Το φως της γνώσεως

araborthodoxy

Η γιορτή για άλλη μια φορά ανέδειξε το φως της γνώσης.Η νύχτα μας είναι όλο  φως, μια ανάβαση στα βάθη του Θεού. Ο Σωτήρας γεννήθηκε στο επίκεντρο της παγκόσμιας τραγωδίας, στο κρύο, τη γύμνια και την προκατάληψη. Η Γέννησή Του προκάλεσε τη ζήλια του Ηρώδη και το μίσος  γι 'Αυτόν έφτασε στο σημείο να Τον σταυρώσουν. Η παραδοσιακή εικόνα της Γεννήσεως τοποθετεί το Παιδί σε μια φάτνη, τυλιγμένο σαν σε ταφή, σα να πετάχτηκε στη φάτνη για τον πόνο και το θάνατο, όπως σήκωσε όλο τον πόνο και το θάνατο. 

Ο Κύριος  της γιορτής δεν θέλει να πάρουμε  τα μάτια μας από την τρέχουσα κατάσταση γύρω μας, από την συντριβή των ανθρώπων. Ο Χριστός είναι πάντα το νεογέννητο παιδί της συντριβής , πάντα πέφτοντας σε αυτή.Οι πληγές είναι οι σύντροφοί του και σε αυτές  γράφει  ειρήνη. Την ειρήνη που τραγούδησαν οι άγγελοι, ο Ιησούς τη δίνει στους αρρώστους και στους διψασμένους που φέρνουν την καταστροφή στο ψέμα με την παρουσία τους, επειδή κηρύττουν την αλήθεια και ακολουθούν το δρόμο Του, το δρόμο των πληγών. 

Εκείνοι οι λίγοι αφιερωμένοι που δέχονται πάνω στη γη το σκύψιμο του ουρανού μαρτυρούν ότι είμαστε σκόνη και φως ταυτόχρονα, η σκόνη που κλήθηκε να λάμπει, η ζωή που  προχωρά από το θάνατο, αρχοντιά που προέρχεται  από την ολική συντριβή. Στη Γέννηση, ο Θεός ήρθε σε μας με τη μορφή ενός υπηρέτη. Σε αυτήν την συντριβή, άσκησε την αρχοντιά του στον κόσμο, Εκείνος έλαμψε σε αυτόν τον κόσμο, όπως το φως. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από αυτόν της  φτώχειας  στο μεγαλείο, αυτόν της ταπεινότητας στη σπουδαιότητα, αυτός του θανάτου στη ζωή.Το φως του κόσμου, η ομορφιά του, η σωτηρία του από το θάνατο βρίσκεται εκεί που είναι οι χριστοί που κατοικούν σε αυτό, αντανακλώντας το φως του Χριστού, οι οποίοι γεννιούνται κάθε μέρα μέσα από την ευγένεια και την συγχώρεση του Θεού. 

Το θέμα δεν είναι πλέον να θυμόμαστε τον Ιησού στο χρόνο των ανθρώπων, σαν να ήταν απλώς μια εικόνα με την οποία είναι διακοσμημένα τα σπίτια. Το θέμα είναι αν είμαστε ή όχι με τον Χριστό και μέσα σ 'Αυτόν, ώστε ο  κόσμος να σωθεί από τον χρωματισμό Του και εκείνους που είναι χρωματισμένοι από Αυτόν. Σε αυτούς και μόνο είναι το σύμπαν σωσμένο από το σκοτάδι και το θάνατο, ανερχόμενο υπό το φως της Ανάστασης. 

Καθώς προσπαθώ για την ειλικρινή αφοσίωση, Σε βλέπω, Ω Δάσκαλε, όπως το μεγαλείο του σύμπαντος και έτσι καλύπτω το πρόσωπό μου, γιατί είμαι ένας άνθρωπος με ακάθαρτα χείλη, ριζωμένος στον κόσμο, πνίγομαι στον εαυτό μου, λαμβάνοντας ευχαρίστηση στη δόλιά του γοητεία. Γυρνώ γύρω του και  ασφυκτιώ, σαν να έχει ηττηθεί η ελπίδα μου.Μπροστά σε  ό, τι μου δίνεις, Κύριε, είμαι με άδεια χέρια. Δεν έχεις αποδεχθεί τη φτώχεια μου ως δώρο;Η ταπεινή παρουσία Σου στη φάτνη είναι ο πλούτος μου. Να μου το θυμίζεις αυτό όταν είμαι περήφανος ή όταν προσπαθώ να αποκτήσω κάτι. Πες μου  ότι Εσύ είσαι ο πλούτος, Ω Δάσκαλε. 

Τι μένει  από εμένα στην αδυναμία μου, όταν ο κόσμος μέσα μου είναι η σφοδρή επιθυμία της σάρκας, η επιθυμία των οφθαλμών και το φούσκωμα της ύπαρξης; Όλα αυτά τα πράγματα μαίνονται  στα μυστικά μέρη της ψυχής. Η Γέννησή σου αποκαλύπτει ότι ρίχνεσαι  σε αυτό το τρομακτικό καμίνι που είναι η καρδιά, προκειμένου να το μετατρέψεις με την δροσιά της παρουσίας Σου σε μια ειρηνική κατοικία. 

Μην αφήσεις αυτή την επίμονη αμαρτία που φωλιάζει μέσα μας να εισβάλει στο σημείο του ιλίγγου, και εμάς να βρίσκουμε απόλαυση στο μαρτύριο μας. Μην μας καρφώσεις  στην αγωνία και τις τύψεις, αλλά στρέψε  μας στη συγχωρητικό Σου πρόσωπο , έτσι ώστε, αν το αναλογιστούμε, να μπορέσουμε να μείνουμε απρόσβλητοι στις άσχημες πράξεις. 

Ω Θεέ, μην αφήνεις τις αμαρτίες να παραμένουν προκλητικές και μην αφήνεις τις ψυχές να δηλητηριαστούν από αυτές. Δώσε μας τα δάκρυα με τα οποία μπορούμε να πλυθούμε και να ξεδιψάσουμε.Άγγιξε τα στόματά μας με την χόβολη της αγάπης, έτσι ώστε να μπορούν να είναι εξοικειωμένα με το έλεός Σου και να Σου προσφέρουν την μετάνοιά τους με χαρά.

Μητροπολίτης Γεώργιος Κοδρ