Μπορεί κάποιος να είναι "ηθικός άνθρωπος" και καταξιωμένος στο χώρο της Εκκλησίας.Μπορεί η κοινωνία να τον επικροτεί και να τον επαινεί.Μπορεί ο επιστημονικός χώρος να τον παραδέχεται και η τεράστια μόρφωσή του να τον αναδεικνύει και να τον προβάλει.Μπορεί να 'χει πολλά άλλα χαρίσματα,ανεπανάληπτα και πολύτιμα.Για μας όμως ο άνθρωπος αυτός ζυγίζει τόσο,όσο ζυγίζει η καρδιά του.Κι αξίζει τόσο μόνον,όσο και ο πλούτος και η καλλιέργεια των αισθημάτων του.
Δεν μας ενδιαφέρει αν είναι αστροναύτης ή αν σκουπίζει τους δρόμους του Ηρακλείου·δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν είναι καθηγητής ανωτάτων ή κατωτέρων σχολών ή μαθητής.Δεν μας νοιάζει καθόλου η κοινωνική του καταξίωση ή η απαξίωσή του·εκείνο που μετράει μόνο για μας, η βάση στην οποία σταθμίζουμε τον άνθρωπο αυτόν,είναι αν αγαπάει τον Χριστό ή όχι·κι αν έχει καρδιά αυτός ο άνθρωπος,ή είναι άδειος,χωρίς καρδιά.
Και μπορώ να σας βεβαιώσω για ένα γεγονός·ότι ένα κίνημα της καρδιάς μας γεμάτο συμπόνια αναπληρώνει δεκάδες ακολουθίες και προσευχές.Ενώ δεκάδες προσευχές χωρίς καρδιά,αποδεικνύουν βέβαια μόνον ένα μεγάλο πρόβλημα.
Και ποια είναι η λύση σ'αυτό το πρόβλημα;Οι ηρωικές αποφάσεις.Δοκιμάσαμε το μυαλό μας,αναπτύξαμε τη λογική μας,και φθάσαμε σε αδιέξοδο·σε μια ανόητη ζωή.Καιρός να δοκιμάσουμε την καρδιά μας για να δώσουμε πλέον νόημα στην ύπαρξή μας.Ας της επιτρέψουμε να νιώσει κι αυτή κάποια λαχτάρα,ένα υψηλό ιδανικό,ένα γλυκό όνειρο.Διότι,όπως και να το κάνουμε,μία είναι η αλήθεια:δεν γεμίζει η ζωή χωρίς καρδιά.
Μοναχού Μιχαήλ,Λόγοι ενός μοναχού,εκδ.Αρμός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου