Dahuk, Κουρδιστάν Περιφέρεια Ιράκ - Όταν η Nadine αρνήθηκε να παντρευτεί τον 25χρονο μαχητή του Ισλαμικού Κράτους από την Υεμένη, αυτός πήρε την κόρη της Ρόνια αντ 'αυτής. Ακριβώς μπροστά στα μάτια της Nadine , έσχισε τα ρούχα από το σώμα της κόρης της. Στη συνέχεια βίασε το 10χρονο κορίτσι.
«Μαμά, βοήθησέ με , το κοριτσάκι μου φώναξε. Η Ρόνια ήταν τόσο μικρή που δεν γνώριζε καν τι ήταν το σεξ », είπε η Nadine, η οποία ανήκει στην εθνο-θρησκευτική μειονότητα Yazidi, καθισμένη σε μια σκηνή που η ίδια έφτιαξε στην ύπαιθρο της Dahuk.
Αυτή είναι μόνο μία από τις αμέτρητα σκληρές μνήμες που η 32χρονη μητέρα θυμάται από δύο χρόνια αιχμαλωσίας του ΙΚ. Όταν η Nadine και τα τέσσερα παιδιά της είχαν απαχθεί από το IS, τον Αύγουστο του 2014 έμειναν με το μαχητή από την Υεμένη για επτά μήνες. «Παντρεύτηκε» τη Nadine και την κόρη της και επανειλημμένα βίασε και τις δύο. Τέλος, πούλησε τη Nadine, αλλά δυστυχώς ο ίδιος αποφάσισε να κρατήσει τη Ρόνια.
Η Nadine και άλλα τρία παιδιά της είχαν κατ 'επανάληψη πωληθεί σε άλλους μαχητές του ΙΚ έως ότου έφυγαν κρυφά από το κατεχόμενο από το IS έδαφος πριν από οκτώ μήνες. Τώρα ζουν σε σκηνές σε ένα ανεπίσημο στρατόπεδο για τους εσωτερικά εκτοπισμένους κοντά στο χωριό Khanke, 20 μίλια (32 χιλιόμετρα) νοτιοδυτικά της Dahuk, καθώς τα επίσημα στρατόπεδα κοντά στην περιοχή του Κουρδιστάν του Ιράκ ήταν όλα υπερπλήρη.
Όλοι οι γείτονές της είναι γυναίκες που επέζησαν της γενοκτονίας και που πρόσφατα διασώθηκαν μετά από χρόνια σκλαβιάς. Οι σύζυγοί τους εξακολουθούν να αγνοούνται, πιθανότατα έχουν απαχθεί ή σκοτωθεί από μαχητές του ΙΚ. Οι περισσότερες από τις γυναίκες Γεζιτών εδώ παίρνουν αντικαταθλιπτικά ή υπνωτικά χάπια για να αντιμετωπίσουν το τραύμα τους,όπως έμαθε το Al-Monitor . Είναι δύσκολα να πάρουν οικονομική βοήθεια, πόσο μάλλον ψυχολογική υποστήριξη.
«Είναι αδύνατο να επιστρέψουμε από την αιχμαλωσία του IS να ζούμε σε σκηνές και απλά να συνεχίσουμε τη ζωή μας, σαν να μην συνέβη τίποτα » είπε η Nadine.«Πώς μπορούμε να ξεχάσουμε ό, τι μας έκανε το ΙΚ; Αν δεν ήταν τα παιδιά μου, θα είχα αυτοκτονήσει εδώ και πολύ καιρό. Η ζωή μου έχει τελειώσει.»
Δάκρυα έτρεξαν στα μάγουλά της. «Πρώτα θέλω να πάρω την κόρη μου πίσω. Στη συνέχεια, έχω την πρόθεση να εγκαταλείψω τη χώρα.»
Η έλλειψη οικονομικής και ψυχολογικής υποστήριξης είναι ένας από τους λόγους που πολλοί επιζώντες θέλουν να φύγουν από τη χώρα, δήλωσε η Nadine. Πολλοί έχουν ήδη φύγει. Πριν από την επίθεση του ΙΚ στη κοινότητα Yazidi το 2014, περίπου 550.000 Yazidis ζούσαν στο Ιράκ. Από τότε, περίπου 90.000 Yazidis έχουν φύγει και μετακόμισαν σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και η Γερμανία, δήλωσε ο Khairi Bozani, ο επικεφαλής του Γραφείου Υποθέσεων Γεζιτών της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG).
Σύμφωνα με τον Πάρι Ιμπραήμ, ιδρυτή του Ιδρύματος Ελευθερώστε τους Yezidis , μεγάλοι αριθμοί Yazidis σχεδιάζουν να μετακινηθούν στο εξωτερικό, επειδή δεν βλέπουν μέλλον στο Κουρδιστάν. «Έχουν που ζουν σε καταυλισμούς εκτοπισμένων για σχεδόν τρία χρόνια, και ξέρουν ότι θα παραμείνουν πιθανότατα έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή και να έχουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους «, εξήγησε στο Al-Monitor.
Στη σκηνή δίπλα στη Nadine, η 24χρονη Khazal είπε στο Al-Monitor πως αυτή μόλις έκανε αίτηση για ένα πρόγραμμα επανεγκατάστασης της καναδικής κυβέρνησης.Η Khazal και οι δύο γιοι της, ηλικίας τεσσάρων και πέντε, απήχθησαν και κρατήθηκαν από τι ΙΚ για πάνω από δύο χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών επανειλημμένα πωλήθηκαν σε μαχητές μέσα στη Χομς στη Συρία.
«Πήραν τα νεότερα και όμορφα κορίτσια. Μας ανάγκασαν να φορέσουμε κάποια ρούχα, ενώ οι γυναίκες τους μας έκαναν μακιγιάζ . Μετά από αυτό, πήραν τις φωτογραφίες μας, και οι μαχητές του IS ή οι ηγέτες ήρθαν να μας αγοράσουν»,είπε η Khazal , προσθέτοντας ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια συνεχώς ταπεινώνονταν, δέρνονταν και βιάζονταν.
Τον περασμένο χειμώνα,η Khazal και τα παιδιά της μεταφέρθηκαν πίσω από έναν λαθρέμπορο, στον οποίο τώρα οφείλουν $ 24.000. Ως μια ανύπαντρη μητέρα που ζει σε μια σκηνή,η Khazal δεν μπορεί να πληρώσει. Μερικές φορές δουλεύει στο κέντρο της Dahuk και βγάζει 12.000 ιρακινά δηνάρια ($ 10) την ημέρα. Από την απόδρασή της, που υποφέρει από πόνους στο στομάχι και πονοκεφάλους και δεν μπορεί να φάει ένα κανονικό γεύμα χωρίς να κάνει εμετό.
«Ένιωσα πολύ χαρούμενη όταν δραπέτευσα από εκεί [IS], αλλά στη συνέχεια ήρθα εδώ και διαπίστωσα ότι όλοι οι άνδρες στην οικογένειά μου σκοτώθηκαν ή αγνοούνται και ότι δεν υπάρχει στήριξη για τις γυναίκες σαν κι εμένα. Όλοι γυρίσαμε ζωντανοί, αλλά οι καρδιές και τα σώματά μας είναι τσακισμένα. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ για μας πια», είπε σιγανά.
Πάνε σχεδόν τρία χρόνια από τότε που το ΙΚ έκανε επίθεση στην κοινότητα Yazidi. Παρά το γεγονός ότι η περιοχή Sinjar είναι σχεδόν εντελώς απελευθερωμένη από την τρομοκρατική ομάδα, το 75% της κοινότητας εξακολουθεί να είναι εκτοπισμένο. Ένας από τους λόγους που οι Yazidis δεν επιστρέφουν στα χωριά τους είναι οι πολιτικές και στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν και του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (ΡΚΚ) στις αμφισβητούμενες περιοχές τις Νινευή. Στο επίκεντρο αυτής της σύγκρουσης είναι διαφορετικά οράματα για την περιοχή: Η περιοχή διεκδικείται τόσο από την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ όσο και από την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν.
Ωστόσο, ήταν το PKK που αρχικά ήρθε να σώσει χιλιάδες Yazidis το 2014 και έχει μείνει από τότε. Η παρουσία του ενόχλησε την Τουρκία , η οποία στηρίζει την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν και θέλει να αποτρέψει το ΡΚΚ από τη δημιουργία ενός «δεύτερου Καντίλ.» Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, το χωριό Kocho, πατρίδα της Πρέσβειρας Καλής Θέλησης του ΟΗΕ Νάντια Μουράτ , κατελήφθη πρόσφατα από σιιτικές παραστρατιωτικές δυνάμεις . Πολλοί Yazidis είναι απρόθυμοι να επιστρέψουν στις πόλεις και τα χωριά τους, από φόβο μήπως συρθούν σε μια νέα σύγκρουση.
Αλλά για μερικούς,η επιστροφή στο Sinjar δεν θα είναι ποτέ μια επιλογή. Τραυματισμένες από την γενοκτονία και αντιμετωπίζοντας ένα αβέβαιο μέλλον, πολλές γυναίκες Yazidi δεν θέλουν να ζουν σε μια χώρα που τους θυμίζει καθημερινά τις φρικαλεότητες που βίωσαν. Επισημαίνουν ότι η κοινότητά τους έχει υποστεί μέχρι και 74 σφαγές σε μια περιοχή όπου ο εξτρεμισμός και η μισαλλοδοξία κατά των μειονοτήτων εξακολουθούν να είναι σε άνοδο. Φοβούνται, επίσης, ότι οι δυνάμεις ασφαλείας θα τις απογοητεύσουν και πάλι στο μέλλον.
«Στο Ιράκ, είμαστε περικυκλωμένοι από εχθρούς,» είπαν μερικές γυναίκες στο Al-Monitor, προσθέτοντας ότι απλά θέλουν να ζήσουν σε μια χώρα όπου αισθάνονται αποδεκτοί οι Yazidis.
Παρά το γεγονός ότι η Trkew και τα τρία παιδιά της, πρόσφατα διασώθηκαν αφού υποδουλώθηκαν από αγωνιστές του IS για δύο χρόνια, έχει ήδη κάνει σχέδια για μετεγκατάσταση. Από τις προσευχές στο κοντινό τζαμί ως τους άνδρες με τα μακριά γένια, ο,τιδήποτε θρησκευτικό της θυμίζει το IS. «Πώς μας πούλησαν, πώς πήραν τα παιδιά μας, πώς μας ταπεινώσαν - είναι αδύνατο να ξεχάσουμε ό, τι μας έκανε το ΙΚ» ,είπε η Trkew, η οποία αναγκάστηκε να παντρευτεί έναν Τυνήσιο μαχητή που αργότερα έκανε επίθεση αυτοκτονίας.
Ερωτηθείσα γιατί δεν έχει υποβάλει αίτηση για το πρόγραμμα επανεγκατάστασης,η Trkew είπε ότι τώρα είναι έγκυος στο τέταρτο παιδί της. Είχε επανενωθεί με τον σύζυγό της αφότου διέφυγε από το ΙΚ. Το σχέδιό τους είναι να φύγουν από το Ιράκ το συντομότερο μόλις γεννήσει το μωρό της, είπε η Trkew , ενώ έτριβε απαλά την κοιλιά της.
«Τα παιδιά μου εξακολουθούν να υποφέρουν κάθε μέρα από αυτά που έχουν βιώσει από το ΙΚ. Δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω, αλλά μπορώ να βεβαιωθώ ότι αυτό το παιδί δεν θα περάσει ποτέ ό, τι έχουμε περάσει» , κατέληξε.
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2017/06/yazidis-iraq-minorities-sinjar-kkp-pmu.html#ixzz4k3fgQe48
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου