Θα μου επιτρέψετε σήμερα, λίγες ημέρες πριν την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ημέρα κατά την οποία θυμόμαστε το θαύμα του Αγ. Σπυρίδωνα στη Κέρκυρα όταν και έδιωξε με θαυματουργικό τρόπο τους Αγαρηνούς που απειλούσαν να καταστρέψουν το νησί το 1716, να μην ασχοληθώ ούτε με την ευαγγελική ούτε και με την αποστολική περικοπή.
Σήμερα ας πούμε κάτι άλλο. Σήμερα, ας θυμηθούμε την επιστολή του Ιακώβου του αδελφοθέου, αφού οι ευκαιρίες για μια τέτοια αναφορά σπανίζουν στο λειτουργικό έτος. Πριν όμως, ας ρίξουμε μια ματιά στην εικόνα της Εκκλησίας της Ελλάδας και των ενοριών μας. Διαλέξτε όποια ενορία θέλετε, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, τα ίδια κάνουμε όλοι.
Λέει λοιπόν ο Άγιος Ιάκωβος: "Αδελφοί μου, προσέχετε να μη έχετε και εκδηλώνετε την πίστιν σας προς τον ένδοξον Κυριον μας Ιησούν Χριστόν με προσωποληψίας και μάλιστα στον τόπον και τον χρόνον της λατρείας.
Διότι,-ας υποθέσωμεν-εάν εισέλθη εις την λατρευτικήν σας συγκέντρωσιν άνθρωπος με χρυσά δακτυλίδια, με ενδύματα πολυτελή και φαντακτερά, εισέλθη δε και ένας πτωχός με φθηνά και λερωμένα ρούχα και στρέψετε τα βλέματά σας με θαυμασμόν και εκτίμησιν προς εκείνον, που φορεί το λαμπρόν ένδυμα, και του πήτε· “συ κάθισε εδώ αναπαυτικά στο τιμητικόν κάθισμα” και στον πτωχόν πήτε· “συ στάσου εκεί πέρα όρθιος”. η “κάθισε εδώ, πιο χαμηλά, από το υποπόδιόν μου” σας ερωτώ, με την προσωποληψίαν σας αυτήν και την μεροληπτικήν συμπεριφοράν σας δεν εκάματε μέσα σας μεροληπτικήν διάκρισιν μεταξύ πλουσίου και πτωχού και δεν εγίνατε άδικοι κριταί, εφ' όσον κατελήξατε εις απόφασιν στηριχθείσαν εις πονηρούς διαλογισμούς, αντιθέτους προς την αγάπην και την δικαιοσύνην του Θεού;"
Αν υπάρχει ένα ελεγκτικό κείμενο, μία πυξίδα για να δούμε αν βαδίζουμε σε σωστό δρόμο, όσον αφορά τη ζωή των ενοριών και της Εκκλησίας τότε αυτό είναι η επιστολή του Ιακώβου, απόσπασμα από την οποία μόλις διαβάσαμε. Ξαναδιαβάστε αυτό το κείμενο και ξαναρίξτε μια ματιά σε οποιαδήποτε ενορία θέλετε και πείτε μου μία στην οποία ο πλούσιος ενορίτης ή προσκυνητής και ο φτωχός, αυτός με τα λερωμένα ρούχα και την άσχημη μυρωδιά αντιμετωπίζονται το ίδιο. Καμία. Και θα μου πείτε μα είναι δυνατόν να τους αντιμετωπίζουμε το ίδιο; Όχι. Δεν είναι δυνατόν. Είναι υποχρεωτικό. Είναι αυτό που ο άγιος μας λέει να κάνουμε. Το να έχεις την πραγματική διδασκαλία, την αλήθεια και να μη την εφαρμόζεις, σε κάνει χειρότερο ψεύτη από αυτούς που άλλαξαν την αλήθεια γιατί δε τους βόλευε ή δεν την καταλάβαιναν και έφτιαξαν δικές τους "εκκλησίες". Αν ήμασταν πραγματικοί χριστιανοί, οι πλούσιοι σε κάθε ενορία πρώτοι αλλά και ο υπόλοιπος εκκλησιαζόμενος λαός θα απαιτούσαν από τους πρεσβυτέρους να δείχνουν την ίδια τιμή και στο φτωχό και στον πλούσιο. Και στον ατημέλητο και στον καλοντυμένο. Προσέξτε, όχι να μην τιμούμε τον έναν και να τιμούμε τον άλλον αλλά να τιμούμε εξίσου και τους δύο. Χαρακτηριστικά όπως ο πλούτος, η μόρφωση, η ευστροφία δεν είναι λόγοι για να χωρίζουμε τους ανθρώπους. Και θα πει και πάλι κάποιος πως από τον πλούσιο μπορεί να αποκομίσουμε κάτι. Κι εγώ θα ρωτήσω. Από πότε και πού είναι γραμμένο πως το συμφέρον είναι κριτήριο για την συμπεριφορά ενός χριστιανού; Ποιο συμφέρον είχαν οι μάρτυρες; Ποιο συμφέρον είχε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν τα έβαλε με την Αυτοκράτειρα για να υπερασπιστεί το χωράφι της χήρας; Τις οποίες τιμούσε και τις δύο το ίδιο! Δεν είχε κάποια έχθρα με την αυτοκράτειρα εξ αρχής. Και ακόμα, ο Άγιος Σπυρίδωνας, που γιορτάζουμε σήμερα τι ήταν; Ένας πάμπτωχος και αγράμματος βοσκός. Είναι όμως ένας από τους μεγαλύτερους αγίους της Εκκλησίας μας. Δεν είναι λοιπόν υποκρισία αυτόν τον φτωχό και αγράμματο να τον τιμούμε ενώ έναν άλλον οποιονδήποτε φτωχό και αγράμματο βοσκό να τον αποστρεφόμαστε και να τον μειώνουμε;
Ξέρω, πως αυτά που γράφω δεν πρόκειται να γίνουν σε ευρεία κλίμακα στην Εκκλησία και τις ενορίες. Αμφιβάλλω αν κι εγώ θα τολμούσα να υιοθετήσω μια τέτοια συμπεριφορά. Αν όμως πραγματοποιηθεί ποτέ, αν στην Εκκλησία οι άνθρωποι θα βρουν την ζεστή αγκαλιά και την ισότητα που ο ίδιος ο Θεός θέλει να έχουμε -κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο- τότε θα δούμε και τις εκκλησίες να γεμίζουν και τον κόσμο μας σιγά σιγά να αλλάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου