- Είπα το πρωί στη γυναίκα μου πως έχω κορμί Έλληνα ημίθεου και τον αισθησιασμό ινδικής θεότητας και από τότε όποτε με βλέπει σκάει στα γέλια.Τι να πεις,έγγαμος βίος...
- Για άλλους ο κορωνοϊός δεν κολλάει στην εκκλησία,για άλλους κολλάει μόνο από πλουσιόπαιδα(ο πρόεδρος εργαζομένων του Ευαγγελισμού το είπε),για άλλους δεν υπάρχει καν.Κι εγώ που τόσο καιρό δεν τόλμαγα να πω πως δεν πιστεύω ότι κολλάει από όμορφες κοπέλες...
Το παραδέχομαι.Το χειρότερο κομμάτι μιας Λειτουργίας,μετά από τα μακρόσυρτα αμανεδοψαλσίματα για τα οποία θα γράψω άλλη φορά,είναι η ώρα του κηρύγματος.
Ατέλειωτα,φλύαρα,πομπώδη και ανούσια,όλα αυτά σε ένα,όπως οι χρωματιστοί κόκκοι στα απορρυπαντικά κάποτε,τα κηρύγματα είναι η επιτομή του αυτοδοξασμού του κάθε ομιλητή.Το κοινό από κάτω καθηλωμένο θέλοντας και μη,αντίλογος δεν μπορεί να υπάρξει(δεν είναι και δυνατόν αυτό εδώ που τα λέμε)και κανένας χρονικός περιορισμός.Μόνο ένας ομιλητής που σολάρει ατελείωτα.
- Τσιρλίντινγκ στα ελληνικά σχολεία.Αυτό.Δε χρειάζεται καν σχόλιο ή διακωμώδηση. Η είδηση το κάνει μόνη της
- Τι ωραία που τα είπε βρε ο Μητροπολίτης Μόρφου.Να μη φορέσουν μάσκες τα παιδιά σας είπε.Ας μην πάνε σχολείο μερικούς μήνες ή χρόνια.Σιγά τι θα χάσουν.Τα δυτικά γράμματα.Αυτά είπε.Σε λίγο δεν θα έχω τι να σχολιάσω.Δεν μπορώ να το κάνω πιο αστείο ούτε αυτό...
- Κολλάει ή δε κολλάει κορωνοϊός στην εκκλησία μέσα, με ρωτάνε.Όσο δεν έχουμε κρούσματα στην περιοχή σίγουρα όχι, τους απαντώ και καθαρίζω!
Καθώς πήγαινα στην εκκλησία σήμερα το πρωί παρατήρησα ένα γατί σε κάπως αφύσικη στάση και με περίεργο περπάτημα.Να πω την αλήθεια δε θα έδινα σημασία αν ένα άλλο γατί δεν πήγαινε να περιεργαστεί το πρώτο.
Προσέχοντας καλύτερα,παρατήρησα πως το πρώτο αιλουροειδές δεν είχε αυτιά.Πλησιάζοντας είδα πως έλειπε και το κεφάλι!
Φυσικά δεν πίστεψα πως πρόκειται για γάτα ζόμπι ή τον ακέφαλο καβαλάρη των γατιών.Πήγα πιο κοντά λοιπόν και το μυστήριο λύθηκε.Η γάτα αυτή,η ντροπή των αίλουρων είχε σφηνώσει το κεφάλι της σε μια κονσέρβα σκυλοτροφής προφανώς στη προσπάθειά της να φάει και τα τελευταία υπολείμματα της κονσέρβας.
Εγκαινιάζοντας μια μεγάλη σειρά θεολογικών και βαθιά φιλοσοφικών κειμένων,η οποία μπορεί να επεκταθεί σε δυο-τρεις αναρτήσεις,για τέτοιο μέγεθος μιλάμε,θα ασχοληθώ πρώτα απ'όλα με το φλέγον θέμα του γάμου.
Λοιπόν,όσοι πιστεύουν πως ο γάμος είναι κάτι καλό,να πάνε να το κοιτάξουν.Αν ο ψυχίατρος τους βρει απολύτως υγιείς,να πάνε και σε άλλον και σε άλλον μέχρι να βρουν ψυχίατρο που θα τους βρει βαριά άρρωστους.Μόλις βρεθεί ο γιατρός αυτός,να πάρουν ευθύς τη συνταγή που θα τους γράψει και να την πετάξουν στα σκουπίδια.Καμία απολύτως βελτίωση δε θα δουν έτσι κι αλλιώς.
Ο νέος της σημερινής περικοπής,ενώ τηρεί όλες τις εντολές του Νόμου,όταν ο Χριστός του λέει πως πρέπει να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του και να Τον ακολουθήσει ώστε να κερδίσει την αιώνια ζωή,φεύγει λυπημένος.Βλέπετε αγαπούσε υπερβολικά τα πλούτη του.Ήταν το πάθος του.
Πολλοί είναι οι πιστοί που ακολουθούν τους κανόνες όσο τους βολεύουν.Όσο δεν τους αναγκάζουν να θυσιάσουν κάτι με το οποίο είναι προσκολλημένοι.Ο νέος της περικοπής είχε τον πλούτο,άλλος έχει την ανάγκη να επιδεικνύεται,άλλος να έχει εξουσία,άλλος να έχει αναγνώριση και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει.
Η αποτομή της κεφαλής του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου είναι μια γιορτή που είναι πάντα νηστεία.Μια φορά,λοιπόν,όταν ήμουν στα Κύθηρα με έστειλαν να λειτουργήσω σε μια εκκλησίτσα του Αγίου Ιωάννη.
Παρένθεση.Έχω την αίσθηση πως κακώς γιορτάζει αυτή τη μέρα αυτή η εκκλησία καθώς στο τέμπλο στη θέση του αγίου του ναού βρίσκεται ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.Ρώτησα κάποιους εκεί,ο ένας μου είπε "ίδιοι δεν είναι;" και ο άλλος απάντησε "ξέρω κι εγώ;" οπότε δεν το συνέχισα μια και δεν υπήρχε λόγος να χαλάσουμε τις καρδιές μας.
- Συγχαρητήρια που μεγαλώσατε τη χώρα προς τα δυτικά,κοιτάξτε όμως μη τη μικρύνεται στα ανατολικά.Τα σέβη μου...
- Γνωρίζω πολλούς που δεν τους τρόμαζε ο θάνατος μέχρι την πρώτη φορά που αρρώστησαν βαριά.Μετά άλλαξε το τροπάρι
- Ο Κονάνος παραιτήθηκε πριν του Αγίου Φανουρίου διότι οι φανουρόπιτες είναι εκτός διατροφολογικού προγράμματος
Εκεί στα Κύθηρα δεν ησυχάζουν ποτέ.Μια με το ένα μια με το άλλο,όλο και για κάτι θα τρώγονται.Τώρα βέβαια το πράγμα χόντρυνε κάπως με την "περίεργη διάσωση" αρχαιοτήτων στα Αντικύθηρα από εφοπλιστή ενώ ήταν ενήμερος και ο δήμαρχος.Αυτός ο δήμαρχος που δηλώνει "αφοσιωμένος στη τηρηση όλων των νόμων με ακρίβεια".Εκτός προφανώς από αυτή τη περίπτωση.Πλήρες ρεπορτάζ εδώ: https://www.aftodioikisi.gr/koinonia/antikythira-periergi-quot-diasosi-quot-archaion-apo-efoplisti-poy-gnorize-mono-o-dimarchos/ και ακόμα περισσότερα εδώ http://adelinfm.blogspot.com/(θέλει λίγο ψάξιμο για να βρείτε τις αναρτήσεις αλλά αξίζει)
https://ecozen.gr/2020/08/poy-exaleifthike-polyomyelitida-stin-afriki/
Ο ιός της πολυομυελίτιδας ανήκει – τουλάχιστον αυτή τη στιγμή- στο παρελθόν για την ήπειρο της Αφρικής. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) επιβεβαίωσε σήμερα ότι “ο ιός της πολιομυελίτιδας εξαλείφθηκε” από την αφρικανική ήπειρο, τέσσερα χρόνια μετά την εμφάνιση των τελευταίων κρουσμάτων στη βορειοανατολική Νιγηρία, μια περιοχή όπου μαίνονται συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των τζιχαντιστών της Μπόκο Χαράμ.
“Χάρη στις προσπάθειες που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις, το ιατρικό προσωπικό και οι κοινότητες, σώθηκαν περισσότερα από 1,8 εκατομμύριο παιδιά” από αυτή την ασθένεια, ανέφερε ο ΠΟΥ σε ανακοίνωσή του.
Η Σβετλάνα, από το Καρσούν στην περιφέρεια Ουλιάνοφσκ, παράλληλα με τις σπουδές της εργαζόταν σαν εθελόντρια και βοηθούσε τους ηλικιωμένους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, παρά το γεγονός ότι είχε διαγνωσθεί με καρκίνο τέταρτου σταδίου.
Η νεαρή κοπέλα σχεδόν μέχρι τον θάνατό της, πήγαινε τρόφιμα και φάρμακα σε ανθρώπους που τα είχαν ανάγκη, παρότι υπέφερε από δυνατούς πόνους.
Ακόμη και αφότου οι γιατροί διέγνωσαν έναν όγκο που δεν επιδεχόταν επέμβαση, η κοπέλα συνέχισε την αποστολή της: να βοηθά τους αδύναμους στις δύσκολες στιγμές.
Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται τόση φασαρία γι'αυτούς που φεύγουν.Αυτοί που φεύγουν δεν είναι ποτέ το πρόβλημα.Είτε ήταν καλοί και αφήνουν πίσω τους όμορφες αναμνήσεις είτε είναι κακοί και αφήνουν μια αίσθηση ανακούφισης που ξεκουμπίστηκαν.Το ξέρω καθώς είμαι από τους...φευγάτους συνήθως.
Πρόβλημα είναι αυτοί που μένουν γαντζωμένοι.Γιατί αυτοί εξακολουθούν να είναι εδώ.Το ξέρω γιατί έχω δει τι δημιουργούν αυτοί που μένουν...
http://anastasiosk.blogspot.com/2020/08/blog-post_645.html
Όταν γίνεται κάποιος πατέρας παύει να είναι απλός πολίτης αυτού του κόσμου;
Το να είσαι πατέρας σημαίνει άσκηση εξουσίας ή θυσιαστική διακονία;
Εσείς οι αδελφοί κληρικοί, παντός βαθμού, τι γνώμη έχετε;
Είμαστε πατέρες και απλοί πολίτες αυτού του κόσμου ή κάποιοι Μυλόρδοι και Πρίγκηπες;
Ή μήπως αλάνθαστοι γκουρού και βουδδιστές καλόγεροι που θέλουμε τους αδελφούς να τους κάνουμε μαθητές και ακόλουθους δικούς μας;
Το πρόβλημα αρκετών κληρικών δεν είναι πνευματικής φύσεως...
Ψυχιατρικό είναι...
Ήρεμα μιλάω...
Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
Δεν θα σχολιάσω την απόφαση του Ανδρέα Κονάνου να αποσχηματιστεί.Άλλωστε είναι μια επιλογή που στριφογυρνά στο μυαλό πολλών κληρικών καθημερινά(ναι,και στο δικό μου που δεν το λες και ακριβώς μυαλό)).Ε,κάποια στιγμή κάποιος το αποφασίζει.
Εδώ που τα λέμε,για να σχολιάσεις γιατί κάποιος εγκαταλείπει την ιερωσύνη,πρέπει να ξέρεις γιατί αρχικά μπήκε στην ιερωσύνη.Μόνο έτσι μπορείς να κάνεις κάποια εκτίμηση.
Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες, εύχομαι να είστε όλοι καλά!
Σήμερα είναι μια μέρα - ορόσημο για τη ζωή μου.
Κάτι πολύ σημαντικό τελειώνει.
Και κάτι καινούργιο αρχίζει.
Σήμερα, 24/8/20, υπέβαλα στην ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών την παραίτησή μου από τις τάξεις του Κλήρου, και έγινα πάλι ένας απλός πολίτης αυτού του κόσμου. Πλέον, είμαι «σκέτο», ο Ανδρέας Κονάνος.
Οι λόγοι της αποχώρησής μου είναι αρκετοί και δεν θα αναλυθούν σήμερα εδώ. Με το κείμενο αυτό θέλω να κάνω μόνο δύο πράγματα: Α. Να σε ενημερώσω για την αλλαγή αυτή στη ζωή μου και Β. Να εξηγήσω τον τρόπο που θα δραστηριοποιούμαι από εδώ και πέρα. Και μόνο αυτό.
- Όλες οι κοινωνίες έχουν ένα ποσοστό ηλιθίων.Όταν αυτό το ποσοστό γίνεται πλειοψηφία,η συγκεκριμένη κοινωνία πάει περίπατο όπως λέει και ο Cippola στο βιβλίο του "Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας".Μόλις σας απάντησα γιατί τελικά όλα πάνε στραβά σε αυτή τη χώρα.
- Το πρόβλημα με τις μάσκες στα σχολεία δεν είναι οι μάσκες αυτές καθαυτές αλλά το πως θα τις χρησιμοποιούν τα παιδιά.Και αν κρίνω από το πως τις χρησιμοποιούν οι γονείς τους...Μια καλή λύση θα είναι πάντως να πάρει παράταση το άνοιγμα των σχολείων.
Επίθεση με φόλες δέχτηκε από άγνωστους πριν από λίγες ημέρες το Κέντρο Αναπαραγωγής Ελληνικού Ποιμενικού του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ με αποτέλεσμα ένας από τους γεννήτορες του προγράμματος να δηλητηριαστεί!
Συγκεκριμένα, την Πέμπτη 13 Αυγούστου η Φιέστα, κατά τον πρωινό περίπατό της έφαγε δηλητηριασμένο με φυτοφάρμακο δόλωμα που βρισκόταν έξω από τις εγκαταστάσεις του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ. Αμέσως έγιναν όλες οι απαραίτητες κτηνιατρικές ενέργειες για να σωθεί, ωστόσο μέχρι και σήμερα η Φιέστα βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση και δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Μάλιστα η εγκληματική ενέργεια στόχευε και τα υπόλοιπα σκυλιά του προγράμματος, αφού την επόμενη μέρα δίπλα ακριβώς από τις εγκαταστάσεις του κέντρου δηλητηριάστηκαν και τρία σκυλιά διερχόμενου βοσκού, ενώ νεκρό βρέθηκε και ένα κουνάβι. Συνολικά τα δολώματα ήταν τουλάχιστον επτά!
https://searchingthemeaningoflife.wordpress.com/2020/08/20/positive-energy-the-scourge-of-the-time/
Θετική ενέργεια: η εικονική αυτοπραγμάτωση και η νομιζόμενη άμυνα των ατόμων που βλέπουν παντού απειλές και εχθρούς, και πιστεύουν ότι τα ξορκίζουν πείθοντας τον κόσμο ότι περνάνε και νιώθουν τέλεια. Κάτι σαν το ‘είμαι καλά, περνάω μια χαρά, θέλω να του πεις ψέματα’ της Πέγκυς Ζήνα. Όλα είναι εντάξει επειδή έτσι αποφάσισαν να δηλώσουν. Και γύρω γύρω πέφτουν βόμβες και μαχαιρώματα. Από συναισθηματικό καταφύγιο, το δόγμα της θετικής ενέργειας έχει εξελιχθεί σε ολόκληρο σύστημα σκέψης και αντίληψης, που ασυλλόγιστα εξωραΐζει και την πιο σκατένια πτυχή των πραγμάτων, προς όφελος της νηπιακής ψυχολογίας του εκάστοτε θιασώτη της.
Ο Χριστός στη σημερινή περικοπή φιλοξενείται σε κάποιο σπίτι.Εκεί βρίσκονται δυο αδελφές,η Μάρθα και η Μαρία.Και ενώ η πρώτη ασχολείται με ένα σωρό δουλειές,η δεύτερη κάθεται και ακούει την δασκαλία του Ιησού.
Κάποια στιγμή,η Μάρθα διαμαρτύρεται πως ενώ αυτή κάνει ένα σωρό δουλειές,η αδελφή της την έχει αφήσει χωρίς βοήθεια.Ο Χριστός τότε της λέει πως η Μαρία ασχολείται με αυτό που πραγματικά έχει αξία ενώ η Μάρθα χάνεται μέσα στις πολλές μέριμνές της.
- Μπόλικα κρούσματα κορωνοϊού και σήμερα.Και πλησιάζει το φθινόπωρο.Το "the winter is coming" από το Game of Thrones ακούγεται κάπως πιο απειλητικό,ε;
- Ναι σεβασμιώτατοι και λοιποί, ένας τόσος μικρός οργανισμός έδειξε πως ο άνθρωπος δεν είναι παντοδύναμος.Έδειξε όμως πως κι η Εκκλησία δεν μπόρεσε να σταυρώσει μισή θεολογική λέξη μπροστά σε αυτό το μικρόβιο.Άλλα έλεγε ο ένας και άλλα ο άλλος.Ας ασχοληθούμε και μ'αυτό λίγο
http://www.sophia-ntrekou.gr/2019/10/p.filotheos-faros-karkinos.html
«Είμαι 89. Η ζωή μου έχει τελειώσει. Θα ζήσω 1, 2, 3 χρόνια ακόμη.
Το δεύτερο μισό της ζωής ήταν πιο σημαντικό. Κανείς δεν με είπε χαρισματικό στο πρώτο μισό. Με λένε τώρα.
Υπάρχει μια αντίληψη ότι η νεότητα είναι σημαντική για τον άνθρωπο και κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να επανέλθουμε σε αυτήν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία να θέλουμε να μοιάσουμε στην εποχή που ήμασταν ανώριμοι. Στο δεύτερο μισό της ζωής αποκτούμε χαρίσματα εσωτερικά, ψυχικά που είναι πολύ σημαντικότερα από αυτά της νεότητας.
Ο Ιούλιος Βερν ήταν ένα ρολόι. Ξυπνούσε πάντοτε στις 5 το πρωί, καθόταν στο γραφείο του, γεμάτο γεωγραφικούς χάρτες, πυξίδες και θεοδολίχους κι έγραφε συνέχεια έως την ώρα του μεσημβρινού γεύματος.
Το απόγευμα δε δούλευε ποτέ. Συναντούσε τους φίλους του, πήγαινε στη λέσχη, διάβαζε εφημερίδες κι έκανε μακρούς περιπάτους, ενώ το βράδυ του άρεσε να δέχεται κόσμο στο σπίτι του. Στις εννιάμισι, όμως, αποσυρόταν πάντοτε για ύπνο, λέγοντας:
“Φίλοι μου, μπορείτε να μείνετε όσο θέλετε, τρώγοντας, συζητώντας ή χορεύοντας. Εγώ, δεδομένου ότι στις 5 πρέπει να είμαι στο πόδι, πάω για ύπνο”.
- Αναλογίζομαι,πόσες ψυχές έχει καταφάει το "τι θα πει ο κόσμος"...
- Συχνά ακούω την ερώτηση ή τη βρίσκω σε κάποια κείμενα, για το πώς κατάντησε έτσι η Εκκλησία.Από πλευράς κληρικών,θεολόγων και πιστών.Είναι όμως αυτό το ερώτημα;Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε μήπως ήταν πάντα έτσι;
- Κι αν δεν υπάρχει τίποτα;Αν με το που πεθαίνουμε απλά σβήνουν τα φώτα και τέλος;Είμαστε πρόθυμοι να ζούμε όπως ο Θεός θέλει αν όταν πεθαίνουμε δεν υπάρχει τίποτα άλλο;Αλήθεια το έχει αναρωτηθεί αυτό ποτέ κανένας "πιστός" στα σοβαρά;Αν το κάνει και απαντήσει,δεν πειράζει,θα το ρισκάρω και το εννοεί ,τότε ευχαρίστως να κάνουμε κουβέντα.
Πρωτοχρονιά 1917. Η Αγία Πετρούπολη μες στην κατάλευκη ακινησία του χιονιού θύμιζε γυναίκα βυθισμένη στον ύπνο ύστερα από μια νύχτα κραιπάλης. Κάπου στο βάθος έσβηναν και τα χάχανα των τελευταίων γλεντοκόπων.
Ο Ρώσος αστυνομικός, που περιπολούσε δίπλα στα παγωμένα νερά του ποταμού Νέβα, μισοκοιμισμένος, μισομεθυσμένος σκόνταφτε κάθε τόσο στο λιθόστρωτο και έβριζε μόνος του. Σε μια ύστατη προσπάθεια να σταθεί στο ύψος του καθήκοντός του έστριβε το μουστάκι, ανασήκωνε τα παντελόνια και συνέχιζε την περιπολία του. Με μια γενναία δόση βότκας στο αίμα του αψηφούσε το παλιόκρυο κι έβρισκε το κουράγιο να σιγοψιθυρίσει έναν λαϊκό αγαπημένο σκοπό. Ο πόλεμος είναι πόλεμος, αλλά και η Πρωτοχρονιά, Πρωτοχρονιά, έλεγε μέσα του. Όλα αυτά μέχρις ότου διέκρινε μια σκούρα κηλίδα πάνω στο παγωμένο σώμα του Νέβα. Νόμισε πως πρόκειται για ψόφιο σκυλί και δεν έδωσε περαιτέρω σημασία. Ύστερα όμως, όσο πλησίαζε, η κηλίδα έπαιρνε το περίγραμμα ενός ανθρώπου που επέπλεε μπρούμυτα στο νερό ανάμεσα σε δύο κομμάτια πάγου. Χωρίς δεύτερη σκέψη έβγαλε τη σφυρίχτρα και άρχισε να σφυρίζει δαιμονισμένα. Νόμιζε πως εκείνη τη στιγμή σήκωσε την πόλη στο πόδι. Σε λίγη ώρα όλη η Πετρούπολη θα μάθαινε ότι ο Γκριγκόρι Τροφίμοβιτς Νόβιχ, γνωστός ως Ρασπούτιν, ο ευνοούμενος ιερομόναχος και θεραπευτής της τσαρικής οικογένειας, ήταν νεκρός.
-Η καλύτερη επιλογή είναι αυτή που δεν προτιμήθηκε,ο καλύτερος παίκτης αυτός που δεν έπαιξε,το καλύτερο φιλί αυτό που δε δόθηκε.Γιατί;Γιατί σε όλα αυτά απουσιάζουν τα επακόλουθα,οι συνέπειες.Μένουν στη σφαίρα του φανταστικού.
-Απαίσιο χαρακτηριστικό του λαού μας αυτή η τάση να σχολιάζει με κακεντρέχεια τα πάντα στους άλλους.Λες και μου πέφτει λόγος αν κάποιας ηλικίας κυρία κυκλοφορεί με σκουτεράκι ή αν κάποιος φορά τη μάσκα σε ανοικτούς χώρους ή τι παντελόνι φορά κάποιος ή από που και τι ψωνίζει. Άει,κοιτάξτε τις δουλειές σας ρε !
https://www.africanews.com/2020/08/13/team-lioness-kenya-s-all-female-park-rangers/
H αψήφιση της παράδοσης και ο υπερκερασμός των εμποδίων περιγράφουν εύστοχα την πρώτη γυναικεία μονάδα δασοφυλακής- γνωστή ως Team Lioness(Ομάδα Λέαινα), που περιπολεί το τεράστιο Εθνικό Πάρκο Amboseli της Κένυας.
Η Purity Amselet, 24 ετών, μέλος της Team Lioness, μοιράζεται τις απόψεις της: «Όταν μας βλέπουν να κάνουμε αυτή τη δουλειά, δεν πιστεύουν ότι μπορούμε να το κάνουμε. Νόμιζαν ότι αυτό προορίζεται μόνο για άντρες, οπότε μας αποθαρρύνουν ότι δεν είναι για μας, δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό ως γυναίκες. "Θα ήταν πολύ καλύτερο αν έχουμε περισσότερες γυναίκες δασοφύλακες να εργάζονται σε όλο τον κόσμο γιατί θα δείξει τη γυναικεία δύναμη σε γυναίκες που δεν έχουν αναγνωριστεί από την τοπική τους κοινότητα και θα δείξει επίσης ότι υπάρχει ισότητα των φύλων. "
- Η λέξη "κρούσματα" έχει αρχίσει και με κρούει στο κεφάλι...
- Εδώ που τα λέμε η σύνεση δεν είναι πάντα επιθυμητή.Αν η Παναγία είχε απαντήσει με σύνεση στον Αρχάγγελο Γαβριήλ θα του έλεγε:"μια γυναίκα μόνη,πώς να σηκώσω τέτοιο βάρος" και θα πήγαινε παρακάτω.Θέλει και λίγη τρέλα το πράγμα...
- Προτιμώ τα κηρύγματα να γεννούν ερωτήσεις παρά να δίνουν απαντήσεις.Με αυτή τη λογική γράφω κι ας μην είναι πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα αυτό που εμφανίζεται.
Οι μαθητές του Ιησού στη σημερινή ευαγγελική περικοπή δεν κατάφεραν να θεραπεύσουν έναν δαιμονισμένο που τους πήγε ο πατέρας του.Αυτός τον πήγε στον Ιησού ο οποίος έδιωξε το δαιμόνιο και μάλωσε τους μαθητές Του για την ολιγοπιστία τους.
Οι μαθητές του Ιησού,αυτοί που είχαν μπροστά τους ζωντανό τον Χριστό,τον Υιό του Θεού,βρέθηκαν να μην έχουν ούτε την ελάχιστη πίστη.Ούτε καν ίσα με ένα κόκκο σιναπιού.
Μιχ. 7,5 Μη έχετε πλέον καμμίαν εμπιστοσύνην εις την υποστήριξιν των φίλων σας. Μη ελπίζετε εις την δύναμιν των αρχόντων σας και απ' αυτάς ακόμα τας συζύγους σας φυλαχθήτε, ώστε να μη εμπιστευθήτε τίποτε εις αυτάς,
Μιχ. 7,6 διότι εις την αμαρτωλότητα, που ζήτε, ο υιός κατεξευτελίζει τον πατέρα, η θυγατέρα επαναστατεί εναντίον της μητρός της, η νύμφη κατά της πενθεράς της και γενικώς όλα τα μέλη της αυτής οικογενείας είναι εχθροί εναντίον του αρχηγού της οικογενείας και αναμεταξύ των.
http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Mixaias/Mixaias_kef.1-7.htm
http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/4395-apo-to-thanato-stin-koimisi
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Μέρες κορονοϊού…
Μέρες Δεκαπενταυγούστου…
Απορία για το αύριο, σύγχυση κι ανασφάλεια, υποτίμηση ή υπερτίμηση της κατάστασης. Τελικά, πίσω από τις όποιες φοβίες κι ανησυχίες μας, κρυφά ή φανερά, κρύβεται ο σημαντικότερος φόβος, αυτός του θανάτου. Ποιος άλλος φόβος καλύπτει όλους τους άλλους;
Η μεγαλύτερη γιορτή της Μητέρας του Θεού είναι η Κοίμηση Της, δηλαδή ο θάνατός Της! Κι όμως, δεν ψάλλουμε μοιρολόγια και νεκρώσιμα τροπάρια, αλλά ύμνους και εγκώμια. Πανηγυρίζουμε, δε θρηνούμε. Γιορτάζουμε, δεν κλαίμε.
Ναι, αγαπητοί μου αδελφοί, μπαίνοντας πλέον στον χώρο του Ναού θα χρειάζεται να φοράμε μάσκα στο πρόσωπό μας. Η διάδοση της γνωστής επικίνδυνης ίωσης το κάνει απαραίτητο. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι τεχνικό θέμα, χωρίς κανένα πνευματικό συνεπαγόμενο. Όπως όταν δεν βλέπουμε καλά φοράμε γυαλιά, πράγμα επίσης πνευματικά αδιάφορο.
Στον Ναό πηγαίνουμε ζητώντας από τον Χριστό να ανοίξει αφ’ ενός τα μάτια της διανοίας μας και αφ’ ετέρου να μας αφαιρέσει κάθε υποκρισία «διπλής όψεως»...
- Κάπου διάβασα(ή άκουσα) πως η αποτυχία είναι ένας τρόπος της ζωής να σου ανοίξει νέους δρόμους που πρέπει να πάρεις.Άρα κακώς με βρίζει η μάνα μου τόσα χρόνια και με λέει αποτυχημένο.Δεν είμαι αποτυχημένος,ταξιδιάρης είμαι.
- Το μέτρο "κλείνουν 12 η ώρα τα μαγαζιά" ποιος φωστήρας το σκέφτηκε;Μέχρι τις 12 δηλαδή δεν κολλάμε;Μετά βγαίνει παγανιά;Τι σόι ιός είναι τούτος,νυχτοφύλακας;Αν και μεταξύ μας,νομίζω ότι το κάνουν για να χτυπήσουν τις αγρυπνίες(τo πιάσατε,ε;)...
https://ardin-rixi.gr/archives/3344
Αποχαιρετούμε έναν σπουδαίο ποιητή και πνευματικό άνθρωπο, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Ως ύστατο αποχαιρετισμό αναδημοσιεύουμε ένα παλαιό κείμενο του, αντιπροσωπευτικό της στάσης ζωής του Θεσσαλονικιού ποιητή.
Α-Ρ
του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «υπείροχον έμμεναι άλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι.
Είμαι εναντίον των βραβείων, γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε θα πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας.
Ο Ντομ Πιερ Περινιόν (Σαιν-Μενεούλντ, Δεκέμβριος 1638 – Αββαείο Σαιν-Πιέρ ντ'Ωτβιγιέ, 24 Σεπτεμβρίου 1715) ήταν Βενεδικτίνος μοναχός στον οποίο συχνά αποδίδεται η εφεύρεση της σαμπάνιας.
Η... τυφλή δοκιμή
Ο Ντομ Περινιόν γεννήθηκε στην περιοχή Καμπανία (Champagne) της Γαλλίας. Σε ηλικία 19 ετών κατετάγη στο τάγμα των Βενεδικτίνων, υπηρετώντας στο Αββαείο του Σεν Βαν στην πόλη Βερντέν. Το 1668 μεταφέρθηκε στο Αββαείο Οτβιγιέ (Saint-Pierre d'Hautvillers) κοντά στην πόλη Επερναί, όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του, με την ιδιότητα του επιστάτη του κελαριού. Υπό την επίβλεψή του, το Αββαείο διπλασίασε τους αμπελώνες του. Είχε τη φήμη ότι μπορούσε μόνο από τη γεύση ενός σταφυλιού να μαντέψει τον αμπελώνα προέλευσής του με... κλειστά μάτια κι αυτό έκανε κάποιους να τον θεωρούν... τυφλό. Αναφορές ιστορικών στην πρακτική του blind-testing (τυφλής δοκιμής), της δοκιµής δηλαδή χωρίς να είναι γνωστός στον δοκιµαστή ο προµηθευτής, οδήγησε εσφαλµένα πολλούς μεταγενέστερους ιστορικούς στο συµπέρασµα ότι ο εν λόγω µοναχός ήταν τυφλός.
http://plibyos.blogspot.com/2020/07/blog-post_30.html
Θα έχετε δει φαντάζομαι αρκετές φορές, ότι αρκετοί μόλις αποκτήσουν σχέση με την εκκλησία, πάνε μερικές φορές σε κάποια αγρυπνία, πάρουν ένα κομποσκοίνι και αποκτήσουν γέροντα, αμέσως πλήττονται από το σύνδρομο του διαφωτιστή και σωτήρα των άλλων(το ίδιο εξίσου παθαίνουν κι αυτοί που πάνε ψυχοθεραπεία ή μετέχουν σε κάποια θεραπευτική ομάδα).
Καφέ δε μπορείς πλέον να πιείς μαζί τους ή να κάνεις μια ανθρώπινη κουβέντα. Πολλώ δε μάλλον να του πεις τα λάθη ή τα προβλήματα σου. Αμέσως αρχίζουν να διδάσκουν, περί του ορθού και σωστού, περί αμαρτίας, σωτηρίας, κολάσεως και παραδείσου με μία τέτοια απολυτότητα λες και μόλις κατέβηκαν από τον ουρανό με μαδημένες φτερούγες. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν θα ήταν τόσο απόλυτος.
- Πανδημία,Βηρυτός,νεκροί από πλημμύρες στην Εύβοια(μωράκι 8 μηνών ανάμεσά τους) και το 2020 συνεχίζει ακάθεκτο να μοιράζει τα δώρα που έφερε την 1η Ιανουαρίου.
- Τελικά όταν είσαι δήμαρχος και σου τύχει μια καταστροφή,δεν έχεις καμία ευθύνη.Φταίνε μόνο οι άλλοι.Αν όμως σου τύχει η στραβή και τα βγάλεις πέρα σου αξίζουν συγχαρητήρια.Ωραία δουλειά είναι αυτή!
https://ardin-rixi.gr/archives/224189
EPA-EFE / Neil Hall
Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται από τις κοινωνίες η πανδημία του κορονοϊού θέτει κάποιους προβληματισμούς
Ενώ τον πρώτο καιρό της πανδημίας οι θεωρίες συνωμοσίας επικεντρώνονταν στην προέλευση του ιού, δηλαδή αν αποτελούσε εργαστηριακό παρασκεύασμα και όπλο βιολογικού πολέμου στη συνέχεια πέρασαν στον κατά πόσο αποτελεί σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία και κυρίως τους λόγους που κρίθηκε ως πανδημία η εξάπλωσή του. Τόσο οι αναφερόμενοι θάνατοι θεωρούνταν πλαστοί όσο και η επιβολή μέτρων lockdown ως μια παγκόσμια πλεκτάνη των illuminati ενάντια στις κοινωνικές μάζες. Και όλα αυτά, όλως τυχαίως, συνέπεσαν την ίδια χρονική περίοδο με τα πρώτα δείγματα οικονομικής ύφεσης που εμφανίστηκαν από τα lockdown.
Στη σημερινή περικοπή,ο Πέτρος ακολουθώντας τον Ιησού προσπαθεί να βαδίσει επάνω στη θάλασσα.Λόγω του πανικού όμως που τον πιάνει όταν ξεσπά καταιγίδα,αρχίζει να βουλιάζει.Τότε φωνάζει τον Χριστό ,ο οποίος έρχεται και τον ανασηκώνει.
Πολλές φορές βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση με τον Πέτρο.Αισθανόμαστε να πνιγόμαστε,να βουλιάζουμε και τότε αναζητούμε βοήθεια.Θέλουμε κάποιος να απλώσει το χέρι του και να μας σώσει.
Πέρα από τις ηλίθιες θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν για τον κορωνοϊό,τα τσιπάκια,τον Γκέιτς,τον Σόρος και τους Εβραίους(πάντα αυτοί είναι από πίσω),υπάρχουν ένα δυο πραγματικά επικίνδυνα πραγματάκια που πρέπει να δούμε :
-Η αποδοχή αυτής της κατάστασης ως μια κάποια κανονικότητα.Ακούω να το λένε Έλληνες και ξένοι υπουργοί και αξιωματούχοι.Δεν μπορεί να υπάρχει κανονικότητα με μάσκες,μέτρα και εντατικές.Με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο.
-Η δίωξη αναρτήσεων με θεωρίες συνωμοσίας.Όσο επικίνδυνες και να είναι,δεν μπορείς κ.υπουργέ να διώκεις τις απόψεις και να τις στέλνεις στον εισαγγελέα.Δημιουργείται πολύ επικίνδυνο προηγούμενο.Στο κάτω κάτω αν ο κόσμος τις πιστεύει,φταίει το σύστημα παιδείας που βγάζει βόδια με κάρα.
Ήταν Κυριακή 2 Αυγούστου 1992 όταν στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας Ενθρονιζόταν και πάλι Προκαθήμενος ύστερα από τα χρόνια της αθεϊστικής κομμουνιστικής λαίλαπας που στόχο είχε να ξεριζώσει από τους ανθρώπους κάθε αναφορά στον Θεό.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, με σύνθημα το ελπιδοφόρο μήνυμα της Αναστάσεως «Χριστός Ανέστη, ξεκινούσε ένα δύσκολο τότε εγχείρημα, αυτό της ανασύστασης της τοπικής Εκκλησίας η οποία είχε υποστεί τεράστιο πλήγμα από το καθεστώς Χότζα. Τότε που για 23 ολόκληρα χρόνια οι άνθρωποι απαγορευόταν να πιστέψουν στο Θεό πνίγοντας μέσα τους την ανάγκη τους να προσευχηθούν και να μιλήσουν για τον Θεό. Η φτώχεια, η πείνα και ο φόβος είχαν δημιουργήσει απεγνωσμένες γενιές και όσοι είχαν πάρει μυρωδιά από Θεό πάλευαν καθημερινά με τον πόθο τους να γονατίσουν και να παρακαλέσουν τον δημιουργό τους να τους λυπηθεί.
Φτάσαμε λοιπόν μια ανάσα από τα Χριστούγεννα. Όλοι ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε είτε πιο πνευματικά είτε πιο κοσμικά ανάλογα με το τι πιστ...
