Το ομολογώ, μου αρέσει. Τόσο σε αυτό το lockdown όσο και στο προηγούμενο, έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να μην έχει ιδέα για το τι μέρα είναι. Έχει μια ομορφιά αυτό. Είναι σαν ένα είδος ακύρωσης του χώρου και του χρόνου. Ένα σταμάτημα της συνέχειας, της ροής. Είναι κάπως περίεργο αλλά το προτιμώ από εκείνη τη μονότονη επανάληψη των εορτών, των επετείων και άλλων τινών κάθε χρόνο την ίδια μέρα ή με τον ίδιο τρόπο υπολογισμού. Είναι κάπως λυτρωτικό αυτό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η παραβολή του μεγάλου δείπνου
Στη σημερινή παραβολή, ένας άρχοντας ετοίμασε δείπνο και έστειλε τον δούλο του να ειδοποιήσει τους καλεσμένους. Ο ένας αρνήθηκε την πρόσκλ...
-
https://owlcation.com/social-sciences/The-Meaning-of-Sparrows-Identification-and-Folklore Το σπουργίτι είναι ένα συνηθισμένο μικρό πουλ...
-
Για να καταλάβετε για τι είδους άνθρωπο μιλάμε. Τη πρώτη του Οκτώβρη πέρασα, όπως συνηθίζω, από το Σύνταγμα για να δω λίγο τον απεργό πείν...
-
Λοιπόν, δεν ήξερα αν θα έπρεπε να γράψω αυτό το κείμενο. Κυρίως επειδή περιέχει και κάποια στοιχεία αυτοπροβολής. Από την άλλη, ούτε να μη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου