Τετάρτη 13 Αυγούστου 2025

Νομαδικός

 


Για δύο πράγματα μπορώ να περηφανευτώ -αν και δεν κάνει να περηφανευόμαστε, φτου κακά- μέχρι τώρα για τη ζωή μου. Μπορώ και για κάποια ακόμα αλλά δε δύο θέλω να επικεντρωθώ. 

Το ένα είναι ότι είμαι άφραγκος. Δεν έχω ακίνητα, εξοχικά, επιχειρήσεις, βγάζω τον μήνα ίσα ίσα και δεν έχω καταθέσεις στο εσωτερικό ή το εξωτερικό. Ναι, κάποια πράγματα που θέλω δε μπορώ να τα κάνω(ταξίδια, διακοπές, αγορές, άμφια ακριβά και μανικετόκουμπα-αλλά έτσι κι αλλιώς δε φοράω πουκάμισα οπότε πού θα έμπαιναν τα μανικετόκουμπα) αλλά αν και κάπως με ρίχνει αυτό ώρες ώρες, τελικά δεν αλλάζει κάτι στο ότι αυτό είναι κάτι για το οποίο χαίρομαι και αισθάνομαι κάποια περηφάνεια. Στο κάτω κάτω, παπάς είμαι, δεν είμαι σαν αυτόν που κάνει εκείνη την εκπομπή με τα ταξίδια. 

Το δεύτερο είναι πως μπόρεσα κι έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου -ακόμα και το έγγαμο κομμάτι, που με την οικογένεια είναι πιο δύσκολο- σε μια ημινομαδική κατάσταση. Δεν ήμουν ποτέ ούτε εδώ ούτε εκεί, όπου κι αν βρέθηκα υπήρχε η αίσθηση της προσωρινότητας και αυτό μου άρεσε πραγματικά. Είναι κάτι που από τα φοιτητικά χρόνια το έχω πετύχει. 

Αυτό το είχα βέβαια όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και με τις παρέες, τις δουλειές, τις ιδεολογίες ακόμα. Πάντα και παντού υπήρχε η προοπτική της αναχώρησης. Του φευγιού. 

Αυτό είναι και που με κρατά τελικά. Που μου δίνει μια κάποια ενέργεια.  Ότι θα έρθει η ώρα να φύγω. Ό,τι κι αν κάνω είναι μόνιμο ώσπου να αποδειχτεί προσωρινό. Και αν και οι συνθήκες είναι πιο δύσκολες πια -και οι αναχωρήσεις έχουν πιο μικρό και περιορισμένο χαρακτήρα- ελπίζω πως στα επόμενα χρόνια θα δωθεί η ευκαιρία να συνεχιστούν οι μετακινήσεις. 

Αυτά τα πιο προσωπικά για σήμερα. Αν δε πεθάνω μέχρι αύριο κάτι θα βρω για να γκρινιάξω. Τα λέμε! Ή και όχι...

Τρίτη 12 Αυγούστου 2025

Οι Χριστιανοί της Νιγηρίας απειλούν ότι θα αποσυρθούν από το διαθρησκειακό συμβούλιο.





https://www.thetablet.co.uk/news/nigerian-christians-threaten-to-abandon-failed-inter-religious-council/

 «Εάν το Διαθρησκειακό Συμβούλιο της Νιγηρίας δεν μπορεί να λειτουργήσει, θα αποσυρθούμε από αυτό, καθώς δεν βλέπουμε τη σημασία του στη ζωή του λαού μας», δήλωσε ένας ηγέτης της Χριστιανικής Ένωσης της Νιγηρίας.

Η ομπρέλα-οργάνωση που εκπροσωπεί τις χριστιανικές εκκλησίες της Νιγηρίας απείλησε να αποσυρθεί από ένα όργανο που συστάθηκε για να βελτιώσει τις σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, διαμαρτυρόμενη για την αποτυχία του να ανταποκριθεί στις επιθέσεις εναντίον χριστιανών σε όλη τη χώρα.


Η Χριστιανική Ένωση της Νιγηρίας (CAN) δήλωσε ότι το Διαθρησκειακό Συμβούλιο της Νιγηρίας (NIREC) έχει αποδείξει την αδυναμία του να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη ανασφάλεια και τη συνεχιζόμενη βία.


Το NIREC ιδρύθηκε το 2013 από την τότε κυβέρνηση του πρώην προέδρου Γκούντλακ Τζόναθαν για να μεσολαβεί σε εθνο-θρησκευτικές συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Το συμβούλιο, που λειτουργεί σε εθελοντική βάση, αριθμεί 50 μέλη, μοιρασμένα ισάριθμα μεταξύ μουσουλμανικών και χριστιανικών ομάδων.


Μετά από μια πρόσφατη έκτακτη συνεδρίαση στο βόρειο τμήμα της χώρας, οι ηγέτες της CAN εξέφρασαν ανησυχία για τις συνεχιζόμενες δολοφονίες χριστιανών, ιδιαίτερα ιερέων, από ενόπλους που συνήθως προσδιορίζονται ως κτηνοτρόφοι. Στις 4 Αυγούστου, ένας πάστορας της Εκκλησίας του Χριστού στα Έθνη δολοφονήθηκε γύρω στις 2 μ.μ. σε κοινότητα στην τοπική διοίκηση του Μπόκκος, στην Πολιτεία Πλάτο, από ενόπλους που πιστεύεται ότι ήταν κτηνοτρόφοι.


«Το NIREC ιδρύθηκε για να προάγει την αρμονία μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Η ηγεσία κάθε πίστης οφείλει να εργάζεται με τους οπαδούς της για να σταματήσουν οι επιθέσεις. Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να μιλήσουμε στους δικούς μας ανθρώπους και αυτό κάνουμε. Ωστόσο, καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με συνεχείς επιθέσεις και εν ψυχρώ δολοφονίες των δικών μας ανθρώπων από ανθρώπους της άλλης πλευράς», δήλωσε ένας ηγέτης της CAN στην εφημερίδα The Tablet.


«Έχουμε θέσει αυτές τις ανησυχίες πολλές φορές κατά τις συνεδριάσεις μας, αλλά οι δολοφονίες και οι επιθέσεις δεν έχουν μειωθεί. Ορισμένες κοινότητες έχουν εξαλειφθεί ολοκληρωτικά. Πηγαίνετε στην Πολιτεία Μπένουε και δείτε τι έχουν κάνει στους ανθρώπους μας. Οι άνθρωποί μας δεν μπορούν να πάνε στα χωράφια τους, πόσο μάλλον στους τόπους λατρείας τους. Αν το NIREC δεν μπορεί να λειτουργήσει, θα αποσυρθούμε από αυτό, καθώς δεν βλέπουμε τη σημασία του στη ζωή του λαού μας».


Οι ηγέτες της CAN κατηγόρησαν επίσης την ηγεσία του Ανώτατου Συμβουλίου Ισλαμικών Υποθέσεων της Νιγηρίας (NSCIA) ότι αποφεύγει σκόπιμα να πραγματοποιεί συναντήσεις μαζί τους για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα.


Σύμφωνα με πηγή στη Γραμματεία της CAN στην Αμπούτζα, τα 25 χριστιανικά μέλη εξετάζουν το ενδεχόμενο αποχώρησης από το NIREC εξαιτίας της στάσης του συμπροέδρου του συμβουλίου, του Σουλτάνου του Σοκότο Μουχάμαντου Σαάντ Αμπούμπακαρ, του πνευματικού ηγέτη των μουσουλμάνων της Νιγηρίας.


«Πρέπει να αποχωρήσουμε, γιατί δεν μπορούμε πλέον να ανεχόμαστε αυτή την απαξιωτική μεταχείριση σε έναν οργανισμό όπου 25 χριστιανοί και 25 μουσουλμάνοι υποτίθεται ότι πρέπει να βρουν μια μόνιμη λύση στη θρησκευτική μισαλλοδοξία στη χώρα», είπε η πηγή της CAN.

Robert Plant - Everybody's Song

 


Η μάστιγα των ανόητων

 


Οι ανόητοι είναι μεγάλο, πραγματικά μεγάλο πρόβλημα. Ίσως το μεγαλύτερο που αντιμετωπίζουν οι οργανωμένες κοινωνίες. Για τις άλλες, σαν τη δική μας αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο καθώς σε τέτοια περιβάλλοντα πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. 

Οι ανόητοι βρίσκονται παντού. Σε πανεπιστημιακές έδρες, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, στους επιστημονικούς τομείς, στους εκκλησιαστικούς κύκλους(μ' αρέσει αυτή η έκφραση πολύ), στον στρατό, τα σώματα ασφαλείας, τις δημόσιες υπηρεσίες, στον ιδιωτικό τομέα, στις γειτονιές και στα χωριά. Είναι παντού. 

Και δεν φαίνονται. Τους καταλαβαίνεις μόνο όταν είναι πια αργά. Καλύπτονται πίσω από πτυχία, επαγγέλματα, κοινωνικές θέσεις και οικογένειες. Όταν τους αντιλαμβάνεται κανείς έχουν ήδη ολοκληρώσει το καταστροφικό τους έργο. 

Δεν είναι αντιμετωπίσιμοι. Είναι επίμονοι και ασταμάτητοι. Δεν μπορούν να καταλάβουν καν ότι γελοιοποιούνται επιδεικνύοντας την ανοησία τους και γι' αυτό συνεχίζουν. Επιπλέον γι' αυτούς η καταστροφή θεωρείται θρίαμβος και η απύθμενη βλακεία, βαθιά σοφία. Η κάθε ανόητη θεωρία στα μάτια τους είναι το μυστικό που μόνο αυτοί ξέρουν και έχουν σκοπό της ζωής τους να το μεταδώσουν παντού. Και, ακόμα χειρότερα, να εφαρμόσουν στη πράξη τα περιττώματα που έχουν στο μυαλό τους. 

Το δε διαδίκτυο βοηθά να συνασπισθούν σε ομάδες και να αποκτήσουν ισχυρότερη φωνή, ακόμα και επιρροή παρασύροντας και άλλους στο σκοτεινό βασίλειο της ανοησίας τους. 

Πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αυτό; Ιδέα δεν έχω. Μάλλον δεν μπορεί. Απλά να ελπίσουμε πως υπάρχει εποχή που αναπαράγονται με μικρότερους ρυθμούς και ίσως έτσι να μπορέσει η κοινωνία -αν υπάρχει- να καλύψει τη διαφορά ποσοστών ώστε να μην είναι τόσο καταστροφικοί. Αλλιώς...ε, καταλαβαίνετε...

Η εξέγερση και η επανάσταση

 


Ποτέ ως τώρα μια επανάσταση δεν είχε ως αποτέλεσμα την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου(σημ. του αναρχικού ονείρου). Το όραμα γεννιέται τη στιγμή της εξέγερσης- μόλις όμως "η Επανάσταση" θριαμβεύσει και το Κράτος επιστρέψει, το όνειρο και το ιδανικό έχουν ήδη προδοθεί. Δεν έχω εγκαταλείψει την ελπίδα ούτε και την προσδοκία της αλλαγής. δυσπιστώ όμως στη λέξη Επανάσταση. 

Ακόμα κι αν αντικαταστήσουμε την επαναστατική προσέγγιση με την ιδέα μιας εξέγερσης που εξελίσσεται αυθόρμητα σε αναρχική κουλτούρα, η συγκεκριμένη ιστορική μας κατάσταση δεν ευνοεί ένα τόσο τεράστιο εγχείρημα. Πέρα από ένα μάταιο μαρτυρολόγιο, πιθανώς τίποτα απολύτως δεν θα μπορούσε να προκύψει τώρα από μια μετωπική σύγκρουση με το έσχατο Κράτος, το μεγαλοεταιρικό Κράτος της πληροφορίας, την αυτοκρατορία του Θεάματος. και της Προσομοίωσης.Τα όπλα του είναι όλα στραμμένα πάνω μας, ενώ τα δικά μας πενιχρά όπλα δεν βρίσκουν τίποτ' άλλο να σημαδέψουν πέρα από μια υστέρηση, μια άκαμπτη κενότητα, ένα Στοιχειό ικανό να σβήσει κάθε σπινθήρα μέσα σε ένα εκτόπλασμα πληροφορίας, μια κοινωνία συνθηκολόγησης που εξουσιάζεται από την εικόνα του Μπάτσου και το απορροφητικό μάτι της τηλεοπτικής οθόνης. 

