Η δοκιμασία αυτή δεν πρέπει να περάσει έτσι

https://orthodoxia.info/news/%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ae%cf%83%ce%b1%ce%b9/


Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Κεφαλούρος

Τρίτη Παρασκευή των Νηστειών του σωτηρίου έτους 2020. Κανονικά θα έπρεπε να ήμουν στο ναό μου για να τελέσω την ακολουθία των Χαιρετισμών. Τους τρίτους Χαιρετισμούς στην Παναγία. Όπως κάνω εδώ και 25 χρόνια.

Κι όμως σήμερα δεν μπόρεσα να πάω. Όπως και μερικά εκατομμύρια άλλων Ορθόδοξων Χριστιανών, στην Ελλάδα και όπου αλλού υπάρχουν Ορθόδοξοι. Κι όχι μόνο οι Ορθόδοξοι, αλλά και οι Καθολικοί, και οι Αγγλικανοί και οι Προτεστάντες. Και όχι μόνο οι Χριστιανοί, αλλά και οι Μουσουλμάνοι και οι Βουδιστές κι άλλοι πολλοί σε όποιο Θεό κι αν πιστεύουν.

Δεν ξέρω τελικά ποια είναι μεγαλύτερη δοκιμασία. Αυτή της πανδημίας του κορονοϊού, ή της λειτουργικής μας νηστείας; Ναι, πρέπει να μείνουμε σπίτι για το καλό όλων μας. Η κατάσταση δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε θα γίνει ευκολότερη αν δεν ακολουθήσουμε με θρησκευτική ευλάβεια τα όσα μας επαναλαμβάνουν οι ειδικοί και η Πολιτεία.

Αλλά η δοκιμασία αυτή δεν πρέπει να περάσει έτσι. Πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε. Να σκεφτοῦμε πολύ σοβαρά πώς θα πρέπει να συμπεριφερθούμε την επόμενη μέρα, όταν όλα θα έχουν περάσει κι εμείς θα είμαστε πάλι ελεύθεροι να πηγαίνουμε όπου θέλουμε και να συναντάμε όποιον θέλουμε.


Το καθετί που συμβαίνει στη ζωή μας έχει κάποιο λόγο που συμβαίνει. Το καθετί που συμβαίνει στη ζωή μας πρέπει να αφήνει κι ένα αποτύπωμα, για να μας κάνει σοφότερους. Ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση αυτού του “αναγκαστικού” μας εγκλεισμού στα σπίτια μας. Ο επαναπροσδιορισμός και η επανατοποθέτησή μας απέναντι στην ίδια μας τη ζωή.

Την προηγούμενη Παρασκευή κανένας μας δεν μπορούσε να φανταστεί πως δεν θα ξανασυναντιόμασταν μετά από μία εβδομάδα. Κι όμως έγινε κι αυτό. Ήρθε η εποχή που οι βεβαιότητες και τα αυτονόητα καταρρίπτονται. Ήρθε η εποχή που ναι και οι Εκκλησίες μπορούν να κλείσουν για το κοινό καλό. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο, στην εποχή της “παντοδυναμίας” της Επιστήμης, στην “παντοδυναμία” του ανθρώπου.

Κι όμως ένας ιός, ο Covid-19, που κανένας δεν μπορεί να δει δια γυμνού οφθαλμού καταφέρνει να κάνει τον πλανήτη να τρέμει από φόβο, να φοβάται να μιλήσει στον διπλανό του, να μην μπορεί να βγει από το σπίτι του. Αυτός ο ιός, μπόρεσε να κάνει υπερφίαλους πλανητάρχες, κραταιές καγκελλαρίους, αδίστακτα χρηματιστήρια και οικονομικούς κολοσσούς να βγαίνουν και να παρακαλάνε τους πάντες να σεβαστούν τα όσα οι γιατροί λένε για να σωθεί ο κόσμος.

Ο κόσμος θα σωθεί. Κι εμείς θα σωθούμε. Και θα ανοίξουν και πάλι οι Εκκλησίες. Και θα ανέβουν και πάλι οι μετοχές και η τιμή του πετρελαίου. Το θέμα είναι αν όλοι εμείς, που σήμερα τρέμει το φυλλοκάρδι μας για τη μάνα μας, για τον πατέρα μας, για τον παππού και τη γιαγιά μας, για τον άρρωστο φίλο μας, για εμάς τους ίδιους, αν θα έχουμε κάνει ένα βήμα πιο πέρα από τον εαυτούλη μας, από τις δήθεν “αλήθειες” μας και από την εγωιστική μας στάση απέναντι σε όλους και σε όλα.

Η λέξη μετάνοια σημαίνει αλλαγή του τρόπου που σκέφτομαι και πράττω. “Καιρός του ποιῆσαι” λοιπόν. Όλες ετούτες τις μέρες που θα χρειαστεί να μείνουμε μέσα, είναι ευκαιρία μοναδική για πραγματική μετάνοια. Να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω το θείο δώρο της ίδια της ζωής. Να αντιληφθώ πως κάθε είδους φθορά την οποία προκαλώ είτε στον πλανήτη, είτε στους άλλους έχοντας ως μοναδική σκέψη το “εγώ” μου, δεν είναι τίποτε άλλο από καταστροφή του “σύμπαντος κόσμου”.

Αν δεν καταλάβουμε ούτε τώρα πως δεν είμαστε ούτε τόσο δυνατοί, ούτε τόσο εξελιγμένοι, μάλλον δεν θα το καταλάβουμε ποτέ. Κι όχι δεν πρόκειται για τιμωρία από το Θεό. “Ο Θεός ἀγάπη ἐστί” κι αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το κάνουν παντιέρα σήμερα. Πνευματικός κανόνας είναι για να δούμε καθαρά τον συλλογικό μας εαυτό στον καθρέφτη, δημιουργώντας νέα δεδομένα στην μετά Covid-19 εποχή.