Οι παρατάξεις και τα κόμματα στο πολιτικό φάσμα του Ιράν ετοιμάζονται να συμμετάσχουν στις 12ες προεδρικές εκλογές της χώρας.
Πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, τα μέλη των διαφόρων κομμάτων προσπαθούν να ενωθούν και να καταλήξουν σε ένα κατάλληλο υποψήφιο για τον αγώνα.
Το σύστημα εκλογών του Ιράν δεν βασίζεται στην ψηφοφορία για τα κόμματα και ο λαός να ψηφίζει για μεμονωμένους υποψηφίους.
Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 240 πολιτικά κόμματα στο Ιράν τα οποία χωρίζονται κυρίως σε Μεταρρυθμιστές και Συντηρητικούς. Άλλες ομάδες και άτομα συμμετέχουν, επίσης, στον πολιτικό στίβο ως μετριοπαθείς και ανεξάρτητοι.
Δεν ήταν παρά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ο πολιτικός τίτλος των ομάδων αυτών έγινε μια τάση στα πολιτικά κείμενα του Ιράν.Πριν από αυτό, οι περισσότεροι από αυτούς αναφέρονται ως αριστερή ή δεξιά πτέρυγα.
Principalists(Συντηρητικοί)
Οι Principlists τονίζουν την τήρηση των ιδανικών της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979 και θέλουν μια διοίκηση η οποία θα υπερασπίζεται τις ισλαμικές αξίες.
Οι αρχές των Principlists βασίζονται στην πολιτική νομολογία του Ιμάμη Χομεϊνί, ο οποίος αναφέρει ότι η πολιτική και η θρησκεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και ότι μόνο οι άνθρωποι που είναι πιστοί στις ισλαμικές αξίες αξίζουν να κυβερνήσουν τη χώρα.
Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, οι Principlists δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην ανεξαρτησία από ξένα κράτη και θέλουν οι αρχές να ακολουθήσουν μια πιο άκαμπτη προσέγγιση που θα βασίζεται στις αρχές της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979 στην αντιμετώπιση των διεθνών υποθέσεων.
Όταν πρόκειται για την οικονομία, οι Principlists πιστεύουν κυρίως στην ελαχιστοποίηση του ρόλου της κυβέρνησης στην έκταση που αναφέρεται στο Σύνταγμα. Είναι επιφυλακτικοί σχετικά με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, λέγοντας ότι τα οφέλη της φιλελεύθερης διεθνούς οικονομίας πάνε στις παγκόσμιες δυνάμεις.
Οι Principlists ήταν σε θέση να εξασφαλίζουν την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο για χρόνια.
Το 2005, υποστήριξαν τον υποψήφιο πρόεδρος Μαχμούντ Ahamdinejad ενώ είχαν την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2009, όταν ο Αχμαντινετζάντ έγινε ο πρόεδρος για δεύτερη θητεία.
Ωστόσο, η πολιτική διαδρομή των principlists άρχισε να χάνει την ορμή της με τη νίκη του Χασάν Ρουχανί στις προεδρικές εκλογές του 2013. Έχασαν επίσης το μεγαλύτερο μέρος των κοινοβουλευτικών τους εδρών το 2016.
Για να αντισταθμίσουν την απώλεια, διαφορετικά κόμματα και παρατάξεις των Συντηρητικών αποφάσισαν να ενωθούν με το όνομα Δυνάμεις του Λαϊκού Μετώπου της Ισλαμικής Επανάστασης για να εισάγουν ένα μόνο υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές.
Μία από τις βασικές προϋποθέσεις της συμμαχίας είναι ότι αν ο τελικός υποψήφιος εκλεγεί πρόεδρος, θα πρέπει να πάρει τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του, μόνο από τα μέλη του μετώπου.
Μερικές από τις ομάδες των Principlist δεν έχουν συμφωνήσει με την προϋπόθεση αυτή ακόμα, συμπεριλαμβανομένου του Μετώπου Αντίστασης της Ισλαμικής Επανάστασης , το οποίο υποστηρίζει τον πρώην πυρηνικό διαπραγματευτή και προηγούμενο υποψήφιο για την προεδρία Saeed Jalili.
Εν τω μεταξύ,ο Ibrahim Raeesi, πρώην εισαγγελέας και νυν θεματοφύλακας του Astan Quds Razavi, του μεγαλύτερου φιλανθρωπικού ιδρύματος του Ιράν, κατάφερε να εξασφαλίσει τις περισσότερες ψήφους για να γίνει ο κύριος υποψήφιος των Principlists κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής ψήφου των Δυνάμεων του Λαϊκού Μετώπου της Ισλαμικής Επανάστασης .
Μεταρρυθμιστές
Ο όρος «ρεφορμισμός» ξεκίνησε να εννοεί ένα άλλο ιρανικό πολιτικό μέτωπο κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μοχάμαντ Χαταμί το 1997, το οποίο γεννήθηκε από την αριστερή πτέρυγα μετά από μια σειρά αλλαγών.
Οι Μεταρρυθμιστές περιγράφουν τους εαυτούς τους ως ένα πολιτικό μέτωπο που υπερασπίζεται τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού σύμφωνα με το Σύνταγμα και προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα, που προκαλούνται από ορισμένες αρχές ή λόγω κάποιων διαρθρωτικών λόγων, με χαμηλό κόστος και με αρμόδιο τρόπο.
Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, οι Μεταρρυθμιστές ευνοούν την προώθηση των αλληλεπιδράσεων με τη διεθνή κοινότητα με βάση τα εθνικά συμφέροντα του Ιράν.
Αν και πολλοί Principlists επικρίνουν τους Μεταρρυθμιστές για το γεγονός ότι έχουν φιλελεύθερες οικονομικές τάσεις, οι ρεφορμιστές δεν φαίνεται να έχουν μια ενιαία οικονομική άποψη.
Ενώ μερικές παρατάξεις Μεταρρυθμιστών ευνοούν περισσότερο αριστερά οικονομικά σχέδια, κάποιοι άλλοι τονίζουν τις πολιτικές της ελεύθερης αγοράς.
Εκτός της προεδρίας Χαταμί,οι Μεταρρυθμιστές ποτέ δεν είχαν άλλη ευκαιρία στην προεδρία. Ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία για ένα διάστημα το 2000.
Ο αποκλεισμός του ρεφορμιστή υποψήφιου κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2009 και η επακόλουθη αναταραχή οδήγησε στην καταδίκη και τη φυλάκιση μερικών εκπροσώπων του μεταρρυθμιστικού κινήματος.
Η στρατηγική κίνηση των Μεταρρυθμιστών να αποσύρουν τον υποψήφιό τους υπέρ του Rouhani κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2013 , εξασφάλισε την εκλογή του μετριοπαθούς υποψηφίου και την επιστροφή τους στην εκτελεστική εξουσία.
Οι Μεταρρυθμιστές ήταν επίσης σε θέση να κερδίσουν ένα σημαντικό αριθμό εδρών κατά τις βουλευτικές εκλογές του 2016 και φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να υποστηρίξουν τον Rouhani και πάλι στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Μετριοπαθείς
Η σημερινή κυβέρνηση του Ιράν αυτοαποκαλείται Μετριοπαθής , ούτε Μεταρρυθμιστική ούτε Συντηρητική.
Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του Προέδρου Rouhani και οι υποστηρικτές της κυβέρνησης, η οποία κέρδισε ένα σημαντικό αριθμό εδρών στις βουλευτικές εκλογές του 2016, αποτελείται κυρίως από μετριοπαθή στοιχεία τόσο από το στρατόπεδο των Μεταρρυθμιστών όσο και των Principlists .
H νυν μετριοπαθής κυβέρνηση υπερασπίζεται την καταλληλότητά της με αναφορά στην επιτυχία της στην επίλυση του ζητήματος των πυρηνικών του Ιράν μέσω του κοινού συνολικού σχέδιου δράσης (JCPOA) με τις παγκόσμιες δυνάμεις και τον περιορισμό του ρυθμού πληθωρισμού της χώρας από το σχεδόν 40 τοις εκατό στο σημερινό επίπεδο του εννέα τοις εκατό.
Οι Principlists, ωστόσο, επικρίνουν τη μετριοπαθή διοίκηση Rouhani για την αποτυχία της να ελέγξει την οικονομική ύφεση και τις αρνητικές επιπτώσεις της JCPOA για την πυρηνική πρόοδο του Ιράν.
Επιστροφή του Αχμαντινετζάντ
Στις 12 Απριλίου, ο πρώην πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ και ο πρώην ανώτατος σύμβουλός του Χαμίντ Baghai εγγράφηκαν για να κατέβουν στις 12ες προεδρικές εκλογές. Παρά το γεγονός ότι ο Αχμαντινετζάντ έχει δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για την επερχόμενη εκλογή, του είχε νωρίτερα συστηθεί από τον Ηγέτη της Ισλαμικής Επανάστασης Αγιατολάχ Seyyed Ali Khamenei να μην το πράξει.
Παρά το γεγονός ότι ο Αχμαντινετζάντ είχε την υποστήριξη ενός σημαντικού τμήματος του Συντηρητικού στρατοπέδου για το μεγαλύτερο μέρος των δύο θητειών του στην εξουσία, ο ίδιος επιμένει ότι δεν ανήκει σε κανένα πολιτικό στρατόπεδο.
Ο Μπαγκαέι, ο οποίος κατείχε διάφορες θέσεις στη διοίκηση Ahamadinejad, συμπεριλαμβανομένης αυτής του αντιπροέδρου αρμόδιου για εκτελεστικές υποθέσεις, συνελήφθη και ανακρίθηκε σε διαφορετικές υποθέσεις διαφθοράς, τον Ιούνιο του 2015. Το δικαστήριο δεν έχει καταλήξει σε οριστική απόφαση, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι θα πρέπει να αποκλειστεί από το Συμβούλιο των Φρουρών ως αποτέλεσμα των ανοικτών υποθέσεών του.
Ο Αχμαντινετζάντ επέκρινε την τρέχουσα οικονομική κατάσταση του Ιράν και την «ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα» της σημερινής διοίκησης στη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ υπερασπίζεται την απόδοση των πρώην διοικήσεων του.
Οι επικριτές της φατρίας του Αχμαντινετζάντ, επικρίνουν τον πρώην πρόεδρο για τις οικονομικές επιδόσεις του, οι οποίες οδήγησαν στο σχεδόν 40 τοις εκατό του πληθωρισμού, την αποτυχία του να επιλύσει εδώ και καιρό το πυρηνικό ζήτημα της χώρας και τους εκτενείς περιορισμούς στην πολιτιστική και πολιτική σκηνή της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου