Κείμενο: Ανδρέας Λουδάρος
Αν θέλουμε να θεωρούμαστε σοβαροί και λογικοί, σε εποχές σαν κι αυτή που ζούμε οφείλουμε να βλέπουμε τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση και να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Καλοί οι μύθοι καλοί οι θρύλοι και οι αδελφολογίες αλλά η αλήθεια είναι μια, και τις περισσότερες φορές δεν είναι τόσο γλαφυρή όπως την έχουν πλάσει στο μυαλό τους ορισμένοι ρομαντικοί σαν κι αυτούς που περιμένουν πως μια μέρα θα ξυπνήσουν και θα δουν ρωσικά στρατεύματα να έχουν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη με σκοπό να την δωρίσουν στους Έλληνες.
Από τη μέρα που ξέσπασε στην χώρα μας η υπόθεση των ρωσικών «ενισχύσεων» σε διάφορους εκκλησιαστικούς παράγοντες δέχομαι από πολλούς, σχεδόν μονότονα, το ίδιο ερώτημα: «Μα καλά που το κακό στο να κάνουν οι Ρώσοι δωρεές στις Μητροπόλεις μας; Στο κάτω κάτω αδερφοί ορθόδοξοι είναι κι αυτοί».
Πριν λοιπόν απαντήσω θα θυμίσω αυτό το ωραίο που είχε πει ο Δάντης πως «Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που, σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης, διατηρούν ουδέτερη στάση» τονίζοντας πως αυτήν την εποχή η ουδετερότητα είναι μεγάλο… αμάρτημα!
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ ΠΕΡΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Καιρό τώρα οι θιασώτες της θεωρίας της Τρίτης Ρώμης αντιλήφθηκαν πως το να πολιορκούν τα τείχη της Κωνσταντινούπολης δεν θα φέρει ποτέ το επιθυμητό σε αυτούς αποτέλεσμα. Έτσι έψαξαν για την σύγχρονη «κερκόπορτα». Την βρήκαν, κι από τότε κάνουν ότι μπορούν για να την ανοίξουν.
Αυτή η σύγχρονη «κερκόπορτα» δεν είναι άλλη από την Ελλάδα. «Αν κάποιος θελήσει ποτέ να ελέγξει την Ορθοδοξία θα πρέπει πρώτα να ελέγξει την Εκκλησία της Ελλάδος» μου είχε κάποτε ένας σοφός άνθρωπος που φαίνεται πως στις μέρες μας δικαιώνεται. Γιατί έτσι είναι. Μπορεί η Κωνσταντινούπολη να είναι το ιερό κέντρο να είναι η μητέρα Εκκλησία αλλά το μητροπολιτικό κέντρο που έλεγε και ο εν πολλοίς παρεξηγημένος Χριστόδουλος είναι στην Ελλάδα.
Η γλώσσα της Εκκλησίας, είναι τα ελληνικά, η γλώσσα των Ευαγγελίων. Η φιλοσοφία της ταυτίζεται με την ελληνική. Δεν ανήκω σε αυτούς που καυχώνται πως οι Έλληνες υπήρξαμε οι πρώτοι άποικοι του Άρη αλλά δεν μπορώ να μην δω και τη πραγματικότητα, η οποία δεν είναι άλλη από το γεγονός πως η Ορθόδοξη Εκκλησία, σκέφτεται, λειτουργεί, φιλοσοφεί και μιλά… Ελληνικά.
Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και κάποια άλλα δεδομένα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Αλεξανδρείας και ο Ιεροσολύμων είναι Έλληνες. Ο Αντιοχείας είναι αγιορείτης με ελληνική Παιδεία. Στην Ευρώπη οι περισσότεροι κληρικοί προέρχονται από την Ελλάδα. Στην Αφρική η συντριπτική πλειονότητα των ιεραρχών και μεγάλος αριθμός απλών κληρικών είναι επίσης Έλληνες. Στην Αμερική και την Αυστραλία οι μεγαλύτερες ορθόδοξες εκκλησιαστικές παρουσίες είναι ελληνικές.
Με απλά λόγια… έλεγξε την Ελλάδα και όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους.
ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ… ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ
Η Ιστορία διδάσκει πως οι λαοί δεν γίνεται να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη. Κι αν μάλιστα αυτό πάει να γίνει κατακλυσμικά ή δια της βίας, το αποτέλεσμα δεν θα είναι το αναμενόμενο. Το έζησαν οι ίδιοι οι Ρώσοι όταν δια της βίας τους έκλεισαν τις Εκκλησίες αλλά το κόμμα που δημιουργήθηκε να τους κυβερνήσει αναγκάστηκε να ακολουθήσει εκκλησιαστικές δομές και φιλοσοφία.
Μετά από όλον αυτόν τον πρόλογο έρχομαι στην απάντηση του ερωτήματος «τι κακό έχουν οι δωρεές».
Οι δωρεές κακό δεν έχουν. Οι λόγοι και οι προθέσεις όμως πίσω από αυτές ίσως να μην κρύβουν τόση αγνότητα. Γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως «Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
Ξαφνικά λοιπόν τα «κρεμμύδια» οι ρώσικοι τρούλοι δηλαδή, άρχισαν να γίνονται της μόδας και να ξεφυτρώνουν δεξιά και αριστερά στην επικράτεια. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που κυριολεκτικά ούτε καν ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να γνωρίζει πόσοι άγιοι υπάρχουν, αρχίσαμε να αναδεικνύουμε Ρώσους αγίους. Οι μητροπολίτες (ορισμένοι) άρχισαν να πηγαινοέρχονται στην Ρωσία και ξαφνικά ως «νεοφώτιστοι» αρχίσαμε να λατρεύουμε κάθε τι ρωσικό.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΛΟΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΡΙΨΕΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ.
Ταυτόχρονα εμφανίζονται sites, πολλά sites, ειδησεογραφικά (ο Θεός να τα κάνει) και θρησκευτικά που σε καθημερινή σχεδόν βάση ποτίζουν το μυαλό των αναγνωστών τους για την θρησκευτική καθαρότητα των Ρώσων, την ουσιαστική τους πνευματικότητα και ταυτόχρονα για την πνευματική κατάπτωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου που είναι «οικουμενιστές, προδότες, σατανιστές κτλ κτλ».
Υπενθυμίζω δυο μόνο δημοσιεύματα. Στο μεν πρώτο, γνωστό πληρωμένο διαδικτυακό φερέφωνο κατηγόρησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για «εθνοφυλετισμό» γιατί επέμενε στην τήρηση της ποσόστωσης των μοναχών του Αγίου Όρους ώστε να μην διαταραχτούν οι ισορροπίες του εκεί πληθυσμού των μοναχών.
Συμπωματικά εκείνη την περίοδο υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από την Ρωσία για μετάβαση μεγάλου αριθμού Ρώσων μοναχών.
Στη δεύτερη περίπτωση, το ίδιο site μαζί με ένα δεύτερο, παρόμοιας… αποχρώσεως δόξαζαν την ρωσική παρέμβαση-βέτο σε μια από τις προπαρασκευαστικές της Μεγάλης Συνόδου διότι εξαιτίας της «σώθηκε το κύρος της Ορθοδοξίας» το οποίο υπέσκαψε το Φανάρι και οι δορυφόροι του που ήθελαν να περάσουν στο κείμενο καταδίκη των επιθέσεων που δέχονται εκτός των άλλων και οι σεξουαλικές μειονότητες.
Για σκεφτείτε… Πόσοι από το πλήρωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα νιώθουν πλέον ως πατέρα τους τον Μόσχας και όχι τον Κωνσταντινουπόλεως;
Για να κατανοήσει κάποιος τη μεθοδικότητα με την οποία λειτουργεί το σύστημα θα πρέπει να τονίσω πως το πάζλ είναι μεγάλο και τα κομμάτια του εξαιρετικά μικρά. Άρα είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος από πριν την εικόνα που θα σχηματίσει. Αυτοί όμως που τοποθετούν τα κομμάτια… ξέρουν πολύ καλά.
Με βάση αυτή τη λογική, πρόθυμοι πάμπλουτοι Ρώσοι δωρητές, χαρίζουν κεφάλαια σε μοναστήρια και Μητροπόλεις, δωρίζουν εικόνες, διοργανώνουν συνέδρια και ημερίδες.
Ακόμη και όταν χτίζονται ναοί με πρόσχημα την κάλυψη των αναγκών των ρωσικών κοινοτήτων, τα χρήματα δεν συγκεντρώνονται από τις ίδιες τις κοινότητες αλλά έρχονται απευθείας από τη Ρωσία. Από κάποιον Ρώσο ή ομογενή δωρητή.
Η Ορθοδοξία είναι τεράστιο πλοίο και για να στρίψει θα πρέπει να κάνει πολύ μεγάλο κύκλο τον οποίο δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος.
ΒΑΤΟΠΕΔΙ… ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ
Με βάση τα δημοσιεύματα του πρόσφατου κυριακάτικου Τύπου, πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η συμμετοχή της Μονής Βατοπεδίου στην ρωσική σκακιέρα. Οι βατοπεδινές δωρεές είναι πλέον θρυλικές. Χρήματα, βοηθήματα, εικόνες, κοτόπουλα και ότι χρειαστεί κανείς διατίθενται σε ολόκληρη την επικράτεια.
Πριν από μερικούς μήνες ο ηγούμενος Εφραίμ σε εκδήλωση που διοργάνωσε σε ξενοδοχείο των Νοτίων προαστίων της Αθήνας, προανήγγειλε την δημιουργία δορυφορικού τηλεοπτικού σταθμού και μόλις πριν από λίγες ημέρες την δημιουργία 8γλωσσου ενημερωτικού πόρταλ.
Πολλοί είναι αυτοί που εύλογα αναρωτιούνται, γατί ένα αγιορείτικο μοναστήρι με τον αναχωρητισμό στην καρδιά της φιλοσοφίας του δείχνει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για παρέμβαση σε παγκόσμιο επίπεδο;
Φυσικά υπάρχει και το εξίσου σημαντικό ερώτημα του που βρίσκονται οι πόροι για τόσο μεγάλα και πολυδάπανα σχέδια και όλες αυτές τις ατέλειωτες δωρεές αλλά φαντάζομαι πως οι πατέρες της Μονής θα έχουν τις απαντήσεις τους.
Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να ξεπεράσει κατά πολύ τις χίλιες τόσες λέξεις που ήδη το συνθέτουν αλλά θα αρκεστώ σε αυτές ελπίζοντας πως υπάρχει ήδη αρκετή τροφή για σκέψη.
Κλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω πως στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης οι εταίροι μας, με δανεικά και όχι με δωρεές μας επέβαλαν να αλλάξουμε ολόκληρο το κράτος. Φανταστείτε τι μπορεί να μας ζητήσει κάποιος που δεν δανείζει αλλά «χαρίζει» το πολύτιμο χρήμα του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου