Αυτό είναι το φρόνημα που πρέπει να έχουν οι κληρικοί

                     

"Ή θα ζήσουμε σε αυτή τη γη σαν ελεύθεροι άνθρωποι ή θα πεθάνουμε και θα θαφτούμε σ'αυτήν σαν θεοσεβούμενοι άνθρωποι.Δεν έχουμε άλλη εκλογή."

Χρησιμοποιώ το παράδειγμα ενός Σιίτη Μουσουλμάνου μια και είναι το πιο πρόσφατο που μπορώ να θυμηθώ.



Ο Νιμρ έκανε αγώνα διαρκείας εναντίον του καθεστώτος της Σ.Αραβίας μπαίνοντας μπροστάρης στους αγώνες της κοινότητάς του.Και έκανε έναν αγώνα ο οποίος σίγουρα θα οδηγούσε στον θάνατό του.Και όμως δε δείλιασε.
Αντίθετα εμείς οι ορθόδοξοι κληρικοί της Ελλάδας έχουμε μεγάλη έλλειψη αυτοθυσιαστικής διάθεσης ή αγωνιστικότητας.Το πολύ πολύ να γκρινιάξουμε,εκ του ασφαλούς,για την μείωση των εσόδων ΜΑΣ ή για καμιά φανταστική ή όχι μακρινή απειλή.
Αν σφίξουν τα πράγματα τα ξαναλέμε.

Να προσθέσω  ότι εκτιμώ τους Σιχ ακριβώς γι'αυτό το λόγο.Ενώ οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες ινδουϊστικής προέλευσης ασχολούνται με τη συγγραφή ποιημάτων και δυσνόητων θεολογικών,μυστικιστικών κειμένων αυτοί ασχολήθηκαν,κυρίως,με τους κοινωνικούς αγώνες.Με πολλές απώλειες.

Λαμπρή εξαίρεση των τελευταίων δεκαετιών ο π.Γεώργιος Πυρουνάκης