(................................................................)

Εν ολίγοις, ο ρεαλισμός απαιτεί όχι μόνο να πάψουμε να περιμένουμε "την Επανάσταση", αλλά και να πάψουμε να την θέλουμε. "Εξέγερση", μάλιστα.- όσο τον δυνατόν συχνότερα, έστω και με το ρίσκο βίας. Η σπασμωδική αντίδραση του Προσομοιωμένου Κράτους θα είναι "θεαματική", ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις η καλύτερη και ριζοσπαστικότερη τακτική θα είναι να αρνηθούμε να εμπλακούμε στην θεαματική βία, να αποσυρθούμε από την περιοχή της προσομοίωσης, να εξαφανιστούμε.

Η ΤΑΖ(προσωρινή αυτόνομη ζώνη είναι ένα στρατόπεδο οντολόγων ανταρτών: χτυπάς και φεύγεις. Συνεχώς μετακινείς ολόκληρη τη φυλή, ακόμα κι αν είναι μόνο δεδομένα στον ιστό. Η ΤΑΖ πρέπει να είναι ικανη να αμύνεται· ωστόσο τόσο το "χτύπημα" όσο και η "άμυνα" θα έπρεπε, ει δυνατόν, να αποφεύγουν τη βία του Κράτους, η οποία δεν είναι πλέον μια βία που έχει νόημα. Το χτύπημα γίνεται κατά των δομών του ελέγχου, κυρίως κατά των ιδεών· η άμυνα είναι "αορατότητα", μια πολεμική τέχνη, και "ατρωσία" - μια "απόκρυφη" τέχνη μέσα στις πολεμικές τέχνες. Η "νομαδική πολεμική μηχανή" ννικάει χωρίς να γίνεται αντιληπτή και προχωρά προτού προλάβει να ρυθμιστεί ο χάρτης. Όσο για το μέλλον - Μόνο οι Αυτόνομοι μπορούν να σχεδιάσουν την αυτονομία, να οργανωθούν γι' αυτήν, να την δημιουργήσουν. Είναι μια αυτοτελής δράση. Το πρώτο βήμα μοιάζει κατά κάποιον τρόπο με την κατανόηση.  - την συνειδητοποίηση ότι η ΤΑΖ αρχίζει με μια απλή πράξη συνειδητοποίησης.


Χακίμ Μπέη, ΤΑΖ η προσωρινή αυτόνομη ζώνη, εκδ. Ελεύθερος Τύπος

Tank - The War Drags Ever On

 


Δευτέρα 11 Αυγούστου 2025

Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού

 


Το άρθρο εδώ:

https://www.in.gr/2025/08/11/istoriko-arxeio/tasos-isaak-kai-solomos-solomou-oi-agries-dolofonies-ton-dyo-kyprion/

Αστικοί ρύποι

 


Φέτος η Αθήνα δεν άδειασε, μάλλον να το πω πιο αισιόδοξα, άδειασε λιγότερο από τις άλλες φορές. Και πέρσι είχε κρατήσει κόσμο αλλά φέτος ακόμα περισσότερο. 

Που σημαίνει ότι ακούω πιο συχνά απ' όσο θα έπρεπε αυτοκίνητα αι -τα αχώνευτα- μηχανάκια να περνάνε κάθε τρεις και λίγο από τη γειτονιά. Πέρα από τις φωνές ανθρώπων που μου θυμίζουν γιατί όταν γεράσω θέλω να αποσυρθώ σε κάποιο βουνό που να μην υπάρχει άνθρωπος ή κάποια από αυτές τις μηχανές που με εκνευρίζουν με τη φασαρία και τα καυσαέριά τους. 

Και νομίζω πως η κυβέρνηση κάνει πολύ καλή δουλειά προς την κατεύθυνση αυτή. Είτε θα μας εξαφανίσει, είτε δε θα μπορούμε να κινήσουμε -αυτοί που έχουν, εγώ δεν έχω- τα οχήματα, είτε θα πάρουμε όλοι τα βουνά. Μόνο που θα είναι δύσκολο να μένεις κάτω από ανεμογεννήτρια. Οι οποίες τα επόμενα χρόνια αναμένεται να γίνουν το σήμα κατατεθέν της χώρας. Αν υπάρχει χώρα. 

Βέβαια, από τη στιγμή που οι περισσότεροι πολίτες -ο Θεός να τους κάνει- αυτής της ρημάδας της περιοχής ενοχλούνται περισσότερο από τα γαβγίσματα των σκύλων και τις κουτσουλιές των περιστεριών παρά από τις μηχανές των τετράτροχων και δίκυκλων, γιατί να μη γίνουν και οι ανεμογεννήτριες περισσότερες από τα δέντρα; 

Στο κάτω κάτω, ποιος νοιάζεται για τις παραλίες που είναι χτισμένες σε ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα; Ανάπτυξη θέμε. Έτσι δεν είναι; Αυτή κιόλας την ανάπτυξη. Τι να τα κάνεις τα πάρκα και τα δάση αν δε μπορείς να χτίσεις σπίτια και ξενοδοχεία να έρθουν οι ζητούντες golden visa να επενδύσουν;

Και μια που έγραψα τα αντιπολιτευτικά μου πάλι, να γράψω και κάτι ακόμα. Με ρώτησαν πότε θα σταματήσω να γράφω αυτά τα αριστερίστικα(δεν είμαι αριστερός, δεν τους συμπαθώ καν, το ξαναγράφω). Είναι απλό. Όταν θα περπατήσω ξανά από Ομόνοια ως Σύνταγμα και δε δω κανέναν άστεγο να κοιμάται στον δρόμο. Τότε, θα πάψω να γράφω τα οικο-αναρχικά μου. Γιατί τέτοιος είμαι. 


Κυριακή 10 Αυγούστου 2025

Satan...Trial By Fire

 


Βαδίζοντας επί των υδάτων

  



Στη σημερινή περικοπή, ο Ιησούς βαδίζει πάνω στην ταραγμένη λίμνη. Ο Πέτρος, ενθουσιώδης όπως πάντα ζητά από τον Χριστό να τον καλέσει ώστε να περπατήσει κι αυτός πάνω στο νερό. Και πράγματι το κάνει για λίγο. Τα κύματα όμως τον τρομάζουν και ζητά από τον Χριστό να τον σώσει. Όπως και γίνεται.


Ο ενθουσιασμός είναι καλός. Είναι μια κινητήριος δύναμη που μας ωθεί να κάνουμε πράγματα που σε άλλη περίπτωση δεν θα τολμούσαμε. Όμως όταν μόνο αυτός μας ωθεί, όταν δεν βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί και κυρίως όταν δεν προετοιμάζουμε την καρδιά μας, ο ενθουσιασμός αυτός αποδεικνύεται πρόβλημα. Γιατί εξανεμίζεται και μένουμε να πνιγόμαστε, όχι στα ταραγμένα νερά της καθημερινότητας αλλά σε μια κουταλιά νερό. 


Πριν ξεκινήσουμε οτιδήποτε —στην πίστη, στην κοινωνία, στην εργασία, ακόμη και στην πολιτική— χρειάζεται να οπλιστούμε: με θάρρος που μας δίνει δύναμη, με υπομονή που μας ριζώνει, και με αγάπη που τα ενώνει και τα δύο. Θάρρος χωρίς αγάπη γίνεται σκληρότητα· υπομονή χωρίς αγάπη γίνεται αδράνεια· μόνο η αγάπη τα δένει σε σύνολο ζωοποιό.


Αυτό είναι ένα σημείο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής που πρέπει να δούμε, πίσω από το εντυπωσιακό του βαδίσματος στο νερό. Πώς θα αποφύγουμε να γίνουμε ζηλωτές χωρίς επίγνωση, ενθουσιώδεις χωρίς προετοιμασία, θρησκευόμενοι χωρίς πίστη. Και πώς θα αποφύγουμε να πνιγούμε στα νερά της οργής, της παρόρμησης και της αναπόφευκτης δειλίας που τα ακολουθεί

Σάββατο 9 Αυγούστου 2025

Def Leppard - Wasted

 


Κάποιος

 


Κάποτε συζητούσα με κάποιον παπά και μου είπε: "δεν καταλαβαίνουν μερικοί πως έγιναν κάποιοι επειδή τους χειροτόνησε η Εκκλησία". Τώρα, σε αυτό που είπε δεν είχε άδικο. Αλλά προφανώς και έχω μια ένσταση. 

Δε ξέρω τι σημαίνει γίνομαι κάποιος. Τι είναι ο κάποιος; Αυτός που δεξιώνεται σε κάποιο πανηγύρι υπουργούς και βουλευτές; Αυτός που του υποκλίνονται οι άνθρωποι λόγω σχήματος; Τι σε κάνει κάποιο; Οι γνωριμίες, ο σεβασμός που μοιάζει με φόβο; Αν αυτό εννοούμε ως κάποιος τότε, η Εκκλησία μάλλον κακό έκανε σε αυτούς που χειροτόνησε. 

Θα γράψω κάτι, με αρκετή δόση κεκαλυμμένης υπερηφάνειας. Κάποτε σε μια ενορία που ήμουν, ήρθε ο υποψήφιος δήμαρχος, ο οποίος ξέραμε όλοι ότι θα είναι και ο επόμενος δήμαρχος. Ήρθε λοιπόν στην εκκλησία και θέλησε να με χαιρετίσει. Ταυτόχρονα ήρθε και μια κοπέλα από ξένη χώρα, η οποία είχε κάποιο πρόβλημα με τα χαρτιά της και ψάχναμε να βρούμε κάποια άκρη. Ε, αφού χαιρέτισα τον μελλοντικό δήμαρχο, του είπα πως χάρηκα για τη γνωριμία, γύρισε στη κοπέλα και τη ρώτησα πώς τα πήγαινε με τα χαρτιά; Είδα πως παραξενεύτηκε ο δήμαρχος αφού θεώρησε ότι θα έπιανα περισσότερη κουβέντα μαζί του και όχι να τον αφήσω για μια ξένη. 

Μπορώ ακόμα να πω πως ο σεβασμός για εμένα δεν έχει μορφή υπόκλισης αλλά μορφή αγκαλιάς. Τι να την κάνεις την υπόκλιση; Δε κρύβει αγάπη μέσα του αυτό το πράγμα, φόβο μπορεί να κρύβει. Αγάπη όχι. Ακόμα και το χειροφίλημα, είναι είτε προϊόν μιας μακραίωνης παράδοσης, η οποία πάλι έναν φόβο κρύβει, ίσως μεταφυσικό, αλλά φόβο. Ενώ η αγκαλιά είναι πιο κοντά στη χριστιανική αγάπη, στον Κύριο που αποκαλεί φίλους τους μαθητές Του. 

Τελικά αισθάνομαι πού καλύτερα όταν με χαιρετούν στο δρόμο άστεγοι, ναρκομανής και περιφερόμενοι -δύσκολοι άνθρωποι όλοι αυτοί, μην έχουμε αυταπάτες- παρά μεγαλοπάράγοντες του τόπου...

Το θέμα δεν είναι να γίνουμε "κάποιοι", όπως το εννοεί η κοσμική ορολογία, το θέμα είναι να γίνουμε αυτοί που ο Χριστός θέλει να γίνουμε. 

Δεν ήταν αστείο το σημερινό κείμενο αν και ήθελα να βγει έτσι αλλά νομίζω πως είναι καλό. Αυτά και για σήμερα.

Saracen - Ready to Fly

 


Πέμπτη 7 Αυγούστου 2025

Το "φεγγάρι του οξύρρυγχου"



 Ένα από τα "κλου" (αλήθεια χρησιμοποιεί κανείς ακόμα αυτή την έκφραση; ) του Αυγούστου -εκτός από τα βλακώδη και κακόφωνα πανηγύρια και τις φωτογραφίες από τις υπέροχες διακοπές- είναι η πανσέληνος. Και επειδή δε μας έφταναν οι χαζοί που όταν έχει πανσέληνο ενθουσιάζονται λες και θα μεταμορφωθούν σε λυκανθρώπους και θα κυνηγάνε ελάφια στο δάσος, έχουμε και του πιο μοντέρνους οι οποίοι θεωρούν πως έχον ιερό χρέος να μας ενημερώσουν και για όλες τις ηλίθιες ονομασίες που δίνουν στην πανσέληνο διάφοροι λαοί, οι οποίοι στην πραγματικότητα “παραδόξως” είναι πάντα οι Αμερικάνοι – αυτοί που τρέφονται με wi-fi και Tik Tok.

Ο επερχόμενος φωτεινός δίσκος ονομάζεται "φεγγάρι του οξύρρυγχου" γιατί σε κάποια λίμνη στις ΗΠΑ παλιά είχε πολλούς τέτοιους. Και γιατί πρέπει εμείς εδώ πέρα που νομίζω δεν έχουμε καν οξύρρυγχους να λέμε την Πανσέληνο του Αυγούστου με αυτή την ονομασία; Γιατί -όπως έλεγε και ο Τζιμάκος- ο καθένας μας θέλει να ζήσει σαν Αμερικάνος μα του αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος. Και μετά μας φταίνε οι άλλοι και όχι ότι είμαστε εντελώς βλάκες. 

Και άντε να ανοίξουν οι αρχαιολογικοί χώροι βραδιάτικα και άντε να ξεχυθούμε στους δρόμους και τα σοκάκια για να δούμε την Πανσέληνο του Αυγούστου που ανάθεμα κι αν ξέρω τι διαφορά έχει από τις υπόλοιπες πέρα από τα ονοματάκια που μας μάθανε -κι εμείς φυσικά τρέξαμε να το παπαγαλίσουμε. Δε λέω. Ωραία είναι όταν έχει πανσέληνο, βλέπεις και που πατάς σε τίποτα σκοτεινά δρομάκια και αποφεύγεις τα περιττώματα από γάτες, σκύλους και ανθρώπους αλλά ως εκεί. Δε θα βγάλουμε τρίχωμα και δόντια κι από πάνω. 

Εντάξει, αφού γκρίνιαξα και για την Πανσέληνο νομίζω ότι είμαι έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Να γκρινιάξω και για τον ήλιο κάποια στιγμή. Καλή σας ημέρα...δε σας λέω γιατί μπορεί να μη σας πάει καλά και να εκτεθώ!

Τρίτη 5 Αυγούστου 2025

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος

 


Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι μία γιορτή σημαντική. Όχι επειδή είναι μία από τις δεσποτικές εορτές αλλά επειδή το μήνυμα που φέρει είναι σημαντικό. Και δυστυχώς συχνά παραβλέπεται. Και θεωρώ πως δεν παραβλέπεται τυχαία.


Πολλοί θεολόγοι, μιλώντας για την γιορτή τούτη μιλούν αποκλειστικά για τη θέαση του Θαβωρειου Φωτός. Και όχι άδικα. Πρόκειται για ένα απίστευτα σημαντικό πνευματικό γεγονός.


Όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε εντελώς την άλλη πτυχή. Μαζί με τον Χριστό, μεταμορφώθηκε όλο το περιβάλλον γύρω Του. Από τα ρούχα που φορούσε μέχρι και τις πέτρες του όρους Θαβώρ. Μεταμορφώθηκε κάθε ύλη δηλαδή. Και αυτό αποκαλύπτει πολλά για εμάς τους Χριστιανούς.


Έργο μας δεν είναι μόνο η ατομική, εσωτερική μεταμορφωση. Έργο μας είναι να μεταμορφωσουμε τον κόσμο. Τις ανθρώπινες σχέσεις, τους κοινωνικούς θεσμούς, την επαφή με το περιβάλλον. Ειδικά το τελευταίο, τη φύση, οφείλουμε να την αντιμετωπίζουμε ως κάτι ιερό. Ως ένα δώρο που μας έδωσε ο Θεός με την υποχρέωση να τη μεταμορφωσουμε όπως ο Κύριος μεταμόρφωσε το όρος Θαβώρ με το φώς Του.


Και μη ξεχνάμε πως όταν ο Πέτρος είπε στον Ιησού να φτιάξει σκηνές και να μείνουν εκεί, ο Χριστός δεν απάντησε καν. Τόσο ανόητη θεώρησε την ιδέα του οποιουδήποτε δήθεν πνευματικού αναχωρητισμου.


Όσοι θέλουμε να λεγόμαστε χριστιανοί έχουμε ένα καθήκον. Να μετάσχουμε του Θαβωρειου Φωτός της Μεταμορφώσεως. Όχι όμως ως ένα πνευματικό μυστικό γεγονός. Αλλά με το φως αυτό να μεταμορφωσουμε ολόκληρο τον κόσμο. Να κάνουμε τούτη τη γη, Βασίλειο του Θεού. Όπως Αυτός το ζητά και όχι όπως εμείς το φανταζόμαστε ή το θέλουμε.


Δευτέρα 4 Αυγούστου 2025

Ήττα



Θυμάμαι σαν ήμασταν νιοι και νιες, ήμασταν χωρισμένοι σε δύο ομάδες ανθρώπων. Σε εκείνους που ήθελαν να πιάσουν την καλή και σε εκείνους που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Ήμουν στη δεύτερη ομάδα. Και μου έκανε εντύπωση ο κυνισμός -με τη σύγχρονη έννοια όχι τη φιλοσοφική- εκείνων που απάρτιζαν τη πρώτη ομάδα. 

Νομίζω πως τελικά,  είμαι τώρα πια σε μια ηλικία τέτοια και έχω φτάσει στην απαραίτητη ωριμότητα ώστε να παραδεχτώ πως η πρώτη ομάδα είχε δίκιο. Εμείς, η δεύτερη ομάδα, ούτε τον κόσμο αλλάξαμε ούτε δώσαμε την απαραίτητη σημασία στην δική μας ευδαιμονία. Κάναμε τελικά μια τρύπα στο νερό. 

Ίσως τελικά αυτό να εξηγεί και την κατάσταση στη χώρα γενικά. Όσοι ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο ηττήθηκαν ενώ εκείνοι που ήθελαν τη δική τους ευμάρεια προσαρμόζονται σε οποιοδήποτε σύστημα προκειμένου να το πετύχουν. 

Και όταν τα χρόνια περνάνε, αυτή η ήττα αρχίζει και βαραίνει περισσότερο. Και δεν υπάρχει πια χρόνος για συνθηκολόγηση. Μόνο για παράδοση. Είναι όμως η παράδοση επιλογή;

Όχι. Όσο υπάρχει έστω μια σταγόνα μπύρας που κυλάει σε κάποια pub ή όσο υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε Saxon και Motorhead πίνοντας Jack Daniels, δε θα παραδοθούμε! Θα συνεχίσουμε σαν άλλοι Δον Κιχώτες να εφορμούμε σε ανεμόμυλους για να σώσουμε τη Δουλτσινέα(έτσι την έλεγαν; Δε θυμάμαι) κι ας μη το γνωρίζει ότι κινδυνεύει. 

Και όταν πεθάνουμε με το καλό θα μπορέσουμε να πούμε λίγο πριν ξεψυχήσουμε πως μπορεί να αποτύχαμε αλλά -που να πάρει!- προσπαθήσαμε για κάτι καλύτερο από το τομάρι μας!

Angel Witch - Angel Witch

 


Κυριακή 3 Αυγούστου 2025

Χαλαρωτικό κείμενο

 


Όπως και να το κάνουμε, ο Αύγουστος είναι ο μήνας της χαλάρωσης. Είναι ο μήνας των διακοπών, όπου οι κάτοικοι των πόλεων ορμάνε σαν ακρίδες σε νησιά και παραλιακά ή και ορεινά μέρη όπου οι ντόπιοι τους υποδέχονται με τη γνωστή ελληνική φιλοξενία, το αστείρευτο ελληνικό κουτσομπολιό και τα λαχταριστά μπαγιάτικα προϊόντα που θα πουλήσουν ως φρέσκα και πρώτης ποιότητας. 

Είναι ο μήνας των πανηγυριών στα οποία συναντάται -όπως έχω ξαναγράψει - αυτή η θεσπέσια και σπάνια κακοφωνία κλαρίνων, ζουρνάδων, νταουλιών και φωνασκιών. Και από κάτω οι ορδές των μελλοντικών μεθυσμένων που βγάζουν προς τα έξω την ελληνική ψυχή τους. 

Είναι και ο μήνας που αδειάζουν οι πόλεις και που όσοι μένουν πίσω αμφιταλαντεύονται -προσπαθώντας να καταπιούν το γεγονός πως μείναν πίσω- για το αν ζουν σε έναν παράδεισο πια ή σε σκηνή από το Walking Dead όπου ανά πάσα στιγμή θα ορμήξουν τίποτα ζόμπι από το παρακάτω στενό. 

Τον μήνα τούτο, η Βουλή βρίσκεται στα καλύτερά της! Είναι ο μήνας που πραγματικά μετατρέπεται σε ναό της δημοκρατίας. Είναι ο μήνας που δεν περνάνε ύποπτα νομοσχέδια, δε γίνονται περίεργα αλισβερίσια και παιχνίδια. Είναι η εποχή που μένει κλειστή. 

Κλειστά δε μένουν τα σούπερ μάρκετ τα οποία λίγο πολύ δεν είναι εργασιακοί χώροι αλλά γαλέρες της στεριάς και μόνο τα φαστ φουντ και τα τουριστικά τα συναγωνίζονται. 

Τέλος τον μήνα τούτον έχουμε ακόμα εκπτώσεις. Οι οποίες εκπτώσεις στην Ελλάδα έχουν ένα μοναδικό και υπέροχο χαρακτηριστικό. Ψωνίζεις κάτι με 25% έκπτωση -για παράδειγμα- στην ίδια ακριβώς τιμή που είχε και πριν τις εκπτώσεις. Και πάντα ακριβότερο από τη προηγούμενη χρονιά. 

Ξέχασα! Είναι και ο μήνας των περισσότερων σέλφι! Από παραλίες, από βουνά, από χώρες μακρινές και εξωτικές από κοντινά θέρετρα, όλοι μα όλοι κοτσάρουν τη μάπα τους σε μια ανάρτηση ή ιστορία και το fb φροντίζει γιατί να μας ενημερώσει ξανά και ξανά μέχρι να κάνουμε ένα λάικ, να βάλουμε μια καρδούλα, ένα σκατάκι κίτρινο που αγκαλιάζει μια καρδιά. Και αν δεν πατήσουμε το πολυπόθητο κουμπί έρχεται το μήνυμα. "Γιατί δε μου έκανες λάικ που ήμουν με τον μπατζανάκη της κουμπάρας μου στο εξοχικό  στην Άνω Μέσα Τραχανοπλαγιά ή στο σούπερ γουάου μπιτς μπαρ της νήσου Ψαρού, Οι Καραβόσκυλοι;". Και φυσικά αν η απάντηση μοιάζει με τη δική μου και έχει τη μορφή "γιατί χέστηκα" αρχίζουν οι παρεξηγήσεις καθώς είμαστε και λαός εύθικτος και τόσο ευγενής που δεν ανεχόμαστε την αγένεια -του άλλου- καθόλου. 

Ο Αύγουστος είναι ένας μήνας θαύμα! Ένας μήνας μούρλια και κυρίως ένας μήνας χαλάρωσης και ηρεμίας. Ξεκούρασης και περισυλλογής. Επανάκτησης δυνάμεων και καταλλαγής. Ένας μήνας διαφορετικός. Ένας μήνας και όχι δυο! Καλό καλοκαίρι. Ελληνικό, παραδοσιακό, ονειρεμένο...

Guns 'n' Roses - Patience

 


Το μοίρασμα των λιγοστών

 



Η σημερινή περικοπή μας διηγείται το θαύμα των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Το θαύμα...Δεν είναι όμως το θαύμα αυτό που συνήθως νομίζουμε αλλά κάτι πολύ πιο σημαντικό, το οποίο είναι μπροστά στα μάτια μας αλλά εμείς συνεχίζουμε να το αγνοούμε. 

Το θαύμα λοιπόν, δεν είναι ο πολλαπλασιασμός των λιγοστών τροφίμων και ο χορτασμός με αυτά τόσων χιλιάδων ανθρώπων. Αυτό δεν ήταν το θαύμα. Ήταν το φυσικό επακόλουθο. 

Το θαύμα είναι ότι δέχτηκαν οι μαθητές του Ιησού να μοιραστούν τα λιγοστά τους τρόφιμα με όλον τον κόσμο. Και ότι ο κόσμος, όλο αυτό το πλήθος παρέμεινε στη θέση του περιμένοντας να μοιραστεί αυτά τα ελάχιστα που υπήρχαν. 

Το θαύμα τελικά ήταν το μοίρασμα. Και εκεί βρίσκεται η ουσία. Στην κοινότητα. Σε αυτή που μοιράζεται τα λίγα που έχει. Που φροντίζει τα μέλη της ανάλογα με τις ανάγκες τους. Που δεν ξεχωρίζει κάποιους που θα φάνε περισσότερο και κάποιους που θα φάνε λιγότερο. Γιατί η βάση αυτής της κοινότητας δεν είναι η δικαιοσύνη ή η ισοτιμία. Είναι η αγάπη. Η αγάπη δίνει ανάλογα με τις ανάγκες και όχι με κάποιο άλλο δίκαιο τρόπο υπολογισμού. 

Αυτό τον τρόπο μοιράσματος διατήρησαν οι Απόστολοι και στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες. Και αν και εξαιτίας ιστορικών και κοινωνικών εξελίξεων χάθηκε αυτός ο τρόπος ζωής, ίσως θα πρέπει, όσο ο κόσμος μας βουλιάζει σε μια αφάνταστη βαρβαρότητα, σε έναν ατομισμό και έναν ηδονισμό άνευ προηγουμένου, να αναστήσουμε εκείνο το κοινοτικό χριστιανικό πνεύμα και να κάνουμε ξανά ανθρώπινο αυτόν εδώ τον κόσμο. Αμήν. 


Σάββατο 2 Αυγούστου 2025

Snowy White - Midnight Blues

 


Η γενοκτονία των Τσιγγάνων από τους Ναζί

 

Ιστορικοί εκτιμούν ότι έως και 500.000 Ρομά και Σίντι δολοφονήθηκαν από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους. Πολλοί ακόμη φυλακίστηκαν, χρησιμοποιήθηκαν ως καταναγκαστικοί εργάτες ή υπέστησαν αναγκαστική στείρωση και ιατρικά πειράματα.


Άντρες, γυναίκες και παιδιά από τις κοινότητες των Ρομά και των Σίντι αποτέλεσαν στόχο διώξεων και εγκλεισμού, με ιδιαίτερη έμφαση στην «εκκαθάριση» του Βερολίνου πριν η πόλη φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η γενοκτονία των Ρομά και των Σίντι εντάθηκε. Εκτοπίστηκαν σε γκέτο, όπως αυτό του Λοτζ, και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως το Νταχάου, το Μαουτχάουζεν και το Άουσβιτς-Μπίρκεναου, το οποίο διέθετε ειδικό, αποκαλούμενο «Τσιγγάνικο Στρατόπεδο».


Στις 26 Φεβρουαρίου 1943, κατέφθασε στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου η πρώτη μεταγωγή Ρομά και Σίντι – άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Από τους 23.000 που φυλακίστηκαν εκεί, εκτιμάται ότι περισσότεροι από 20.000 δολοφονήθηκαν.


Στις 2 Αυγούστου 1944, το αποκαλούμενο «Τσιγγάνικο Στρατόπεδο» στο Άουσβιτς εκκαθαρίστηκε: χιλιάδες Ρομά και Σίντι δολοφονήθηκαν στους θαλάμους αερίων, ενώ οι εναπομείναντες κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως το Μπούχενβαλντ και το Ράβενσμπρουκ, για καταναγκαστική εργασία.


Η εμπειρία των Ρομά και Σίντι της Ευρώπης παρουσιάζει ομοιότητες με εκείνη του εβραϊκού πληθυσμού. Και οι δύο ομάδες στοχοποιήθηκαν λόγω της φυλετικής τους ταυτότητας και είχαν υποστεί ήδη αιώνες διακρίσεων. Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης, που απαγόρευαν τους γάμους μεταξύ Εβραίων και Αρίων και προέβλεπαν την αφαίρεση της υπηκοότητας, εφαρμόστηκαν και στους Ρομά και Σίντι. Όπως και τα εβραιόπουλα, έτσι και τα παιδιά των Ρομά και Σίντι αποκλείστηκαν από τα δημόσια σχολεία, ενώ για τους ενήλικες γινόταν όλο και πιο δύσκολη η διατήρηση ή εξεύρεση εργασίας.


Παρά τη γενοκτονία που διαπράχθηκε εναντίον τους από το ναζιστικό καθεστώς, οι διώξεις των Ρομά και Σίντι αναγνωρίστηκαν πλήρως από τη Δυτική Γερμανία μόλις το 1981, και η γενοκτονία τους γίνεται γνωστή σε ευρύτερη κλίμακα μόλις τα τελευταία χρόνια.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2025

Τι δεν θα γράψω

 


Μπήκε, λοιπόν, ο Αύγουστος και θα διατηρήσω την αυτοκυριαρχία μου και δε θα γράψω τίποτα για νηστείες, παρακλήσεις και λοιπά θρησκευτικά, τα οποία τα βαριέμαι να πω την αλήθεια -και άλλωστε υπάρχουν τόσα πολλά κείμενα στο διαδίκτυο που μπορείτε να τα βρείτε αλλού και πιο καλογραμμένα- αλλά ούτε καν για τα πανηγύρια του Αυγούστου, αυτά τα καρακιτσάτα δρώμενα με την απαίσια μουσική και τα κακοψημένα κρέατα. 

Δε θα γράψω ούτε γι' αυτούς που πηγαίνουν διακοπές - ελπίζω όσοι πηγαίνετε να περάσετε απαίσια και να μετανιώσετε την ώρα και τη στιγμή που πετάξατε δύο λογαριασμούς της ΔΕΗ για μια-δυο βραδιές ημιδιαμονή σε κάποιο ξερονήσι- και δε θα γράψω ούτε γι' αυτούς που δε θα πάνε και που ελπίζω να βρίσκονται και να παραμείνουν πολύ μακριά από εκεί που μένω και κινούμαι γιατί δεν έχω καμία όρεξη να βλέπω τα μούτρα σας. 

Δε θα γράψω καν για τη κυβέρνηση-τη χειρότερη που έχω δει ποτέ μου, την πιο ασύδοτη και άθλια- ούτε για τους υποστηρικτές της διότι όπως έχω γράψει ξανά με ανοησίες δεν ασχολούμαι. Κουβέντα δε θα πω ούτε για την αντιπολίτευση αλλά αυτό είναι απόλυτα αιτιολογημένο. Δε κάνει και τίποτα οπότε τι να γράψω; 

Τέλος δε θα γράψω για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται αφού εδώ και δεκαπέντε χρόνια όλο ένας δύσκολος χειμώνας έρχεται. 

Θα γράψω μόνο το εξής:........

Αυτά και για σήμερα. Αφήστε laptops, κινητά και tablets και κάντε κάτι χρήσιμο. Ξαναπιάστε τα και σερφάρετε στο διαδίκτυο. Καλό μήνα και καλά να περνάτε!

 

ΛΑΝΤΑΚ: Ένας τρόπος ζωής που απειλείται

 



https://www.newindianexpress.com/nation/2025/Jul/30/high-in-himalayan-mountains-ladakhs-yak-herders-struggle-to-survive-a-warming-world?utm_source=website&utm_medium=related-stories

Κουβαλώντας τον ενός έτους γιο της στην πλάτη, η Τσερίνγκ Ντόλμα οδηγεί μια ντουζίνα γιακ σε μια πέτρινη μάντρα, καθώς πέφτει το σούρουπο στα ερημικά βουνά της απομακρυσμένης περιοχής Λαντάκ της Ινδίας.


Μερικοί βοσκοί που προσέχουν τα ζώα είναι οι μόνοι άνθρωποι ορατοί για μίλια στις ανεμοδαρμένες πεδιάδες, όπου η αραιή βλάστηση δίνει τη θέση της σε πετρώδεις πρόποδες και απότομες κορφές. Για γενιές, οι βοσκοί όπως η Ντόλμα βασίζονταν στο λιώσιμο των χιονιών που κυλούσε μέσα από τις πτυχές των βουνών για να τροφοδοτήσει τα ψηλά οροπέδια όπου έβοσκαν τα γιακ τους. Πλέον, όμως, όπως λένε οι ίδιοι, το χιόνι και η βροχή έχουν γίνει πιο απρόβλεπτα, και το χορτάρι λιγοστεύει.


«Παλιά χιόνιζε και έβρεχε», λέει η 32χρονη. «Τώρα έχει μειωθεί πολύ. Ακόμη και οι χειμώνες είναι πιο ζεστοί απ’ ό,τι παλιά».


Στο Λαντάκ, μια περιοχή κοντά στο Θιβέτ που αποτελούσε μέρος της αρχαίας διαδρομής του Δρόμου του Μεταξιού, οι περισσότερες δουλειές με τα γιακ — το άρμεγμα, η συλλογή μαλλιού, η φροντίδα των κοπαδιών — γίνονται από γυναίκες. Είναι δουλειές ως επί το πλείστον χειρωνακτικές.


Σε μια άλλη κοιλάδα, η Κούντζιας Ντόλμα φτιάχνει τσάι με γάλα γιακ και ελέγχει το βούτυρο που έφτιαξε, ενώ με το δεξί της χέρι γυρίζει τον βουδιστικό της προσευχητάριο. Η 73χρονη, που δεν έχει συγγένεια με την Τσερίνγκ Ντόλμα, έχει περάσει όλη της τη ζωή δίπλα στα γιακ, δουλεύοντας ατελείωτες ώρες για να φτιάχνει προϊόντα από το γάλα τους και να ράβει κουβέρτες από το μαλλί τους.


«Ξυπνάμε κάθε μέρα στις 5 το πρωί», λέει.

«Με τον άντρα μου αρμέγουμε τα γιακ και κάνουμε όλες τις δουλειές μέχρι το μεσημέρι. Ξεκουραζόμαστε λίγο και μετά συνεχίζουμε το απόγευμα. Έτσι είναι όλη μας η ζωή».


Όμως αυτός ο τρόπος ζωής απειλείται, καθώς η κλιματική αλλαγή κάνει το Λαντάκ λιγότερο φιλόξενο για τα γιακ και οι νεότεροι στρέφονται προς άλλες δουλειές.


Η αύξηση της θερμοκρασίας και οι απρόβλεπτες βροχές κάνουν πιο δύσκολη την εύρεση θρεπτικής βλάστησης για τα γιακ — ζώα συγγενικά με τα βουβάλια και τα βοοειδή — και προκαλούν περισσότερο άγχος στον οργανισμό τους, που είναι προσαρμοσμένος στο ψύχος. Σύμφωνα με ερευνητές, η μέση θερμοκρασία στην περιοχή του Λαντάκ έχει αυξηθεί κατά 3°C τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Τα κύματα καύσωνα είναι εντονότερα, και οι βροχές πιο ακανόνιστες.


Αν και είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί ακριβώς η επίδραση της κλιματικής αλλαγής στον πληθυσμό των γιακ, οι επιστήμονες θεωρούν πως αποτελεί σημαντικό παράγοντα μείωσης. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι ο αριθμός των γιακ στο Λαντάκ έπεσε από σχεδόν 34.000 το 2012 σε λιγότερα από 20.000 το 2019 — το πιο πρόσφατο έτος με διαθέσιμα στοιχεία.


Απειλούμενη οικολογία, απειλούμενη κληρονομιά


Η Κούνζανγκ Άνγκμο, βοσκός, έχει δει τις αλλαγές με τα ίδια της τα μάτια.

«Παλιά υπήρχαν πολλά γιακ. Τώρα όχι πια», λέει. «Παλιά χιόνιζε πολύ. Τώρα λιγότερο, και με το λιγότερο νερό έχουμε λιγότερο χορτάρι».


Ο Τσερίνγκ Άνγκτσοκ, 75 ετών, έχει μεγαλώσει με γιακ. «Από το γιακ τα παίρνουμε όλα — φαγητό, γάλα, ρούχα, βούτυρο, τυρί, κρέας, μαλλί, ακόμα και κοπριά. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Έτσι μεγαλώσαμε όλοι μας».


Ο πρώην βοσκός Θερίνγκ Νόρφελ, 70 ετών, θυμάται εποχές με πλούσια βλάστηση.

«Όταν ήμουν μικρός, είχε περισσότερο χορτάρι, περισσότερο νερό και περισσότερη άγρια ζωή», λέει. Δείχνοντας προς γυμνά βουνά στο βάθος, προσθέτει: «Παλιά όλα αυτά τα βουνά ήταν γεμάτα χιόνι. Τώρα είναι σκέτοι βράχοι. Και αφού δεν υπάρχει χιόνι ή πάγος, υπάρχει λιγότερο νερό. Και αυτό επηρεάζει την ανάπτυξη του χορταριού που τρώνε τα γιακ».


Η οικολογία του Λαντάκ εξαρτάται από τους βοσκούς


Ο Τάσι Ντόρτζι, ειδικός στην κτηνοτροφία και τα ορεινά βοσκοτόπια από το Διεθνές Κέντρο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης Ορεινών Περιοχών, λέει πως η περιοχή και οι άνθρωποί της πλήττονται ιδιαίτερα από την υπερθέρμανση του πλανήτη.


«Τα παγετώνια λιώνουν γρήγορα, οι βροχές είναι έντονες και ακανόνιστες, και τα χιόνια λιγοστεύουν. Όλα αυτά επηρεάζουν άμεσα τους βοσκούς και τα ζώα τους», λέει.


Ο Στανζίν Ράμπγκαϊς, κυβερνητικός υπάλληλος της Λαντάκ, αποδίδει την αύξηση βακτηριακών ασθενειών στα γιακ στις υψηλότερες θερμοκρασίες της περιοχής.


Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η μείωση της παραδοσιακής βοσκής απειλεί όχι μόνο την τοπική κτηνοτροφία αλλά και το εύθραυστο οικοσύστημα των Ιμαλαΐων. Οι βοσκοί φροντίζουν τα λιβάδια, περιορίζουν τα χωροκατακτητικά φυτά και διατηρούν τη βιοποικιλότητα. Η περιοχή, σε υψόμετρο άνω των 3.000 μέτρων, φιλοξενεί είδη όπως η λεοπάρδαλη του χιονιού, η κόκκινη αλεπού και το μπλε πρόβατο.


«Αν χαθούν οι βοσκοί, αλλάζει όλο το τοπίο», λέει ο Ντόρτζι.

«Απλώνονται αγκαθωτοί θάμνοι, η άγρια ζωή χάνει την τροφή της και το οικοσύστημα καταρρέει. Δεν πρόκειται μόνο για τα ζώα — είναι ένας ολόκληρος τρόπος ζωής και η υγεία της γης».


Ο Ράμπγκαϊς πιστεύει πως αν τα προϊόντα των γιακ τύχουν της κατάλληλης προώθησης, μπορούν να διατεθούν και εκτός περιοχής. Λέει, για παράδειγμα, ότι το μαλλί των νεογέννητων γιακ είναι λεπτότερο από τα περισσότερα εμπορικά μαλλιά, συγκρίσιμο σε απαλότητα με το κασμίρ.


Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής και η φυγή της νέας γενιάς


Οι ευκαιρίες σε τουρισμό και άλλες βιομηχανίες, μαζί με την πρόσβαση στην εκπαίδευση, ωθούν τους νέους να εγκαταλείπουν τη βοσκή. Οι βοσκοί λένε πως οι νέοι Λαντάκι προτιμούν δουλειές λιγότερο σκληρές και με καλύτερη αμοιβή. Οι βοσκοί ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις σε δύσβατα βουνά αναζητώντας βοσκοτόπια και είναι συνεχώς εν κινήσει.


«Η επόμενη γενιά δεν θέλει πια αυτή τη δουλειά. Δουλεύουν στον ινδικό στρατό ή σπουδάζουν και ψάχνουν για κάτι άλλο», λέει ο Νόρφελ.


Το Λαντάκ, γνωστό για τα βουδιστικά μοναστήρια και τα μονοπάτια πεζοπορίας, έχει δει μεγάλη άνοδο του τουρισμού τα τελευταία χρόνια, καθώς οι μεταφορές έχουν βελτιωθεί — φέρνοντας νέες δουλειές.


Ο Ράμπγκαϊς προειδοποιεί πως οι περισσότεροι βοσκοί σήμερα είναι μεγάλοι σε ηλικία, και αν δεν στραφούν νέοι σε αυτή την εργασία, «το μέλλον της είναι ζοφερό».


Ανάμεσα στις λίγες εξαιρέσεις είναι ο 32χρονος Πουντσούκ Νάμντολ, που επέλεξε να συνεχίσει την παραδοσιακή εργασία.


«Παλιά δεν υπήρχε άλλη δουλειά — μόνο τα γιακ και τα υπόλοιπα ζώα», λέει. «Τώρα, όμως, δεν υπάρχει κανείς να τα φροντίσει. Η βοσκή γιακ είναι σκληρή δουλειά, και όλο και λιγότεροι την αντέχουν».


Το πλήρες ρεπορτάζ στον σύνδεσμο

Ted Nugent - Stranglehold

 


Α ρε Αντρέα!!!

 


Δεν χαίρομαι με την επιτυχία των άλλων. Δε στεναχωριέμαι κιόλας. Στη πραγματικότητα με αφήνει παγερά αδιάφορο αν κάποιος βγάζει πολλά λεφτά, κάνει ταξίδια, έχει ακίνητα και αυτοκίνητα, κότερα, ιδιωτικά τζετ και μπορεί να τρώει γκουρμέ πατσά με σταφίδες και ροδάκινα κομπόστα για πρωινό. Εγώ έτσι κι αλλιώς το πεϊνερλί δε θα το αλλάξω ακόμα κι αν κάποια μέρα γίνω πολύ διάσημος και πολύ πλούσιος και θα χρησιμοποιώ τα καλά σερβίτσια σας για σταχτοδοχείο ακόμα κι αν δε καπνίζω κι έχω απλά το πούρο μου αναμμένο. 

Για την ώρα είμαι άφραγκος και βγάζω το μήνα με το ζόρι -να 'ναι καλά οι βατραχομούρηδες που μας κυβερνάνε και άφησαν τους φίλους τους να κάνουν παντού καρτέλ κι εμείς οι ηλίθιοι που τους ανεχόμαστε. 

Και τώρα που είπα ηλίθιοι, επιστρέφω στο θέμα μου.  Το οποίο είναι το εξής: Όταν βλέπω κάποιον που γνωρίζω από παλιά και ο οποίος ήταν, είναι και θα είναι παντελώς ηλίθιος να περνάει ζωή και κότα, ε, τότε συφιλιάζομαι. Είναι οι ώρες εκείνες που στρέφω τα μάτια μου στον ουρανό και λέω στον Μεγάλο: "Ρε Αντρέα, γι' αυτό έφερες την Αλλαγή; Για να μας κατσικωθεί ο κάθε βλάχος που δεν ήξερε ότι για να κατουρήσει έπρεπε πρώτα να κατεβάσει το φερμουάρ; Για να φτιαχτεί ο  κάθε σκατόψυχος"; 

Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας -ένας ήταν, ένας είναι , ένας θα είναι στον αιώνα των αιώνων, αμήν- δεν μου έχει απαντήσει. Αν και μπορώ να ορκιστώ ότι κάποια στιγμή ακούστηκε ένα μειδίαμα από ψηλά και ίσως να μου είπε με εκείνη την υπέροχη φωνή: "Πράγματι, ο καπιταλισμός είναι για τους ηλίθιους". 

Αφού λοιπόν ακόμα και ο Αντρέας από εκεί ψηλά δε μπορεί να κάνει κάτι, κάθομαι κι εγώ να βρίζω τον καπιταλισμό που φτιάχνει τον κάθε ηλίθιο αρκεί να είναι αρκετά ποταπός ώστε να κάνει τα απαραίτητα. 

Θα μου πει κανείς, όλοι ποταποί είναι όσοι περνάνε καλά; Όχι, αλλά οι ποταποί περνάνε καλά όλοι. Και σε όποιον δεν αρέσει αυτό που έγραψα...αύριο θα κοιτάξω να γράψω κάτι άλλο που να λέει τα αντίθετα! Ευχαριστώ πολύ. 

Υγ. Αν περιμένατε ότι επειδή είναι πρώτη Αυγούστου θα έγραφα για νηστείες και όλα αυτά τα γλυκερά θρησκευτικά που γράφουν, την πατήσατε. Μπορώ να σας συστήσω όμως σελίδες να πάτε να διαβάσετε. Απλά να μου πείτε τι προτιμάτε. Προοδευτικούς γλοιώδεις ή συντηρητικούς αρτηριοσκληρωτικούς; Φιλιά!

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025

Nostalgia

 


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή- μια μέρα πάνω ένας μήνας κάτω δεν έχει σημασία- σκέφτομαι το χωριό μου στην Ορεινή Ναυπακτία, εκεί που περνούσα τα καλοκαίρια, τις διακοπές του Πάσχα και μια φορά των Χριστουγέννων κατά τις οποίες πάγωσα και ακόμα να ξεπαγώσω. 

Μου λείπει αυτό το σκατομέρος χωμένο μέσα στα δέντρα στη πλαγιά ενός βουνού που ανάθεμα κι αν ξέρει κανείς πώς πραγματικά λέγεται. Το "σκατομέρος" το γράφω με γλυκύτητα και τρυφερότητα. Δεν μπορώ όμως να εντοπίσω τι ακριβώς μου λείπει. 

Εννοώ πως οι άνθρωποι δε μου λείπουν γιατί τους αντιπαθώ. Όχι τους ανθρώπους του χωριού. Τους ανθρώπους γενικά. Η φύση ίσως να ήταν μια απάντηση αλλά δεν είμαι άνθρωπος της φύσης ακριβώς. Ούτε και της πόλης. Το ίδιο ενοχλητικά βρίσκω και τα δύο περιβάλλοντα. Ούτε η ηρεμία της φύσης με συγκινεί ούτε η βοή της πόλης με ενθουσιάζει. Το ποτό; Οκ, αυτό είναι κάτι που συζητάμε αλλά νομίζω πως αν ήταν έτσι θα μου έλειπε και η Λάρισα. Η νεότητα, η οποία είναι συνυφασμένη με τα χρόνια που πήγαινα στο χωριό; Όχι, δε μου λείπει. Κακά τα ψέματα, σαν νέοι εντελώς βλάκες ήμασταν ενώ τώρα που μεγαλώσαμε έπηξε το μυαλό και παραμείναμε οι ίδιοι βλάκες τελικά. Άρα δε μου λείπει ούτε κι αυτό. Οι διακοπές; Η ξεγνοιασιά; Αν το πιστεύει κάποιος αυτό δε με ξέρει καθόλου. Οι διακοπές ήταν πάντα το χειρότερο κομμάτι του χρόνου από τότε που έπαψαν να είναι τρεις μήνες το καλοκαίρι. Δηλαδή εδώ και πολλά πολλά χρόνια. 

Ε, τι στην ευχή μου λείπει τελικά; Τείνω να φτάσω στο συμπέρασμα πως τελικά δε μου λείπει το χωριό μου. Απλά παιδεύω το λιγοστό μυαλό που έχει απομείνει στο κεφάλι μου και λειτουργεί κάπως. 

Τώρα που κοιτάζω το παραπάνω κείμενο...συμπέρασμα δε βγαίνει, ούτε κάποιον σκοπό έχει αλλά μ' αρέσει. Αν σας αρέσει κι εσάς στείλτε μου από ένα δεκάευρω στη παρακάτω διεύθυνση: Σιγά μη σας γράψω και διεύθυνση!

Ανησυχητική η διεξαγωγή των δικών για εγκλήματα πολέμου στην Κροατία



https://balkaninsight.com/2025/07/30/croatian-war-crime-trials-in-2024-ignored-domestic-suspects-documenta/

Η Βέσνα Τέρσελιτς, επικεφαλής της Documenta – Κέντρο Αντιμετώπισης του Παρελθόντος, μιας κροατικής ΜΚΟ για τη μεταβατική δικαιοσύνη, δήλωσε την Τετάρτη ότι η διεξαγωγή των δικών για εγκλήματα πολέμου στην Κροατία το 2024 είναι «ανησυχητική».

«Είναι ανησυχητικό όταν βλέπουμε ποιοι είναι οι κατηγορούμενοι, καθώς δεν έχει υπάρξει ούτε μία διαδικασία για εγκλήματα πολέμου εναντίον μελών του Κροατικού Στρατού ή της Κροατικής Αστυνομίας», δήλωσε η Τέρσελιτς κατά την παρουσίαση της νέας έκθεσης της Documenta για τις δίκες εγκλημάτων πολέμου το 2024.

Πρόσθεσε ότι τρεις υποθέσεις αφορούσαν μέλη της πρώην στρατιωτικής οργάνωσης των Βόσνιων Κροατών, του Κροατικού Συμβουλίου Άμυνας (HVO). «Όλες οι υπόλοιπες διαδικασίες ήταν εναντίον μελών σερβικών παραστρατιωτικών και παρααστυνομικών δυνάμεων», σημείωσε.

Στην έκθεση αναφέρονται συνολικά 187 κατηγορούμενοι – τρεις από το HVO και 184 από τις σερβικές παραστρατιωτικές και παρααστυνομικές δυνάμεις.

Σύμφωνα με την Documenta, στην Κροατία διεξήχθησαν 54 δίκες το περασμένο έτος – οι 33 ερήμην, κάτι που και αυτό περιγράφηκε από την Τέρσελιτς ως προβληματικό.

Η Τέρσελιτς υπογράμμισε ότι πολλές υποθέσεις παραμένουν ακόμα στο στάδιο της προκαταρκτικής έρευνας, χωρίς να έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. «Βρισκόμαστε σε έτος που σηματοδοτεί την 30ή επέτειο της Επιχείρησης “Αστραπή” (Bljesak) του Κροατικού Στρατού, κι όμως δεν έχει διεξαχθεί καμία διαδικασία για εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκειά της, παρόλο που είναι γνωστό ότι συνέβησαν», είπε.

Σημείωσε ότι οι σχετικές με την Επιχείρηση “Αστραπή” υποθέσεις εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Εισαγγελίας του Όσιγιεκ, η οποία ισχυρίζεται ότι έχει εξετάσει πολλούς μάρτυρες, όλους από μονάδες του Κροατικού Στρατού και της αστυνομίας. «Φοβόμαστε πως υπάρχει μια συνωμοσία σιωπής», προειδοποίησε η Τέρσελιτς. «Είναι πραγματικά θλιβερό ότι καμία από τις υποθέσεις που σχετίζονται με την Επιχείρηση “Αστραπή” δεν έχει φτάσει στο στάδιο της απαγγελίας κατηγοριών».

Αναφορικά με την Επιχείρηση «Καταιγίδα» (Operation Storm) του 1995, δήλωσε ότι η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη. «Υπάρχουν λίγες κατηγορίες και ολοκληρωμένες δίκες για εγκλήματα στα Μάντιτσι, τα Προκλάνι και τα Κιάνι, αλλά καμία νέα υπόθεση».

Επέκρινε επίσης την έλλειψη διαδικασιών για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Μπογκντάνοβτσι, ένα χωριό στην ανατολική Κροατία που καταλήφθηκε από σερβικές δυνάμεις στα τέλη του 1991, με θύματα Κροάτες, εθνοτικά Αλβανούς και άλλες μειονότητες.

«Οι οικογένειες των νεκρών και των αγνοούμενων προσδοκούν δικαιοσύνη μέσω των δικών για εγκλήματα πολέμου, αλλά αυτό δεν συμβαίνει», δήλωσε η Τέρσελιτς. Εκτός από το πρόβλημα των δικών ερήμην, ανέφερε και τη μη λογική διάρκεια των διαδικασιών ως σοβαρό ζήτημα.

«Από την ένταξη της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση [το 2013], η αποδοτικότητα στις διώξεις για εγκλήματα πολέμου και η διαφάνεια στη δημοσιοποίηση των αποφάσεων έχουν σταματήσει να βελτιώνονται», υποστήριξε η Τέρσελιτς.

Σημείωσε ότι κατά την περίοδο ένταξης στην ΕΕ άρχισε να διαμορφώνεται η ιδέα ότι τα εγκλήματα πολέμου πρέπει να διώκονται με ξεκάθαρη δέσμευση, ανεξαρτήτως της ταυτότητας θυμάτων και δραστών. «Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση δεν ρίζωσε ποτέ πραγματικά στην κροατική κοινωνία», πρόσθεσε.

Η έκθεση της Documenta με τίτλο «Κρυφή Δικαιοσύνη» τονίζει ότι ο δημόσιος λόγος, ιδίως οι δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων, διαμορφώνει το κοινωνικό κλίμα. Ασκεί κριτική στον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς της κυβέρνησης επειδή αποφεύγουν να αναγνωρίσουν εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τις κροατικές δυνάμεις, ακόμη και όταν μιλούν σε τόπους όπου τα κροατικά δικαστήρια έχουν εκδώσει τελεσίδικες καταδικαστικές αποφάσεις για τέτοια εγκλήματα.

Μοναδική εξαίρεση, αναφέρει η έκθεση, αποτέλεσε η τελετή μνήμης στο χωριό Βαρίβοντε, κοντά στο Κνιν, όπου σημειώθηκε μαζική σφαγή από κροατικές δυνάμεις το 1995, και στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης.

Εκεί, ο πρώην Πρόεδρος Ίβο Γιοσίποβιτς και ο Πρωθυπουργός Αντρέι Πλένκοβιτς απηύθυναν ισχυρά μηνύματα, υπονοώντας τη δυνατότητα συμφιλίωσης. «Η αμοιβαία αναγνώριση του πόνου είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης», κατέληξε η Τέρσελιτς.

Dirtwater - Mountain Man

 


Τρίτη 29 Ιουλίου 2025

Μεταρρυθμιστικός

 


Κοιτάξτε, μπορεί η γοητεία μου και η λαμπρότητα της προσωπικότητάς μου να το κρύβουν αλλά έχω και εγώ κοινωνικές ευαισθησίες. 

Αλλά με μέτρο. Δεν τις αφήνω να μου χαλάνε το πρόγραμμα. Ούτε να κόβουν την ευεξία μου. Η να μειώνουν την ευδαιμονία μου. Γενικά έχω ανησυχίες τόσες ώστε να μη χαλά η ζαχαρένια μου. 

Γι' αυτό και δε βιάζομαι τα πράγματα να αλλάξω. Δηλαδή, εδώ που τα λέμε, δε θέλω να τα αλλάξω. Να τα μεταρρυθμίσω θέλω. Μη πάθω και καμιά ζημιά και δε μπορώ να αγοράσω κανένα καινούριο κινητό μόλις βγει. Ή -Θεός φυλάξοι- να μη μπορώ να πάω δυο ταξίδια, να φάω μια αστακομακαρονάδα, να πιω μια ακριβή σαμπάνια βρε αδερφέ. Ένα πανάκριβο κρασί έστω! 

Γι' αυτό οι επαναστάσεις μπορούν να περιμένουν. Οι προσεκτικές μεταρρυθμίσεις είναι το ζητούμενο. Το ποθούμενο. Το καλό. Καλημέρα σας σύντροφοι και συντρόφισσες!

Appalachian White Lightning - Call Me the Mountain

 


Δευτέρα 28 Ιουλίου 2025

Φαλάκρας εγκώμιον ή η λάμψη της καραφλής γοητείας

 


Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα θέμα που καίει και ταλαιπωρεί επί χρόνια, τι χρόνια, δεκαετίες, τι δεκαετίες αιώνες ολόκληρους, τον ανδρικό πληθυσμό. Σήμερα θα μιλήσουμε, μάλλον θα γράψω, για την καράφλα. 

Κάτοχος και ο ίδιος ο γράφων μια μεγαλοπρεπούς και περήφανης φαλάκρας η οποία άρχισε να σχηματίζεται από τα χρόνια του λυκείου, δεν μπορώ να καταλάβω τον τρόμο των ανδρών όταν οι τρίχες εγκαταλείπουν το κεφάλι. 

Η καραφλότητα -όπως έλεγαν και τα Ημισκούμπρια- δεν είναι ό,τι κι ό,τι. Είναι ένα όπλο και ένα εργαλείο. Ένα στολίδι και ένα χάρισμα. Αν φορεθεί σωστά. Ειδάλλως γίνεται όργανο αυτοκαταστροφής και παράγοντας μιζέριας, μεμψιμοιρίας και κακομοιριάς. 

Εγώ για παράδειγμα, ο γνωστός σε όλους και κυρίως σε όλες, ακραία γοητευτικός κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από τη πρώτη στιγμή έφερα την φυσική αραίωση και έπειτα την καράφλωση των μαλλιών, με μία υπερηφάνεια και έναν μοντελικό αέρα, που δεν έμενε χώρος να παρεξηγηθεί σαν ο,τιδήποτε άλλο πέραν της ομοιότητας με έναν Γιουλ Μπρύνερ, έναν Σων Κόνερυ, έναν Τζέισον Στέιθαμ ή έναν Μπρους Γουίλις του πολύ σκληρός για να πεθάνει. 

Αντίθετα, ο αδερφός μου, ο οποίος είναι έτσι και αλλιώς ολίγον τι βλαξ, δεν παραδέχεται καν ότι τα μαλλιά του προτίμησαν τον θάνατο παρά την ατίμωση του να βρίσκονται σε τέτοιο μπουζουκοκέφαλο. Και έτσι δεν φοράει την καράφλα όπως πρέπει, την φέρει ως βάρος δυσβάστακτο και κυκλοφορεί με ένα κεφάλι το οποίο -εκτός από άδειο- ομοιάζει και με τηγάνι στο κέντρο του οποίου βρίσκεται είτε κάποιο μπιφτέκι είτε κάποια τηγανίτα. Ανάλογα την ώρα που το βλέπεις και πόσο πεινάς και τι έχεις όρεξη να φας. 

Ανακεφαλαιώνω λοιπόν και λέγω, προειδοποιώ μάλλον και συμβουλεύω τους άνδρες αναγνώστες ούτως ώστε να πάρουν σοβαρά το θέμα της καράφλας. Τους καλώ να την αποδεχτούν ως δώρα, να την καλλωπίσουν ως στολίδι και να τη φέρουν ως στέμμα βασιλικό! Και να θυμούνται πάντα πως οι καρφλοί έγραψαν ιστορία στον κόσμο τούτο. Και όποιος έγραψε ιστορία χωρίς να είναι καραφλός θα τον βγάλουμε εμείς καραφλό. Η ιστορία γράφεται από τους νικητές! Και από τους ιστορικούς οι οποίοι χρηματίζονται. Μη φοβάστε αδέρφια! Νικάμε!

Αναρχικοί συμμετέχουν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Ουκρανία



https://freedomnews.org.uk/2025/07/26/anarchists-join-ukraine-anti-corruption-protests/

 Nikita Ivansky

Χιλιάδες άνθρωποι έχουν βγει στους δρόμους σε όλη την Ουκρανία για να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε ένα νέο νομοσχέδιο που καταργεί την ανεξαρτησία του Εθνικού Γραφείου Καταπολέμησης της Διαφθοράς (NABU) και της Ειδικής Εισαγγελίας Καταπολέμησης της Διαφθοράς (SAPO). Στις 22 Ιουλίου, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι υπέγραψε το νομοσχέδιο, το οποίο, σύμφωνα με τους επικριτές του, θα μετατρέψει τα γραφεία καταπολέμησης της διαφθοράς σε «διακοσμητικούς θεσμούς» υπό τον πλήρη έλεγχο της Γενικής Εισαγγελίας.


Αναρχικοί από την φοιτητική ένωση «Άμεση Δράση» και άλλες ομάδες συμμετείχαν στις διαδηλώσεις στο Λβιβ και στο Κίεβο. «Ενώ οι περισσότεροι επιβιώνουν με πενιχρούς μισθούς, κάποιοι ξαναγράφουν τους νόμους προς όφελός τους για να ξεφορτωθούν ανεπιθύμητους ντετέκτιβ, να κλείσουν υποθέσεις υψηλόβαθμων διεφθαρμένων αξιωματούχων και να διαχειρίζονται τους εισαγγελείς σαν προσωπικούς υφισταμένους», ανέφερε η ομάδα. Χαρακτήρισε το Νομοσχέδιο 12414 ως «μια προσπάθεια ενίσχυσης της αυταρχικής κάθετης εξουσίας σε καιρό πολέμου» και αντί γι’ αυτό ζήτησε θεσμούς που να είναι «διαφανείς, οριζόντιοι και ελεγχόμενοι από τον λαό, όχι από τους εμπόρους της εξουσίας».


Σύμφωνα με έναν διαδηλωτή, το νομοσχέδιο αποτελεί «κατάφωρη κατάχρηση εξουσίας και προσπάθεια ενίσχυσης της αυταρχικής ιεραρχίας εν καιρώ πολέμου. Το πρόβλημα της διαφθοράς δεν έγκειται σε μεμονωμένους "κακούς" αξιωματούχους, αλλά στο ίδιο το σύστημα. Δεν μπορεί να διορθωθεί με άλλη μία δόση μεταρρυθμίσεων από τα πάνω. Η διαφθορά μπορεί να περιοριστεί μόνο όταν οι θεσμοί είναι διαφανείς, οριζόντιοι και υπόλογοι στον λαό, όχι σε μια χούφτα ισχυρών ατόμων».


Παρά τον μύθο ότι η ρωσική εισβολή ένωσε τον λαό σε πατριωτικό οίστρο, η ουκρανική κοινωνία εξακολουθεί να οργανώνεται στον αγώνα της ενάντια στο κράτος. Στο παρασκήνιο, αναρχικοί δρουν και στο στρατιωτικό πεδίο μέσω διαφόρων ομάδων, ενώ άλλες οργανώσεις εμπλέκονται σε πολιτικούς αγώνες σε σχετικά ειρηνικές περιοχές.

Molly Hatchet

 


Κυριακή 27 Ιουλίου 2025

Πρόβλημα;

 


Ναι ρε! Μ' αρέσει ο χειμώνας! Πρόβλημα; Ε; Πρόβλημα; Μ' αρέσει ο κρύος ο βοριάς, οι βροχές, τα χιόνια. 

Το καλοκαίρι τι να μου αρέσει; Οι παραλίες που είναι πνιγμένες στους ηλίθιους και τα κακομαθημένα τους που γκαρίζουν όλη την ώρα; Που πας να κάνεις μακροβούτι και προσεύχεσαι να έχουν μπορέσει τα παππούδια -και όχι μόνο- γύρω σου να έχουν κρατηθεί και να μην έχουν κατουρήσει μέσα στη θάλασσα; Ή τα "τοπικά φολκλοροκά πανηγύρια" με τους κακοφωνήδηδες που τραγουδάνε κάτι βλακείες συνοδεία κλαρίνου που στριγκλίζει περισσότερο κι από τη γειτόνισσά μου; Ή -το χειρότερο- που κόβει ένα σωρό κόσμος βόλτες ίσα ίσα για να μη μπορείς να περπατήσεις με έναν υποφερτό ρυθμό. 

Ενώ ο χειμώνας, ωραίος. Κλείνονται όλοι μέσα, οι μισοί πέφτουν κάτω με ιώσεις, ησυχάζει το κεφάλι σου. Ακόμα και οι γειτονιές είναι καλύτερες. Δεν ακούς το κάθε βλάκα να λέει την αποψάρα του στα μπαλκόνια και τα ανοικτά παράθυρα. Τα λένε σπίτι τους, με κλειστά παράθυρα και πόρτες και μένει η ανοησία εντός των τειχών. Άντε να τα γράφουν και στο facebook. Αλλά αυτό γίνεται και το καλοκαίρι. 

Και μη μου πει κανείς για τη χαζοχαρούμενη και με το ζόρι ψευτοεορταστική διάθεση της περιόδου των Χριστουγέννων. Μεγαλύτερη χαζοχαρούμενη διάθεση από το "ουου καλοκαιρινές διακοπές για πάντα" που τραγουδούσε κάποτε και ο Μότσαρτ της Ελλάδας Νίκος Καρβέλας δεν υπάρχει. 

Μόνο τα παγωτά αξίζουν από το καλοκαίρι. Γιατί; Γιατί παραπέμπουν στην πάγο, άρα στον χειμώνα. 

Και αν τελειώσω το κείμενο με το απόλυτο επιχείρημα. Το χειμώνα τρως παστουρμά και είσαι μια χαρά. Το καλοκαίρι τρως και σε κοιτάνε όλοι λες και μόλις μπήκες παράνομα στη χώρα από τη Βαγδάτη ή την Καμπούλ. 

Γι' αυτό λοιπόν κλείνω όπως ξεκίνησα. Ναι ρε! Μ' αρέσει ο χειμώνας! Πρόβλημα; Ε; Πρόβλημα;



The Marshall Tucker Band "Can't You See"

 


Αγίου Παντελεήμονος


 

Ο Παντολέων, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Ο πατέρας του Ευστόργιος ήταν ειδωλολάτρης και η μητέρα του Εύβουλη χριστιανή. Βαπτίστηκε χριστιανός από τον ιερέα και γιατρό της πόλης Ερμόλαο κι έλαβε το όνομα Παντελεήμων.

Ο Παντελεήμων ήταν γιατρός στο επάγγελμα και θεράπευε τους αρρώστους του χωρίς αμοιβή, γι’ αυτό κατατάσσεται στη χορεία των αγίων, που ονομάζονται «Ανάργυροι».

Μαρτύρησε με αποκεφαλισμό επί Ρωμαίου αυτοκράτορος Μαξιμιανού (286-305).

Δύο ήταν τα "εγκλήματα" που οδήγησαν τον Άγιο Παντελεήμονα στο μαρτύριο. Η πίστη του και η αγάπη του για τους συνανθρώπους του. Εξαιτίας των δύο αυτών αρετών θεράπευε -ως γιατρός που ήταν- τους συνανθρώπους του χωρίς να ζητά αμοιβή παρά μόνο να πιστέψουν στον Κύριο. 

Με αυτόν τον τρόπο και το παλαιό σύστημα τάραζε αφού δε προσκυνούσε ούτε είδωλα ούτε αυτοκράτορες αλλά και τον φαύλο κύκλο του κέρδους από τον πόνο των ανθρώπων έσπαγε. 

Τελικά αυτή είναι η κινητήριος δύναμη των πραγματικών επαναστάσεων. Εκείνων που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο και όχι απλά να αντικαταστήσουν τους δυνάστες με άλλους. Η πίστη και η αγάπη. 

Και τελικά, εμείς οι χριστιανοί αυτό θα κληθούμε να απαντήσουμε όταν θα έρθει η ώρα της κρίσης μας. Ούτε πόσες μετάνοιες κάναμε, ούτε πόσα κομποσκοίνια, ούτε πόσες γονυκλισίες και πόσο μεγάλους σταυρούς. Αυτά είναι εξωτερικά και εύκολα πράγματα. 

Θα ερωτηθούμε αν πιστέψαμε τον Χριστό, αν λατρεύαμε τον αληθινό Θεό και αν αγαπήσαμε τους ανθρώπους. Και οι απαντήσεις μας, δηλαδή η ζωή μας η ίδια θα βγάλει την απόφαση για εμάς. 

Τούτη τη μέρα, μέρα τιμής του Αγίου Παντελεήμονος ας αναρωτηθούμε. Πιστεύουμε; Αγαπάμε; Και αναλόγως με τις απαντήσεις μας να συνεχίσουμε τη πορεία μας ή να την αλλάξουμε.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2025

Αγίας Παρασκευής

 


Η Οσιομάρτυρας Παρασκευή έζησε το πρώτο ήμισυ του 2ου αιώνα στη Ρώμη. Οι γονείς της ονομάζονταν Αγάθων και Πολιτεία και ήταν χριστιανοί. Γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή, απ’ όπου και το όνομά της, και ανατράφηκε χριστιανοπρεπώς.

Μετά το θάνατο τον γονέων της μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς κι έγινε μοναχή. Συνελήφθη επί αυτοκράτορος Αντωνίνου Πίου (138-161), επειδή διέτρεχε τη Ρώμη και τα γύρω χωριά, κηρύττοντας το λόγο του Θεού. Βασανίστηκε άγρια για να αποκηρύξει την πίστη της και όταν το αρνήθηκε, αποκεφαλίστηκε.

Το μαρτύριο ήταν ο λόγος στον οποίο κανείς δε θα μπορούσε να απαντήσει που υποσχέθηκε ο Χριστός στους μαθητές Του. Η θέληση να θυσιαστεί κάποιος, να δώσει τη ζωή Του ώστε να μην αποχωριστεί τον Θεό του. 

Δεν μπορεί να αποδοθεί το μαρτύριο ούτε στον φανατισμό ούτε στη τρέλα. Ο φανατισμός σε ωθεί να σκοτώσεις και όχι να σκοτωθείς και αν τελικά αποδεχτείς ότι θα πεθάνεις κοιτάς να πάρεις μαζί σου όσους μπορείς. Η δε τρέλα, κανέναν δεν ενοχλεί στη πραγματικότητα ώστε να σε βασανίσει και να σε σκοτώσει ώστε να την αποκηρύξεις.

Διαβάζοντας τις περιγραφές από τους βίους των μαρτύρων θαυμάζουμε συχνά το σθένος και το κουράγιο τους. Και αναρωτιόμαστε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς κάτι τέτοιο. Η πρόσφατη επίθεση στη Συρία μας δίνει την απάντηση. Οι άνθρωποι, οι μάρτυρες πια που σκοτώθηκαν εκεί, σκοτώθηκαν επειδή ήταν χριστιανοί, επειδή πήγαν στην εκκλησία σε μια μεγάλη γιορτή. Δεν τους σκότωσαν επειδή ήθελαν να τους πάρουν τα εδάφη ή τα χρήματα ή κάτι άλλο. Τους σκότωσαν επειδή ήταν χριστιανοί. Κι αυτοί ενώ ήξεραν ότι κινδύνευαν πήγαν στην εκκλησία. Δεν μπορούσαν να αποχωριστούν τον Θεό, τον Χριστό, τη Θεία Λειτουργία. Τόσο απλά από ανθρώπους τόσο απλούς και καθημερινούς όσο κι εμείς. 

Αυτή είναι η πίστη μας. Αυτός είναι ο λόγος μας. Αυτή είναι η σοφία μας. Αυτά είχε και η Αγία Παρασκευή. Με αυτά πορευόμαστε. Αυτά τηρούμε και διατηρούμε. Αφήνουμε στον υπόλοιπο κόσμο τις σοφιστείες και τη διανόησή του. Και συνεχίζουμε. Χρόνια πολλά!




Ο "Εξαιρετικός Μινάς"

 


https://slpress.gr/politismos/o-exairetikos-minas-tis-kioutaxeias-o-armenios-keramistas-pou-afigountan-istories-me-pilo/

Βάνα Στέλλου

Ένας ξεχασμένος μάστορας της κεραμικής από την Κιουτάχεια του 20ού αιώνα «μιλά» ξανά μέσα από μια έκθεση αφιερωμένη στο πολύχρωμο, χιουμοριστικό και αφηγηματικό του έργο.


Το Μουσείο Πέρα στην Κωνσταντινούπολη, γνωστό για τη μόνιμη συλλογή του από κεραμικά της Κιουτάχειας, παρουσιάζει μια ξεχωριστή μορφή: τον Αρμένιο κεραμίστα Μινά Αβραμίδη, που υπέγραφε απλώς ως Μινάς. Χωρίς επίθετο — αν και οι αρχειακές πηγές το διασώζουν. Το έργο του όμως είναι αρκετό για να τον αναγνωρίσεις: ζωντανό, χιουμοριστικό, με ακρίβεια στη λεπτομέρεια και μοναδικό ύφος.



Ο Μίνας Αβραμίδης εργάστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στην Κουτάχια. Μετέτρεψε τα απλά γυαλισμένα κεραμικά σε αφηγηματικούς πίνακες: έναν χριστιανό μάρτυρα με στεφάνι από άνθη· έναν άνδρα με μουστάκι που σηκώνει πιστόλι σε θεατρική απελπισία – εργα με ταυτότητα και χαρακτήρα.


Ο επιμελητής της έκθεσης, Γιαβούζ Σελίμ Γκιουλέρ, αναδεικνύει τον Μινά όχι μόνο ως τεχνίτη, αλλά ως εικαστικό αφηγητή, που επαναπροσδιόρισε τα παραδοσιακά μοτίβα και εμπνεύστηκε από λιθογραφίες, φωτογραφίες και χριστιανικούς θρύλους. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα η σειρά πιάτων «Γενοβέφα», που δημιουργήθηκε κατά παραγγελία γύρω στο 1910. Πρόκειται για έργα με τολμηρή σύνθεση και εντυπωσιακή λεπτομέρεια, που παραμένουν φρέσκα μέχρι σήμερα.



Η έκθεση με τίτλο «Ο Εξαιρετικός Μινάς» φωτίζει και την πορεία της διασποράς.


Όπως πολλοί άλλοι τεχνίτες της Κιουτάχειας, ο Μινάς αναγκάστηκε να μετακινηθεί μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δίδαξε κεραμική στην Αθήνα, εργάστηκε στη Φλώρινα και τελικά εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Η έκθεση παρακολουθεί αυτή τη διαδρομή — όχι μόνο ενός ανθρώπου, αλλά και μιας παράδοσης που δεν χάθηκε, αλλά μεταφέρθηκε, ανανεώθηκε και εξελίχθηκε μέσα από τα χέρια του.


Το Μουσείο Πέρα (Pera Museum) στην Κωνσταντινούπολη, όπου φιλοξενείται η έκθεση, ιδρύθηκε το 2005 από το Ίδρυμα Σουνά και Ινάν Κιράτς και φημίζεται για τις σημαντικές συλλογές του, μεταξύ των οποίων και τα κεραμικά της Κιουτάχειας. Η έκθεση «Ο Εξαιρετικός Μινάς: Ιστορία Έμπνευσης και Καινοτομίας στην Κεραμική της Κιουτάχειας» αναδεικνύει το έργο του Μινά Αβραμίδη (1877–1954), κεντρικής μορφής στην αναβίωση της κεραμικής τέχνης της περιοχής στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα.

Backyard Babies - Minus Celsius

 


Άλλος άνθρωπος!

 


Υπήρξε μια εποχή -προ 20ετίας και βάλε- που επειδή έπινα πολύ, αλλά πολύ, έκανα ή έλεγα  πράγματα που ή δεν ήθελα να τα κάνω ή να τα πω ή που τα ξεχνούσα τελείως την επόμενη μέρα κιόλας. 

Να σημειώσω πως δεν έπινα σαν κανένας μπουνταλάς, από αυτούς που έβγαιναν στις 11 ή στις 12 το βράδυ και κατέβαζαν ό,τι προλάβαιναν μέχρι τις 3 ή τις 4 τα ξημερώματα. Όχι. Εγώ ήμουν μεθοδικός. Ξεκινούσα από τις δέκα το πρωί και πήγαινα λάου λάου μέχρι...όσο πήγαινε. Έχω ένα επίπεδο όταν πίνω...

Στα πλαίσια αυτής της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και όπως ήταν αναμενόμενο, αδίκησα πολλούς ανθρώπους. Σε κάποιους φέρθηκα άσχημα, άλλους υποτίμησα και άλλους τους έβρισα χωρίς προφανή λόγο. 

Αλλά, δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Άλλαξα. Μετανόησα με τη βοήθεια έξτρα ούλτρα γεροντάδων. Με συνεχή προσευχή νηστεία και ώρες ατελείωτες ανούσιας ψυχανάλυσης και ανάγνωσης βαρέων βιβλίων όπως ο κος Παχουλός από τη σειρά Μικροί Κύριοι-Μικρές Κυρίες. 

Και ναι! Όλα αυτά, μα όλα αυτά, είχαν επιτυχία! Πρωτοφανή. Σήμερα δεν αδικώ κανέναν ούτε αντιπαθώ κάποιον που δεν πρέπει. Μπορώ με χαρά να σας ενημερώσω ότι αντιπαθώ όλους τους ανθρώπους εξίσου, ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος, θρησκείας, ιδεολογία ή μουσικών και σεξουαλικών προτιμήσεων. Φίλες, φίλοι και φίλα(η πολιτική ορθότητα παραμένει πρωταρχικό μέλημά μου)...σας μισώ όλους!!! Ευχαριστώ και εις κατώτερα!

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2025

Η στάθμη της Κασπίας σε αρνητικό ρεκόρ

 


https://caucasuswatch.de/en/news/caspian-sea-reaches-historic-low-level-amid-environmental-challenges.html

Στις 21 Ιουλίου, το παράρτημα Βόλγα-Κασπίας του Κασπιανού Ινστιτούτου Ερευνών Αλιείας (CRIF) ανακοίνωσε ότι η στάθμη της Κασπίας Θάλασσας έχει πέσει κάτω από το μείον 29 μέτρα σύμφωνα με το βαλτικό σύστημα υψομέτρησης, καταγράφοντας το χαμηλότερο επίπεδο σε ολόκληρη την ιστορία των μετρήσεων. Το CRIF ανέφερε ότι αυτή η πτώση έχει προκαλέσει σημαντικές περιβαλλοντικές αλλαγές στο ρηχό βόρειο τμήμα της Κασπίας, που συνορεύει με τη Ρωσία και το Καζακστάν.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο, η πτώση της στάθμης της θάλασσας ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και έχει επιταχυνθεί από το 2020, με συνολική μείωση σχεδόν 0,8 μέτρων. Οι ειδικοί τόνισαν ότι η μείωση της ετήσιας ροής του ποταμού Βόλγα—ο οποίος αποτελεί τη βασική πηγή νερού για την Κασπία—είναι ένας από τους κύριους παράγοντες της απορροής. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από την άνοδο της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας, η οποία οφείλεται στην αυξημένη συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου και οδηγεί σε επιταχυνόμενη εξάτμιση από τη θάλασσα και τα ποτάμια. Επιπλέον, η έκθεση επισημαίνει ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η εκτεταμένη χρήση νερού για άρδευση, βιομηχανία και αστικές υπηρεσίες, συνεχίζει να μειώνει τη ροή νερού προς την Κασπία Θάλασσα.

Airbourne - Runnin' Wild

 


Hulk Hogan 1953-2025

 




Τετάρτη 23 Ιουλίου 2025

Τραπεζικόν



Να, έρχονται κάτι τέτοιες στιγμές και δεν τη παλεύω με τίποτα. Να θέλω να γράψω ένα κειμενάκι, ανάλαφρο, αστείο, αγχολυτικό και να μη μου έρχεται μισή ιδέα. 

Σαν να επιστρέφω στη λογιστική είναι. Και τότε δεν είχα ιδέα τι στην ευχή έπρεπε να γράψω αλλά τουλάχιστον εκεί δε με ένοιαζε. Αφού το μισούσα το αντικείμενο. ό,τι έχει να κάνει με το χρηματοπιστωτικό σύστημα το μισώ. 

Και κυρίως τις τράπεζες. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι ληστές τραπεζών θεωρούνται εγκληματίες. Αφού την ίδια δουλειά με τους τραπεζίτες κάνουν. Απλά οι ληστές κλέβουν από τις τράπεζες μέρος από αυτά που οι τράπεζες έκλεψαν από τον κόσμο. Οι πρώτοι κλέβουν με όπλα ή άλλα κόλπα και οι δεύτεροι, οι τραπεζίτες, με κατά παραγγελία νόμους. 

Και υπάρχουν κι όλοι αυτοί οι ηλίθιοι γύρω μας που πράγματι πιστεύουν πως ο ληστής της τράπεζας είναι ο κακοποιός και ο τραπεζίτης ο καθώς πρέπει. Κι ας είναι ο τραπεζίτης που και αυτούς τους κλέβει. Και όχι μόνο αυτό αλλά ωθούν και τα παιδιά τους να γίνουν τραπεζίτες αντί για ληστές τραπεζών. Ε, πώς να πάει μπροστά μια τέτοια κοινωνία που ο κακοποιός αποτελεί πρότυπο; Δε θα πάει. Θα γεννήσει τόσους πολλούς κακοποιούς που στο τέλος θα κακοποιούν ο ένας τον άλλον αφού θα έχουν κακοποιήσει πρώτα όλους εμάς. 

Πραγματικά, όταν έχεις να κάνεις με μια τέτοια κοινωνία, τι σου μένει από το ποτό; Θα πιεις τρία τελάρα μπύρες, δυο μπουκάλια Jack, τρία Jim Beam και τέσσερα πέντε ποτήρια Μεταξά πέντε αστέρων για να ενισχύσεις και την ελληνική οικονομία καθότι πατριώτης και θα δεις την ανάπτυξη να έρχεται και να είναι για όλους.

Τελικά όλα είναι θέμα προετοιμασίας. Να, εγώ που ξεκίνησα να γράφω εντελώς απροετοίμαστος το κείμενο βγήκε συμπαθητικό και χωρίς να χάσω χρόνο προετοιμάζοντάς το. Αύριο θα γράψω και για την απάτη της κοινωνίας, η οποία έχει γεννήσει την απάτη της οικονομίας. Ή μπορεί να γράψω και κάτι εντελώς άλλο.  Ωραίες κουβέντες! Αυτά για σήμερα. 

Νομαδικός

  Για δύο πράγματα μπορώ να περηφανευτώ -αν και δεν κάνει να περηφανευόμαστε, φτου κακά- μέχρι τώρα για τη ζωή μου. Μπορώ και για κάποια ακό...