Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός οι εξ Ασίας

                                       

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.

Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι. Πολλοὶ ἀσθενεῖς ποὺ θεραπεύθηκαν ἤθελαν νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν. Ἀλλὰ αὐτοί, δὲν δέχονταν τὶς εὐχαριστίες καὶ ἀπαντοῦσαν μὲ τὸν ὀρθὸ λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς:

«Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμης καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων». Δηλαδή, ὅλος ὁ ὕμνος καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἰσχύς, ἀνήκει στὸ Θεό μας, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Ἔτσι ταπεινὰ ἀφοῦ διακόνησαν σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ τὸν πλησίον, πέθαναν εἰρηνικὰ καὶ ἐτάφησαν στὴν τοποθεσία Φερεμά.

synaxarion.gr

Πετρελαιοκηλίδα στις βορειοανατολικές ακτές των Κυθήρων

Μεγάλη κηλίδα πετρελαιοειδών στις ΒΑ ακτές των Κυθήρων . Ιδιαίτερα στις ακτές Αγίας Πελαγίας το πρόβλημα είναι μεγάλο. Λόγω των καιρικών συνθηκών είναι αδύνατον να επέμβουν τα συνεργεία για να περιορίσουν την ρύπανση .Όπως μας ενημέρωσε ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου κύριος Ζαντιώτης και ο δήμαρχος Κύριος Χαρχαλάκης η πετρελαιοκηλίδα είναι μεγάλη . Πριν λίγο ενημέρωσε ο Δήμαρχος Κυθήρων λέγοντας πως για ακόμα μία φορά τους τελευταίους μήνες οι ΒΑ ακτές των Κυθήρων δέχονται πίσσα που άφησε ελεύθερα στη θάλασσά μας κάποιο διερχόμενο πλοίο. Το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο και το Λιμεναρχείο βρίσκονται εκεί από την πρώτη στιγμή, ωστόσο λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών η ομάδα απορρύπανσης δεν μπορεί να επέμβει. Κινήθηκε ήδη η ποινική διαδικασία και θα αναζητηθούν οι υπεύθυνοι με κάθε τρόπο. Αν το πρόβλημα σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το παράνομο αγκυροβόλιο στον Όρμο Βοιών, ο Δήμος μας θα προβεί σε οξύτατες αντιδράσεις, καθώς δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για κανέναν!

adelinfm.blogspot.gr

Σχόλιο:Δεν μου έχει ξανατύχει τέτοια "ομορφιά".Όλη η Αγία Πελαγία μυρίζει σαν βενζινάδικο  ενώ η θάλασσα ξεβράζει μια καφέ γλίτσα πετρελαίου.Άντε να δούμε που θα μας βγάλει κι αυτό.

Συγχαρητήρια στον Γ.Σ.Λάρισας-ITF Tae Kwon Do

Συγχαρητήρια στον δάσκαλο και φίλο κ.Δημήτρη Μπαλαμπάνο και στους αθλητές και στις αθλήτριες του Συλλόγου για την προσπάθεια που κατέβαλλαν και τα μετάλλια που κέρδισαν,κερδίζοντας την πέμπτη θέση της κατάταξης ανάμεσα σε 94 συλλόγους.
Ευχές για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες!

Τζέιμς ΜακΚλιν,είσαι μεγάλος μάγκας!

Είναι βέβαιο πως το απόγευμα του Σαββάτου στο «Χόθορνς», εκεί όπου η Γουέστ Μπρομ θα υποδεχτεί τη Λέστερ, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα πάνω στον Τζέιμς ΜακΚλιν. 

Δεν είναι οι επιδόσεις ή η ικανότητές του στο γήπεδο που θα στρέψουν τους προβολείς πάνω του, αλλά η στάση του πάνω σε ένα ζήτημα που για τους Βρετανούς αποτελεί θέμα εθνικής περηφάνιας και απόδοσης τιμής στους πεσόντες τους στα πεδία μαχών. 

Πρόκειται για την περίφημη «Remembrance Day» που θεσπίστηκε το 1919 από τον βασιλιά Γεώργιο τον πέμπτο, προκειμένου αρχικά να τιμηθούν όσοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Με τα χρόνια γιορτάζεται στις χώρες-μέλη της Κοινοπολιτείας (αλλά και σε κάποιες εκτός αυτής) και αποτελεί ημέρα μνήμης για τους ένστολα θύματα των πολέμων που ακολούθησαν. 

Στο Ηνωμένο Βασίλειο παραδοσιακά γιορτάζεται το σαββατοκύριακο που είναι πιο κοντά στην 11η Νοεμβρίου -ημέρα παύσης των εχθροπραξιών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου- κι εκείνη τη μέρα οι Βρετανοί στην τηλεόραση, στα γήπεδα ή και οπουδήποτε αλλού φορούν μια κονκάρδα που συμβολίζει τη αναγνώριση της θυσίας των ανδρών των ενόπλων δυνάμεων. 

Μάλιστα οι ομάδες της Premier League ετοιμάζουν κάθε χρόνο ειδικές εμφανίσεις που φέρουν τη συγκεκριμένη κονκάρδα-αναφορά, αλλά θεωρείται βέβαιο πως για άλλη μια χρονιά ο Τζέιμς ΜακΚλιν δεν πρόκειται να φορέσει μια τέτοια. 

Την πρώτη φορά που έπραξε ανάλογα, πίσω το 2012 όταν ακόμη αγωνιζόταν για λογαριασμό της Σάντερλαντ, δέχθηκε την κατακραυγή ενώ υπήρξε ακόμη και απειλή για τη ζωή του. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά για τον Τζέιμς ΜακΚλιν που κουβαλά στο μυαλό του άλλου τύπου εικόνες και διηγήσεις ή προσλαμβάνουσες εικόνες στις οποίες οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αυτής Μεγαλειότητας δεν ήταν οι «καλοί» της υπόθεσης. 



Γεννημένος στο Ντέρι της Βορείου Ιρλανδίας το 1989, μεγάλωσε σε μια από τις πιο «σκοτεινές» γειτονιές του δυτικού κόσμου. Σε μια περιοχή που για χρόνια υπήρξε θέρετρο συγκρούσεων για την ανεξαρτησία. Γνωρίζει λοιπόν καλά πως το 1972 σε αυτήν την πόλη εκείνη την καταραμένη «Ματωμένη Κυριακή», 26 άτομα πυροβολήθηκαν από τα μέλη του 1ου Τάγματος του Βρετανικού Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών. Ήταν όλοι τους άοπλοι, δεν συνιστούσαν απειλή και -σύμφωνα με το πόρισμα που εκδόθηκε και οδήγησε με καθυστέρηση σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών τον Ντέιβιντ Κάμερον να ζητήσει συγγνώμη για τα γεγονότα- πέντε από αυτούς χτυπήθηκαν πισώπλατα… 

Όπως λοιπόν είχε εξηγήσει παλιότερα ο ίδιος ο 26χρονος ποδοσφαιριστής, σέβεται απόλυτα όσους έχασαν τη ζωή τους σε οποιονδήποτε πόλεμο, αλλά κατά τη γνώμη του, η συγκεκριμένη μέρα δεν αφορά αυτούς. Αναφέρεται στην παρουσία και τις ενέργειες βρετανικών στρατευμάτων σε όλον τον κόσμο και όπως τόνισε ορθά-κοφτά: «Είμαι από το Ντέρι, πώς περιμένετε από εμένα να φορέσω κάτι που αντιπροσωπεύει αυτό το πράγμα»; 



Για άλλους ο ΜακΚλιν είναι απλά συνεπής στις αρχές στις οποίες μεγάλωσε. Ζει με αυτές και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Το έκανε όταν επέλεξε –όπως είχε το δικαίωμα- να αγωνιστεί με τη φανέλα της εθνικής Ιρλανδίας, του ΕΪΡΕ (της ελεύθερης Ιρλανδίας δηλαδή) αντί για εκείνη της Βορείου Ιρλανδίας που αποτελεί ακόμη κομμάτι του Ηνωμένου Βασιλείου. Το έδειξε όταν αρνήθηκε να κάτσει σε στάση προσοχής κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, αδιαφορώντας για τον Θεό που Σώζει τη Βασίλισσα… Και όλα δείχνουν πως θα το κάνει ξανά και ξανά, διχάζοντας την κοινή γνώμη της Γηραιάς Αλβιόνας.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

madata.gr

Δυο Σύριοι αντι-ισλαμιστές ακτιβιστές βρέθηκαν αποκεφαλισμένοι στη Τουρκία

Δύο Σύριοι  ακτιβιστές εναντίον του Daesh(ΙΚ) βρέθηκαν αποκεφαλισμένοι σε ένα σπίτι στη νότια Τουρκία.

Τα πτώματα του 20χρονου ακτιβιστή Ιμπραήμ Abdulqader και του Φαρές Χαμάντι, επίσης στα 20 , βρέθηκαν στο διαμέρισμα του Χαμάντι στην πόλη Σανλιούρφα, περίπου 60 χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα με τη Συρία, ανέφερε  το Al-Jazeera την Παρασκευή, επικαλούμενο την  αντι -Daesh ακτιβιστική ομάδα που ονομάζεται "Η Raqqa σφαγιάζεται Σιωπηλά (RBSS)."

Η Raqqa είναι μια βορειοανατολική επαρχία της Συρίας, αλλά και μια πόλη που σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από την ,με εξωτερική υποστήριξη,τρομοκρατική ομάδα Daesh.

Η RBSS ανέφερε ότι το περιστατικό στην Τουρκία ήταν η πρώτη τέτοια επίθεση στα μέλη της  εντός της τουρκικής επικράτειας, όπου φέρεται ότι το Daesh διατηρεί παρουσία.

Αρκετά μέλη της ομάδα ακτιβιστών είχαν δολοφονηθεί μέσα και γύρω από τη Συριακή  Raqqa στο παρελθόν, αλλά οι δολοφονίες της Παρασκευής ήταν οι πρώτες κατά μελών της  RBSS έξω από τη χώρα.

Γέννημα θρέμα  της Raqqa,ο Abdulqader έφυγε από τη γενέτειρά του για την Τουρκία, ενώ σπούδαζε για το δίπλωμα γυμνασίου του στα τέλη του 2013, αφού συνελήφθη και βασανίστηκε από δυνάμεις του  Daesh .

Αφού σχηματίστηκε τον Απρίλιο του 2014, λίγο μετά αφότου οι τρομοκράτες takfiri άρχισαν να εδραιώνουν τον έλεγχό της Raqqa, η RBSS λειτουργεί σαν ένα δίκτυο μυστικών ανταποκριτών που δρουν μέσα και γύρω από την πόλη και παρέχουν αναφορές για τις αγριότητες των Daesh  στην περιοχή.

Από τότε που ξέσπασε η υποκινούμενη από ξένους κρίση στη Συρία το Μάρτιο του 2011, ένα σύνολο από ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων του Daesh, μάχνται στη χώρα για να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Δαμασκού.

Η Τουρκία έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί ως ένας από τους κύριους υποστηρικτές των μαχητικών ομάδων που δρουν στη Συρία, με αναφορές να λένε ότι η Άγκυρα ενεργά εκπαιδεύει και εξοπλίζει τους αγωνιστές takfiri εκεί και διευκολύνει την ασφαλή διέλευση τους στην αραβική χώρα.

presstv.com

Τα θρησκευτικά σήμερα

Είναι μπορετή μια συζήτηση για τα Θρησκευτικά σήμερα;

Όταν ήμουν μαθητής διάβασα για πρώτη φορά κάτι θεολογικό, πέρα από τα σχολικά εγχειρίδια, στα τέλη του 1974. Ήμουν στη Δ΄ Γυμνασίου, η χούντα είχε πέσει πρόσφατα και τα πεζοδρόμια στο κέντρο της Αθήνας είχαν γεμίσει από πάγκους, τίγκα στο πολιτικό βιβλίο. Το πρώτο, λοιπόν, θεολογικό, που διάβασα, βρισκόταν στο βιβλίο του Ένγκελς, Ουτοπικός Σοσιαλισμός και Επιστημονικός Σοσιαλισμός, το οποίο αγόρασα ο ίδιος, με το μαθητικό χαρτζιλίκι.

Στην πρώτη και δραματική ανάγνωση μού ξέφευγαν πολλά, όμως κράτησα κάτι που μου φάνηκε αποκαλυπτικό: αν νοιάζεσαι για την ανάγνωση της πραγματικότητας, δεν βγάζεις έξω από τον οπτικό σου ορίζοντα τη θρησκεία, ούτε αυταπατάσαι πως ανήκει τάχα στο ιδιωτικό, το οποίο δεν συμμετέχει στο φτιάξιμο της Iστορίας. Το βιβλίο είναι ριζικά αντιθρησκευτικό και πολύ παλιό, με κατακλυσμιαία γεγονότα και αναπροσανατολισμούς να έχουν λάβει χώρα από τότε. Αλλά δεν στέκομαι στα σημεία του που έκαναν τη χριστιανική συνείδησή μου να διαμαρτύρεται. Στέκομαι στο ότι προϋποθέτει διαβάσματα για θεολογικά ρεύματα (είτε φεουδαρχικών σκοπιμοτήτων είτε σοσιαλιστικών προθέσεων) δίχως τα οποία είναι αδύνατη η κατανόηση της ευρωπαϊκής πορείας.

Στον Πρόλογό του ο Ένγκελς έγραψε μια φράση μεγάλης νοστιμιάς: Τους διάφορους «μορφωμένους» (δικά του τα σαρκαστικά εισαγωγικά) αστούς «τους κυριεύει η ασυγκράτητη ανάγκη να παρουσιάζουν κάθε φορά και πιο χτυπητά την τρομερή τους άγνοια και την κολοσσιαία τους, απ’ αυτό, παρεξήγηση του σοσιαλισμού. Όταν ο Δον Κιχώτης σήκωνε το δόρυ του ενάντια σε ανεμόμυλους, ήταν μέσα στη δουλειά του και στο ρόλο του. Στο Σάντσο Πάντσα, όμως, είναι αδύνατο να συγχωρήσουμε κάτι τέτοιο».

Ναι, η άγνοια είναι πρόβλημα. Μα όταν ο φορέας της κομπάζει κι από πάνω, δεν έχουμε απλό πρόβλημα, έχουμε διαστροφή. Αν στο παράθεμα αντικαταστήσουμε τις λέξεις «του σοσιαλισμού», με τις λέξεις «της θεολογίας» ή «των Θρησκευτικών», θα έχουμε αυθωρεί μια πολύ πετυχημένη περιγραφή της ατμόσφαιρας Οκτωβρίου 2015 στην Ελλάδα. Ηθελημένα νόστιμος, άθελα προφητικός ο Ένγκελς!

Ποια πληροφόρηση έχουν, άραγε, όσοι μίλησαν για τις απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών; Πόσοι γνωρίζουν (ή: πόσοι παραδέχονται πως γνωρίζουν) ότι μεταξύ των θεολόγων έχει ενταθεί κατά την τελευταία δεκαπενταετία ένας δυναμικός αναστοχασμός για τη φυσιογνωμία του μαθήματος, τέτοιος που σε κανένα άλλο μάθημα δεν συμβαίνει; Τουλάχιστον όσοι βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης (από τα υπουργεία και τις ενώσεις καθηγητών μέχρι τους δημοσιογράφους) οφείλουν να γνωρίζουν. Σάντσο Πάντσα, πρέπει να είμαστε αυστηροί μαζί σου.

Ο αναστοχασμός για τον οποίο μιλάω (και ο οποίος συνεπάγεται συγκρούσεις στο εσωτερικό του θεολογικού χώρου) εισηγείται ένα μάθημα Θρησκευτικών απαραίτητο προκειμένου ο νέος άνθρωπος να γνωρίσει την πραγματικότητα γύρω του και άρα ένα μάθημα μη κατηχητικό και υποχρεωτικό για όλους. Ένα μάθημα στο οποίο ο μαθητής θα γνωρίσει την κοινή γλώσσα ετούτου του λαού, ώστε να δυνηθεί στη συνέχεια να αρθρώσει τη δική του κατάφαση ή τη δική του άρνηση. Ένα μάθημα που τη γνωριμία με τον Άλλον θα την ζει ως πλουτισμό και θα τη χαίρεται ως επένδυση για κριτική ματιά. Ένα μάθημα που θα φέρνει τον νέο σε γνωριμία τόσο με τη γενεαλογία του σύγχρονου κόσμου (πώς θα προέκυπτε, άραγε, η πεποίθηση ότι ο κόσμος δύναται να αλλάξει, αν η βιβλική καινοτομία περί ευθύγραμμης πορείας προς το ανοιχτό μέλλον δεν υπερακόντιζε την αρχαία πίστη σε αιώνια κυκλική κίνηση της ιστορίας;) όσο και με σύγχρονα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, τα οποία χρειάζονται οραματικές προσεγγίσεις, με όλες τις δυνάμεις του ανθρώπου – της πίστης συμπεριλαμβανόμενης. Είναι τυχαίο, άραγε, ότι σήμερα την έννοια της Κυριακής αργίας την υπερασπίζονται ονειροπόλοι αριστεροί και θρησκευόμενοι, δηλαδή οι πιο ανορθολογικοί, κατά τη γνώμη του ωμού νεοφιλελευθερισμού;

Επί χρόνια ο εν λόγω αναστοχασμός για τα Θρησκευτικά αποτυπώνεται πολυφωνικά σε κείμενα και μελέτες, σε ημερίδες και συνέδρια, κι έχει τεθεί υπ’ όψιν των κατεχόντων θέσεις ευθύνης. Αλλά και τα πολυάριθμα κείμενα υψηλού προβληματισμού που δημοσιεύτηκαν μόλις τον τελευταίο μήνα από θεολόγους αυτής της οπτικής, δείχνουν ότι στην Ελλάδα σήμερα, πέρα από την εκκλησιαστική γραφειοκρατία και το θεολογικό φονταμενταλισμό, υπάρχει κι ένα θεολογικό δυναμικό αξιώσεων, με κατάρτιση ου την τυχούσα. Μια ματιά στη βιβλιογραφία που παράγεται και στα μεταπτυχιακά που εκπονούνται, θα δείξει ότι η αποδοχή της ετερότητας και ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός είναι προνομιακά πεδία αυτών των θεολόγων. Πόση πια γνωσιομαχία χρειάζεται να διαθέτουν οι αυτόκλητοι εκπρόσωποι του Διαφωτισμού, για να μη δύνανται να διαβάσουν την πραγματικότητα;

Στον σημερινό κόσμο, ενάμιση αιώνα μετά τον Ένγκελς, πλήθος στοχαστών –Τέιλορ, Γουόλζερ, Ίγκλετον, Βάτιμο, Μπαντιού, Αγκάμπεν, Ζίζεκ κ.ά.– συζητούν με τη θεολογία και αντλούν από την πανανθρώπινη εμπειρία. Αλλά για τον Σάντσο Πάντσα μας, σ’ αυτές τις στιγμές τους είναι πιο αόρατοι κι από τη Δουλτσινέα!

Ο Θανάσης Ν. Παπαθανασίου είναι Δρ Θεολογίας, εκπαιδευτικός, αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη»

e-dromos

Η έμφαση στις ερωτικές παρεκτροπές ως αυτοδικαίωση

                           


Πολλοί κληρικοί και πνευματικοί απασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με τις ατέλειες της ερωτικής ζωής εκείνων που καθοδηγούν παραβλέποντας σχεδόν εντελώς άλλες ανθρώπινες ατέλειες και μάλιστα με διάφορες διανοητικές αλχημείες προσπαθούν να πείσουν ότι τα "σαρκικά αμαρτήματα" έχουν μια καίρια και κεντρική σημασία για την πνευματική ζωή και τη σωτηρία του ανθρώπου και ότι είναι σοβαρότερα από οποιαδήποτε άλλο ανθρώπινο αμάρτημα.Ότι αυτή η άποψη δεν έχει έρεισμα στη χριστιανική διδασκαλία και την εκκλησιαστική παράδοση θα μπορούσε να είναι εμφανές και στον πιο αμύητο,εφόσον η ψυχοπαθολογία του δεν του δημιουργεί την ανάγκη γι'αυτή την έμμονη ενασχόληση με το σεξ,που είναι βασικό χαρακτηριστικό πολλών θρησκευομένων και πάρα πολλών κληρικών και πνευματικών.Έτσι γι'αυτούς η παράθεση οποιονδήποτε μαρτυριών από την παράδοση δεν θα είχε κανένα νόημα,για όποιον όμως υγιαίνει ψυχικά είναι εμφανές ότι ο Ιησούς Χριστός ένα μόνο αμαρτωλό απέρριπτε διαρκώς και ολοκληρωτικά,και αυτός ήταν ο υποκριτής,και ότι απείλησε με τη φρικτότερη τιμωρία της κολάσεως όχι τον πόρνο αλλά τον φίλαυτο,που είναι τόσο αυτοαπασχολούμενος ώστε όχι μόνο δεν αγαπά,αλλά ούτε παρατηρεί τον άλλο,όπως φαίνεται από την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου.

Όσον αφορά το περίφημο χωρίο από την Α΄ Επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους:"ουκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι;μη πλανάσθε,ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε λκέπται ούτε πλεονέκται ούτε μέθυσοι ου λοιδοροί ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι"(Α' Κορ. 6,9),στο χωρίο αυτό όχι μόνο δεν θεωρούνται οι ερωτικές παρεκτροπές ιδιαίτερα σοβαρές,αλλά εξομοιώνονται με την πλεονεξία,την κλοπή,και τη λοιδορία και το ακόμη σπουδαιότερο είναι ότι,σύμφωνα με το χωρίο αυτό,κανένας άνθρωπος που διαθέτει την στοιχειώδη αυτογνωσία δεν μπορεί να πιστεύει ότι δεν συμπεριλαμβάνεται σ'αυτό τον κατάλογο των αμαρτωλών που δεν θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού,έτσι ώστε να κτυπιέται καίρια κάθε αυτοδικαιωτική διάθεση.

Παρόμοιες διαπιστώσεις προκύπτουν και από την μελέτη της μετέπειτα εκκλησιαστικής παραδόσεως.Λέει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
"Μη μου πεις ότι δεν πορνεύω.Γιατί ποιο το όφελος,αν δεν πορνεύεις ,αλλά είσαι φιλοχρήματος;Το σπουργίτι κι αν ακόμα δεν είναι πιασμένο από όλο το σώμα του αλλά μόνο από το πόδι του,και έτσι έχει χαθεί,ευρίσκεται μέσα στη παγίδα,και δεν ωφελείται καθόλου από τα φτερά,αφού το πόδι του είναι πιασμένο.Έτσι κι εσύ δεν κυριεύθηκες από την πορνεία,αλλά  κυριεύθηκες από τη φιλαργυρία,οπωσδήποτε όμως κυριεύθηκες.Το ζητούμενο δεν είναι το πώς κυριεύθηκες αλλά το ότι κυριεύθηκες".

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το  ότι ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,ενώ σε μια ομιλία του καταδικάζει με πολλή αυστηρότητα την παιδεραστία,καταλήγει με τα εξής:

"Γιατί τι μπορείς να πεις για τα Σόδομα;Θέλεις να μάθεις και την αιτία για την οποία τότε  έγιναν αυτά;Ένα ήταν το αμάρτημα,φοβερό βέβαια και άξιο κατάρας,αλλά όμως ένα.Ερωτεύοντο παιδιά οι κάτοικοί τους και γι'αυτό τιμωρήθηκαν έτσι.Τώρα όμως πάρα πολλά και ίσα,ακόμη και φοβερότερα από αυτά,αμαρτήματα γίνονται".

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος δίνει έμφαση στη φιλαργυρία και όχι στις ερωτικές παρεκτροπές,όπως έκανε και ο Χριστός,που τόνιζε ότι δεν μπορεί ο άνθρωπος"Θεώ δουλεύειν και μαμωνά"(Λουκ.16,13)και οι Φαρισαίοι "ήκουον ταύτα πάντα""και εξεμυκτήριζον αυτόν...φιλάργυροι υπάρχοντεςκαι δικαιούντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων"(...τον ενέπαιζαν επειδή ήταν φιλάργυροι και επιθυμούσαν να φαίνονται δίκαιοι στους ανθρώπους)(Λουκ.16,14-15).

Με την τελευταία αυτή παρατήρησή του ο Λουκάς λέει πολύ καθαρά τι συνέβαινε και τότε και τώρα.

π.Φιλόθεου Φάρου,η Εκκλησία ως σκάνδαλο και ως σωτηρία,εκδ.Αρμός

Πρώτη γυναίκα πρόεδρος στο Νεπάλ

Το κοινοβούλιο του Νεπάλ εξέλεξε την Bidhya Devi Bhandari, μέχρι πρόσφατα αντιπρόεδρο του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος του Νεπάλ (Ενωμένο μαρξιστικό-λενινιστικό), ως τη πρώτη γυναίκα πρόεδρο της χώρας.

Την Τετάρτη,η Bhandari νίκησε τον αντίπαλό της Kul Bahadur Gurung του Κόμματος του Κογκρέσου του  Νεπάλ εξασφαλίζοντας 327 - 214 ψήφους, να γίνει η πρώτη γυναίκα επικεφαλής του κράτους του έθνους των Ιμαλαΐων .

Στο Νεπάλ, ο πρόεδρος είναι ο εθιμοτυπικός αρχηγός του κράτους, ενώ ο πρωθυπουργός είναι ο ηγέτης του έθνους.

Στις 12 Οκτωβρίου, το κοινοβούλιο του Νεπάλ εξέλεξε τον KP Sharma Oli,πρόεδρο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως το νέο πρωθυπουργό.

Αυτό έγινε μετά από την έγκριση του συντάγματος ορόσημου που τέθηκε σε ισχύ στις 20 Σεπτεμβρίου Το νέο σύνταγμα αναδιαρθρώνει το Νεπάλ ως ομοσπονδιακό κράτος αποτελούμενο από επτά επαρχίες.

Το σύνταγμα έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις από τους κατοίκους του νότιου Νεπάλ, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τα νέα εσωτερικά σύνορα θα φέρει διακρίσεις εις βάρος ιστορικά περιθωριοποιημένων κοινοτήτων.Συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας έχουν αφήσει 40 νεκρούς.

Τα μέλη των περιθωριοποιημένων ομάδων ζητούν δική τους ξεχωριστή επαρχία. Οι ομάδες περιλαμβάνουν τις εθνικές μειονότητες Madhesi και Tharu, που κατοικούν κυρίως στις νότιες πεδιάδες της χώρας.

Η νέα διοίκηση είναι επιφορτισμένη με την ενοποίηση της χώρας εν μέσω των εγχώριων ταραχών. Θα πρέπει επίσης να ανακατασκευάσει χώρους που έπαθαν σοβαρές ζημιές από το σεισμό της άνοιξης, ο οποίος άφησε περίπου 9.000 νεκρούς και περισσότερους από μισό εκατομμύριο αστέγους.

presstv

Γοργοπόταμος

Ποιος είπε το ΟΧΙ

Από το onalert.gr



Γράφουν 
ΦΑΝΗ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΧΑΡΑ ΚΟΝΤΟΧΡΗΣΤΟΥ

Δεκαετίες ολόκληρες και πολλές γενιές μεγάλωσαν με το ιστορικό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου. Το οποίο ειπώθηκε από έναν άνθρωπο εκφράζοντας  έναν ολόκληρο λαό. 
Η ιστορία επέλεξε τον Ιωάννη Μεταξά να πει αυτό το ΟΧΙ . Ένας ηγέτης τουλάχιστον αμφιλεγόμενος. Αυταρχικός δικτάτορας για κάποιους,ένας ηγέτης διορατικός και αποτελεσματικός για ορισμένους άλλους. Οι πρώτοι αποτελούν την πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης.

Το ερώτημα “ποιος είπε το ΟΧΙ” ,αποτελεί μία ακόμη αφορμή για “ιστορική σύγκρουση”, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που τέτοιες ευκαιρίες δυστυχώς δεν σπανίζουν.

Το ερώτημα φέτος αποκτά λόγω των γεγονότων ένα είδος επικαιρότητας. Οι Έλληνες ζήσαμε την εμπειρία του δημοψηφίσματος,από το οποίο προέκυψε το συντριπτικό 62% υπέρ του ΟΧΙ σε όσα πρότειναν οι ευρωπαίοι εταίροι μας. Ένα ΟΧΙ που αν και ειπώθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αποδείχτηκε πολύ ανίσχυρο.

Δύο Καθηγητές Ιστορίας, ο κ. Ηλίας Ηλιόπουλος και ο κ. Γιάννης Τζαγάκης, μίλησαν για τον Ιωάννη Μεταξά εκφράζοντας ο καθένας τη γνώμη του και ξεδιπλώνοντας τις διάφορες πτυχές της προσωπικότητάς του με σκοπό να φωτίσουν το προφίλ του δικτάτορα ,του πολιτικού, του στρατιωτικού Μεταξά. Ο οποίος έμεινε στην ιστορία κυρίως για το πρώτο.



Μεταξάς ο δικτάτορας και ο πολιτικός 



Οι πολιτικές προσωπικότητες πάντα είχαν και θα έχουν υποστηρικτές και αντιπάλους. Ωστόσο, δεν πρέπει μια προσωπικότητα να αξιολογείται με αυτό τον τρόπο. Όπως λέει και ο κ.Τζαγάκης: “ Η ιστορία είναι επιστήμη, επομένως δεν χρειάζεται να εμπλέκουμε την πολιτική με την ιστορία. Το ένα είναι διακυβέρνηση και φιλοδοξίες, το άλλο είναι καταγραφή γεγονότων και ερμηνεία τους”. 

Παράλληλα, ο κ. Ηλιόπουλος προσθέτει: “Πρέπει ,λοιπόν, όταν κάποιος εξετάζει το θέμα Μεταξάς-δικτατορία θα πρέπει να εξετάσει δύο επίπεδα: το ένα είναι ποια είναι η παράδοση η πολιτιολογική και ιστορική εν Ελλάδι την περίοδο εκείνη και ποια είναι και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα , ποια είναι τα κρατούντα πρότυπα ταυτοχρόνως στο διεθνές επίπεδο. Η εποχή του Μεσοπολέμου αν έχει περάσει στην ιστορία ως κάτι είναι ως η εποχή της κρίσης του κοινοβουλευτισμού”. Την ίδια περίοδο, σε ολόκληρη τη Γηραιά ήπειρο βλέπουμε ότι κατισχύουν κυβερνήσεις και καθεστώτα τα οποία είναι αυταρχικά. Στην Ισπανία υπερίσχυσε ο Φράνκο, που διήρκησε για σχεδόν μισό αιώνα, στην Πορτογαλία η δικτατορία του Σαλαζάρ, η μακροτέρα της Ευρώπης, στην Αυστρία το αυταρχικό καθεστώς του Ντόλφους, στην Ουγγαρία η δικτατορία του Ναυάρχου Κούρτιν, Φιλανδία δικτατορία του Στρατηγού Μαινερχάιμ, Πολωνία δικτατορία του Στρατάρχου Πλίσουφσκι. Ακόμα και στην Βαλκανική Χερσονήσου είχαν επιβληθεί δικτατορίες. 

Όπως αναφέρει ο κ. Ηλιόπουλος: “Από το 1922 επικρατούσε ένα νόθο κοινοβουλευτικό σύστημα σύμφωνα με το σύστημα της Αγγλίας. Ο Μεταξάς λοιπόν έρχεται και είναι ήδη ψηφισμένος πρωθυπουργός, ήδη έχει αναλάβει έκτακτες εξουσίες και κατ’ ουσίαν επεκτείνει αυτές τις εξουσίες. Την εποχή εκείνη δεν βγήκε στρατός στους δρόμους. Ο Μεταξάς ήταν πρωθυπουργός και πραγματοποίησε αναστολή ισχύος κάποιων άρθρων του Συντάγματος”.

Άντιθετα, ο κ. Τζαγάκης υποστηρίζει: “ Ο ίδιος ως προσωπικότητα νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει περισσότερο παρουσιαστεί ως δικτάτορας. Μέχρι τη δεκαετία του 90, υπήρχε βεβαίως και η υπόμνηση της συγκεκριμένης πολιτικής του ιδιότητας, αλλά πολύ περισσότερο εμφανιζόταν ως αρχηγός του έθνους ο οποίος είπε το μεγάλο ΟΧΙ. Επρόκειτο φυσικά για δικτάτορα”. Ωστόσο, ο Ιωάννης Μεταξάς θεωρείται και ευεργέτης του έθνους καθώς ηταν αυτός που είπε το ΟΧΙ. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιωάννη Τζαγάκη: “ Το καλό στη δική του περίπτωση είναι ότι συνέδεσε τελικά το όνομα του με μια πολύ λαμπρή σελίδα της εθνικής μας ιστορίας. Δεν εξαλείφεται η εσωτερική του πολιτική με τα επιτεύγματά του στην εξωτερική και αμυντική του πολιτική, για αυτο νομίζω ότι στην ιστορία τουλάχιστον θα έπρεπε να αναδεικνύονται ισόρροπα και τα δυο”. 

Ωστόσο, πολλοί τον κατηγόρησαν ότι προάσπιζε τα συμφέροντα των Γερμανών. Κατά τον κ. Ηλιόπουλο: “Ο αγγλικός παράγοντας συνεργάστηκε πολύ καλά με τον Μεταξά, παρά την ευρεία διαδεδομένη φήμη ότι ο Μεταξάς υπήρξε φιλογερμανός. Όντας στο πλευρό της Αγγλίας προετοίμασε τη χώρα για τον πόλεμο κατά των Γερμανών και των Ιταλών. Οι Άγγλοι διπλωμάτες των εμπιστεύονταν ως πολιτικό ρεαλιστή και τον θεωρούσαν εγγύηση.
Ο Μεταξάς ανέλαβε μια αποστολή: να προετοιμάσει τη χώρα για να μπορέσει να ανταποκριθεί και το κατάφερε κατά κεραίαν και στη νιοστή”.

Μεταξάς ηγέτης υπήρξε;


Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν σίγουρα ηγέτης αλλά όχι απαραίτητα “μέγας” απο όλους. Ο κ.Τζαγάκης υποστηρίζει: 

“Υποθέτω οτι θεωρείται ηγέτης επειδή αντιστάθηκε ξεκάθαρα στην επιθετική πολιτική της Ιταλίας, επειδή είχε τη διορατικότητα να προβλέψει τη συμφορά στη Μικρά Ασία, επειδή εδραίωσε το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, ενω η πολιτική της εποχής του και σε ζητήματα κοινωνικής και εξωτερικής πολιτικής και σε ότι αφορά το μικρασιατικό πόλεμο φάνηκαν να έιναι πιο διστακτικοί. Έχουμε να κάνουμε με το φασιστικό καθεστώς στην Ελλάδα το οποίο για λόγους εθνικού συμφέροντος ήρθε αντιμέτωπο και με αντίθετο με το συγγενές ιδεολογικό κίνημα της Ιταλίας, κάτι που δεν είχε συμβεί σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Σε ότι αφορά την κοινωνική του πολιτική, ζητήματα που είχαν τεθεί την προηγούμενη περίοδο, απο τα τέλη της δεκαετίας του 20 ο ίδιος τα εφάρμοσε .
Και σε ότι αφορά το ζήτημα της Μικράς Ασίας νομίζω ότι ήταν απο τους λίγους, ίσως και ο μοναδικός ο οποίος είχε πολιτική διορατικότητα και στρατηγικό σκεπτικό, έβλεπε την εμπλοκή και συμπλοκή ξένων συμφερόντων και στρατιωτικής μειονεξίας του ελληνικού στρατου και είχε πολύ εγκαίρως προειδοποιήσει για τις επερχόμενες εξελίξεις. Αν είναι μεγάλος ηγέτης νομίζω όχι, αλλά ως ηγετική προσωπικότητα ναι μπορεί να θεωρηθεί”. 

Από την άλλη πλευρά ο κ. Ηλιόπουλος χαρακτηρίζει ανεπιφύλακτα τον Μεταξά μεγάλο ηγέτη:
“ Είναι μέγας ηγέτης και από τους πλέον αδικημένους της ιστορίας. Το ότι ήταν μέγας ηγέτης το είπαν οι κορυφαίοι Έλληνες και ξένοι άνθρωποι του πνευματικού προσκηνίου ήδη τότε. Όπως ο Τσόρτσιλ που έγραψε και είπε για τον Μεταξά όπως και όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί της εποχής ακόμα και από το χώρο των αντιπάλων, του Άξονα. Μέγας ηγέτης είναι επειδή του πιστώνεται ένα «ΟΧΙ» το οποίο και εκτέλεσε, επειδή πήρε μια χώρα διαλυμένη από πάσης απόψεως, όπως αποκαλύπτουν οι εκθέσεις. Και έρχεται ο Μεταξάς να τα αλλάξει με αυτοπειθαρχία και φοβερή πολιτική και ιστορική συνείδηση και προσωπικό ήθος μαζεύοντας ένα στρατό που υπολογίζεται στους 500.000 άνδρες. Στρατός επαρκέστατα εκπαιδευμένος και εξοπλισμένος, ηθικώς και ψυχολογικώς προετοιμασμένος.Έθεσε σε λειτουργία το ΙΚΑ, την οκτάωρη εργασία, την εργασιακή νομοθεσία και τα πλείστα όσα ευεργετήματα, όπως ενέργειες για τις μητέρες, τους άποους και τους άνεργους. 
Όλα αυτά εντάσσονται στη δική του λογική της Εθνικής Αμύνης, διότι εάν ο άλλος πένεται δεν θα υπερασπιστεί την πατρίδα του”. 

Παρόλα αυτά ο κ. Ηλιόπουλος δεν παραλέιπει μια μελανή σελίδα στην ιστορία του Μεταξά: “Το λυπηρο της εποχής εκείνης ήταν το θέμα της διώξεως των πολιτικών του αντιπάλων, δηλαδη των κομμουνιστών. Βέβαια κανένας από τους πολιτικούς ηγέτες που ήταν αντίθετος με την πολιτική του Μεταξά δεν εξοντώθηκε. Η αστυνομίας πόλεων, δηλαδή η «Ασφάλεια» ήταν έργο του Βενιζέλου που επεξέτεινε ο Μεταξάς. Η ίδια κατάσταση επικρατούσε και σε όλα τα Δυτικά κράτη”.

Πρωτοβουλία και απόφαση του Μεταξά το ΟΧΙ;


Στο ζήτημα αυτό οι δύο ιστορικοί είναι κατηγορηματικοί ότι το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς και όχι ο λαός. 

Ο κ. Τζαγάκης αναφέρει: “Απο άποψη στενά πολιτική, το ΌΧΙ το είπε ως προσωπικότητα ο ίδιος, πέραν του αυστηρά πρακτικού γεγονότος ότι ο ίδιος έδωσε την απάντηση αν λάβουμε υπόψη μας και το γεγονός ότι δεν υπήρχε πολιτική ζωή εκείνη την περίοδο και είχε αδρανοποιηθεί. Δεν θα ήταν λάθος να του πιστώσουμε αυτή την άρνηση.Απο την άλλη όμως, το γεγονός ότι, αν το δούμε σε στενό σκεπτικό, ένας δικτάτορας μερικές ώρες μετά την απόφασή του βρήκε μια τεράστια λαική απήχηση, έναν τεράστιο λαικό ενθουσιασμό απο όλες τις τάξεις και κυρίως τις λιγότερες ευνοημένες της ελληνικής κοινωνίας της εποχής δείχνει αν όχι την αποδοχή της γενικότερής του πολιτικής σίγουρα την αποδοχή της συγκεκριμένης του απάντησης. Σε αυτό άλλωστε νομίζω έρχεται πολύ εμφατικά να λειτουργήσει υποστηρικτικά και επιστολή, τηλεγράφημα που είχε στείλει ο Ζαχαριάδης, απο τους βασικους αντιφρονούντες και διωκόμενους, ότι στηρίζουμε το ΟΧΙ εναντίον της Ιταλίας, προφανώς όχι προσωπική πολιτική υποστήριξη προς το δικτάτορα Μεταξά αλλά εθνική και πολιτική υποστήριξη προς τον “Πρωθυπουργό” Μεταξά και επειδή συνήθως(ειρωνικά) τους πολέμους τους διεξάγουν οι στρατιώτες έχουμε να κάνουμε με την άρνηση του λαού γιατί αν οι Έλληνες στρατιώτες με οποιαδήποτε εντολή είχαν πάρει, δρούσαν διαφορετικά, αν είχαν πάρει εντολή για ναι και αμύνονταν ο πόλεμος θα ήταν και πάλι δικός τους. Αν η εντολή ήταν όχι και υποχωρούσαν, οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές, άρα μάλλον ανήκει περισσότερο στους στρατιώτες και κατα δεύτερο κατα κάποιο τρόπο στην ηγεσία η απάντηση. Ουσιαστικά, ίσως να προέβλεψε αυτό που ήθελε ο λαός γιατί είχε την οξύνοια και τη διορατικότητα να προβλέπει καταστάσεις και αντιδράσεις, άρα σιγουρα δεν θα βάραινε το αίσθημα της στιγμής και ο πατριωτισμός”. 

Ο κ.Ηλιόπουλος είναι κατηγορηματικός : “Το «ΟΧΙ» το είπε ο Μεταξάς στις 3 και είκοσι τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου στον συμπαθή πλην ατυχή Γκράτσι εκτελώντας αποστολή που δεν του άρεσε, ο οποίος και ξύπνησε τον Μεταξά, όχι τον ελληνικό λαό.Δεν διεξήχθη κανένα δημοψήφισμα για να μπορούμε να πούμε ότι το «ΟΧΙ» το είπε ο λαός, αφού μάλιστα υπήρχε δικτατορία ο λαός δεν είχε κανένα λόγο στην απόφαση. Η θέση της Ελλάδας έπρεπε να είναι με το μέρος της Αγγλίας, καθώς ο Μεταξάς είπε ότι «Η Ελλάς, κύριοι, πολεμά δια την τιμή» και «η Ελλάς κύριοι δεν είναι ξηρά περιβρεχόμενη υπό τριών πλευρών από θαλάσσης, αλλά θάλασσα με εγκατεσπαρμένας χερσίας νησίδας εντός αυτής» για να εξηγήσει ότι ό,τι και να γίνει εμείς θα είμαστε με τις δυνάμεις της θαλάσσης, δηλαδή με την Αγγλία και την Αμερική. Το «ΟΧΙ» το είχε πεί στους έμπιστούς τους και στο ημερολόγιό του τον Οκτώβριο του 1936, όταν πήρε την εξουσία στα χέρια του όταν έγραψε «Μεγάλη Απόφασις»”. 


Γιατί “διχάζει” ο Μεταξάς


Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ο Μεταξάς ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και δημιούργησε αντιθετικές εντυπώσεις, πράγμα που δικαιολογείται πλήρως απο τους ιστορικούς. 

Ο κ. Τζαγάκης εξηγεί: “Η δικαιολόγηση νομίζω έχει να κάνει με τη δική μας νοοτροπία ως Ελλήνων που πολλές φορές βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα “άσπρο-μαύρο” ,ή “μνημόνιο-αντιμνημόνιο” τα τελευταία χρόνια. Τη δεκαετία του 80 είχαμε το ερώτημα Καραμανλή-Παπανδρέου, ποιος απο τους δύο ήταν καλύτερος απ τον άλλο. Δεν έχουμε ακόμα η πλειονότητα νομίζω την ωριμότητα και την ψυχραιμία να κρίνουμε και τα δυο. Παρασυρόμαστε απο τα πολιτικά μας πάθη. Όταν τιθέμεθα υπερ κάποιας άποψης και ηγέτη ελαχιστοποιούμε στο έπαρκο τα αρνητικά μεγιστοποιώντας τα θετικά ή το αντίστροφο. Το γεγονός δηλαδή ότι υπάρχει αυτή η σύγχηση για το τι τελικά ήταν ο Μεταξάς ήταν και τα δύο. Όπως και ο Βενιζέλος ήταν και τα δύο, όπως και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου και ο Ναπολέων. Δεν είναι μόνο καλοί ή μόνο κακοί”. 

Για το ίδιο θέμα ο κ. Ηλιόπουλος υποστήριξε: “Το φαινόμενο του Μεταξά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και ωριμότητα χωρίς να εμπλέκονται οι πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός. Ο Μεταξάς υπήρξε μια πολυσχιδής προσωπικότητα, παρεξηγημένη από τη σύγχρονη ιστορία. Δεν του συγχωρούν τη νίκη. Τον Μεταξά τον έθαψε η Δεξιά”. 

Ο αινιγματικός θάνατος του Μεταξά
Όσο αμφιλεγόμενη ήταν η προσωπικότητα του Μεταξά άλλο τόσο ήταν και ο θάνατός του με πολλούς να υποστηρίζουν ότι ο τρόπος που απεβίωσε ήταν αρκετά αινιγματικός. Ο κύριος Ηλιόπουλος δηλώνει σχετικά με αυτό: “Ο θάνατος του αποδίδεται η βεβαρημένη του υγεία, λόγω του τρόπου και των ρυθμών της ζωής του. Είναι γεγονός ότι ο Μεταξάς είχε αδικήσει την υγεία του. Αυτό το υποστήριξαν και τα οικεία του πρόσωπα, ο ίδιος και οι πρέσβεις ξένων κρατών που τον επισκέπτονταν. 

Εργαζόταν 19 ώρες την ημέρα και δεν τρεφόταν σωστά. Ο Άγγλος πρέσβης γράφει ότι ο Μεταξάς εργάζεται πάρα πολύ σε βάρος της υγείας του. Όταν πάθαινε κρίσεις και αιμορραγίες δεν άφηνε να ακουστεί ότι του συνέβη κάτι για λόγους πολιτικοψυχολογικούς. Δεν ήθελε να μαθευτεί στον ευρύ κόσμο. Ο θάνατος του πάντως θεωρείτε αινιγματικός. Από ένα παραμυγδαλικό απόστημα πέθανε ο Μεταξάς. Υπάρχει το περιστατικό με την περίφημη μετάγγιση: εκλήθη κατά άλλες πηγές ένας στρατιωτικός γιατρος, Άγγλος από την RAF (τη Βσιλική Βρετανική Αεροπορία), ο οποίος του έκανε μια μετάγγιση. Η κόρη του Μεταξά, η μία από τις δύο, άφησε ένα σημείωμα η οποία αφήνει βαρύτατους υπαινιγμούς, καθώς πριν από τη μετάγγιση φαίνεται να ήταν κάπως καλύτερα και μετά πέθανε. Ο Μεταξάς δεν ήρθε σε ευθεία ρήξη με την Αγγλία, απλά ήρθε σε αντίθεση μαζί με τους Άγγλους, καθώς δεν υπήρχε πολύς στρατός. Άρα μπορεί να ήθελαν να τον εξολοθρεύσουν, όπως τον Παπάγο. Ο θάνατός του όπως είχε αναφέρει και ο Μίκης Θεοδωράκης σε μια συνέντευξη του στο ραδιόφωνο είχε επιφέρει το θρήνο σε όλη την Ελλάδα”. Αντίθετα, ο κύριος Τζαγάκης υποστηρίζει ότι ο θάνατος του Μεταξά ωφείλεται ξεκάθαρα στην ασθένεια του λέγοντας: “Έχω την εντύπωση ότι επειδή ο Μεταξάς ήταν εντελώς ξεκάθαρος μέσα απο τα ημερολόγια του φαίνεται ότι δεν μασούσε τα λόγια του για κανέναν και επειδή ήταν ευφυής υποθέτω αν είχε κάτι καταλάβει θα είχε αναφέρει μια πληροφορία, έναν υπαινιγμό στα γραπτά και τα ημερολόγια του. Δεν θα το άφηνε έτσι, πολύ δε δεν θα τον εξυπηρετούσε να μείνει σαν ήρωας, άρα το να έχει δολοφονηθεί και ίσως έχοντας καταλάβει ότι ήταν στόχος συνωμοσίας θα επιβεβαίωνε μια τέτοια του φιλοδοξία, θα τον συνέφερε πολύ περισσότερο να καταγράψει κάτι”. 

Η Αγία Σκέπη

Στη νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών υπήρχε το παρεκκλήσιο της αγίας Σορού, όπου φυλάσσονταν η εσθήτα, ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Θεοτόκου, γινόταν κάποτε ολονυκτία. Εκεί πήγε και ο μακάριας Ανδρέας κάνοντας τα συνηθισμένα, καθώς και ο Επιφάνιος μαζί με ένα δούλο του. Ο Επιφάνιος είχε τη συνήθεια να παραμένει όσην ώρα μπορούσε, άλλοτε μέχρι τα μεσάνυκτα κι άλλοτε μέχρι το πρωί.

Ήταν η ώρα περίπου τετάρτη νυκτερινή (με το βυζαν­τινό ωρολόγιο), οπότε βλέπει ο μακάριος Ανδρέας τη Θεοτόκο Μαρία να προχωρεί απ’ τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο. Φαινόταν πολύ υψηλή και είχε λαμπρή τιμη­τική συνοδεία λευκοφόρων αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο τίμιος Πρόδρομος και ο θεολόγος Ιωάννης, που πα­ράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Από τους λευ­κοφόρους, άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.

Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος στον Επιφάνιο:

-Βλέπεις, παιδί μου, την Κυρία και Δέσποινα του κό­σμου;

-Ναι, τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.

Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευ­χόταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έρραινε με δάκρυα το άγιο πρό­σωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο θυσιαστήριο, όπου προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.

Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της, έβγαλε από την άχραντη κεφαλή το αστραφτερό της μαφόριο (είναι το ένδυμα της Θεοτόκου που μοιάζει με εσάρπα, αλλά καλύπτει και την κεφαλή, και εικονίζεται στην αγιογραφία πάντοτε με βαθύ κόκκινο χρώμα) με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή, και καθώς ήταν μεγάλο και επιβλητικό, το άπλωσε σαν Σκέπη με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπαν κι οι δυό τους για πολλή ώρα να εκπέμπει δόξα θεϊκή σαν ήλεκτρο. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινό­ταν και η ιερή εσθήτα να σκορπίζει  τη χάρη της. Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε και η θεία Σκέπη να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται. Το ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί, συμβόλιζε τη χάρη που παρέχει η Θεοτόκος στους πιστούς.

Αυτή την οπτασία την είδε και ο Επιφάνιος με τη δύναμη και τη μεσιτεία του όσιου.

Η θαυμαστή αυτή εμφάνιση της Θεοτόκου στον Άγιο Ανδρέα έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή της Αγίας Σκέπης.

(Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός, εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, σ.195-197) 

kantonopou

Εκνευρίζουν τον "Δράκο" οι ΗΠΑ

Η Κίνα καταδίκασε σήμερα την παρουσία αμερικανικού πολεμικού πλοίου σε απόσταση λιγότερη των 12 ναυτικών μιλίων από τεχνητά νησιά που έχει κατασκευάσει στη Νότια Σινική Θάλασσα, καταγγέλλοντας "απειλή για την κυριαρχία της".
Το αμερικανικό αντιτορπιλικό USS Lassen έπλεε σήμερα το πρωί στα ύδατα πέριξ τουλάχιστον ενός από αυτά τα νησιά που διεκδικεί η Κίνα στο αμφισβητούμενο αρχιπέλαγος Σπράτλι, είχε δηλώσει νωρίτερα αμερικανός αξιωματούχος.

Οι ελιγμοί επιβεβαιώθηκαν λίγο αργότερα από τις κινεζικές αρχές που εξέφρασαν τη "σφοδρή αντίθεσή τους".

Το πλοίο "εισήλθε παράνομα και χωρίς την άδεια της Κίνας" στα χωρικά ύδατα πέριξ των νησιών του αρχιπελάγους Σπράτλι, δήλωσε ο Λου Κανγκ, εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών. Αυτό "συνιστά απειλή για την κυριαρχία της Κίνας και των συμφερόντων της στον τομέα της ασφάλειας", τόνισε και επανέλαβε ότι η χώρα διαθέτει "αδιαμφισβήτητη" κυριαρχία επί του αρχιπελάγους και των χωρικών υδάτων του. Το Πεκίνο "αντιτίθεται απόλυτα στο γεγονός ότι μια τρίτη χώρα χρησιμοποιεί την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και την ελεύθερη αεροπορική διέλευση ως πρόσχημα για να θιγεί η εθνική κυριαρχία της Κίνας". Η κυβέρνηση θα "απαντήσει αποφασιστικά σε οποιαδήποτε προκλητική ενέργεια".

Από την πλευρά του το ειδησεογραφικό πρακτορείο Νέα Κίνα, σε σχόλιο του έκρινε ότι η διέλευση του αμερικανικού πλοίου συνιστά "φανερή πρόκληση και επίδειξη δύναμης υπό το πρόσχημα του ελέγχου της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην περιοχή".
"Οι αρμόδιες υπηρεσίες, σύμφωνα με τον νόμο, πραγματοποίησαν παρακολούθηση του πλοίου, το ακολούθησαν και μετά του απηύθυναν προειδοποίηση", πρόσθεσε ο Λου.

Η Κίνα θεωρεί χωρικά της ύδατα τη ζώνη των 12 ναυτικών μιλίων γύρω από τα νησιά αυτά, που κατασκευάστηκαν πάνω σε νησιά τα οποία μερικές φορές μόλις που διακρίνονται.
Ωστόσο οι ΗΠΑ απορρίπτουν τον ισχυρισμό αυτό, και υποστηρίζουν ότι η Κίνα δεν μπορεί να χτίζει έτσι μια κυριαρχία σε αυτά τα στρατηγικής σημασίας χωρικά ύδατα. "Επιχειρούμε ως συνήθως στη Νότια Σινική Θάλασσα και πλέουμε στα διεθνή ύδατα όταν θέλουμε", είχε δηλώσει νωρίτερα ο αμερικανός αξιωματούχος.

Το Πεκίνο διεκδικεί δικαιώματα σχεδόν σε όλη τη Νότια Σινική Θάλασσα όπου διεξάγει μεγάλες επιχειρήσεις επιχωμάτωσης, επιταχύνοντας εδώ και ένα χρόνο τη μετατροπή κοραλλιογενών υφάλων σε λιμάνια, διαδρόμους και άλλες υποδομές.
Οι ΗΠΑ και οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας φοβούνται πραξικόπημα από τον κινεζικό γίγαντα, με το οποίο μπορεί να αποσπάσει τον έλεγχο μιας από τις πιο στρατηγικές θαλάσσιες οδούς παγκοσμίως.

Τα Σπράτλι, που περιλαμβάνουν περίπου εκατό ακατοίκητα νησάκια και υφάλους, διεκδικούνται από το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία και το Μπρουνέι.
Σύμφωνα με έκθεση του Πενταγώνου που χρονολογείται από το καλοκαίρι, σχεδόν 12.000 στρέμματα τεχνητής γης κατασκεύασε η Κίνα στα χωρικά ύδατα. "Η Κίνα επιχωμάτωσε 17 φορές περισσότερη γη σε 20 μήνες σε σχέση με αυτά που έκαναν όλες οι άλλες χώρες σε 40 χρόνια" διεκδικώντας το αρχιπέλαγος.
Η Κίνα κατασκεύασε διάδρομο μήκους 3.000 μέτρων επί του υφάλου Fiery Cross, ο οποίος πλέον αποκαλείται από τους αναλυτές "το δεύτερο κινεζικό αεροπλανοφόρο".
Οι ΗΠΑ ζητούν εδώ και χρόνια έναν "κώδικα δεοντολογίας" μεταξύ των χωρών της περιοχής και τάσσονται υπέρ μιας επίλυσης της εδαφικής διαφοράς έπειτα από διαπραγμάτευση. Επισήμως αρνούνται να τοποθετηθούν επί της ουσίας, αλλά υποστηρίζουν ντε φάκτο τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας απέναντι στο τετελεσμένο γεγονός που προβάλλει η Κίνα.

onalert.gr