Μια κούπα κρασί!

(H εικόνα είναι από το mountcarmelblessedsacrament.com)
Ω,ποθώ μια κούπα κρασί από τα χέρια του Αγαπημένου.
Σε ποιον να εμπιστευτώ το μυστικό μου;
Που να απαλύνω τη θλίψη μου;
Μια ολόκληρη ζωή λαχταρώ να δω το πρόσωπο του Αγαπημένου.
Είμαι μια πεταλούδα που γυρνά σαν τρελή γύρω από τη φωτιά,
ένας άγριος σπόρος που ψήνεται στη φωτιά.
Βλέπετε τον λερωμένο μανδύα μου κι αυτό το επεύχιο της υποκρισίας;
Μπορώ,μια μέρα,να το κάνω κομμάτια μπροστά στην πόρτα του καπηλειού;

(ποίημα του Αγιατολλάχ Χομεϊνί όταν ήταν φοιτητής ακόμα.
To βρήκα στο βιβλίο "ένας είναι ο κύριος,ο θεός μου" του Ρεζά Ασλάν)

Καρφιά Ιράν προς Τουρκία-Δύση

presstv.com

Ένας ανώτερος Ιρανός αξιωματούχος λέει ότι ορισμένες χώρες στη Μέση Ανατολή τρέφουν φαντασιώσεις για την αναβίωση μεγάλων αυτοκρατοριών εν υπνώσει στην περιοχή.

"Ορισμένες χώρες της περιοχής ονειρεύονται την αναβίωση πρώην αυτοκρατοριών που κυριάρχησαν στις αραβικές χώρες και ορισμένες χώρες υποστηρίζουν την τρομοκρατία στην περιοχή για διαφορετικά κίνητρα,"δήλωσε ο Αλί Ακμπάρ Velayati, ένας από τους κορυφαίους συμβούλους του ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης Αγιατολάχ Σεγιέντ Αλί Χαμενεΐ,  σε μια συνάντηση με αντιπροσωπεία του Λιβάνου στην Τεχεράνη την Κυριακή.

Πρόσθεσε ότι ορισμένοι δυτικοί και περιφερειακοί αξιωματούχοι έχουν ήδη αναγνωρίσει τη δημιουργία τρομοκρατικών ομάδων στη Συρία και το Ιράκ.

Ο Velayati περιέγραψε την συνεχιζόμενη κρίση στη Συρία ως «παγκόσμιο πόλεμο σε μικρή κλίμακα," προσθέτοντας, "Η σατανική κίνηση της παρέμβασης στη Συρία δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία."

Επαναβεβαίωσε τη στήριξη του Ιράν προς την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ, λέγοντας ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι αντίθετη με κάθε «ξένη επέμβαση» στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας.

"Η μοίρα του συριακού λαού θα πρέπει να καθορίζεται από τους ίδιους και από κανέναν άλλο», τόνισε, επαινώντας τον Πρόεδρο της Συρίας για την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού της Συρίας.

Κατά τ'άλλα,ο Velayati ήταν γεμάτος επαίνους για το Λίβανο και την αντίστασή του ενάντια στο καθεστώς του Ισραήλ, λέγοντας, «ο Λίβανος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του αγώνα για την αντιμετώπιση  των Σιωνιστών και των υποστηρικτών τους στον μουσουλμανικό και αραβικό κόσμο."

Τόνισε ότι το Ιράν «θα συνεχίσει να στηρίζει το Λίβανο».

Για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο

  

                                                                       (η εικόνα είναι από το scent of byzantium.com)


Λοιπόν από μικρός είχα το εξής κόλλημα.Δεν μου άρεσε ποτέ ο πρωταγωνιστής.Μου άρεσαν πάντα οι δεύτεροι ρόλοι.Όταν παίζαμε,πιτσιρίκια τότε,τους Θάντερκατς(κιν.σχέδια για μεγάλους το έλεγε η ΕΡΤ)πότε δεν έκανα τον αρχηγό τους αλλά προτιμούσα τον Τάιγκρα.Για όσους θυμούνται.Και στα θεατρικά στο σχολείο ή τον δεύτερο ρόλο καλού  ήθελα ή τον ρόλο του πρώτου κακού(δηλαδή πάλι τον δεύτερο ρόλο).
   Ένα άλλο κόλλημα που είχα ήταν η δυσκολία μου στη μετάβαση από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη.Τρελαινόμουν με τον Σαμψών,τους Προφήτες,τον Μωϋσή που τα έβαλε με τον Φαραώ,με την πορεία στην Έρημο,τις μάχες κλπ.Όταν λοιπόν την επόμενη χρονιά μπαίναμε στην ΚΔ δεν ενθουσιαζόμουν.Έβρισκα βαρετά όσα γίνονταν.Καλές οι παραβολές αλλά δεν μου έφταναν.
  Μέχρι που φτάσαμε σε ένα μάθημα το οποίο έλεγε για έναν περίεργο τύπο.Ένα τύπο "σκληρό",που δε μάσαγε,ζούσε στην έρημο,έτρωγε άγριο μέλι και ακρίδες(εννοείται πως όταν το σκεφτόμουν θεωρούσα ότι έτρωγε τα έντομα),φορούσε περίεργα ρούχα(ποτέ μου δεν αισθάνθηκα όμορφα φορώντας αυτό που λέμε "τα καλά μου"),ήταν δυναμικός(τι δυναμικός,δυναμίτης σκέτος),τα έβαζε με Αρχιερείς,βασιλιάδες,τα "έχωνε χοντρά" και τελικά πέθανε ηρωϊκά δια του αποκεφαλισμού.Α!Επίσης μου άρεσε πολύ ο ηθοποιός που έπαιζε τον Ιωάννη στον "Ιησού από τη Ναζαρέτ".Πιο πολύ από τον Πάουελ. 
  Ε,λοιπόν αυτό ήταν!Είχα βρει τον ήρωά μου!Και λόγο να διαβάζω την ΚΔ.Από τότε,αυτή είναι η σχέση μου με τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.Τον μεγαλύτερο των προφητών.Και σε κάθε γιορτή του,Σύλληψη,Γέννηση,Σύναξη,Αποτομή της κεφαλής κλπ εκτός από αυτό καθαυτό το γεγονός της γιορτής,θυμάμαι  ξανά εκείνη την εποχή.Και ακόμα ενθουσιάζομαι όπως εκείνος ο πιτσιρίκος που ήμουν κάποτε...

Τα δώρα της πολιτισμένης Δύσης στη βάρβαρη Ανατολή συνεχίζονται

71 νεκροί πρόσφυγες βρέθηκαν σε εγκαταλελειμμένο φορτηγό στην Αυστρία.Πιθανότατα Σύριοι.59 άνδρες,8 γυναίκες και 4 παιδιά ηλικίας ενός,οκτώ,εννέα και δέκα ετών.
Μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.Στην αποστολή αυτών των δώρων συμμετέχουμε και εμείς οι Έλληνες...

Ολόκληρο το ρεπορτάζ εδώ

Αποτομή της κεφαλής του τιμίου Προδρόμου

(Πραξ. Αποστ. ΙΓ΄ 25–32)

Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όσο θα έπρεπε την σημασία της αποτομής, του μαρτυρίου δηλ. του Τιμίου Προδρόμου. Βεβαίως η Εκκλησία μας, με τη συγκεκριμένη εορτή και τα αναγνώσματα, τόσο το Ευαγγελικό (Μαρκ. ΣΤ” 14 – 30), όσο και το Αποστολικό (Πραξ. Αποστ. ΙΓ” 25 – 32), μας δίνει να κατανοήσουμε μέσα στο ιστορικό πλαίσιο, την μεγάλη μορφή του Βαπτιστού. Το γεγονός της αποτομής είναι συγκλονιστικό και γι’ αυτό, παρά το ότι το γνωρίζουμε, είναι ανάγκη για ακόμα μία φορά να το μελετήσουμε…

Ας εμβαθύνουμε όμως για λίγο στο καθαυτό γεγονός του σφοδρού Προδρομικού ελέγχου, σε σχέση με εμάς τους ίδιους και την εποχή μας.

Οπωσδήποτε η ενέργεια του Προδρόμου, με τα σημερινά κοσμικά δεδομένα και τα «νεοπατερικά» φληναφήματα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ακραία, ίσως γραφική, οπωσδήποτε φανατική και τελικώς ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

Ας δούμε το γιατί.

Α) Το τι έκανε ο Ηρώδης στην προσωπική του ζωή, αυτό εντάσσεται στα «απόρρητα προσωπικά δεδομένα» και ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν είχε δικαίωμα ο Βαπτιστής να ελέγξει, αλλά με την πράξη του αυτή, θέτει τον εαυτόν του στην παρανομία και προσκρούει στο νόμο περί της «ελεύθερης επιλογής της προσωπικής ζωής»…

Β) Με τον έλεγχό του ξεπέφτει από το υψηλό του έργο. Αυτός δεν είναι παρά ένας ασκητής ο οποίος αρνήθηκε τον κόσμο και ως εκ τούτου δεν του επιτρέπεται να αφήνει τα «δυσθεώρητα ύψη της θεώσεως» και να κατεβαίνει στα κοσμικά και μάλιστα σ’ αυτού του είδους το επίπεδο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κοσμικό κουτσομπολιό ή κοινωνικό σχόλιο», έστω και αν φαίνεται ότι στηρίζεται στον Νόμο των Εντολών.

Γ) Κάνει υπέρβαση καθήκοντος, και μάλιστα με την αδιακρισία του θίγει την «Ιερά Σύνοδο» των Εβραίων ή άλλως, το «Μέγα Συνέδριον», αφού δεν έχει εξουσιοδοτηθεί από τους Αρχιερείς για μια τέτοια πράξη. Δηλαδή, λειτουργεί αντιδεοντολογικά και εντελώς αυθαίρετα. Επιτέλους, ποιος είναι αυτός ο ασκητής που ελέγχει, καθ’ ην στιγμήν, ολόκληρο το σώμα των υπευθύνων αρχιερέων και των υπεροχικών προσώπων του Συνεδρίου που, έστω και από «διάκριση», ανέχεται αυτήν την κατάσταση, δηλ. την παρανομία του Ηρώδη;

Δ) Δημιουργεί με τον πύρινο λόγο του «κοινωνική αναταραχή», ό, τι δηλ. χειρότερο για μια «ευνομούμενη πολιτεία» και μάλιστα για έναν τόπο που βρίσκεται κάτω από το σιδερένιο πέλμα της Pax Romana. Είναι δυνατόν οι ειρηνικοί «ησυχαστές» και «ερημίτες» να γίνονται αιτία συγχύσεων και ταραχών, και μάλιστα να προσβάλλουν τους ταγούς της πολιτείας, αφού αυτοί έχουν «ταχθεί παρά Θεού» στο έργο τούτο;

Ε) Λησμονούσε ο Ζηλωτής και Βαπτιστής του Ιορδάνου ότι ο Ηρώδης, παρά τα προσωπικά του πάθη και τις ιδιορρυθμίες, έκανε δημόσια έργα, ανέπτυσσε την «πολιτισμική παράδοση» και «ιουδαϊκή κουλτούρα», κρατούσε τις «λεπτές ισορροπίες», με την Ρώμη, και το σημαντικότερο, είχε προσφέρει πολλά χρήματα από τον δημόσιο κορβανά για το κτίριο του Ναού. Ο Ιωάννης μπορεί βέβαια να είχε φτάσει στο επίπεδο να βλέπει ολόκληρο τον κόσμο ως Ναό του Θεού, πλην όμως θα έπρεπε να αισθάνεται την ανάγκη που είχαν οι άνθρωποι για ένα Ναό (και μάλιστα τι Ναό!), ώστε να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Κυρίως όμως με τον έλεγχό του, διατάρασσε την «αγαστή συνεργασία» μεταξύ «ιουδαϊκής θρησκείας και πολιτείας».

ΣΤ) Αποδεικνύει τον εαυτόν του ακραίο, μονοκόμματο και αδιάκριτο, αφού με την ενέργειά του αυτή, αφήνει το έργο του βαπτίσματος και του κηρύγματος και εγκαταλείπει όλον αυτόν τον κόσμο που προσέτρεχε στην έρημο για να τον ακούσει και να ωφεληθεί.

Θα μπορούσαμε βέβαια να σημειώσουμε και άλλα πολλά, τα οποία βγαίνουν ως συμπεράσματα από την σύγχρονη «θεολογική» ψευτοκουλτούρα…

Όμως, δόξα τω Θεώ, ο Τίμιος του Κυρίου Πρόδρομος, ο μέγιστος των Προφητών, ο Κήρυκας της Χάριτος, ο ασυμβίβαστος, ζούσε για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού. Και υπέγραψε αυτήν την αγάπη του με την ίδια του την κεφαλή. Ο Πρόδρομος είναι ο γνήσιος Προφήτης που παραμένει ασυμβίβαστος και που αρνείται να καλύψει την οποιαδήποτε δειλία με ένα διάτρητο «θεολογικό» μανδύα και με επιχειρήματα «νεοπατερικής εποχής».

Αρνείται την διαστροφή της αμαρτίας που αποκτηνώνει τον άνθρωπο και συνάμα επικυρώνει την αλήθεια, του ότι οι πολιτικοί άρχοντες, πόσω δε μάλλον οι εκκλησιαστικοί, πρέπει να μένουν σε γυάλινα σπίτια, ώστε η προσωπική τους ζωή να αποτελεί παράδειγμα προς μίμισιν («το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν») Το δε αίμα του, είναι η τρανότερη μαρτυρία της συνέπειας στο πανάγιο και παντοκρατορικό θέλημα του Θεού.

Ας πρεσβεύει ο Μάρτυρας της αληθείας και του Ευαγγελικού ήθους, ώστε τουλάχιστον, αφού συνειδητοποιήσουμε την ρηχότητά μας, όλοι από κοινού, κλήρος, μοναχισμός και λαός, να δεχθούμε την χάρη και την ευλογία, για μια επιτέλους, συνειδητή Ορθόδοξη Χριστιανική ζωή.

Αμήν.

Άρθρο του: π. Ιωήλ Κωνστάνταρου

πηγή

Τι είναι ο Κραβαρίτης;

(ο πίνακας από το http://paintingstufftolooklikestuff.blogspot.gr)


Μια πολύ ωραία περιγραφή για τους Κραβαρίτες είχε κάνει ο Ανδρέας Καρκαβίτσας.Τότε,είχαν ξεσηκωθεί οι απανταχού Κραβαρίτες και μάλιστα δυο φορές τον κάλεσαν σε μονομαχία!Πάντως,αν και Κραβαρίτης κι εγώ,οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι δεν ήταν και πολύ μακριά από την πραγματικότητα η περιγραφή.
Έγραψε λοιπόν:«Ουδέν υπομονητικότερων ούτε πεισματωδέστερον αυτών. Έθεσαν ως σκοπόν του βίου των να γελάσωσι την ανθρωπότητα και το πράττουν. Τίποτε δεν τους εμποδίζει ούτε η φύσις, ούτε οι νόμοι, ούτε οι γλώσσα, ούτε τα ήθη, ούτε οι άνθρωποι, ούτε τα θηρία. Εμπρός πάντα Εμπρός. Ας διαρρέει ο βίος άχαρις, άτερπης και αγέλαστος αρκεί να γεμίζει το κεμέρι….(κομπόδεμα )»

Ακόμα και σήμερα,μπορεί κάποιος να συναντήσει αυτά τα χαρακτηριστικά σε ανθρώπους της περιοχής είτε σε ανθρώπους που κατάγονται από εκεί.Όχι τόσο έντονα πια,μια που δεν είναι απομονωμένα πια τα Κράβαρα αλλά πλέον έχουμε ανακατευτεί και με άλλους Έλληνες.Πάντως τα στοιχεία αυτά υπάρχουν ακόμα!

Αγίου Νεκταρίου,περί έχθρας και εχθρού

(η εικόνα είναι παρμένη από το when2pray.net)

Η έχθρα,το άχθος ή άχος,δηλαδή η θλίψη,ο πόνος της καρδιάς,ο θυμός,το μίσος,η αντιπάθεια προς κάποιον,η ορμή της θέλησης να βλάψει το πρόσωπο που απεχθάνεται.Αυτός που εχθρεύεται,παραμονεύει,πάντοτε βρίσκεται σε ετοιμότητα και ψάχνει αφορμή.Παρακολουθεί τη ζωή του εχθρού και είναι έτοιμος να χτυπήσει όχι μόνο με ξύλο ούτε με πέτρες και όστρακα,καθώς ο Λυγκέας,αλλά παριστάνοντας το φίλο,τον δούλο και όποιον άλλο τρόπο συνηθίζει,ώστε να γίνει κατορθωτό αυτό που θέλει και παρακολουθώντας τα πάντα-όσα πράττει και όσα σκέφτεται-με προσοχή,ξετρυπώνοντας και διερευνώντας τα τεκταινόμενα.Παρατηρείται δε ότι οι μεν φίλοι,πολλές φορές ολιγωρούν και  μας αμελούν ξεχνώντας μας,είτε γιατί αρρωσταίνουν,είτε γιατί πεθαίνουν,οι εχθροί όμως,ακόμα και στα όνειρά τους,σκέφτονται τι κακό θα κάνουν.
Ο Χρυσόστομος λέει:"Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να αποκτήσεις έστω και ένα εχθρό,γιατί από τα μύρια που εκείνος θα πει εναντίον μας,συκοφαντείται η τιμή και η υπόληψή μας,θολώνεται η διάνοιά μας,αναστατώνεται η συνείδησή μας,και οι σκέψεις μας υφίστανται συνεχείς ταλαιπωρίες".

Μωϋσής ο Αιθίοπας

Απόσπασμα από τον Ευεργετινό

Έμαθα για το Μωϋσή τον Αιθίοπα, που ήταν πολύ φημισμένος ανάμεσα στους πατέρες της Σκήτης ότι, πριν γίνει μοναχός, ήταν δούλος κάποιου, που ανακατευόταν στη διοίκηση της πολιτείας. Ο κύριός του όμως τον έδιωξε, επειδή ήταν πολύ δύστροπος και είχε χαρακτήρα αιμοβόρο και άγριο.

Έφυγε λοιπόν ο Μωυσής κι έγινε ληστής. Αναδείχθηκε μάλιστα σε λήσταρχο, για την υπερβολική σωματική του δύναμη.

Λευκή Συμφωνία...

Ένα από τα αγαπημένα μου γκρουπ,εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '90 ήταν οι Λευκή Συμφωνία.Ένα συγκρότημα που ήταν ικανό για πολύ καλύτερα πράγματα από αυτά που κατάφερε.Αλλά τι να περιμένει κανείς στη χώρα του "Ελλάς Ελλάς τσιφτετελάς".
Μας πνίξανε τα περιοδικά lifestyle(τσοντοπεριοδικά ήταν εδώ που τα λέμε,ΚΛΙΚ,ΜΑΧ,ΝΙΤΡΟ κλπ)και οι σαχλαμαροεκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης.Μάγκες,απευθύνομαι στη γενιά μου,ηττηθήκαμε παταγωδώς.

Πατριαρχική πρόσκληση...

Κάλεσε,λέει,ο Οικ. Πατριάρχης τους Μητροπολίτες των "Νέων Χωρών" για να γιορτάσουν όλοι μαζί την Ίνδικτο(η εκκλησιαστική έναρξη της νέας χρονιάς) και να τους πει και δυο τρία πνευματικά ή "πνευματικά" λογάκια.Όπως γίνεται αντιληπτό έχει επικρατήσει ο κακός χαμός,όλοι οι "εκκλησιαστικοί" έχουν χωριστεί σε δυο στρατόπεδα,έχουν πιάσει τα πληκτρολόγια και εξαπολύουν τα επιχειρήματά τους.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα "αντιπατριαρχικό" αν και το ότι φλερτάρει συνεχώς με την αίρεση των Παπικών δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Αλλά,για να έρθουμε στο θέμα μας,σε μια χώρα που μέρα με τη μέρα καταρρέει και αντιμετωπίζει χίλια δυο προβλήματα,έπρεπε να κάνει ο Οικουμενικός αυτή τη κίνηση;Δεν ήξερε ότι θα ακολουθούσε πανικός κι ομίχλη;Είναι τώρα η ώρα για φαναριώτικες πολιτικές;Έπρεπε να προσθέσουμε ένα ακόμη λόγο να διχαστεί κλήρος και λαός;Αυτό δεν έπρεπε να το σκεφτεί ο "Πατριάρχης του Γένους";
Και τέλος πάντων αυτή η κωμωδία των "Νέων Χωρών" που θα πάει;Πού ανήκουν,"εδώ" ή "εκεί";Να το δούμε κι αυτό κάποια στιγμή μαζί με τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους(είμαι υπέρ του διαχωρισμού αλλά γι'αυτό το θέμα κάποια άλλη φορά).
Η καλλιτεχνική φωτό είναι από το Romfea.gr,

Δεν είμαι ασεβής ουτ'ευσεβής

(Πίνακας:Sunset On The Sea by Tamara Shturba)



Δεν είμαι ασεβής ούτε ευσεβής
δεν ζω συμφώνως προς τις εντολές
ούτε συμφώνως προς τη λογική.
Δεν είμαι ακροατής ή θεατής
δεν είμαι αφεντικό ούτε δούλος,
δεν είμαι ούτε σκλάβος ούτε ελεύθερος,
δεν είμαι αποσπασμένος από κάπου,
κι ούτε είμαι πουθενά προσκολλημένος.
Δεν είμαι μακριά από κανέναν
κι ούτε σε κάποιον βρίσκομαι κοντά.
Ούτε παράδεισος για μένα ούτε κόλαση.
Ούτε δημιουργώ,ούτε καταστρέφω.
Λίγοι καταλαβαίνουνε τα λόγια μου.
Κάνω τα πάντα μα και τίποτε δεν κάνω.

Καμπίρ(Kabir)
(Μυστικοί της Ανατολής,Γιάννης Υφαντής,εκδ.Πατάκη)

Άγιος Φανούριος

Ο βίος του Αγίου Φανουρίου

Λίγες και ασαφείς είναι οι γνώσεις από τη γραπτή παράδοση, που αφορούν στον βίο του Αγίου Φανουρίου (όπως δηλώνει και το συναξάρι του).

Η αγία εικόνα του βρέθηκε τυχαία την 27η Αυγούστου, μετά το 1350, στα ερείπια μιας εκκλησίαςστη Ρόδο. Από τότε καθιερώθηκε να εορτάζει ο Άγιος κατά την ημερομηνία ανεύρεσης της εικόνας του.

Καθώς οι Τούρκοι επισκεύαζαν τα τείχη της πόλης, λοιπόν, οι εργάτες βρήκαν στα χαλάσματα μια παλιά εκκλησία με φθαρμένες εικόνες. Μεταξύ αυτών ήταν και η ιερή εικόνα του Αγίου Φανουρίου. Ο τότε Μητροπολίτης του νησιού Νείλος (1355-1369), διάβασε την επιγραφή «Άγιος Φανούριος». Άν και ο Άγιος ήταν άγνωστος μέχρι τότε, ο Μητροπολίτης ανακαίνισε την ερειπωμένη εκκλησία και καθιέρωσε γιορτή την ημέρα εύρεσης της εικόνας. Έτσι η Ρόδος κατέστη το κέντρο προσκύνησης του Αγίου Φανουρίου, όπου αναφέρονται και πολλά θαύματά του.

Πολύ γρήγορα η τιμή του Αγίου εξαπλώθηκε στα Δωδεκάνησα, στην Κύπρο, την Κρήτη, Χίο, Λέσβο και σε όλο τον ελληνικό χώρο.  Στην Κρήτη σώζονται δύο εικόνες του Αγίου, που φιλοτεχνήθηκαν από τον σπουδαίο εικονογράφο Άγγελο (α΄μισό 15ου αιών.), και βρίσκονται στη Μονή Βροντησίου, πρώην Βαλσαμονέρου (νομός Ηρακλείου), ο οποίος συνεργάστηκε με τον ηγούμενο της Μονής, και κτήτορα του κλίτους του Αγίου Φανουρίου στη Μονή, Ιωνά Παλαμά.

Ο Άγιος Φανούριος έγινε δημοφιλής από την παρήχηση του ονόματός του προς το ρήμα φαίνω, φανερώνω, δηλ. παρουσιάζω, αποκαλύπτω, ειδικότερα τα χαμένα αντικείμενα, με την επίκληση. Αυτή η ιδιότητα του Αγίου επεκτάθηκε κυρίως από την Κρήτη, λόγω επίκλησής του για την ανεύρεση αιγοπροβάτων, και ζωοκλεφτών. Οι βοσκοί στην Κρήτη τον θεωρούν προστάτη τους και ως φύλακα των ποιμνίων τους. Στην πίστη του λαού έχει συνδεθεί το όνομά του και με την φανέρωση τύχης. Σε μερικά μέρη θεωρείται γιατρός και του πονοκεφάλου.

Το αίτημα προς τον Άγιο για την εύρεση χαμένων ή κλεμμένων αντικειμένων συνοδευόταν πάντοτε από τα τάματα. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, έχει επικρατήσει ένα μόνο τάμα, το ψήσιμο της φανουρόπιτας, την οποία οι νοικοκυρές συνηθίζουν να μοιράζουν στους φίλους και γείτονες με την ευχή «ο Θεός να συγχωρέσει τη μάνα του Αγίου Φανουρίου». Αυτό επινοήθηκε από τη λαϊκή φαντασία, λόγω της άγνωστης βιογραφίας του Αγίου, που θεώρησε τη μάνα του αμαρτωλή και τον Άγιο νόθο. Η παράδοση, μάλιστα, τη θέλει πολύ σκληρή και άπονη στους φτωχούς, ώστε δεν μετάνοιωσε γι” αυτό ούτε στην Κόλαση, παρ’ όλο που ο γιος της προσπάθησε να τη σώσει. Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, η φανουρόπιτα γίνεται και για τη συγχώρεση της αδελφής και του αναδόχου του Αγίου. Η φανουρόπιτα ψήνεται και από ανύπαντρες γυναίκες, για να τους φανερώσει ένα καλό γαμπρό ο Άγιος. Η φανουρόπιττα φτιάχνεται, συνήθως με αλεύρι, νερό, ζάχαρι, κανελλογαρύφαλλα, ξύσμα πορτοκαλιού, χυμό πορτοκαλιού ή λεμονιού, αλάτι , σταφίδες και καρύδια.

Ο Άγιος Φανούριος εικονίζεται πάντοτε να κρατεί ένα κερί αναμμένο, επειδή φανερώνει τα χαμένα αντικείμενα. Σύμφωνα με το συναξάρι του, η αρχέτυπη εικόνα του τον παρουσιάζει να πλαισιώνεται από δώδεκα σκηνές του μαρτυρίου του.  Ο εικονογράφος Άγγελος, που έδρασε καλλιτεχνικά στην Κρήτη, μας τον εικονίζει με νεανικό πρόσωπο, στρατιωτική ένδυση (θώρακα με διακοσμητικές χρυσογραφίες, αλυσιδωτό χιτώνα με μακριά μανίκια, ψηλές κάλτσες και περικνημίδες, λόγχη και ασπίδα), κόμμωση με μικρούς βοστρύχους να πέφτουν πίσω στα αυτιά του, ένα χαρακτηριστικό σταυρό και ένα αναμμένο κερί στερεωμένο πάνω του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον Άγιο Γεώργιο. Στην ανωτέρω εικόνα, που φυλάσσεται στο Ναό της Μεγάλης Παναγίας, στην Πάτμο, ο Άγγελος τον εικονίζει να πατά πάνω σε δράκοντα, όπως ο Άγιος Γεώργιος.

Δρ Ελένη Ρωσσίδου-Κουτσού (Φιλόλογος-Βυζαντινολόγος) Εκκλησία Κύπρου

Βλέπε: Έκδοση Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, Εικόνες της Πάτμου (Αθήνα, 1977∙ Ψιλάκης Νίκος, Μοναστήρια και Ερημητήρια της Κρήτης (Ηράκλειο, 1994).

Ο Όσιος Ποιμήν

Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας· και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας· και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασιν, Ποιμήν Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιο Οσίου Ποιμήν του Μεγάλου

Ο Όσιος Ποιμήν ο Μέγας (αββάς Ποιμήν) γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το έτος 340 μ.Χ. Μαζί με τα δύο του αδέρφια, Ανούβ και Παΐσιο, πήγε σε ένα από τα μοναστήρια της Αιγύπτου, όπου και οι τρεις δέχθηκαν τη μοναχική κουρά. Τ “ αδέλφια ήταν τόσο αυστηροί ασκητές που όταν η μητέρα τους πήγε στο μοναστήρι για να δει τα παιδιά της, αυτοί δεν βγαίναν από τα κελιά τους για να την δουν. Η μητέρα τους παρέμεινε εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και έκλαιγε. Τότε ο μοναχός Ποιμήν της είπε μέσα από την κλειστή πόρτα του κελιού: «Αν αντέξεις τον προσωρινό μας χωρισμό τώρα, τότε στην επόμενη ζωή θα μας δεις, αφού ευελπιστούμε στο Θεό, τον εραστή της ανθρωπότητας». Η μητέρα τους τότε ταπεινώθηκε και επέστρεψε στο σπίτι της.
Η φήμη για τα κατορθώματα και τις αρετές του μοναχού Ποιμήν εξαπλωθεί σε όλες τις εκτάσεις της χώρας. Κάποτε ο κυβερνήτης της περιοχής θέλησε να τον δει. Ο μοναχός Ποιμήν όμως, αποφεύγε τη φήμη, αιτιολογόντας το ως εξής: «Αν αρχίσουν οι αξιωματούχοι να έρχονται σε μένα με σεβασμό, τότε, επίσης, πολλοί από τους ανθρώπους θα αρχίσουν να έρχονται σε μένα και θα διαταράσσουν ησυχία μου, και εγώ θα στερηθώ τη χάρη της ταπεινοφροσύνης, την οποία βρήκα μόνο με τη βοήθεια του Θεού». Και έτσι έστειλε την άρνηση του στον αγγελιοφόρο. Για πολλούς από τους μοναχούς, ο μοναχός Ποιμήν ήταν ένας πνευματικός οδηγός και δάσκαλος -ένας αββάς. Και σημείωναν τις απαντήσεις του για να βωηθείσουν στη διαπαιδαγώγηση και των άλλων, εκτός από τον εαυτό τους. Μια φορά ένας μοναχός τον ρώτησε: «Θα πρέπει άραγε κάποιος μοναχός να καλύπτει με το πέπλο της σιωπής την αμαρτία μιας υπέρβασης ενός άλλου μοναχού, αν τύχει να τον δει να την πράττει;». Ο γέροντας απάντησε: «Αν εμείς μεμφόμαστε τις αμαρτίες των αδελφών μας, τότε ο Θεός θα μεμφθεί και τις δικές μας αμαρτίες, και αν εσύ δεις ένα αμαρτωλό αδελφό, να μην πιστέψεις στα μάτια σου και να ξέρεις, ότι η δική σου η αμαρτία είναι σαν δοκάρι, ενώ η αμαρτία του αδελφού σου είναι σαν σκλήθρα, και τότε θ” αποφύγεις τη στεναχώρια και τον πειρασμό για να τον κρίνεις». Ένας άλλος μοναχός στράφηκε προς τον άγιο, λέγοντας: «Αμάρτησα οικτρά και θέλω να αφιερώσω τρία χρόνια στη μετάνοια. Είναι ένα τέτοιο χρονικό διάστημα επαρκές;». Ο γέροντας απάντησε: «Αυτό είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα». Ο μοναχός συνέχισε να ρωτά πόσο χρονικό διάστημα μετάνοιας υπολόγιζε ο άγιος ότι θα είναι αναγκαίο γι αυτόν – ένα χρόνο ή σαράντα μέρες; Ο γέροντας απάντησε: «Νομίζω ότι αν ένας άνθρωπος μετανοήσει από τα βάθη της καρδιάς του και ξεκινούσε από μια σταθερή πρόθεση να μην επιστρέψει πλέον προς την αμαρτία, τότε ο Θεός θα δεχόνταν ακόμη και ένα τριήμερο μετάνοιας». Στην ερώτηση, για το πώς να απαλλαγούμε από επίμονες κακές σκέψεις, ο άγιος απάντησε: «Αν ένας άνθρωπος έχει από τη μία πλευρά τη φωτιά, και από την άλλη πλευρά ένα δοχείο με νερό, στη συνέχεια, αν αρχίσει να καίγεται από τη φωτιά, παίρνει νερό από το δοχείο και την σβήνει. Όπως και αυτή, οι κακές σκέψεις προτάθηκαν από τον εχθρό της σωτηρίας μας, που σαν μια σπίθα μπορούν ν” ανάψουν αμαρτωλές επιθυμίες μέσα στον άνθρωπο. Είναι αναγκαίο να σβήσουμε αυτές τις σπίθες με το νερό, που είναι η προσευχή και η λαχτάρα της ψυχής για το Θεό».
Ο αββάς Ποιμήν ήταν αυστηρός στη νηστεία και δεν έτρωγε για το διάστημα μιας εβδομάδας ή και περισσότερο. Αλλά στους άλλους, ο ίδιος συμβούλευε να τρώνε κάθε μέρα, χωρίς όμως να παραφουσκόνουν το στομάχι τους. Για κάποιο συγκεκριμένο μοναχό, ο οποίος επέτρεπε στον εαυτό του να τρώει μόνο κάθε επτά μέρες, αλλά ήταν πάντα θυμωμένος με έναν αδελφό, ο άγιος είπε: «Έχεις μάθει γρήγορα να τρως μόνο όταν περάσουν οι έξι ημέρες, αλλά δεν μπορείς να απόσχεις από την οργή ούτε ακόμη για μία μέρα». Στην ερώτηση, ποιο είναι καλύτερο – να μιλά κανείς ή να σιωπά, ο γέροντας είπε: «Αυτός που μιλά για λογαριασμό του Θεού, κάνει καλά, και αυτός που σιωπά για λογαριασμό του Θεού – και αυτός πράττει καλά». Και επιπλέον: «Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να φαίνεται ότι είναι σιωπηλός, αλλά αν η καρδιά του δικάζει τους άλλους, τότε είναι σαν να μιλάει διαρκώς. Όμως υπάρχουν και εκείνοι, που όλη την ημέρα μιλούν με τη γλώσσα τους, αλλά μέσα τους τηρούν σιωπή, αφού δεν κρίνουν κανέναν».
Ο άγιος, δήλωσε: «Για έναν άνθρωπο, είναι αναγκαίο να τηρεί τρεις βασικούς κανόνες: να φοβάται τον Θεό, να προσεύχεται συχνά και να κάνει καλές πράξεις για τους ανθρώπους». «Η κακία η ίδια δεν εξαφανίζει ποτέ την κακία. Αν κάποιος σου κάνει κακό, κάνε του καλό, και το δικό σου καλό θα κατακτήσει το δικό του κακό». Μια φορά, όταν ο αββάς με τους υποτακτικούς του κατέληξε σε ένα μοναστήρι της αιγυπτιακής ερήμου (αφού είχε τη συνήθεια να πηγαίνει από τόπο σε τόπο, έτσι ώστε να αποφεύγει τη δόξα από τους ανθρώπους), έγινε γνωστό στον ίδιο, ότι ο γέροντας που ζούσε εκεί είχε εκνευριστεί με την άφιξή του και επίσης ότι έτρεφε ζηλοτυπία απεναντί του. Για να ξεπεράσει την κακία του ο ασκητής, ο άγιος αναχώρισε μέσα στην έρημο μαζί με τους υποτακτικούς του για να τον βρει, πέρνοντας του τρόφιμα ως δώρο. Ο γέροντας αρνήθηκε να βγει για να τους συναντήσει. Κατόπιν αυτού, ο αββάς Ποιμήν είπε: «Εμείς δεν θα φύγουμε από εδώ, μέχρι να μας αφήσετε τον δούμε και να δώσουμε τα σέβη μας στο άγιο γέροντα», – και παρέμεινε να στέκεται στην πόρτα του κελιού κάτω από τον καυτό ήλιο. Βλέποντας αυτή την επιμονή και την έλλειψη κακίας εκ μέρους του αββά Ποιμήν, ο γέροντας τον υποδέχτηκε ευγενικά και είπε: «Είναι σωστά αυτά που έχω ακούσει για σας, αλλά βλέπω μέσα σου τις καλές πράξεις εκατό φορές ακόμη περισσότερο». Με αυτό το τρόπο ήξερε ο αββάς Ποιμήν να σβήνει την κακία και να δίνει το καλό παράδειγμα στους άλλους. Είχε άλλωστε και τόση μεγάλη ταπεινότητα, που συχνά με ένα αναστεναγμό έλεγε: «Θα ριχθώ κάτω σε αυτό το μέρος, κάτω εκεί που πετάχτηκε ο Σατανάς!»
Μια φορά, ήρθε στον άγιο ένας μοναχός από μακριά για να πάρει την καθοδήγησή του. Άρχισε να μιλάει για θέματα ύψηστα, δύσκολο να κατανοηθούν. Ο άγιος στράφηκε μακριά από αυτόν και ήταν σιωπηλός. Ο μοναχός έμεινε άναυδος όταν του εξήγησαν, ότι ο άγιος δεν ήθελε να μιλάει για τέτοια αιθέρια θέματα. Τότε ο μοναχός άρχισε να τον ρωτά για τον αγώνα με τα πάθη της ψυχής. Ο άγιος στράφηκε προς τον μοναχό με χαρούμενο πρόσωπο: «Τώρα μιλάς καλά, και πρέπει να μιλήσω γιατί αυτά χρειάζονται απάντηση», – και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τον καθοδηγούσε, ως προς το πώς πρέπει κανείς να αγωνιστεί με τα πάθη και να τα κατακτήσει. 
Ο αββάς Ποιμήν πέθανε στην ηλικία των 110 χρόνων, περί το έτος 450. Σύντομα μετά το θάνατό του αναγνωρίστηκε ως άγιος και έλαβε τον τίτλο «ο Μέγας» – ως ένδειξη της μεγάλης ταπεινότητας, σεμνότητας, ευθύτητας,αυταπάρνησης και της υπηρεσίας του προς τον Θεό. 
Η μνήμη του Οσίου Ποιμήν του Μεγάλου εορτάζεται στις 27 Αυγούστου

Πρόσφυγας από την Αφρική πρώτος σε ΤΕΙ με 18.500 μόρια

madata.gr

Ευχαριστώ την Ελλάδα που με στήριξε. Ευχαριστώ όλους εδώ στην Κόνιτσα, που με βοήθησαν να σταθώ στη ζωή και να προχωρήσω. Με αυτά τα λόγια, ο 20χρονος Ζυλιέν, που «δραπέτευσε» από την Αφρική τον Νοέμβριο του 2011 και σήμερα είναι πρώτος εισακτέος στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά με 18.500 μόρια, μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τον δικό του προσωπικό αγώνα στη νέα πατρίδα του, όπως χαρακτηριστικά αποκαλεί την Ελλάδα.

Συναντήσαμε τον Ζυλιέν στο Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων Προσφύγων της Κόνιτσας, όπου διαμένει τα τελευταία τρία χρόνια. Η χαρά του ξεχειλίζει και τη μοιράζεται μαζί μας. «Θέλω να αφιερώσω αυτή την επιτυχία στους γονείς και τα αδέλφια μου, που δεν υπάρχουν πια στη ζωή» λέει και προσπαθεί να κρύψει τα δάκρυα που κυλούν από τα μάτια του. Όταν έφτασε στην Ελλάδα ήταν 16 χρόνων. Τον πρώτο καιρό αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες. Ως «παράνομος μετανάστης», έμεινε για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου και στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, ώσπου τον Οκτώβριο του 2012, με εισαγγελική παραγγελία, φιλοξενήθηκε στο Κέντρο της Κόνιτσας.

Οι υπάλληλοι του Κέντρου θυμούνται πως τότε ο Ζυλιέν δεν μίλαγε ελληνικά, ήταν πάντα θλιμμένος, σκεπτικός και το μοναδικό αίτημά του ήταν να πάει σε σχολείο. Οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να εγγράψουν τον νεαρό πρόσφυγα από την Αφρική, στο ΕΠΑΛ της Κόνιτσας.

«Οι γονείς μου, πάντα μού έλεγαν ότι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι η παιδεία. Εγώ αυτό το κράτησα» εξηγεί ο Ζυλιέν, όταν τον ρωτάμε για τη θέλησή του να συνεχίσει στο σχολείο, που απρόσμενα είχε διακόψει στην πατρίδα του, αλλά και για τη δύσκολη ελληνική γλώσσα, την οποία με επίπονες και επίμονες προσπάθειες κατάφερε να μάθει. Όπως αναφέρει, το Κέντρο της Κόνιτσας, από την πρώτη στιγμή, καθώς η καθηγήτρια-φιλόλογος Γιάννα Νίκου του παρέδιδε μάθημα Ελληνικών τα απογεύματα.

Στις περισσότερες κουβέντες του, ο Ζυλιέν επικαλείται τον Θεό, στον οποίο όπως μας αποκαλύπτει, προσεύχεται καθημερινά. Πάνω στο γραφείο του, μας δείχνει την Καινή Διαθήκη, «φυλαχτό» από τη μητέρα του, πριν την αποχωριστεί για πάντα, βίαια. Οι άνθρωποι της Κόνιστας λένε πως πολλές φορές είδαν τον Ζυλιέν να ανηφορίζει με τα πόδια το βουνό και να πηγαίνει στην Μονή Στομίου, το ησυχαστήριο του Αγίου Παϊσιου.

Το ΕΠΑΛ της Κόνιτσας ήταν για τον νεαρό μία οικογένεια, γιατί, όπως μας περιγράφει, οι συμμαθητές και οι καθηγητές του τον αγκάλισαν από την πρώτη στιγμή. Ήταν ο πρώτος μαθητής στην τάξη, κάθε χρόνο, και το απολυτήριό του γράφει 19,8.

Τον περασμένο Αύγουστο, ο Ζυλιέν έκανε αίτηση για χορήγηση προσφυγικού ασύλου. «Θέλω να νιώθω ασφαλής και να έχω διεθνή προστασία, σύμφωνα με τη συνθήκη της Γενεύης. Θέλω να προχωρήσω για να γίνω χρήσιμος και σημαντικός άνθρωπος για την κοινωνία. Να προσφέρω, όσο μπορέσω, στην Ελλάδα που με βοήθησε» είναι η απάντησή του στο ερώτημα για το πώς βλέπει τώρα το μέλλον του.

Τον ελεύθερο χρόνο του, ο νεαρός ζει με αναμνήσεις από την οικογένεια που έχασε και τον τόπο του. Γιός πολιτικού, αν και γύρισε σελίδα στη ζωή, δεν διαγράφει από τη μνήμη του τον αγώνα του πατέρα του και των συμπατριωτών του για τη δημοκρατία.

Μουγκέ Γιαμανγιλμάζ:«Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ ενσαρκώνουν τους μεγαλύτερους εχθρούς του τουρκικού λαού»

Συνέντευξη με την Μουγκέ Γιαμανγιλμάζ, μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) της Τουρκίας

ΔΙΕΘΝΗ

Μουγκέ Γιαμανγιλμάζ,μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) και της Ομοσπονδίας Ενώσεων Σοσιαλιστικής Νεολαίας (SGDF):

«Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ ενσαρκώνουν τους μεγαλύτερους εχθρούς του τουρκικού λαού»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη

«Ζούμε τρελές μέρες. Καταλάβετέ με!» έγραφε το sms που έφτασε στο κινητό τηλέφωνό μου στις 2:10 μετά τα μεσάνυχτα, με αποστολέα τη Μουγκέ Γιαμανγιλμάζ. Όλη τη μέρα την αναζητούσα, χωρίς αποτέλεσμα, με κλήσεις, μέσω gmail και facebook. Καθυστερούσε να απαντήσει στις γραπτές ερωτήσεις του Δρόμου. Και δεν ήξερα καν αν κάποια στιγμή σκόπευε να το κάνει. «Τι συνέβη;», τη ρωτάω. Ιδού η αποστομωτική απάντησή της, που επαληθεύει στο ακέραιο τα περί «τρελών ημερών» που η γυναίκα ζει:

«Εκατό Κούρδοι εργάτες σε κατασκευαστικά έργα στο Ερζερούμ πολιορκούνταν από φασίστες για ένα δεκάωρο. Η αστυνομία δεν παρενέβη. Δύο από τους εργάτες τραυματίστηκαν από την επίθεση». Οι σύντροφοί της από την SGDF, που επέζησαν της επίθεσης στο Σουρούτς από θαύμα, πραγματοποίησαν συνέντευξη Τύπου για το συμβάν στην Κωνσταντινούπολη.

Και όχι μόνο. Όπως μας περιγράφει αναστατωμένη η Γιαμανγιλμάζ, οι εξελίξεις έκτοτε έτρεξαν. Και τρέχουν: «Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) κίνησε διαδικασίες για να αρθεί η βουλευτική ασυλία του συμπροέδρου του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ώστε είτε να δικαστεί, είτε να ανοίξει ο δρόμος για να τεθεί εκτός νόμου το HDP».

Η «απάντηση» του ΗDP δεν άργησε να έρθει: «Η ομάδα των 80 βουλευτών μας στην Εθνοσυνέλευση κατέθεσε νομοθετική πρόταση για την άρση των ασυλιών των βουλευτών του ΑΚΡ και κάλεσε τους υπόλοιπους βουλευτές να την υποστηρίξουν. Αν συμβεί αυτό, το ΑΚΡ μπορεί να δικαστεί για υποθέσεις διαφθοράς!».

Στη συνέντευξη που ακολουθεί η Γιαμανγιλμάζ, μια αυθεντική αριστερή ψυχή που επιβίωσε από το μακελειό στο Σουρούτς, μας μιλά, μεταξύ άλλων, για τα τελευταία θύματα της κρατικής ασυδοσίας: τους 794 εργαζόμενους που έχασαν τη ζωή τους σε ατυχήματα κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, τους 950 αριστερούς που πρόσφατα συνελήφθησαν, αλλά και την παράνομη αστυνομική επίθεση που έγινε πριν από μια βδομάδα στα γραφεία της Ένωσης Εργαζομένων στους χώρους της Παιδείας και των Επιστημών.

 

Πώς αποφασίσατε να γίνετε μέλος ενός αριστερού κόμματος; H ιδεολογία έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο ή τα επείγοντα κοινωνικοπολιτικά αιτούμενα της χώρας σας;

Στο Πανεπιστήμιο γαλουχήθηκα με κείμενα κριτικής του εθνικισμού, και ειδικότερα του τουρκικού εθνικισμού. Την ίδια εποχή, βρέθηκα ακουσίως αντιμέτωπη με το Κουρδικό ερώτημα. Άρχισα να δουλεύω πάνω σε αυτό, διαβάζοντας πολύ και συμμετέχοντας στην πολιτική. Όταν διερευνούσα το Κουρδικό, άρχισα να αναρωτιέμαι και για τους Αρμένιους, τους Έλληνες, τους Εβραίους. Από την άλλη, αναμείχθηκα και στους γυναικείους αγώνες, και σιγά-σιγά είδα ότι αυτό που αποκαλούμε στην Τουρκία ταυτότητα είναι μια καθαρά ταξική κατηγοριοποίηση: οι γυναίκες και οι Κούρδοι ανήκουν στους φτωχότερους.

Από όσα προαναφέρατε, το Κουρδικό ζήτημα ήταν αυτό που λειτούργησε πρωτίστως αφυπνιστικά;

Για μένα, σημείο καμπής ήταν η κατανόηση του Κουρδιστάν ως μιας διεθνούς αποικίας. Το Κουρδικό Απελευθερωτικό Κίνημα είχε αφομοιώσει την πολιτική παράδοση της τουρκικής Αριστεράς, και ήμουν σε θέση να ενστερνιστώ τη λύση που πρότειναν οι Αριστεροί για το Κουρδικό ζήτημα. Το HDP ενσωμάτωνε την ενοποίηση του Κουρδικού Απελευθερωτικού Κινήματος και των Σοσιαλιστών της Τουρκίας. Ήταν ένας χώρος που προσέγγιζε τις γυναίκες, τις τρανς, τη φύση, την εργασία και την ελευθερία. Ήταν μια αδελφοποίηση πρωτόγνωρη, συναρπαστική, συγκλονιστική και οραματική.

Από πότε είστε μέλος του HDP;

Το HDP γεννήθηκε λίγο πριν από το Κίνημα στο Πάρκο Γκεζί, ανδρώθηκε και ενδυναμώθηκε το 2013 στην αντίσταση που αναπτύχθηκε μέσα στο Γκεζί. Εγώ είμαι ενεργό μέλος από την πρώτη μέρα ίδρυσής του. Πρόσφατα έγινα μέλος και του Κεντρικού Συμβουλίου και του Κεντρικού Συντονιστικού των Γυναικών.

Δεν είναι ριψοκίνδυνο να είσαι αριστερός στην Τουρκία του Ερντογάν; Aκόμη και ως μέλος μιας νόμιμης οργάνωσης, όπως η SGDF;

Η κρατικιστική παράδοση της Τουρκίας ήταν ανέκαθεν οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τα πογκρόμ εναντίον αριστερών και σοσιαλιστών, αλλά και τα πραξικοπήματα κατά της τουρκικής κοινωνίας. Και, δυστυχώς, αυτό είναι και το φλέγον ζήτημά μας σήμερα. Πολλές αριστερές πολιτικές ποινικοποιούνται. Μόνο στις πρόσφατες επιχειρήσεις, 950 αριστεροί συνελήφθησαν. Τα εργατικά συνδικάτα διώκονται. Το περασμένο Σάββατο, τα κεντρικά γραφεία της Ένωσης Εργαζομένων στους Χώρους της Παιδείας και των Επιστημών δέχτηκαν ξαφνικά και παράνομα επίθεση από την αστυνομία!

Όλα όσα περιγράφετε είναι, μεταξύ άλλων, οι λόγοι που το HDP έφτασε στις πρόσφατες εκλογές το θριαμβευτικό ποσοστό του 13,12%;

Ο τούρκικος λαός κουράστηκε, αηδίασε με τους περιορισμούς, τη λογοκρισία, τη σταθερή ενίσχυση του Κεφαλαίου, τη διακυβέρνηση της χώρας σαν να είναι μια νεοφιλελεύθερη εταιρεία, τη διαφθορά και τα πογκρόμ ενάντια στις δημοκρατικές οργανώσεις και τα εργατικά συνδικάτα. Το HDP έδωσε στους ανθρώπους την υπόσχεση της «HDP ανάσας». Aν το ποσοστό του ξεπερνούσε το 10%, τότε η εξουσία του AKP θα περιοριζόταν. Δεν θα μπορούσε πια να καταδιώκει τους συμπολίτες μας όσο εύκολα το έκανε πριν. Ο Ερντογάν δεν θα ήταν σε θέση να προβεί σε αλλαγή του καθεστώτος, ισοπεδώνοντας τις πολιτικές δυνάμεις που είχε απέναντί του και κάνοντας πράξη το όνειρό του για ένα προεδρικό σύστημα. Το ότι το HDP έσπασε το όριο του 10% σήμαινε το τέλος της κυριαρχίας του Ερντογάν. Για το AKP, που ήταν από το 2002 ο απόλυτος κυρίαρχος, το ποσοστό αυτό ήταν μια ήττα. Το AKP υπέστη επιπλέον σοκ, διότι έχασε παραδοσιακούς ψηφοφόρους του. Στην πραγματικότητα, αυτό που το HDP υποσχέθηκε ήταν η παύση των διώξεων και ο περιορισμός της τρέλας στην οποία το ΑΚΡ οδηγούσε τη χώρα. Ελπίζω το HDP να οδηγήσει την τουρκική κοινωνία εκεί που ονειρεύομαι.

Τι ονειρεύεστε ακριβώς;

Την ισότιμη εκπροσώπηση των γυναικών και των ανδρών, όπως γίνεται εντός του HDP, όπου οι γυναίκες εκπροσωπούνται κατά 50%. Όλοι οι σύντροφοι έχουν αποστολή τους τη δημιουργία μιας Τουρκίας βασισμένης στα ζητούμενα του HDP. Μιας Τουρκίας που θα βασίζεται στον εθελοντισμό, στην ειρηνική συνύπαρξη όλων των ατόμων που για τις πεποιθήσεις τους υπέστησαν γενοκτονίες, εξορίες, σφαγές: τα άτομα με αναπηρία, οι τρανς, οι χωρικοί, οι μικροί βιοτέχνες, τα μέλη της εργατικής τάξης, οι συνταξιούχοι και όλοι οι καταπιεσμένοι λαοί.

Ποιος είναι ο εχθρός του τουρκικού λαού;

Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ ενσαρκώνουν τους μεγαλύτερους εχθρούς του τουρκικού λαού. H τουρκική κοινωνία για χρόνια τρομοκρατούνταν από εσωτερικές κι εξωτερικές απειλές, που είχαν μετατρέψει τις διαφορετικές εθνικές και θρησκευτικές ομάδες σε εχθρούς. Στην πραγματικότητα όμως, ο μεγαλύτερος εχθρός της τουρκικής κοινωνίας ήταν το ίδιο το τουρκικό Κράτος. Ακόμη κι όταν οι κυβερνήσεις άλλαζαν, η παράδοση του Κράτους βασιζόταν στην καταστολή και στη διατήρηση της εχθρότητας. Κάθε νεοφερμένη κυβέρνηση αγωνιζόταν διαχρονικά κατά του πλουραλισμού, επιβάλλοντας μια σημαία, ένα έθνος, μια γλώσσα. Επιτίθεντο σε εκείνους που υπερασπίζονταν τα δέντρα, το δημόσιο χώρο και τις ελευθερίες του Γκεζί. Σκότωνε τους ίδιους τους πολίτες της! Γι’ ακόμη μια φορά καταδίωξε τους ανθρώπους των οποίων τα παιδιά, οι σύντροφοι κι οι φίλοι πήγαν στη Ροζάβα, ενθάρρυνε μάλιστα τον πόλεμο εναντίον τους. Καταδίωξε ακόμη και όσους συμμετείχαν στην κηδεία των μαρτύρων της Ροζάβα.

Εξαιτίας των άγριων νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ΑΚΡ, μονάχα το πρώτο εξάμηνο του 2015 τα εργατικά εγκλήματα στοίχισαν τη ζωή σε 794 εργαζομένους. Ζήσαμε τη μεγαλύτερη σφαγή εργατών επί των ημερών του Ερντογάν, διότι η κυβέρνησή του εγκατέλειψε την υγεία και την ασφάλεια των εργατών. Επιπλέον, σε μια χώρα όπου καθημερινά δολοφονούνται τρεις γυναίκες από τους πατεράδες, τους συζύγους, τους αδελφούς τους ή τους αρραβωνιαστικούς τους, η κυβέρνηση συνεχίζει τις πολιτικές κατά των γυναικών και της χειραφέτησής τους!

- See more at: http://www.e-dromos.gr/synenteuxi/#sthash.oKPWzUnW.dpuf

Σεβασμός των θρησκευτικών δικαιωμάτων από την αλβανική κυβέρνηση...

Σήμερα τα ξημερώματα ολοκληρώθηκε ο στόχος του δημάρχου Χιμάρας να γκρεμίσει τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Δρυμάδες.

Λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα η πολεοδομική αστυνομία έφτασε στο σημείο και οι εκσκαφείς έπιασαν δουλειά. Οι λιγοστοί κάτοικοι που έφτασαν στο σημείο ακούγοντας τον θόρυβο των μηχανημάτων, δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν.

Απαρηγόρητοι οι κάτοικοι των Δρυμάδων σηκώθηκαν από νωρίς τα ξημερώματα για να μαζέψουν τα κομμάτια του ναού, τα κομμάτια της πίστης τους, τα κομμάτια του εαυτού τους.

- See more at: http://himara.gr/4721-gremisan-ta-ksimeromata-ton-agio-athanasio#sthash.JkcbRKgH.dpuf

Πηγή: www.himara.gr

Ναυπάκτου Ιερόθεος: Είμαστε διφυής λαός. Ούτε ανατολίτες, ούτε Ευρωπαίοι

Κορυφώθηκαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για τον Άγιο Κοσμά στο Μέγα Δένδρο Θέρμου

Με την καθιερωμένη λιτάνευση της ιεράς Εικόνος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην πόλη του Θέρμου κορυφώθηκαν σήμερα το απόγευμα οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την εορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Η ιερά Εικόνα μεταφέρθηκε από την Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Μέγα

Δένδρου στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θέρμου, όπου τελέσθηκε η

ακολουθία του μεθέορτου Εσπερινού χοροστατούντος του Μητροπολίτου

Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου και συγχοροστατούντων του

Μητροπολιτών Πατρών κ. Χρυσοστόμου και Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.

Αξιοθαύμαστη και αξιοσημείωτη ήταν η συμμετοχή πλήθους πιστών

κατά την ιερά λιτάνευση, καθώς και ιδιαιτέρως νέων ανθρώπων που έσπευσαν

να προσκυνήσουν το απότμημα του Ιερού Λειψάνου και την Ιερά Εικόνα του

Αγίου Κοσμά. Στην ιερά λειτάνευση παρέστησαν: ο Δήμαρχος Θέρμου,

Βουλευτές, η Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοκαρνανίας, Δήμαρχοι και Πολιτευτές,

εκπρόσωποι της Αεροπορίας, της Αστυνομίας της Πυροσβεστικής, των

Εκπαιδευτικων και των φορέων της περιοχής.

Η λιτανευτική πομπή, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου

Αγρινίου, κατέληξε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Θέρμου, ενώ

προηγουμένως, στην κεντρική πλατεία, τελέσθηκε αρτοκλασία και μίλησε

στους πιστούς ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.

Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος αναφέρθηκε, κατά την ομιλία του, στη

σπουδαιότητα του προσώπου και το μεγάλο έργο του αγίου Κοσμά του

Αιτωλού. Και εξήγησε:

«Για να καταλάβουμε την σπουδαιότητα του Αγίου Κοσμά, μπορούμε να

πούμε κατά αναλογίαν και καθ’ υπόθεσιν ότι σήμερα ένας Σύρος ορθόδοξος

μοναχός που μονάζει στο Άγιον Όρος να το αφήσει, να χάσει την ησυχία του

και να μεταβεί στην Βόρεια Συρία και το Βόρειο Ιράκ, όπου κυριαρχεί το

Ισλαμικό Κράτος και να περιοδεύει στις περιοχές για να βοηθήσει τον

ορθόδοξο πληθυσμό να παραμείνει στην πίστη του και τελικά να

αποκεφαλισθεί ή να απαγχονιστεί. Αυτό έκανε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Η σημαντική δράση του Αγίου» είπε ο Μητροπολίτης «φαίνεται σε ένα

σημείο της διδασκαλίας του. Είπε ο Άγιος:

«Δεν βλέπετε ότι αγρίεψε το γένος μας από την αμάθειαν και εγίναμεν

ωσάν θηρία;».

Δύο σημεία πρέπει να τονισθούν εδώ.

Το πρώτο είναι τί εννοούσε λέγοντας «το γένος μας»; Δεν εννοούσε

απλώς το ελληνικόν γένος, αλλά το ορθόδοξον χριστιανικόν γένος που είναι

Έλληνες. Αυτό φαίνεται σε μια άλλη αποστροφή του λόγου του:

«Εξέτασα πρώτον δια λόγου σας και έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου

μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είστενε Έλληνες, δεν είστενε ασεβείς,

αιρετικοί, άθεοι, αλλά είστενε ορθόδοξοι χριστιανοί, πιστεύεται και είστε

βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και

είστε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας».

Έλληνες, κατά την πατερική παράδοση είναι οι ειδωλολάτρες που είναι

αντίθετοι από τους ορθόδοξους έλληνες χριστιανούς.

Το ορθόδοξο ελληνικό γένος διαφέρει από άλλα θρησκεύματα και άλλα

γένη. Έλεγε ο Άγιος Κοσμάς:

«Όσοι αδικήσατε ή Χριστιανούς ή Τούρκους ή Εβραίους ή Φράγκους να

το δώσετε πίσω, διότι το άδικο είναι καταραμένο και δεν βλέπετε καμίαν

προκοπήν».

Επομένως άλλο είναι το ορθόδοξον γένος και άλλο είναι οι Τούρκοι, οι

Εβραίοι και οι Φράγκοι. Το ορθόδοξον γένος μας από ανατολάς είχε

προβλήματα από τους Τούρκους (Μωαμεθανούς), τους Εβραίους και από

δυσμάς είχε προβλήματα από τους Φράγκους. Οι όροι αυτοί έχουν την

σημασία τους.

Το δεύτερο σημείο είναι αυτό που λέγει ο Άγιος Κοσμάς: «αγρίεψε το

γένος μας από την αμάθεια και εγίναμεν ωσάν θηρία». Εδώ γίνεται λόγος για

την κατάσταση των Ρωμηών και εννοούνται οι φόνοι, οι κλοπές, οι αδικίες, οι

τοκογλυφίες, η εκμετάλλευση, η αποστασία από τον Θεό και την Εκκλησία.

Όλα αυτά έκαναν τους ορθοδόξους χριστιανούς σαν θηρία με το να οργιάζουν

τα πάθη της φιλοδοξίας, της φιληδονίας και της φιλαργυρίας και όλα αυτά

προέρχονταν από την αμάθεια».

Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος είπε πως «Αυτά γίνονταν στην εποχή

του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, την εποχή μετά τα Ορλωφικά. Σήμερα τί

γίνεται; Πώς μεταφράζεται αυτή η κατάσταση; Ισχύουν και σήμερα αυτά; Ναι.

Ο λόγος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού έχει και σήμερα εφαρμογή», τόνισε ο

Σεβασμιώτατος. Και ανέλυσε ως εξής:

«Κατ’ αρχάς το ορθόδοξο γένος μας δέχεται σήμερα πολλές επιδράσεις,

πιέσεις. Σήμερα υπάρχει μια άλλη ορολογία. Γίνεται λόγος για Ανατολή και

Δύση. Τελικά εμείς που ανήκουμε, στην Ανατολή ή στη Δύση;

Η απάντηση είναι, ότι είμαστε διφυής λαός. Ούτε ανατολίτες, ούτε ευρωπαίοι

– δυτικοί. Έχουμε υπόγεια ρεύματα του ανατολικού πολιτισμού

(ελληνορθόδοξο στοιχείο) και εξωτερικά στοιχεία του δυτικού πολιτισμού.

Ισχύει και σήμερα κατά πάντα ο λόγος του Αγίου Σάββα, πρώτου

Αρχιεπισκόπου των Σέρβων (1169 - 1235) που είπε:

«Στην αρχή είχαμε σαστίσει. Η Ανατολή μας θεωρούσε ότι ανήκουμε στη

Δύση, ενώ η Δύση μας κατέτασσε στην Ανατολή. Μέσα στη σύγχυση αυτή των

ιδεών, μερικοί από εμάς εκτίμησαν λανθασμένα την θέση μας και ισχυρίζονταν

μεγαλοφώνως ότι δεν ανήκουμε σε καμία πλευρά. Ενώ από τους υπόλοιπους

μερικοί έλεγαν ότι ανήκουμε αποκλειστικά στην μία πλευρά και οι άλλοι στην

αντίθετη. Εγώ ωστόσο λέγω, ότι ο Θεός μας έταξε να είμαστε για τη Δύση η

Ανατολή και για την Ανατολή η Δύση και να αναγνωρίζουμε πάνω από τις

κεφαλές μας μόνο την επουράνιο Ιερουσαλήμ και εδώ στην γη κανέναν».

Δυστυχώς δεν ζούμε σύμφωνα με αυτήν την πνευματική αρχή για αυτό

έχουμε αγριέψει και συμπεριφερόμαστε ως θηρία.

Και αυτό δεν γίνεται από την αμάθεια, όπως στην εποχή του Αγίου Κοσμά

του Αιτωλού, αλλά από την πολυμάθεια και δεν γίνεται από την έλλειψη

σχολείων και διδασκάλων, αλλά από την επάρκειά τους που δεν συντονίζονται

όμως με την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός πρέπει να γίνει διδάσκαλος μας και να

προσεύχεται για να ημερέψει το γένος μας», κατέληξε ο Μητροπολίτης

Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος, Μητροπολίτης Αιτωλίας και

Ακαρνανίας κ. Κοσμάς αναφέρθηκε στην ιδιαίτερη ευλογία που είχαμε φέτος

να λαμπρύνει με την παρουσία του τις λατρευτικές εκδηλώσεις ο

Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και ευχαρίστησε τους αγίους αρχιερείς

για την κοπιώδη συμμετοχή τους στις ιερές ακολουθίες προς τιμήν του

πολιούχου μας Αγίου Κοσμά.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς ευχαρίστησε το πλήθος των πιστών για την

σημαντική συμμετοχή τους στις ιερές ακολουθίες, τονίζοντας πως

«Η κατ’ εξοχήν αθρόα προσέλευση των πιστών φέτος στην πανήγυρη του

Αγίου μας για μια ακόμη φορά βεβαιώνουν πόσο οι Χριστιανοί μας αγαπούν

τον Άγιό μας, αλλά και δέχονται το θέλημα του Θεού στη ζωή τους, ζητούν

και λαμβάνουν την χάρη και την ευλογία του Θεού διά πρεσβειών του Αγίου

Κοσμά του Αιτωλού». 

agioritikovima.gr

Σχόλιο:Αν και δεν συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις του Ναυπάκτου,εντούτοις,οι απόψεις που εκφράζει ,ειδικά σε θέματα Ρωμιοσύνης,έχουν πάντα ιδιαίτερη βαρύτητα.

Η εορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο Κολικόντασι της Αλβανίας

Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία τελέστηκε χθες στην ιστορική Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στο Κολικόντασι της Αλβανίας, όπου βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου.

Της Θείας Λειτουργίας προέστη ο Μητροπολίτης Βερατίου, Αυλώνος και Καννίνης κκ. Ιγνάτιος, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Νικόλαο και Άστι και πλειάδος κληρικών.

Τη Θεία Λειτουργία παρακολούθησαν ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης, οι πρώην Υπουργοί Αντώνιος Μπέζας και Σπύρος Ξέρας, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Μιχαήλ Τρίτος και Κωνσταντίνος Νιχωρίτης και πλήθος προσκυνητών από την Αλβανία και την Ελλάδα.

Το θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Βερατίου Ιγνάτιος, αναφερθείς στη ζωή και το έργο του Αγίου Κοσμά.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας έγινε λιτάνευση της εικόνας και των λειψάνων του Αγίου πέριξ της Μονής.

Η Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά βρίσκεται βόρεια της Απολλωνίας, στην ανατολική όχθη του Άψου ποταμού, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Μεγάλης Μουζακιάς. Απέχει ένα τέταρτο της ώρας από την πόλη Φίερη.

Χτίστηκε μεταξύ Αυγούστου 1813 και Ιουνίου 1814 από τον Αλή Πασά τον Τεπελενλή.

Το καθολικό της Μονής είναι ρυθμού σταυροειδούς βυζαντινού. Ο τάφος του Αγίου βρίσκεται κατά μήκος του κατεστραμμένου ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Τα λείψανα του Αγίου για λόγους ασφαλείας φυλάσσονται στην Αρχιεπισκοπή στα Τίρανα. Η Μονή σήμερα έχει ανακαινισθεί πλήρως χάρη στο ενδιαφέρον του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.

Γενικά η Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά στο Κολικόντασι αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία του Γένους.

romfea.gr

Σχόλιο:Τον Μητροπολίτη Βερατίου τον είχα γνωρίσει στη Λάρισα.Εξαιρετικά απλός,ευγενής και λιτός άνθρωπος.Από τους λίγους Μητροπολίτες που μου έκαναν τόσο καλή εντύπωση.Ελπίζω να λυθούν σύντομα τα προβλήματα που δημιουργεί η αλβανική κυβέρνηση(ουσιαστικά αχυράνθρωποι των ΗΠΑ-Τουρκία) στην Εκκλησία της Αλβανίας.

Η..δύναμη της μάγισσας

πηγή

~ Στο Γεωργίτσι της Μάνης, περί το 1850 ήταν μια διάσημη μάγισσα. Ήταν πληγή της περιοχής. Την έτρεμαν οι παντες.

Κάποτε όμως, την συνάντησε ο άγιος μοναχός και ιεροκήρυκας Χριστόφορος Παπουλάκος. Της επετέθει με την μαγκούρα του και την τσάκισε στο ξύλο. Έκθαμβοι οι Μανιάτες κοίταζαν τον Γέροντα:

«Τι με κοιτάζετε;» τους λέει «και γιατί την φοβόσαστε αυτή την βρωμογυναίκα; Να σας το πω εγώ. Φοβάσθε διότι λιγόστεψε η πίστη σας και παρατήσατε τον δρόμο του Χριστού. Διατί τάχα δεν την φοβούμαι εγώ; Ούτε πιο γερός από σας είμαι ούτε πιο νέος. Δεν είναι το μυαλό και τα χέρια, που μου έδωσαν την δύναμη να χτυπήσω με τούτο το ραβδί κατακέφαλα τον σατανά την ώρα που έκανε τα μάγια του, αλλ’ ο Χριστός.

Μονάχα όταν γυρίσετε στον Χριστό θα σπάσετε τις δαιμονικές κλωστές,με τις οποίες οι μάγισσες κυκλώνουν τα σπίτια σας και δένουν τους άνδρες σας και βασκαίνουν τα παιδιά σας.

Όμως τα μάγια της και οι δαίμονες, που την βοηθούν, στάθηκαν ανήμποροι να την γλυτώσουν απ’ το ραβδί μου…Αν πορευθείτε και σεις κατά τον λόγο του Χριστού, τότε η κλωστή που σας δένει θα κοπεί και το Γεωργίτσι θ’ ανασάνει ελεύθερο.

Ανάψατε όλα τα σβηστά καντήλια, που προσμένουν στα εξωκκλήσια και στ’ αφανησμένα μοναστήρια. Δράμετε όλοι στην Εκκλησία σας. Μονιάσετε. Κάμνετε δικόσας τον πόνο του διπλανού σας και αγρυπνήσατε στο προσκέφαλο του αρρώστου. Ταϊστε τους πεινασμένους, ποτίστε τους διψασμένους. Ντύσατε τους γυμνούς. Και τα μάγια θα σκορπιστούν στους τέσερις ανέμους.

Μάγια θα πει η λειψή πίστη. Οι μάγισσες δεν μπορούν να βάλουν το πόδι τους στον αγρό του Χριστού. Τα μάγια μόνο στα ρημαγμένα και παρατημένα χωράφια βλαστάνουν. Κανένα μη φοβάστε, εφ’ όσον στην καρδιά σας βρίσκεται ο Χριστός«. Η μάγισσα εν τω μεταξύ έφυγε σε άλλα χωριά και κρύφτηκε από το φόβο της!

από το βιβλίο: «Ο Χριστός νικάει τα μάγια» του Αρχιμανδρίτη π.Παύλου Κ. Ντανά (Αγρίνιο 2014).