Πολλοί κληρικοί και πνευματικοί απασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τις ατέλειες της ερωτικής ζωής εκείνων που καθοδηγούν παραβλέποντας σχεδόν εντελώς άλλες ανθρώπινες ατέλειες και μάλιστα με διάφορες διανοητικές αλχημείες προσπαθούν να πείσουν ότι τα "σαρκικά αμαρτήματα" έχουν μια καίρια και κεντρική σημασία για την πνευματική ζωή και τη σωτηρία του ανθρώπου και ότι είναι σοβαρότερα από οποιαδήποτε άλλο ανθρώπινο αμάρτημα.Ότι αυτή η άποψη δεν έχει έρεισμα στη χριστιανική διδασκαλία και την εκκλησιαστική παράδοση θα μπορούσε να είναι εμφανές και στον πιο αμύητο,εφόσον η ψυχοπαθολογία του δεν του δημιουργεί την ανάγκη γι'αυτή την έμμονη ενασχόληση με το σεξ,που είναι βασικό χαρακτηριστικό πολλών θρησκευομένων και πάρα πολλών κληρικών και πνευματικών.Έτσι γι'αυτούς η παράθεση οποιονδήποτε μαρτυριών από την παράδοση δεν θα είχε κανένα νόημα,για όποιον όμως υγιαίνει ψυχικά είναι εμφανές ότι ο Ιησούς Χριστός ένα μόνο αμαρτωλό απέρριπτε διαρκώς και ολοκληρωτικά,και αυτός ήταν ο υποκριτής,και ότι απείλησε με τη φρικτότερη τιμωρία της κολάσεως όχι τον πόρνο αλλά τον φίλαυτο,που είναι τόσο αυτοαπασχολούμενος ώστε όχι μόνο δεν αγαπά,αλλά ούτε παρατηρεί τον άλλο,όπως φαίνεται από την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου.
Όσον αφορά το περίφημο χωρίο από την Α΄ Επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους:"ουκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι;μη πλανάσθε,ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε λκέπται ούτε πλεονέκται ούτε μέθυσοι ου λοιδοροί ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι"(Α' Κορ. 6,9),στο χωρίο αυτό όχι μόνο δεν θεωρούνται οι ερωτικές παρεκτροπές ιδιαίτερα σοβαρές,αλλά εξομοιώνονται με την πλεονεξία,την κλοπή,και τη λοιδορία και το ακόμη σπουδαιότερο είναι ότι,σύμφωνα με το χωρίο αυτό,κανένας άνθρωπος που διαθέτει την στοιχειώδη αυτογνωσία δεν μπορεί να πιστεύει ότι δεν συμπεριλαμβάνεται σ'αυτό τον κατάλογο των αμαρτωλών που δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού,έτσι ώστε να κτυπιέται καίρια κάθε αυτοδικαιωτική διάθεση.
Παρόμοιες διαπιστώσεις προκύπτουν και από την μελέτη της μετέπειτα εκκλησιαστικής παραδόσεως.Λέει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
"Μη μου πεις ότι δεν πορνεύω.Γιατί ποιο το όφελος,αν δεν πορνεύεις ,αλλά είσαι φιλοχρήματος;Το σπουργίτι κι αν ακόμα δεν είναι πιασμένο από όλο το σώμα του αλλά μόνο από το πόδι του,και έτσι έχει χαθεί,ευρίσκεται μέσα στη παγίδα,και δεν ωφελείται καθόλου από τα φτερά,αφού το πόδι του είναι πιασμένο.Έτσι κι εσύ δεν κυριεύθηκες από την πορνεία,αλλά κυριεύθηκες από τη φιλαργυρία,οπωσδήποτε όμως κυριεύθηκες.Το ζητούμενο δεν είναι το πώς κυριεύθηκες αλλά το ότι κυριεύθηκες".
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το ότι ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,ενώ σε μια ομιλία του καταδικάζει με πολλή αυστηρότητα την παιδεραστία,καταλήγει με τα εξής:
"Γιατί τι μπορείς να πεις για τα Σόδομα;Θέλεις να μάθεις και την αιτία για την οποία τότε έγιναν αυτά;Ένα ήταν το αμάρτημα,φοβερό βέβαια και άξιο κατάρας,αλλά όμως ένα.Ερωτεύοντο παιδιά οι κάτοικοί τους και γι'αυτό τιμωρήθηκαν έτσι.Τώρα όμως πάρα πολλά και ίσα,ακόμη και φοβερότερα από αυτά,αμαρτήματα γίνονται".
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος δίνει έμφαση στη φιλαργυρία και όχι στις ερωτικές παρεκτροπές,όπως έκανε και ο Χριστός,που τόνιζε ότι δεν μπορεί ο άνθρωπος"Θεώ δουλεύειν και μαμωνά"(Λουκ.16,13)και οι Φαρισαίοι "ήκουον ταύτα πάντα""και εξεμυκτήριζον αυτόν...φιλάργυροι υπάρχοντεςκαι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων"(...τον ενέπαιζαν επειδή ήταν φιλάργυροι και επιθυμούσαν να φαίνονται δίκαιοι στους ανθρώπους)(Λουκ.16,14-15).
Με την τελευταία αυτή παρατήρησή του ο Λουκάς λέει πολύ καθαρά τι συνέβαινε και τότε και τώρα.
π.Φιλόθεου Φάρου,η Εκκλησία ως σκάνδαλο και ως σωτηρία,εκδ.Αρμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου