Ολοκληρώθηκε σήμερα(Κυριακή) το τουρνουά σούμο,Nagoya Basho.Ξεκίνησε λίγες ημέρες πριν τη λήξη του μουντιάλ της Ρωσίας και οφείλω να ομολογήσω ότι το παρακολούθησα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το ποδόσφαιρο, όπου προχώρησαν όλες οι ομάδες που αντιπαθώ,με εξαίρεση τη Γαλλία που το πήρε κιόλας.
Λοιπόν,επιστρέφω στο σούμο.Το τουρνουά κρατά 15 ημέρες,οι αγώνες διαρκούν περί τα τριάντα δευτερόλεπτα,μέχρι ο ένας παλαιστής να πετάξει τον άλλον είτε κάτω είτε εκτός αγωνιστικού χώρου.
Με την πρώτη ματιά,φαίνεται πως πρόκειται για δυο χοντρούς που φοράνε παράξενα βρακιά και σπρώχνονται.Το μάτι όμως ενός έμπειρου ανθρώπου των πολεμικών τεχνών(εγώ είμαι αυτός,μια φονική μηχανή!)μπορεί να διακρίνει πλειάδα τεχνικών,χτυπημάτων και τεχνασμάτων.
Στο τελευταίο τουρνουά,ανακάλυψα και έναν προσωπικό μου ήρωα.Τον Yoshikaze.Ο τύπος δεν είναι κανένα παρτάλι,έχει την ιστορία του στο σούμο,αλλά τα χρόνια περνάνε και αυτή τη φορά κάπως κατηφόρισε το πράγμα.Ήρθε η πρώτη ήττα,ήρθε η δεύτερη και τέλος πάντως ήρθε και η 13η σε 13 ημέρες.Ο Yoshikaze όμως δεν έδειξε ούτε δευτερόλεπτο παραιτημένος.Με μαχητικότητα και αυταπάρνηση μαχόταν σε κάθε αγώνα μέχρι που την προτελευταία ημέρα,έσπασε η ατυχία και πήρε την πρώτη νίκη.Μάλιστα ζευγάρωσε τις νίκες του την τελευταία ημέρα μέσα σε γενική αποθέωση.
Λατρεύω τέτοιες ιστορίες με τέτοιους τύπους.Που ζουν σε μια κατάσταση "born to loose,live to win"(βρε πώς το δουλεύω το αγγλικόν).Που ενώ όλα πάνε στραβά και από το κακό στο χειρότερο αυτοί,εκεί!Συνεχίζουν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα μέχρι να πετύχουν κάτι,έστω και χωρίς αντίκρισμα.Που γνωρίζουν ότι όλα είναι χαμένα αλλά συνεχίζουν τον "καλό αγώνα".Γιατί σε τελική ανάλυση αυτό είναι η ζωή.Ένα χαμένο παιχνίδι στο οποίο όμως συμμετέχουμε με πάθος
Έτσι λοιπόν χαιρετίζω την προσπάθεια του 36χρονου Yoshikaze Masatugu και του εύχομαι ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια αλλά και για την,πολύ δυσκολότερη,περίοδο αφού σταματήσει να αγωνίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου