Η Παραβολή του σπορέως, αναφέρεται σε κάποιο γεωργό ο οποίος έσπερνε σπόρους στο χωράφι του, όμως μερικοί από τους σπόρους έπεφταν στο δρόμο του χωραφιού με αποτέλεσμα να καταπατούνται και να καταστρέφονται από τους διαβάτες και άλλους να τους τρώνε τα πουλιά. Άλλοι σπόροι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος και ξεράθηκαν επειδή δεν υπήρχε υγρασία. Άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια τελείως. Και άλλοι σπόροι έπεσαν στην εύφορη γη και έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο.
Οι σπόροι είναι ο λόγος του Θεού.Ο λόγος του Θεού είναι ίδιος και απαράλλακτος για όλους τους ανθρώπους,σε όλες τις εποχές.Είναι το πως ο κάθε άνθρωπος προσλαμβάνει τον λόγο αυτό που αλλάζει.Είτε εχθρικά,όπως ο δρόμος του χωραφιού,απορρίπτοντάς τον,
είτε με ενθουσιασμό αλλά χωρίς διάθεση για αγώνα και προσπάθεια να τον τηρήσει,όπως το πετρώδες έδαφος χωρίς υγρασία,είτε όπως το έδαφος με τους σπόρους των ζιζανίων,ανακατεύοντας δηλαδή την ορθόδοξη πίστη με διάφορες φιλοσοφίες ή και δεισιδαιμονίες ώστε να "ταιριάζει" καλύτερα σε αυτό που έχει στο μυαλό του και βολεύεται ο καθένας.
Έχουμε όλοι οι χριστιανοί,λαϊκοί και κληρικοί,την ίδια ευθύνη απέναντι στον λόγο του Θεού.Είναι δική μας ευθύνη να δεχόμαστε ,να γνωρίζουμε και να ζούμε την πίστη μας χωρίς να την αναμειγνύουμε με κάθε είδους στοιχεία που βρίσκουμε αριστερά και δεξιά.Έτσι μόνο θα μοιάσουμε στο εύφορο έδαφος που δίνει εκατό φορές περισσότερο καρπό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου