα, μέλη και φίλους του ΚΚΕ). Μόλις δυόμισι δεκαετίες πριν από την έναρξη των σταλινικών διώξεων, υπήρξαν θύματα της πολιτικής και γενικευμένης εθνικής εκκαθάρισης που επέλεξε ο τουρκικός εθνικισμός (Νεότουρκοι, Ατατούρκ) για να επιλύσει το εθνικό «πρόβλημα».


Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να διευκρινιστούν οι διαφορές μεταξύ των νεοτουρκικών και σταλινικών διώξεων. Οι νεοτουρκικές διώξεις εντάσσονται στην κατηγορία των γενοκτονικών πράξεων κατά τη διαδικασία συγκρότησης του τουρκικού κράτους-έθνους. Στόχευαν στην πλήρη φυσική εξαφάνισή του υπό δίωξη πληθυσμού.

Ενώ, οι διώξεις της σταλινικής περιόδου ανήκουν σε άλλη κατηγορία, που σχετίζεται με τις εσωτερικές διεργασίες στην ΕΣΣΔ, στη διαπάλη των διαφόρων ομάδων εξουσίας και στις τεχνικές κυριαρχίας. Δεν αποσκοπούν στην πλήρη φυσική εξόντωση του υποκειμένου, αλλά στην προσαρμογή του στις πολιτισμικές μορφές που έχει επιλέξει η επικρατούσα ομάδα.

H «μητέρα-πατρίδα»
Υπήρξαν, επίσης, και θύματα ενός εθνικού κράτους, μιας «μητέρας-πατρίδας», το οποίο ποτέ δεν τήρησε προς αυτούς τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από τη Συνθήκη της Λωζάνης. Αντιθέτως προσπάθησε με κάθε τρόπο να τους «αποκρύψει», είτε εξαφανίζοντάς τους από τις διπλωματικές υποχρεώσεις είτε απαγορεύοντάς τους να έρθουν στην Ελλάδα.

Και όταν αυτό ήταν αναπόφευκτο, τους έστελνε στις φαβέλες του υπολοίπου της Αττικής και προσπαθούσε να τους χρησιμοποιήσει εργαλειακά για ίδιον κρατικό/κομματικό όφελος, κάτι που έκανε συστηματικά από το 1922. Μόνο που η πολιτική της «εξαφάνισης» του πληθυσμού αυτού -καθώς και του ιστορικού φορτίου που έφερε- δεν ήταν μόνο πολιτική του κράτους. Ήταν πολιτική και του μεγαλύτερου μέρους της Αριστεράς, η οποία ακόμα και το νέο προσφυγικό ζήτημα το αντιμετώπισε σαν να ήταν αντίστοιχο με αυτό των «Πακιστανών στη Βρετανία».

Δεξιός και Αριστερός αναθεωρητισμός
Όλα αυτά τα ζητήματα ουδέποτε τα αντιμετώπισε η νεοελληνική ιστοριογραφία. Και αυτό υπήρξε απόρροια της παραδοσιακής της στάσης απέναντι στην ιστορική εμπειρία του προσφυγικού πληθυσμού. Στην ουσία, για επτά δεκαετίες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή δεν επιτράπηκε στους πρόσφυγες του ’22 να επαναδιαπραγματευτούν τη συλλογική ιστορική αφήγηση στο κοινό έθνος-κράτος, ώστε να συμμετάσχουν και αυτοί στο εθνικό αφήγημα. Αυτή η άρνηση είχε ορισμένα ανελαστικά χαρακτηριστικά και πήρε ιδιαίτερα έντονες μορφές, οι οποίες δεν συνάδουν με τον παραδοσιακό τρόπο διαμόρφωσης της συλλογικής εικόνας.

Η σχετικά πρόσφατη αμφισβήτηση του ιστορικού γεγονότος της Γενοκτονίας από τμήμα της Αριστεράς και της νεοφιλεύθερης Δεξιάς καταλήγει σε Άρνηση (négationnisme). Ταυτόχρονα, συμβαδίζει χρονικά και ποιοτικά με τον δεξιό αναθεωρητισμό που αποσκοπούσε στην αποκατάσταση των υπαιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής και «…ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη σύγκρουση Ελλαδιτών και προσφύγων, μια σύγκρουση που έχει καθορίσει την προσφυγική Μνήμη, καθώς και το αίσθημα αποκλεισμού της προσφυγικής Μνήμης από την επίσημη Ιστορία».

Ιερομόναχος Κοσμάς Γρηγοριάτης

isagiastriados

(1942 – 27 Ιανουαρίου 1989)

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Γεννήθηκε στο χωριό Θεοδόσια του Κιλκίς το 1942. Μικρός ήλθε με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη, όπου ζούσαν πολύ φτωχικά. Δεύ­τερο σπίτι του ήταν η εκκλησία και δεύτερος πατέρας του ο εφημέριος της ενορίας του. Χαιρόταν να μελετά την Αγία Γραφή και να πηγαίνει στο κατηχητικό σχολείο. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη σπουδάζοντας συγχρόνως. Συνδέθηκε πνευματικά με τον μακαριστό Αυγουστίνο Καντιώτη (+2010) κι άρχισε αλληλογραφία με τον π. Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο (+1972), που ήταν στην Αφρική. Ο πόθος της Ιεραποστολής φούντωνε συνέχεια μέσα του. Είχε επαφές και με τον Γέροντα Φι­λόθεο Ζερβάκο (+1980) της μονής Λογγοβάρδας της Πάρου. Ήξερε τεχνικά, μηχανικά, ηλεκτρολογικά, ηλεκτρονικά, νοσηλευτικά, ναυαγο­σωστικά και οικοδομικά πράγματα. Παρακολούθησε το Φροντιστήριο Κατηχητών και μαθήματα εξωτερικής ιεραποστολής στην Αποστολική Διακονία, νοσηλευτική στον Ερυθρό Σταυρό. Πήρε ακόμη και πτυχίο κολύμβησης. Αργότερα έσωσε από βέβαιο πνιγμό ένα παιδάκι σε μία λίμνη στο Κολουέζι. Ήθελε να σπουδάσει και ιατρική, μα δεν τα κατάφερε. Πήγε όμως στο Ανώτερο Φροντιστήριο της Ριζαρείου Σχολής.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

agiazoni

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+))

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει καὶ τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος εἶν’ ἕνας ἀπὸ τοὺς τρεῖς μεγάλους ἱεράρχες καὶ οἰκουμενικοὺς διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μαζὶ μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο καὶ τὸν Ἰωάννη τὸ Χρυσόστομο. Μετὰ τὸν ἀπόστολο καὶ εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, εἶναι ὁ δεύτερος στὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ἀπένειμε τὸν τίτλο τοῦ Θεολόγου· ὁ τρίτος εἶναι ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος εἰδικώτερα εἶναι ὁ τριαδικὸς θεολόγος, γιατί σὲ κάθε του λόγο κεντρικὴ διδασκαλία του εἶναι πάντα τὸ μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Στὸν πέμπτο θεολογικὸ λόγο του γράφει· οἱ πιστοὶ «προσκυνοῦσι τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, μίαν Θεότητα...».

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γεννήθηκε στὰ 329 στὴν Ἀριανζό, ἕνα μικρὸ χωριὸ τῆς Καππαδοκίας, κοντὰ στὴν κωμόπολη Ναζιανζό, γι’ αὐτὸ καὶ λέγεται Ναζιανζηνός. Ὁ πατέρας του λεγότανε κι αὐτὸς Γρηγόριος κι ἦταν ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ, ἡ δὲ μητέρα του λεγόταν Νόννα. Ἀπὸ μικρὸς ἦταν φιλομαθὴς καὶ ἐπιμελὴς κι ἔκαμε λαμπρὲς καὶ ἐξαίρετες σπουδὲς στὴ Ναζιανζό, στὴν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας, στὴν Καισαρεία τῆς Παλαιστίνης, στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τέλος στὰς Ἀθήνας. Ἐκεῖ γνωρίστηκε μὲ τὸ συμπατριώτη του Μέγα Βασίλειο, συνδέθηκαν ἀδελφικὰ κι ἔμειναν μαζὶ σπουδάζοντας ἕξη ὁλόκληρα χρόνια τὴν ἔξω φιλοσοφία. Στὸ τέλος τοῦ προσφέρθηκε καθηγητικὴ θέση, μὰ ἐκεῖνος προτίμησε νὰ ξαναγυρίση στὴν πατρίδα του Ναζιανζό.