Ένας φιλόσοφος περαστικός από τα Κύθηρα

Ανδρέας Κουτσουβάς(ΜΙΚΡΟΙ ΚΥΘΗΡΙΟΙ – 5)

Κυκλοφορεί πάντοτε με την Ιφιγένεια, την σκυλίτσα του. Πριν πενήντα χρόνια σπούδασε φιλοσοφία στο Μόναχο. Του αρέσει να μιλάει και μιλάει για τα πάντα: την αρχαία Ελλάδα και το Άγιον Όρος, για τον Πλάτωνα και τον Κάλβο, για το αρχιπέλαγος με τα νησιά του και τους φάρους τους, για τα Χωρεάνικα λαγκάδια του Καραβά και τις αλπικές βουνοκορφές, για τους ουρανιώνες της δύσης, το λυρικό τραγούδι, το σκάκι και τις βλαβερές συνέπειες του καπνού.
Για το πιο απλό πράγμα να μιλήσει μπερδεύει πάντα τον Νίτσε και τον Χάιντεγκερ˙ και πολύ συχνά τον Μαρξ. Είναι πολύ συναισθηματικός. Αλλά κάθε φορά που τον αρπάζει η συγκίνηση μονολογεί: ο φιλόσοφος πρέπει να κρίνει χωρίς συναισθηματισμούς.



Τον φωνάζουν «φιλόσοφο», δεν έχω καταλάβει τιμητικά ή κοροϊδευτικά, πάντως αυτή η λέξη σαν να στέκει εμπόδιο ανάμεσα στους πολλούς και σε εκείνον. Δεν τον χωράει ο τόπος˙ έρχεται πάντοτε και φεύγει. Κι έχω φτάσει να πιστεύω ότι «φιλόσοφος» αυτό ακριβώς σημαίνει˙ να μην σε χωράει κανένας τόπος.

DragoNera Left


Όταν είχα πρωτογνωρίσει τον Αντρέα,είχαμε ίσα ίσα μια καλημέρα και μια καλησπέρα μια και μου αρέσει να παρατηρώ κάποιον για αρκετό καιρό πριν του μιλήσω λίγο παραπάνω,είχα γράψει ένα κείμενο σχετικά .Το παραθέτω ως συμπλήρωμα στο κείμενο του Σοφού Γέροντα(βλέπε Σουρεαλιστικοί Κυθήριοι 3):

Ο Φιλόσοφος