«Σύντομος ιστορική ανασκόπησις του θεσμού της κοινοκτημοσύνης και χριστιανική θεώρησις του πλούτου»

 

https://xristianiki.gr/%ce%bc%ce%bd%ce%ae%ce%bc%ce%b7-%cf%84-%cf%83%ce%b9%cf%83%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd%ce%af/

Σήμερα(17/12) συμπληρώνονται 15 χρόνια από την κοίμηση του τέως Επισκ. Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιου Κόμπου. Ο πράγματι μακαριστός Αντώνιος υπήρξε μια εξαίρεση μέσα στις εξαιρέσεις ήθους και αδέσμευτου λόγου μεταξύ του Ανώτατου Κλήρου της Εκκλησίας μας, για αυτό και -άξια και δίκαια- αποκλήθηκε “άγιος Επίσκοπος”. Ακόμη, αποκλήθηκε και “Δεσπότης των τρόλει”, αφού λόγω της παροιμιώδους απλότητάς του έκανε χρήση της συγκοινωνίας για να μετακινείται.

Τα παρακάτω αποσπάσματα προέρχονται από άρθρο του με τίτλο «Σύντομος ιστορική ανασκόπησις του θεσμού της κοινοκτημοσύνης και χριστιανική θεώρησις του πλούτου», που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό “Εκκλησία”. Όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς, οι θέσεις του μακ. Αντώνιου ήταν εξαιρετικά ρηξικέλευθες. Ας είναι η μνήμη του αιώνια και είθε να μεσιτεύει για όλους και ιδιαίτερα τους βρισκόμενους σε ανάγκες.

1.«Η εφαρμογή της όντως υψηλής διδασκαλίας της κοινοκτημοσύνης δεν είναι ανέφικτος ως εσφαλμένως τινές διατείνονται, αλλά τουναντίον εξόχως εφικτή, αρκεί οι χριστιανοί να προέλθωσιν εις την ηρωικήν απόφασιν να μεταστώσιν εκ του στρατοπέδου των κατ’ όνομα χριστιανών εις το στρατόπεδον των αληθών χριστιανών. Την ανωτέρω άποψιν επιρρωνύει και η ίδρυσις εν έτει 1608 υπό των Ιησουιτών εν Παραγουάη χριστιανικού Κράτους τελείως κομμουνιστικού, διαρκέσαντος μέχρι του 1787[..]

Το υπό των Ιησουιτών ιδρυθέν χριστιανικόν κομμουνιστικόν τούτο Κράτος υπήρξεν η τελειοτέρα εν τη πραγματική ζωή εφαρμογή των κομμουνιστικών αρχών. Οι δε Ινδοί Γουαράνοι ενεθυμούντο την θεοκρατίαν των Ιησουιτών ως τον χρυσούν αιώνα της ιστορίας των»

(Τεύχος 15-16, σ. 442).

2. «Εάν σήμερον, είπερ ποτέ και άλλοτε, θεωρείται ως πάντη ανεφάρμοστον το σύστημα της κοινοκτημοσύνης, τούτο οφείλεται εις το ότι η αμαρτία και κατ ‘ακολουθίαν η αδικία, η εκμετάλλευσις και πάσα κακία εν γένει υπερεπλεόνασε» (Τεύχος 17-18, σ. 473).

3. «Το πνεύμα της κοινοκτημοσύνης κατά τους αιώνες των φρικαλέων διωγμών παρέμεινε λίαν έντονον εν ταις χριστιανικαίς κοινότησι. Οι χριστιανοί της ηρωικής εκείνης περιόδου του εφηρμοσμένου Χριστιανισμού ουδέποτε ανεγνώρισαν ως ορθούς τους νόμους και τους θεσμούς της κοσμοκρατείρας Ρώμης, ει και λόγω των επικρατουσών τότε συνθηκών ήσαν αναγκασμένοι, όπως υπακούωσιν εις αυτούς παθητικώς. Οι θεοφόροι της Εκκλησίας Πατέρες και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς παρέμειναν πιστοί και εδραίοι εις το καθεστώς της κοινοκτημοσύνης, καταδικάζοντες την ατομικήν ιδιοκτησίαν, την των κρατικών καταναγκαστικών μέσων, την στρατιωτικήν θητείαν, κ.λπ.» (Τεύχος 17-18, σ. 474).