Ιδεολογική βία

philalethe00

Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν γίνει «του συρμού» επιθέσεις σε ανθρώπους και βιβλιοπωλεία απλώς και μόνο της ιδεολογίας τους ή των βιβλίων που φιλοξενούν ή θέσεών τους σε θέματα επικαιρότητας.


Δύο περιπτώσεις αρκετά γνωστές στους αναγνώστες της εφημερίδας μπορούμε να θυμηθούμε από το πολύ πρόσφατο παρελθόν: η μία ήταν εναντίον του Δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη κατά τη διενέργεια των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης των ποντιακών σωματείων την 29/05/2018. Τα γεγονότα είναι σε αδρές γραμμές γνωστά και τετριμμένα: άτομα που, όπως τα ίδια ομολόγησαν αργότερα, πήραν μόνα τους την πρωτοβουλία να παρευρεθούν στις εκδηλώσεις, ξεκίνησαν να γιουχάρουν και να εξυβρίζουν με ποικίλα «γαλλικά» τον 75χρονο πλέον Δήμαρχο -ο οποίος προφανώς ήρθε λόγω της θεσμικής του θέσης και λόγω της πρόσκλησης των εν λόγω σωματείων- τον οποίο προσπαθούσαν να τρέψουν σε φυγή. Η λεκτική βία κλιμακώθηκε σταδιακά και ο ίδιος, με την προστασία ενός αστυνομικού και τη συνοδεία του, εξαναγκάστηκε σε φυγή «όπως-όπως», ενώ οι «λεβεντονιοί» ακολουθούσαν προσπαθώντας να τον πλήξουν με λακτίσματα και άλλους τρόπους. Το αδίκημα του Μπουτάρη που επέσυρε το δημόσιο «λιντσάρισμα» ήταν ότι εξέφρασε (όντως) απαράδεκτες και προκλητικές θέσεις αναφορικά προς τις μαζικές εκκαθαρίσεις των Ελληνοποντίων από τα στρατεύματα του Κεμάλ Ατατούρκ, τον οποίο ο ίδιος προφανώς θαυμάζει ως «εκσυγχρονιστή» και «ευρωπαϊστή» πολιτικό, αν και εφάρμοσε ένα χαρακτηριστικά αστικό/(πρωτο)νεωτερικό (επιθετικό) εθνικισμό.


Η πιο πρόσφατη επίθεση (31/05) ήταν εναντίον του «Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου» που φιλοξενεί πολιτικά βιβλία και είναι εκδοτική προσπάθεια της γνωστής συλλογικότητας του «αριστερού πατριωτικού» χώρου υπό το όνομα «Κίνηση Πολιτών Άρδην». Το έγκλημα του χώρου αυτού (πέραν ότι είναι γενικώς «εθνικιστικός και φιλοφασιστικός», όπως έχουν γνωματεύσει ορισμένες «αντιφά» συλλογικότητες πολλά χρόνια πριν) είναι ότι πήρε πρόσφατα θέση υπέρ των συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό/Σκοπιανό. Δεύτερο έγκλημα που λειτουργεί σωρευτικά ως προς αυτό είναι ότι το βιβλιοπωλείο του βρίσκεται στα πλαίσια της περιοχής των Εξαρχείων. Οι… «έξαρχοι» ενοχλούνται δυστυχώς συχνά όταν κάποιοι με μη-αρεστές θέσεις στους ίδιους (δεν μιλούμε εδώ για τους έμπορους ναρκωτικών ή άλλους αδικοπραγούντες) βρίσκονται στην περιοχή που ελέγχουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ουδείς εκ των μεγάλων «παράνομων» της παλιάς εποχής (λήσταρχοι, πειρατές, κ.λπ.), αν και τα έβαλαν με πολλούς (τοκογλύφους, πλουσίους, μικροληστές, ζωοκλέφτες), δεν τόλμησε να αγγίξει κάποιον για λόγους ιδεολογικούς ή για απόψεις που εκφράζει. Οι νέοι «εκτός νόμου» όμως είναι υπεράνω όλων αυτών, εφόσον άλλωστε είναι ψυχολογικός νόμος η ταύτιση με το αντικείμενο του μίσους και εδώ των «φασιστών» και «ακροδεξιών», η επικράτεια των οποίων φαίνεται ότι έχει επεκταθεί τόσο που τα σύνορά της δε διακρίνονται πια.

Στη μία περίπτωση, ο διωκόμενος και τρομοκρατούμενος είναι ο «προδότης», «ανθέλληνας» Μπουτάρης. Στην άλλη περίπτωση, είναι τα «εθνίκια» και «μακεδονιστές» του Άρδην, στους οποίους οι εν λόγω κύριοι αρνούνται ιδία πρωτοβουλία το δικαίωμα του υπάρχειν και του εκφράζεσθαι.

Σε ό,τι αφορά τους μεν, είναι σαφές ότι εμπνέονται από το φασιστικό και δικτατορικό προηγούμενο. Άλλωστε το φαινόμενο παρατηρείται και στον δικό μας εκκλησιαστικό χώρο. Σε ό,τι αφορά όμως τους δε, το φαινόμενο φαίνεται παράδοξο. «Αριστερός φασισμός» είναι αντίφαση στους όρους άλλωστε. Ο Τέοντορ Αντόρνο, ένας από τους μεγαλύτερους αριστερούς διανοουμένους είχε χαρακτηρίσει τις άγριες απαιτήσεις αριστεριστών φοιτητών για δημόσια αυτοκριτική του ιδίου «καθαρό σταλινισμό». Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, καταστρατηγείται βάναυσα απο ποικίλους «τραμπούκους» το δικαίωμα της γνώμης, της έκφρασης, στο βάθος της ελεύθερης συνείδησης. Και αυτό είναι ένα έγκλημα σχεδόν χωρίς ελαφρυντικά: «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. 5:1). 

Σημείωση: αναδημοσίευση από τη στήλη «Φιλαλήθειες…» της εφ. «Χριστιανική, φ. 1011