Εξομολόγηση

 

Υπάρχουν στιγμές που λέω πως δεν αντέχω άλλο. Πως είμαι έτοιμος να τα παρατήσω. Να καταρρεύσω. Είναι και οι μοναδικές στιγμές που συμπαθώ τον εαυτό μου. Και οι μοναδικές στιγμές που είμαι έτοιμος να τελέσω μία Θεία Λειτουργία χωρίς να κοροϊδεύω τον Θεό ή τον εαυτό μου. Είναι εκείνες οι στιγμές που οι μάσκες και οι ψευδείς εικόνες δίνουν τη θέση τους στην αλήθεια που υπάρχει μέσα μου. Αλίμονο σε εκείνους που δείχνουν ότι είναι πάντα δυνατοί και ισχυροί. Στο τέλος πιστεύουν το ίδιο τους το ψέμα....

Σχέδιο

 

Με αφορμή το περιστατικό της Πρωτοχρονιάς στον ηλεκτρικό όπου οι πόρτες συρμού άνοιξαν εν κινήσει: Η απαξίωση της δημόσιας παιδείας, της δημόσιας υγείας και των συγκοινωνιών που ακολουθεί με ευλάβεια η κυβέρνηση με την ακούσια αρωγή κάποιων κακών δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών(το να ρίχνουμε όμως σε αυτούς μεγαλύτερο βάρος από όσο τους αναλογεί είναι είτε ανοησία είτε πονηρία), οι οποίοι λόγω της ανίκητης βλακείας τους ωθούν τα πράγματα προς τη ποθητή για την κυβέρνηση κατεύθυνση, έχει ένα και μόνο σκοπό, ο οποίος αποτελεί και την ονείρωξη της παρούσας εκδοχής της δεξιάς. Την πλήρη ιδιωτικοποίηση των τριών τομέων. Ένα λαμπρό μέλλον όπου πρόσβαση σε αυτούς τους τομείς θα έχουν μόνο οι προνομιούχοι αυτού του τόπου βαδίζει , όχι πια στη γέννησή του, αλλά στην εφηβεία και την ενηλικίωσή του. Η δε απάθεια της κοινωνίας, για άλλη μια φορά συντριπτικά απογοητευτική αν όχι απελπιστικά εκνευριστική. Τη Κυριακή όμως ξαναρχίζει το πρωτάθλημα. Εκεί ο Έλληνας θα θεριέψει στο πρώτο πλάγιο άουτ που θα δοθεί ανάποδα. 

Demons & Wizards - Winter of Souls

 

Σεραφείμ του Σάρωφ

 

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ είναι ίσως ο μεγαλύτερος άγιος που έβγαλε η ρωσική γη. Σίγουρα ο μεγαλύτερος από τους μυστικούς πατέρες που έζησαν στη Ρωσία. 

Σπουδαίος ασκητής, ανεβασμένος σε μια μεγάλη πέτρα επί χίλιες νύχτες ξαγρύπνησε προσευχόμενος, όταν λειτουργούσε, πετούσε στα ουράνια, και πολλές φορές αξιωνόταν να βλέπει θαυμαστά οράματα και να ακούει αγγελικές μελωδίες, τρεις φορές στη ζωή του η Παναγία τον θεράπευσε από ασθένειες, ατυχήματα και μια ληστρική επίθεση, χαιρετούσε τους επισκέ­πτες του με τα λόγια: «Χαρά μου, Χριστός Ανέστη» ! Kαι κάθε φορά που κοινωνούσε, απήγγελλε τον πασχαλινό κα­νόνα «Αναστάσεως ημέρα...». 

Αξιώθηκε να έχει πολλά πνευματικά χαρίσματα. Μπορούσε να δει τι υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων, προέβλεπε τα μέλλοντα, απαν­τούσε σε επιστολές, χωρίς να τις ανοίξει, γιατί γνώριζε το περιεχόμενο τους. Ήταν ακόμη και θαυματουργός. Σκόρπιζε θεραπείες σε αρρώστους. Πολλές φορές το πρόσωπό του άστραφτε σαν ήλιος. Και μέσα στο δάσος, όταν ασκήτευε, είχε φιλίες με τα άγρια πουλιά και ζώα, και μάλιστα με μια πελώρια αρκούδα, που κάθε ήμερα ερχόταν να φιλοξενηθεί κοντά του! Ζούσε ζωή προπτωτική, παραδεισένια!

Ο Άγιος δίδασκε πως «Σκοπός του ανθρώπινου βίου είναι να αποκτή­σουμε μέσα μας το Άγιον Πνεύμα» και πως αν κάποιος «αποκτήσει την πνευ­ματική ειρήνη τότε χίλιες ψυχές ολόγυρα του θα βρουν τη λύτρωση». 

Και πράγματι αυτό είναι το ζητούμενο. Η μεταμόρφωση η προσωπική μας, η οποία θα φέρει και τη μεταμόρφωση τελικά του κόσμου, επηρεάζοντας τους γύρω μας. Γιατί όλα τα θαυμαστά που αναφέρθηκαν παραπάνω θα ήταν παντελώς άχρηστα χωρίς την ειρήνη που το Άγιο Πνεύμα φέρνει στη καρδιά μας. Θαυματοποιοί υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν πολλοί. Όπως και άνθρωποι που βλέπουν το μέλλον ή άλλοι που βλέπουν οράματα. Αλλά αν δεν εκπέμπεις το φως του Αγίου Πνεύματος και αν δε μεταδίδεις την ειρήνη, την αγάπη και τη δικαιοσύνη, αυτά μένουν εντυπωσιακά γνωρίσματα αλλά ανούσια. 

Πολλές φορές, διαβάζοντας γεγονότα από τη ζωή τέτοιων αγίων χάνουμε την ουσία. Παρασυρόμαστε από τα θαυμαστά χαρίσματα και αφήνουμε τη φαντασία μας να μας οδηγήσει σε έναν ονειρικό κόσμο όπου θα μιλάμε με τα ζώα και θα βλέπουμε τους αγγέλους. Αυτό κι αν  το πετύχουμε χωρίς να έχουμε κατορθώσει να εγκαταβιώσει μέσα μας το Άγιο Πνεύμα -τη χάρη του οποίου έχουμε από το βάπτισμά μας αλλά πολλές φορές την αφήνουμε να φθείρεται με τον τρόπο ζωής μας-  θα έχουμε κάνει κυριολεκτικά μια τρύπα στο νερό. 

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο ταπεινός, ο απλός, ο ασκητικός, ο γεμάτος αγάπη, χαρά και ειρήνη, ο πλήρης Πνεύματος Αγίου μας διδάσκει κάθε μέρα, κάθε φορά που τον θυμόμαστε ποιο είναι το σημαντικό στη ζωή μας. Και αυτό δεν είναι άλλο από την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος η οποία επιτυγχάνεται με την προσευχή και τα καλά έργα στο όνομα του Χριστού. Ας ακούσουμε προσεκτικά τα λόγια του που αντηχούν στη ζωή της Εκκλησίας μας. 

Dream Theater - Under a Glass Moon

 

Μεγάλου Βασιλείου

Πολλά θα μπορούσε να γράψει και να πει κανείς για τον Μεγάλο Βασίλειο, τον ουρανοφάντορα. Για τη ρητορική του δεινότητα, την ευρεία μόρφωση, την πίστη, την ασκητικότητα, την αντιμετώπιση των αιρέσεων, τις πνευματικές και θεολογικές αναλύσεις του, το συγγραφικό του έργο. Θα ήθελα όμως να σταθώ στο πρακτικό κόμματι που απορρέει από όλα αυτά: Στο κοινωνικό του έργο.

Ίδρυσε την περίφημη «Βασιλειάδα», ένα τεράστιο συγκρότημα ευποιΐας, το οποίο περιλάμβανε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, πτωχοκομείο, επαγγελματικές σχολές, κλπ. Μέσα σε αυτό έβρισκαν καταφύγιο και βοήθεια χιλιάδες άνθρωποι, ανεξάρτητα αν ήταν ή όχι Χριστιανοί. Πλήθος εθελοντών προσέφεραν τις υπηρεσίες τους και ανάμεσά τους ο άγιος Επίσκοπος Βασίλειος, εργαζόταν ως ιατρός.

Και δε σταμάτησε εκεί. Στο ανώδυνο κομμάτι του κοινωνικού έργου. Δεν υποστήριξε απλά τους αδύναμους αλλά όποτε χρειάστηκε τους υπερασπίστηκε σθεναρά.  Κάποτε, ο αυτοκράτορας Ουάλης, που υποστήριζε τους Αρειανούς, του έστειλε τον επίτροπό του Μόδεστο και αυτός πήγε να εισπράξει φόρους με άγριες διαθέσεις. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν και ζήτησαν την προστασία του επισκόπου τους. Αυτός τους είπε να συγκεντρώσουν ό,τι πολύτιμα αντικείμενα είχαν για να τα προσφέρουν στον έπαρχο. Ο άγιος, όμως, δε φοβήθηκε τον έπαρχο και του είπε πως είναι εγκληματικό να ζητά φόρους από φτωχούς ανθρώπους. Ο αυτοκρατορικός απεσταλμένος τον φοβέρισε με δήμευση της περιουσίας του, εξορία και μαρτυρικό θάνατο. Ατάραχος, ο Βασίλειος απάντησε:

- «Λίγα τριμμένα ρούχα και κάμποσα βιβλία αποτελούν όλη μου την περιουσία· επομένως δεν φοβάμαι τη δήμευση. Την εξορία δεν τη λογαριάζω, γιατί σ’ αυτόν τον κόσμο είμαι παρεπίδημος. Ούτε τα μαρτύρια φοβούμαι, γιατί τον θάνατο θεωρώ ως ευεργέτη, επειδή θα με οδηγήσει πιο γρήγορα στον Θεό.»

- «Κανένας άλλος επίσκοπος δεν μου μίλησε έτσι», είπε θυμωμένος ο Μόδεστος.

- «Δεν θα μίλησες ποτέ με πραγματικό επίσκοπο», του ανταπάντησε ο Βασίλειος. 

Ο Μόδεστος, θαυμάζοντας τον Μ. Βασίλειο έφυγε τελικά χωρίς να πάρει τίποτα. 

Επειδή η επιστροφή των αντικειμένων στους κατόχους τους ήταν πρακτικά αδύνατη, με συμβουλή του αγίου ζυμώθηκαν πλακούντια (μικρές πίτες) και μέσα σ’ αυτούς τοποθετήθηκε από ένα πολύτιμο αντικείμενο. Έγινε η διανομή και, σαν από θαύμα, έτυχε στον καθένα ό,τι είχε δώσει. Και από εκεί κρατά και το έθιμο της βασιλόπιτας. 

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν πραγματικός επίσκοπος και πραγματικός ιερέας. Δεν έτρεχε πίσω από τους ισχυρούς αξιωματούχος και τους ευκατάστατους ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας. Είχε πρώτα στο μυαλό του τον φτωχό λαό. Η συμπεριφορά του σήμερα μας ξενίζει και αυτό είναι κομμάτι της παρακμής που χτυπά και την Εκκλησία, και τους κληρικούς και τους λαϊκούς μια και οι τελευταίοι δεν υπολείπονται σε προσωπολατρεία και θαυμασμό του πλούτου. Ο Μέγας Βασίλειος όμως στέκει εκεί ως παράδειγμα για όλους μας. Αν ζητάμε τη νέα χρονιά να ξεφύγουμε από το τέλμα στο οποίο έχουμε περιπέσει, ορίστε ο τρόπος. Η ζωή του Μεγάλου Βασιλείου ας γίνει το φωτεινό παράδειγμα που θα ακολουθήσουμε. Καλή χρονιά.