Θέλει μια ελαφρότητα η ζωή. Δεν μπορείς να την παίρνεις και πολύ σοβαρά διότι έχει την τάση και την ικανότητα, να σε συνθλίβει. Εκεί έγκειται και η "επιτυχία" και παγκόσμια εξάπλωση των Χριστουγεννιάτικων εορτασμών, ακόμα και όταν χάνουν εντελώς το θρησκευτικό περιεχόμενό τους.
Πρόκειται για μια γιορτή της ελαφρότητας. Μια στιγμιαία έκλειψη του ασήκωτου καθωσπρεπισμού και της σοβαροφάνειας. Όλα αυτά τα λαμπάκια, οι χοροί, τα ποτά, τα εδέσματα, όταν συνέβαιναν υπό κανονικές συνθήκες εν πάση περιπτώσει, σηκώνουν έστω για μια μέρα αυτό το βάρος στο οποίο οι ίδιοι υποβάλλουμε τους εαυτούς μας αντιμετωπίζοντας τη ζωή πολύ περισσότερο σοβαρά- ως και βλοσυρά-απ' όσο θα έπρεπε.
Οπότε αυτές τις μέρες τσακωμοί, αποτυχίες, ματαιώσεις αλλά και επιτυχίες και επιτεύγματα χάνονται για λίγο από το προσκήνιο και δίνουν τη θέση τους σε μια χαρωπή άνευ λόγου και αιτίας διάθεση.
Οπωσδήποτε υπάρχουν και οι συνάνθρωποί μας που δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτή τη πορεία. Που τα βάρη τους γίνονται ακόμα πιο ασήκωτα ακόμα πιο βασανιστικά. Αυτό σαφώς οφείλεται στην επιβολή της ελαφρότητας που ανέφερα παραπάνω από ΜΜΕ, ιστοσελίδες, δημόσια πρόσωπα κλπ. Φυσικά η ελαφρότητα δεν μπορεί να επιβληθεί διότι έτσι χάνει την ουσία της που είναι ακριβώς αυτή έλλειψη ειδικού βάρους. Όταν θεσμοθετείται, η ελαφρότητα γίνεται και αυτή σοβαρότητα.
Όπως και η πνευματικότητα αυτών των ημερών, όταν υπενθυμίζεται και υπερτονίζεται ενάντια σε αυτή τη χαζοχαρούμενη διάθεση, δεν οδηγεί σε κάποια ανάπτυξη πνευματική ή ελευθερία αλλά σε ένα καταναγκασμό και μια κατήφεια.
Ας λάμψουν λοιπόν τα λαμπάκια, ας γεμίσουν τους χώρους τα στολίδια και ας γεμίσουν τα ποτήρια. Και αν όλα αυτά δε μας φτιάχνουν τη διάθεση, ε, ας μην μας την φτιάξουν. Ας κάτσουμε σε μια γωνία μακριά από όλα αυτά και ας απολαύσουμε τουλάχιστον αυτή την περίοδο με όποιο τρόπο μπορούμε. Ακόμα και αντιπαθώντας την.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου