Τέσσερα είδη άγριων ζώων ζουν και πάλι ελεύθερα στα ευρωπαϊκά εδάφη μετά από προσπάθειες που κατέβαλαν οργανώσεις για την προστασία τους.
«Η κατάρρευση των οικοσυστημάτων και η μείωση της βιοποικιλότητας είναι ανάμεσα στις πέντε κυριότερες απειλές που αντιμετωπίζει ο πλανήτης», αναφέρει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, σημειώνοντας πως υπάρχουν μερικοί λόγοι για να μας κάνουν να είμαστε χαρούμενοι, αν όχι να νιώσουμε υπερβολικά αισιόδοξοι.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αναφέρεται σε τέσσερις επιτυχημένες ιστορίες προστασίας άγριων ειδών που δείχνουν πως τέτοια εγχειρήματα μπορούν να φέρουν αποτελέσματα.
Ψαλιδιάριδες
Οι οδηγοί που διασχίζουν τη βορειοδυτική άκρη του αυτοκινητόδρομου Μ25 του Λονδίνου μπορούν να θαυμάσουν τα μεγαλοπρεπή πουλιά με τις ψαλιδωτές ουρές που πετούν στον βρετανικό ουρανό. Οι ψαλιδιάριδες, ένα είδος γερακιού, ήταν κάποτε κοινό θέαμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όμως, οι πληθυσμοί μειώθηκαν από τη βιομηχανική επανάσταση και μετά σε σημείο το είδος χαρακτηρίστηκε απειλούμενο τη δεκαετία του 1980.
Πλέον οι αριθμοί τους αυξάνονται, ιδιαίτερα στις κομητείες Μπέρκσαϊρ και Μπακιγχαμσάιρ όπου ξεκίνησαν τα πρώτα προγράμματα επανασύστασης του είδους κατά τη δεκαετία του 1990. Αρχικά απελευθερώθηκαν μόλις 13 πουλιά, που είχαν μεταφερθεί από την Ισπανία. Πλέον ο πληθυσμός τους υπολογίζεται σε περίπου 4.600 ζευγάρια.
Ευρωπαϊκοί Βίσονες
Οι βίσονες αποτελούν συνηθισμένη εικόνα στις ανοιχτές πεδιάδες της Βόρειας Αμερικής. Ωστόσο κάποτε ήταν ένα κοινό ζώο και στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο τελευταίος άγριος ευρωπαϊκός βίσονας πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε το 1927. Έκτοτε, στην Ευρώπη, οι βίσονες υπήρχαν μόνο σε ζωολογικούς κήπους. Κατά τη δεκαετία του 1950 άρχισαν να υλοποιούνται οι πρώτες κινήσεις για την επαναφορά του μεγάλου αυτού θηλαστικού στους βιότοπους της ηπείρου.
Στο δάσος Μπιαλοβιέζα, ένα από τα μεγαλύτερα σωζόμενα τμήματα του παρθένου δάσους το οποίο κάλυπτε κάποτε την ευρωπαϊκή πεδιάδα, που βρίσκεται στα σύνορα Πολωνίας και Λευκορωσίας, ζουν περίπου 1.000 άγριοι βίσονες. Η Γερμανία, η Ελβετία, η Πολωνία και η Λιθουανία είναι ανάμεσα στις χώρες που φιλοξενούν άγριους πληθυσμούς. Η πρωτοβουλία για την εκ νέου εισαγωγή του ζώου ξεκίνησε από Πολωνούς στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Οι 54 βίσονες σε ζωολογικούς κήπους, απόγονοι δώδεκα μόλις ζώων, αποτέλεσαν τη βάση του επιτυχημένου εγχειρήματος.
Λύκοι
«Τα σκυλιά μπορεί να αποτελούν ένα από τα πλέον δημοφιλή κατοικίδια ζώα στον κόσμο, αλλά ο πρόγονός τους, ο λύκος, σπάνια είναι ευπρόσδεκτος επισκέπτης», αναφέρει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, αναφέροντας πως τα ζώα αυτά κυνηγήθηκαν για πολλούς αιώνες και σχεδόν εξαφανίστηκαν σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης μέχρι και τα μέσα του περασμένου αιώνα.
Πλέον αποτελούν ένα «όλο και πιο κοινό θέαμα σε Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ελβετία, και σε πολλά ακόμη μέρη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, που εκτείνονται έως την Ουκρανία και τη Ρωσία». Αυτό οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες: την απαγόρευση του κυνηγιού λύκων στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη διατήρηση φυσικών οικοτόπων που ζουν πολλά άγρια ζώα, ανάμεσά τους και λύκοι.
Ωστόσο, δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι με αυτό καθώς οι σαρκοφάγοι λύκοι συχνά απειλούν τα κοπάδια των κτηνοτρόφων.
Κάστορες
Η επανεισαγωγή του κάστορα στην αγγλική ύπαιθρο μπορεί να ήταν λιγότερο αμφιλεγόμενη σε σχέση με αυτή του λύκου σε πολλά μέρη της Ευρώπης, αλλά δεν υπήρξε καθολικά δημοφιλής. Το 2013, βιντεοσκοπημένα βίντεο που μεταδόθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδειχναν κάστορες να κατοικούν σε ποτάμι της νότιας Αγγλία. Δεν υπήρχε καμία επίσημη εξήγηση για το πώς έφτασαν εκεί ενώ υπήρξαν αιτήματα για την απομάκρυνσή τους.
Μετά από μια πενταετή μελέτη για τις επιπτώσεις τους στο τοπικό περιβάλλον, δεκαπέντε οικογένειες των ζώων μπορούν να παραμείνουν εκεί. Παράλληλα, οι κάστορες στη Σκωτία έχουν κυνηγηθεί προκαλώντας ανησυχίες ότι ο πληθυσμός μπορεί να μειωθεί.
Πηγή: Lifo.gr, με πληροφορίες από World Economic Forum
Πηγή φωτογραφίας: ERA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου