Κυριακή 19 Αυγούστου 2018

Οι διαδικτυακοί "μάρτυρες"


isagiastriados

π. Βαρνάβα Γιάγκου

Παρατηρούμε στο διαδίκτυο αλλά και σε άλλα μέσα πληροφόρησης ότι υπάρχει αντιπαράθεση σε θέματα πνευματικά, θεολογικά, υπαρξιακά. Καθένας προσπαθεί να υποστηρίξει την ορθότητα της θέσεώς του, με προβαλλόμενο κίνητρο να υπερασπιστεί την αλήθεια. Αυτά όμως τα ζητήματα θέλουν μεγάλη προσοχή και διάκριση.

Σύμφωνα με την πείρα των Πατέρων μας, το να μιλήσουμε για τόσο μεγάλα ζητήματα απαιτεί βαθιά ταπείνωση. Να ερευνούμε τα κίνητρά μας. Πίσω από δήθεν πνευματικούς αγώνες μπορεί να κρύβεται η αγωνία μας για προβολή, μέσα από συγκρουσιακές συμπεριφορές βρίσκουμε νόημα στη ζωή μας, γιατί χάσαμε το πραγματικό νόημα και το περιεχόμενο της ζωής. Η μειονεξία μας και όχι η πνευματική ευαισθησία μας μάς ωθεί με επιθέσεις και εντάσεις να γίνουμε υπέρμαχοι των «αληθειών», με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται και να μονιμοποιείται το προσωπικό πρόβλημά μας.


Ένα στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει είναι ο τρόπος αντίδρασής μας. Έχει ειρήνη ή ταραχή; Έχει άγχος ή εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού; Πιστεύουμε ότι από τις πράξεις μας εξαρτώνται η διαφύλαξη της αλήθειας, η προστασία της Εκκλησίας ή αναθέτουμε τα πάντα στον Θεό; Πονούμε για κάθε ελάχιστο αδελφό ή μας είναι αδιάφορη η απώλεια των εκτός Εκκλησίας; Έχουμε τη βεβαιότητα ότι είναι σύμφωνος ο Θεός με τις απόψεις και τις αντιδράσεις μας;

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες με υβριστικές, προσβλητικές εκφράσεις και βίαιες συμπεριφορές «πιστοί» υπερασπίζονται τις αλήθειες της Ορθοδοξίας. Με πνεύμα έξω από το εκκλησιαστικό και ευαγγελικό βίωμα και τρόπο, είναι αδύνατο και ανεπίτρεπτο να αγγίζουμε θεολογικά θέματα. Προϋπόθεση είναι η καθαρή καρδιά ως καρπός προσευχής και μετανοίας. Το πιο σημαντικό δεν είναι να υπερασπιζόμαστε διανοητικά την αλήθεια, αλλά να τη βιώνουμε. Αυτά που λέμε είναι προσωπικές αποκαλύψεις του Θεού στη συντετριμμένη καρδιά μας ή επιχειρήματα του νου μας, έπειτα από νοητική διεργασία μιας εμπαθούς καρδιάς;

Οι Άγιοι μας από ταπείνωση απέφευγαν να μιλήσουν και εμείς ξενυχτούμε για να γράφουμε σε ιστοσελίδες ανώνυμα μηνύματα, προκειμένου να υπερασπιστούμε «τις αλήθειες της πίστης μας» σε κατάσταση πνευματικής ακηδίας. Κάποτε υπήρχαν οι μάρτυρες του αίματος, οι μάρτυρες του ιδρώτα και σήμερα οι ψευδομάρτυρες του υπολογιστή, του καναπέ και του facebook. Αλήθεια, πιστεύουμε ότι τα διανοητικά επιχειρήματά μας είναι ανώτερα από τη χάρη και τον φωτισμό του Θεού; Πιστεύουμε στη δύναμη της προσευχής ή στους… μεγαλομάρτυρες του facebook, που γεννούν έχθρες και διχασμούς δήθεν για τη διαφύλαξη του εκκλησιαστικού βιώματος;

Το πνεύμα της Εκκλησίας μας και των Αγίων μας μάς δροσίζει, μας παρηγορεί, μας ειρηνεύει, μας καλεί να αφήσουμε κατά μέρος τη δύναμή μας και τις εξυπνάδες μας, να αρνηθούμε κάθε λογισμό μας και καθετί δικό μας, και να παραδοθούμε σ’ Αυτόν. Αν Του πούμε ότι δεν ξέρουμε τίποτα, δεν μπορούμε τίποτα, δεν μπορούμε να συγκρουστούμε με κανέναν, τα αφήνουμε όλα σε Εσένα, Κύριε, θα μας εγκαταλείψει; Θα αφήσει την Εκκλησία Του απροστάτευτη;

Ο ορθόδοξος χριστιανός που θα αντιτείνει ότι πρέπει να αντιδράσουμε, να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό που μας έδωσε και να αγωνιστούμε για την πίστη μας, χωρίς όμως να έχει πνευματικές προϋποθέσεις και να εμπιστεύεται στην ουσία την πρόνοια του Θεού, σε τι διαφέρει από τον άπιστο;

Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι τίποτα δεν κάνουμε εμείς και όλα τα κάνει ο Χριστός. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι «να μην υπάρχουμε», για να μην Τον εμποδίζουμε να κάνει τη δουλειά Του, να Του δώσουμε την άδεια εν λευκώ να κάνει Αυτός ό,τι θέλει. Να Του εμπιστευτούμε τα μικρά και τα μεγάλα. Να μπούμε στον χώρο της ελευθερίας των τέκνων του Θεού.

10 σχόλια:

  1. Ειλικρινά απορώ: Συμφωνείς με όλα αυτά που γράφει το άρθρο, ή απλώς σου έκανε εντύπωση ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς γι' αυτό το άρθρο.
    Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι, κάποιοι που διαπνέονται από αυτή την αντίληψη, (να μην μιλάμε εάν δεν έχουμε τις "πνευματικές προϋποθέσεις" ή το μην χρησιμοποιούμε το μυαλό μας ή το να "μην υπάρχουμε" για να κάνει ο Χριστός την "δουλειά του") , μπορεί να γίνουν πολύ επικίνδυνοι άνθρωποι...ιδίως όταν απευθύνονται σε νεανικά ακροατήρια, κάτι που ο Γιάγκου το κάνει, απ΄όσο γνωρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αφού, λοιπόν, συμφωνείς σε γενικές γραμμές, να σου εκφράσω κάποιους προβληματισμούς σχετικά με το άρθρο:

    α) Επειδή ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δεν είχε ταπείνωση, γι'αυτό και γύρισε όλη την Ελλάδα κηρύττοντας ?
    β) Οι Πατέρες επειδή δεν είχαν ταπείνωση, γι'αυτό μιλούσαν εναντίον των αιρέσεων πριν τις Οικουμενικές συνόδους, αλλά και κατά την διάρκειά τους ?
    γ) Αν οι απόστολοι έλεγαν στο Χριστό "Εμείς δεν θέλουμε να υπάρχουμε, ώστε να μην σε εμποδίσουμε στο έργο Σου", Ποιός θα κήρυττε το ευαγγέλιο σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο ?

    Μήπως, τελικά, αυτό που πειράζει τον συγγραφέα του άρθρου, είναι το ότι τα πρόβατα άρχισαν να ξυπνάνε και να γίνονται έλλογα από άλογα που ήταν ? Και μήπως δεν αντέχει τον αντίλογο, επειδή δεν έχει επιχειρήματα ο πατήρ Βαρνάβας ? Οπότε κάνει επίκληση στο συναίσθημα (χτυπώντας το καμπανάκι της ταπείνωσης), ελπίζοντας ότι θα φοβηθούν και δεν θα μιλάνε κάποιοι από τους αντιδρώντες ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και συγκρίνεις τις περιπτώσεις Α,Β και Γ με τον κάθε παρανοϊκό που σκούζει διαδικτυακά ; ΟΚ.

      Διαγραφή

H δυσκολία

  Να σε δεχτεί ο Χριστός είναι εύκολο. Ο Χριστός όλους τους δέχεται. Όλους τους περιμένει. Πολλές φορές όχι μόνο τους περιμένει αλλά τους πλ...