Οι Γαδαρηνοί κι εμείς

Στη σημερινή περικοπή ο Χριστός φτάνοντας στην περιοχή των Γαδαρηνών βρίσκει έναν δαιμονισμένο.Ο Κύριος ελευθερώνει τον άντρα από τα δαιμόνια,τα αφήνει να μπουν σε ένα κοπάδι χοίρων,το οποίο κοπάδι αμέσως πέφτει στη λίμνη και πνίγεται.Όταν οι κάτοικοι μαθαίνουν τι έγινε ζητάνε από το Χριστό να φύγει.Παράξενη αντίδραση.Αντί να εντυπωσιαστούν από αυτό που βλέπουν φοβούνται.
Κι όμως,δεν είναι παράξενο,ούτε σπάνιο αυτό που γίνεται.Γίνεται συχνά και το κάνουμε κι εμείς.Ο Χριστιανισμός όταν είναι άνετος και δεν περιέχει κόπο δεν είναι αληθινός.Όταν είναι βολικός είναι ψεύτικος.Ας πάρουμε για παράδειγμα την έννοια της ειρήνης.Πολλοί λέμε είμαι ειρηνικός άνθρωπος γι'αυτό δεν μπλέκομαι σε αντιδικίες με κανέναν.Καλύπτουμε έτσι,πολλές φορές,τη δειλία μας και την συμφεροντολογία μας με τον μανδύα του ειρηνικού.Ο Χριστός όμως είπε:"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί".



Αυτοί που θυσιάζονται για να σταματήσουν τη βία,την κακία ,την αδικία και όχι αυτοί που κοιτούν από την άλλη μεριά κάνοντας ότι δε βλέπουν και δείχνοντας ανοχή σε τέτοια φαινόμενα.Αυτοί που εναντιώνονται σε κάθε τυραννία για να τη σταματήσουν και όχι για να την αντικαταστήσουν με μία δική τους.Αυτοί που ειρηνεύουν πρώτα με τον εαυτό τους αντιμετωπίζοντας τα πάθη τους  και όχι δικαιολογώντας τα με οποιοδήποτε τρόπο,ονοματίζοντάς τα δικαιώματα.
Αυτά είδαν οι κάτοικοι της περιοχής των Γαδαρηνών και επέλεξαν να διώξουν τον Χριστό.Αυτά κάνουμε πολύ συχνά κι εμείς και ας μην το παραδεχόμαστε.Ο Χριστός όμως δε φεύγει πια από κοντά μας.Παραμένει και μας καταδιώκει με την αγάπη Του περιμένοντας μας έστω την τελευταία στιγμή να αλλάξουμε τρόπο ζωής.Αυτή όμως είναι μία δική μας απόφαση.