Πριν από 65 χρόνια, στις 5 Μαρτίου 1953, τα νέα για το θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν ήταν ευχάριστα για τους σοβιετικούς πολιτικούς κρατουμένους που έκαναν πρόποση για τα γενέθλιά του. Από την άποψη αυτή, η απαγόρευση της προβολής της σατιρικής ταινίας "Ο θάνατος του Στάλιν" μοιάζει με αποκορύφωση της λογοκρισίας, πιστεύουν οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων που μίλησαν στο «Caucasian Knot» .
Ο Μαρξ Σαχμούρζοφ, πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων της Πολιτικής Καταστολής στη Καμπαρντίνο-Βαλκαρία, επιβεβαίωσε ότι στα γενέθλια του Στάλιν οι πολιτικοί κρατούμενοι ήθελαν να πεθάνει.
"Πώς μπορείς να μη θέλεις το θάνατο ενός αιμοσταγούς δικτάτορα που δεν λυπήθηκε εκατομμύρια ανθρώπους;" σημείωσε.
Ο Μαρξ Σαχμούρζοφ απελάθηκε στο Καζακστάν ως «μέλος της οικογένειας ενός προδότη της πατρίδας». Μοιράστηκε τις αναμνήσεις του για την ημέρα του θανάτου του Στάλιν.
"Στο σχολείο μας, οι μαθητές και οι δάσκαλοι έκλαιγαν και μόνο εγώ ήμουν χαρούμενος στην ψυχή μου", είπε . Σύμφωνα με τον ίδιο, τότε κανείς δεν μπορούσε να εκφράσει τη χαρά του για το θάνατο του ηγέτη της ΕΣΣΔ.
Εν τω μεταξύ, τον Ιανουάριο, το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού του Αζερμπαϊτζάν απαγόρευσε την προβολή της ταινίας «Ο θάνατος του Στάλιν» και εξήγησε την απόφαση επικαλούμενο τους βετεράνους του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο Ερεβάν, η ταινία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 25 Ιανουαρίου. Μέλη της διοίκησης του κινηματογράφου "Cinema Star" ανέφεραν ότι "η ταινία έκανε μεγάλη εντύπωση στο κοινό".
Ο δημοσιογράφος Gayane Mirzoyan πιστεύει ότι η ταινία δεν μιλά τόσο για τον Στάλιν, όσο για τον κυνικό αγώνα για εξουσία.
Ο Daniel Ionnisyan, συντονιστής του έργου "Union of Informed Citizens", χαρακτήρισε την ταινία "μια υπέροχη κωμωδία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου