Ακόμα και ο απαγχονισμός ενός 15χρονου μαθητή μπορεί να γίνει αφορμή για φτηνή ρητορεία.
Είναι τόσο βαθιά η αφασία μιας ολόκληρης κοινωνίας, που τίποτα δεν μπορεί να την συνταράξει.
Να την κάνει να νιώσει ότι δεν έχει λόγια, ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρει τίποτα για ότι συμβαίνει, γιατί δεν θέλει να ξέρει τίποτα.... θέλει μόνο να μιλάει, να μιλάει ακατάπαυστα, να μιλάει πάνω στο θάνατο.
Δεν βλέπει τίποτα.
Όλα γίνονται αφορμές για να μην βλέπει ποτέ τίποτα και κάποιοι φροντίζουν γι'αυτό.
Είναι αυτοί που μιλάνε χωρίς να πουν....
Ούτε λέξη για την "αγία" ελληνική οικογένεια,
Ούτε λέξη για την πατροπαράδοτη ελληναράδικη νοοτροπία,
Ούτε λέξη για την "αγνή" ελληνική επαρχία,
Ούτε λέξη για το κυριακάτικο κήρυγμα μίσους κατά όσων επιβουλεύονται την χώρα μας και την Ορθοδοξία μας,
Ούτε λέξη για τα βουλευτικά παραληρήματα, τις από βήματος εξυπνάδες προς κατανάλωση και τις κραυγές τύπου "νομοσχέδιο της ανωμαλίας"
Ούτε λέξη για το τηλεοπτικό life style
Ούτε λέξη για τον ποδοσφαιρικό κανιβαλισμό
Ούτε λέξη για τα πρωτοσέλιδα "βουλή τραβεστί-ξύλο σε κάθε αδελφή"
Ούτε λέξη για τον "σοφό" ελληνικό λαό και την αφόρητη, από άμβωνος, κολακεία των "παραδόσεών" του
Ούτε λέξη....
αυτή είναι η φτηνή ρητορεία... να μιλάς χωρίς να πεις ούτε λέξη.
Χρειάζεται να έχεις ασκήσει χρόνια εξουσία, οποιουδήποτε είδους -εκκλησιαστική, κυβερνητική, τηλεοπτική, μιντιακή, δεν ξέρω τι άλλο- για να καταφέρνεις να μιλάς με τόση έπαρση και βεβαιότητα, χωρίς να λες απολύτως τίποτα....
"Δεν αντέχω άλλο", έλεγε στο σημείωμα που άφησε ο μαθητής πριν κρεμαστεί από το μπαλκόνι του σπιτιού του...
Κάποιοι έσπευσαν να πουν ότι εννοούσε το bulling των συμμαθητών του.... εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρη γι' αυτό.
Δεν βαριέσαι όμως.... εμείς όμως, έτσι θα πορευτούμε.
Μουγκοί και Ρήτορες....
Φυσικά. Είναι προφανές πως ο δεκαπεντάχρονος δεν άντεχε άλλο τις απέλπιδες προσπάθειες ενώσεως της Κεντροαριστεράς και με την αποχώρηση του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ δέχτηκε τη χαριστική βολή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτό το κομμάτι θα συμφωνήσω με το ειρωνικό σου σχόλιο.Ο νεαρός ήταν ξεκάθαρος.Πάντως το όλο πνεύμα του κειμένου είναι αξιόλογο.
ΔιαγραφήΕπ' ευκαιρίας να σημειώσω ότι δεν ανεβάζω μόνο κείμενα με τα οποία συμφωνώ αλλά κείμενα που θεωρώ καλογραμμένα,ενδιαφέροντα και που μπορούν να αποτελέσουν τροφή για σκέψη.Πάντα ήθελα να το γράψω αυτό το τελευταίο!
Θα διαφωνήσω, φίλε. Νισάφι, πια, με την καραμέλα της δήθεν "προχώ" χλεύης των πατροπαραδότων. Το ύφος του εν λόγω άρθρου μου θύμισε αυτή τη μνημειώδη μπαλαφάρα http://www.protagon.gr/apopseis/blogs/den-mou-aresei-i-ellada-tou-omorfantra-12309000000
Διαγραφήπου δημιούργησε την ανάλογη σχολή "γραφής".
Όσοι έχουμε κάνει μια βόλτα από τα εξωτερικά(sic) και έχουμε νιώσει στο πετσί μας τι σημαίνει να ζεις σε μια χώρα, όπου ο ήλιος βγαίνει πιο αραιά και από τους καλλικαντζάρους και όπου το να πεθαίνει κάποιος και να τον βρίσκουν μετά από καμιά διετία θεωρείται νορμάλ ή σε μια χώρα που μαζί με το φρεντοτσίνο στην παραλία ο μπαμπάς σου σερβίρει και τον τιμοκατάλογο των κοριτσιών του, θα σκεφτούν πολύ να αρθρώσουν μια κουβέντα για την "Αγία Ελληνική Οικογένεια", που, με τα χίλια "κακά" της, είναι το απάγκιο που μας κρατά όρθιους μες στον κακό χαμό που μας βρήκε τελευταία.
Ας παραδειγματιστούμε από τους Αλβανούς, που, όντας δυο γενιές τουλάχιστον πίσω μας πολιτισμικά, κρατούν δυνατή και σφυρήλατη τη fara τους και γελάνε με τα χάλια μας.
Συμφωνώ με την κριτική σε αυτή τη μερίδα μυαλοπώληδων λίγο αριστερών,λίγο ερωπαϊστών και πολύ φιλοτομαριστών.Ποτάμι και ΣΥΡΙΖΟ-ΔΗΜΑΡ επί το κομματικότερον.
ΔιαγραφήΑπό την άλλη να μην μπερδεύουμε την εξωτερική ομοιότητα με την ουσιαστική.
Η επαφή μου με δυτικούς περιορίζεται σε αυτούς που έρχονται στην Ελλάδα για διακοπές.Ομολογώ ότι δεν έχω πια την ίδια τόσο αρνητική άποψη που είχα.
Τώρα για την ελληνική οικογένεια,κάποια στιγμή πρέπει να λυθούν τα προβλήματα που δημιουργεί.Χωρίς κατ' ανάγκη να ακολουθήσουμε τα δυτικά πρότυπα.Υπάρχουν κι άλλο τρόποι ώστε και τα δικά μας προβλήματα να ξεπεράσουμε και τα αδιέξοδα της Δύσης να αποφύγουμε.
Καλά,η φάρα και η μπέσα των Αλβανών είναι σαν την οικογένεια και το φιλότιμο που έχουμε εμείς.Πολύ τα επικαλούμαστε,λίγο τα βλέπουμε.