Το ομολογώ, μου αρέσει. Τόσο σε αυτό το lockdown όσο και στο προηγούμενο, έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να μην έχει ιδέα για το τι μέρα είναι. Έχει μια ομορφιά αυτό. Είναι σαν ένα είδος ακύρωσης του χώρου και του χρόνου. Ένα σταμάτημα της συνέχειας, της ροής. Είναι κάπως περίεργο αλλά το προτιμώ από εκείνη τη μονότονη επανάληψη των εορτών, των επετείων και άλλων τινών κάθε χρόνο την ίδια μέρα ή με τον ίδιο τρόπο υπολογισμού. Είναι κάπως λυτρωτικό αυτό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Κυριακή μετά του Σταυρού
«Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει.. Όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτ...
-
https://owlcation.com/social-sciences/The-Meaning-of-Sparrows-Identification-and-Folklore Το σπουργίτι είναι ένα συνηθισμένο μικρό πουλ...
-
Πολλοί με ρωτάνε...καλά όχι πολλοί, επειδή ξέρουν πως οι απαντήσεις μου δεν είναι πάντα, εχμ, κομψά διατυπωμένες, αρκετοί όμως, με ρωτάνε ... -
Μια γυναίκα βουτά στο κενό αφού πέταξε το τετράχρονο παιδάκι της,ένας οδηγός ταξί βγάζει έξω από το ταξί μια γυναίκα αιμόφυρτη που ζητά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου