Τα λάθη

Τα λάθη πολύ συχνά μας στοιχειώνουν. Πολύ συχνά σκεφτόμαστε τι ωραία που θα ήταν να  γυρνούσαμε πίσω το χρόνο και να τα αποφεύγαμε. Αφού όμως αυτό δε γίνεται καλό θα είναι να ασχοληθούμε με αυτά που γίνονται. Ας διορθώσουμε ό,τι είναι δυνατόν να διορθωθεί από τα λάθη μας και να διδαχθούμε από εκείνα τα λάθη που δε μπορούμε -δυστυχώς- ούτε να διορθώσουμε. Άλλωστε, σε τελική ανάλυση, αν γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και ξε-κάνουμε τα λάθη μας, θα αλλάξουμε τόσο το χαρακτήρα μας, ο οποίος έχει διαμορφωθεί εν πολλοίς και από τα λάθη μας, που ίσως να μην είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι. Ίσως να αλλάξουμε τόσο που δε θα μας αναγνωρίζουμε. Και δεν είναι απαραίτητο ότι θα έχουμε αλλάξει προς το καλύτερο χωρίς τα λάθη αυτά...

The Doors - People Are Strange

 

Εκκλησιαστικό αντιλεξικό - Ωω

Φτάσαμε αισίως στο Ωω, το τελευταίο γράμμα της αλφαβήτου εκτός κι αν υπάρχει κι άλλο και μας το κρύβουν οι σιωνιστικοί κύκλοι για να μας αποκόψουν από το μεγαλειώδες μεγαλείο του ελληνισμού και της εξωγήινης καταγωγής μας. Φτάσαμε λοιπόν αισίως στο τέλος τούτης της προσπάθειας. Κατά καιρούς θα επιστρέφω στα γράμματα και θα συμπληρώνω λήμματα που ξέχασα αρχικά αφού πρώτα ανεβάζω και μια διεύθυνση (του blog μου) όπου θα υπάρχουν συγκεντρωμένα όλα τα λήμματα. Ίσως να προχωρήσω σε αντιλεξικό με ευρύτερη θεματολογία ή άλλες κατηγορίες. Θα δούμε. Για την ώρα θα ησυχάσω και από τον ηγούμενο θρακιώτικης μητρόπολης που κάθε πρωί μόλις το ρολόι έδειχνε 8.05 μου έστελνε: "δεν ανέβασες ακόμα το σημερινό γράμμα". Επιτέλους ελευθερία!!!

ωά: σιγά τα ωά σκέφτομαι κάθε φορά που κάποιος κληρικός μου αραδιάζει ένα κάρο "επιτυχίες" του.

ωδή: στον εαυτό μας κάνουμε τόσο μα τόσο συχνά....

ωκεανός: ανοησίας σκεπάζει την κοινωνία αλλά και στην Εκκλησία!

ώμο: συνήθως ψάχνουμε έναν για να κλάψουμε και δε βρίσκουμε. Οι μητροπολίτες τους δικούς τους τους έχουν μόνο για το ωμοφόριο.

ωραίο: την αίσθησή του έχουμε χάσει εντελώς στην Εκκλησία. Το μαρτυρούν τα υφάσματα ταπετσαρίας καναπέ που φοράμε για άμφια και οι επιχρυσώσεις ξύλινων τέμπλων με χρυσομπογιά.

ωραιοπάθεια: όταν χάνεις την αίσθηση του ωραίου, νομίζεις ότι είσαι ό,τι πιο ωραίο υπάρχει στη γη και αυτοθαυμάζεσαι. Μαντέψτε πού βρίσκουμε πολλά τέτοια δείγματα; Ναι, εκεί. Βλ. και λήμμα για τον ναρκισσισμό.

ωραιοποιούμε: καταστάσεις εντός της Εκκλησίας μέχρι που φτάνουμε να προσπαθούμε να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα!

ώρες: πολλές κρατά η κυριακάτικη θεία λειτουργία "στολισμένη" με υπερβολές, μακρόσυρτες ψαλμωδίες, κηρύγματα, λόγους κλπ. Προφανώς για να παίρνει ο πιστός μία αίσθηση του Γολγοθά.

ώριμος: για να γίνεις και να μπορείς να συμβουλεύεις πνευματικά και όχι μόνο, τους ανθρώπους που έρχονται σε σένα, πρέπει να έχεις περάσει κάποιες διαδικασίες στη ζωή σου και κάποιες καταστάσεις να έχεις βιώσει. Η διαδρομή σχολή -χειροτονία δεν καλύπτει αυτές τις διαδικασίες. 

ωροσκόπιο: το διαβάζουνε μετά μεγάλης ευλαβείας πολλοί που θεωρούν ανοησία να πιστεύεις στον Θεό(βλ. και ζώδια)

Tito & Tarantula - After Dark

 

Εκκλησιαστικό αντιλεξικό - Ψψ

 

ψάλτης: θα μπορούσε να είναι ταυτόσημο με το ψώνιο αλλά σε αυτό το λήμμα, το ψώνιο, χωρούν πολλοί περισσότεροι στο χώρο της Εκκλησίας

ψαράδες: το ταπεινό αυτό επάγγελμα εξασκούσαν οι περισσότεροι εκ των Αποστόλων και γι' αυτό ήταν άξιοι μαθητές του Κυρίου. Μάλλον θα πρέπει και οι κληρικοί να εξασκούμε ένα ταπεινό επάγγελμα πρώτα ώστε να έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε ένα δυο πράγματα

ψάχνω: τον Χριστό (ή λέω ότι Τον ψάχνω τέλος πάντων) μα ώρες ώρες είναι πολύ δύσκολο να διακρίνω τα ίχνη του στην Εκκλησία. Πολλοί τόνοι μούχλας και σκόνης τα καλύπτουν

ψεκασμενοι: πολλοί και διάφοροι. Κυρίως αυτοί που θεωρούν εαυτούς...αψέκαστους

ψέματα: δε λένε τα χείλη των ιερέων...ε τώρα τι να σχολιάσω; Χρειάζεται; Μάλλον όχι...

ψήφος: είναι ανήθικο να καθοδηγείται από άμβωνος...είναι ανήθικο να εργαλειοποιείται από κληρικούς...είναι αστείος(μη πω τίποτα βαρύτερο) ο τρόπος που δίνεται σε υποψήφιους αρχιερείς

ψιλά: να έχουν πάντα οι κληρικοί μαζί για τους ζητιάνους(δε γίνεται να έχουμε πάντα αλλά αξίζει η προσπάθεια), όχι για να μη τους κακολογήσουν οι γύρω αν δεν δώσουν(αυτοί θα κακολογήσουν έτσι κι αλλιώς) αλλά για να μη φεύγει κανείς με άδεια χέρια από κοντά μας. Η δικαιολογία "αν δώσω θα συνεχίσει να ζητιανεύει ή είναι απατεώνας ή θα πάρει ναρκωτικά" κλπ όζει υποκρισίας και σκληροκαρδίας

ψυχή: δεν είναι φυλακισμένοι στο σώμα αν είσαι χριστιανός. Σώμα και ψυχή αποτελούν το σύνολο. Τα άλλα όλα είναι στοιχεία που εισήλθαν από άλλες φιλοσοφικές επιρροές. Το ξαναγράφω μήπως και  το καταλάβουν όσοι δηλώνουν χριστιανοί. Οι υπόλοιποι ας πιστεύουν ό,τι θέλουν. Δικαίωμα και πρόβλημά τους.

ψυχολογία: άλλοι τη θεωρούν μεγάλο κακό και την εξοβελίζουν και άλλοι ως λύση για τα πάντα και τον μόνο τρόπο να προσεγγίζεις τα πράγματα. Και φυσικά τσακώνονται μεταξύ τους. Και φυσικά είναι το ίδιο ανόητοι και οι δύο(βλέπε και λήμματα παραδοσιακοί και προοδευτικοί)

ψώνια: το πιο συνηθισμένο είδος της εκκλησιαστικής χλωρίδας και πανίδας. Το εκπληκτικό είναι ότι υπάρχουν και σε φυτική και σε ζωική μορφή.

VNV Nation - When is the Future?

 

Εκκλησιαστικό αντιλεξικό - Χχ

 

χαμάλης: διάφοροι κληρικοί, κυρίως αρχιμανδρίτες έχουν έναν τέτοιον. Τους κουβαλά συνήθως τη βαλίτσα με τα άμφια. Ε, ή είμαστε ταπεινοί και απλοί ή δεν είμαστε

χαμηλοβλεπούσα: θηρίο ύπουλο και άκρως επιζήμιο. Ζει εντός λειτουργιών και ακολουθιών

χαρισματικός: νομίζει πως είναι ο οποιοσδήποτε κληρικός. Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε ούτε καν μέτριοι

χαρισματούχος: ο θαυματουργός ή προορατικός γέροντας. Όλα καταλήγουν σε έναν γέροντα στην Εκκλησία τελικά. Τον αναζητούν με πάθος όσοι ψάχνουν αν βρουν κάποιο τρόπο να καλύψουν τα κενά της προσωπικότητάς τους εκτός από το να την καλλιεργήσουν.

χελώνα: με τους ρυθμούς της γίνονται οι όποιες αλλαγές στην Εκκλησία

χορηγός: ο μεγάλος δωρητής. Πρόσωπο ιερότερο για τους κληρικούς ακόμα κι απ' ό,τι οι αγελάδες για τους Ινδούς

χριστιανισμός: το σύνολο ιδεών, κανόνων, διδαχών κλπ που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να ΜΗΝ ακολουθήσουν τη διδασκαλία του Χριστού.

χριστιανοί: ομάδα ανθρώπων οι οποίοι στο όνομα του Χριστού ζουν εντελώς αντίθετα από Αυτόν.

Χριστός: Το δεύτερο ιερότερο πρόσωπο στην Εκκλησία μετά τον μητροπολίτη ή τον γέροντα

χρυσά: παρά τα θρυλούμενα ΔΕΝ είναι χρυσά τα σκεύη και άλλα αντικείμενα των ναών. Απλά βαμμένα και κακόγουστα είναι. Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους σταυρούς και εγκόλπια που φορούν οι κληρικοί.

Η σωτηρία των ανθρώπων οδηγεί στην απολύτρωση όλης της Κτίσεως

 

Ως χριστιανοί, δεν πιστεύουμε απλώς στην αθανασία της ψυχής αλλά προσδοκούμε και την ανάσταση του σώματος. Και πάλι, το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Διά των σωμάτων μας σχετιζόμαστε με τον περιβάλλον γύρω μας, κι έτσι. ο αγιασμός επεκτείνεται και στον αγιασμό του περιβάλλοντος. Δεν σωζόμαστε από τον κόσμο, αλλά με τον κόσμο. 

Προσβλέποντας στον μέλλοντα αιώνα, άρα, δεν περιμένουμε απλώς την ανάσταση του σώματος αλλά και τη μεταμόρφωση όλου του κόσμου. "Έναν καινούργιο ουρανό και μια καινούργια γη" προσδοκούμε(Αποκ. 21,1)

Η σωτηρία των ανθρώπων οδηγεί, λοιπόν, στην απολύτρωση όλης της Κτίσεως, η οποία, "θ' απελευθερωθεί από την υποδούλωσή της στη φθορά, και θα μετάσχει στην ελευθερία που θ' απολαμβάνουν τα δοξασμένα παιδιά του Θεού"(Ρωμ. 8,21)

Κάλλιστος Ware - πώς σωζόμαστε; - εκδ. Εν Πλω

AND ONE - Killing The Mercy

 

Εκκλησιαστικό αντιλεξικό - Φφ

 

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα επιστρέφω για τη τελική ευθεία του εκκλησιαστικού αντιλεξικού. Γράμμα Φφ κυρίες και κύριοι! Προχωράμε;

φαγοπότια: χαρακτηριστικό των "θρυλικών" πανηγυριών του Αυγούστου και όχι μόνο. Ψητά, ποτά, δημοτικοί χοροί και νταούλια, με τη παρουσία των κληρικών της ενορίας, πιθανόν και του μητροπολίτη και άλλων επίτιμων προσκεκλημένων συνθέτουν ένα ρουστίκ - γκροτέσκο θέαμα προς τέρψιν των ντόπιων στομαχιών και των οφθαλμών των τουριστών. 

φανάρι: με αυτό ψάχνουμε ταπεινούς κληρικούς και πραγματικούς πιστούς.

φαντασιώσεις: τα περισσότερα που πιστεύουν οι Έλληνες(και οι άλλοι λαοί αλλά δε μας ενδιαφέρουν στο παρόν πόνημα) για την ιστορία, τον πολιτισμό, τη χώρα και τέλος και τη θρησκεία τους. Ως και φαντασιοπληξίες.

φίδι: το ότι όλοι ξέρουν τις αρνητικές αναφορές γι' αυτό στα θρησκευτικά κείμενα(Πρωτόπλαστοι, στην έρημο δάγκωναν τους Εβραίους) και ελάχιστοι τις θετικές(το χάλκινο φίδι του Μωυσή, "φρόνιμοι ως οι όφεις" ) δείχνει τη προβληματική σχέση με τη πίστη μας αλλά και με τη φύση

φιλανθρωπία: για να μην κοροϊδευόμαστε. Όταν μαζεύουμε χρήματα από τον κόσμο για φιλανθρωπικές δράσεις, το έργο αυτό είναι του λαού και όχι της εκάστοτε μητρόπολης. Αν θέλει η μητρόπολη θα μπορούσε να βάλει ένα κομμάτι από τα έσοδά της στις δράσεις αυτές και ο οβολός του κόσμου να έρχεται σαν ενισχυτικός της προσπάθειας. 

φιλόπτωχο: τα ίδια με παραπάνω ισχύουν. Με μια σημείωση. Αν θες γνήσιο έργο για τους φτωχούς, πήγαινε σαν Εκκλησία, σαν διοικούσα Εκκλησία εννοώ, με όλη την επιρροή που διαθέτεις και μη ρωτήσεις μόνο τι χρειάζονται οι φτωχοί αλλά και γιατί υπάρχουν φτωχοί

φιλοφρονήσεις: ανταλλάσσονται μεταξύ μητροπολιτών, κληρικών, "υψηλών προσκεκλημένων" και ξεπερνάνε με άνεση τα όρια του γελοίου. Πολλές φορές πρόκειται για σκέτη κολακεία.

φιλόστοργος: ο κάθε μητροπολίτης μέχρι να διαφωνήσει κάποιος μαζί του

φόνος: η στέρηση του ανάλογου με την εργασία μισθού στον εργαζόμενο είναι κι αυτή φόνος για την Εκκλησία και όχι μόνο οι εκτρώσεις. Παραδόξως χαλάμε το κόσμο μόνο για το δεύτερο και δε λέμε κουβέντα για το πρώτο

φόροι: αν τους μάζευαν οι μητροπόλεις δε θα υπήρχε ούτε δείγμα φοροδιαφυγής

φουσκώνουμε: τις ακολουθίες με υπερβολικά ψαλσίματα, τους ναούς με στολισμούς και τα μούτρα μας με άμφια και ψευτοεξουσίες

Wolfsheim - Once in a Lifetime

 

Κυριακή Δ’ των Νηστειών (Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος)

 

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακας. Η Κλίμακα είναι ίσως το σπουδαιότερο έργο της ασκητικής λογοτεχνίας της Εκκλησίας μας. Εκεί μέσα περιέχονται σπουδαία κείμενα τόσο για την ασκητική ζωή όσο και για την πνευματική και ψυχολογική υγεία μας. Παρ' όλα αυτά, πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο από έναν μεγάλο ασκητή της Ερήμου, το οποίο αναφέρεται κυρίως σε μοναχούς και μάλιστα αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν τον ασκητικό μοναχικό βίο.  

Για τους κοσμικούς, για όλους εμάς δηλαδή που ζούμε στον κόσμο, ο Άγιος Ιωάννης αφιερώνει μία μόνο παράγραφο. Όταν κάποιος το ρώτησε πώς μπορούμε εμείς που είμαστε παντρεμένοι και έχουμε οικογένειες, δουλειές και ζούμε μέσα στον κόσμο, ο Άγιος Ιωάννης του απάντησε: "Όσα καλά μπορείτε να τα κάνετε. Κανέναν να μη περιγελάσετε, κανέναν να μη κλέψετε, σε κανένα να μη πείτε ψέματα, κανέναν να μη περιφρονήσετε, κανέναν να μη μισήσετε. Να μη παραλείπετε τον εκκλησιασμό, να δείχνετε συμπόνια στους φτωχούς, κανέναν να μη σκανδαλίσετε. Σε ξένο πράγμα και σε ξένη γυναίκα να μην πλησιάσετε. Αρκεστείτε στη δική σας γυναίκα. Αν ζείτε έτσι δεν είστε μακριά από τη Βασιλεία των Ουρανών".

Ο Άγιος Ιωάννης, δεν αναφέρει ούτε υπακοές, ούτε μακρές νηστείες, ούτε ένα σωρό άλλα πράγματα του μοναστικού βίου, που κάποιοι θέλουν να φέρουν στη καθημερινή ζωή των πιστών, με πολλές φορές καταστροφικές συνέπειες στην οικογενειακή τους ζωή. Κανένας γέροντας δε μπορεί να καθορίσει τη ζωή ενός ζευγαριού, μιας οικογένειας, καμία υπακοή δεν οφείλει ο πιστός στον εξομολόγο του -ο εξομολόγος συμβουλεύει και ο πιστός, ο εξομολογούμενος πράττει κατά τη κρίση του- και καμία ακραία ασκητικότητα δε μπορεί να ζητηθεί από έναν άνθρωπο που καθημερινά τρέχει τόσο για τη δουλειά που κάνει όσο και για τις ανάγκες της οικογένειάς του. Ούτε καν αυτή την ομολογουμένως αξιόλογη συγχωρητικότητα που έδειχναν μεταξύ τους οι ασκητές της ερήμου δε ζητά ο Άγιος, ούτε καν την ακόμα πιο εντυπωσιακή ακτημοσύνη. 

Βέβαια και αυτά που μας συμβουλεύει εμάς τους κοσμικούς ο άγιος δεν είναι τόσο εύκολα ή απλά. Πόσο εύκολο είναι να μη κοροϊδέψουμε κανέναν; Ειδικά όταν γύρω μας υπάρχουν άφθονα παραδείγματα αστειότητας που σχεδόν μας προκαλούν να το κάνουμε. Πόσο εύκολο είναι να μη κλέψουμε κανέναν; Η κλοπή δεν συνίσταται μόνο στη πράξη αυτή καθαυτή. Κλοπή θεωρείται κατά τους πατέρες το να έχουμε παραπάνω αγαθά από αυτό που χρειαζόμαστε. Ή να μη πληρώνουμε κάποιον εργαζόμενο στην επιχείρησή μας αναλόγως με την εργασία του. Και πολλά άλλα που όλοι κάνουμε αλλά δεν τα αντιλαμβανόμαστε καν. Ψέματα; Είναι λίγα αυτά που λέμε καθημερινά; Ακόμα και εντός της οικογένειάς μας. Δεν περιφρονούμε κανέναν; Ούτε έναν ζητιάνο που σε μαύρα χάλια θα μας ζητήσει ένα ευρώ; Ακόμα κι αν του το δίνουμε. Τον εκκλησιασμό δεν τον παραμελούμε; Ακόμα κι όταν πηγαίνουμε σε μια εκκλησία απλά για να περάσει το κυριακάτικο πρωινό ή επειδή θέλουμε να ακούσουμε τον καλλίφωνο ψάλτη και μόνο, πάλι παραμελούμε τον εκκλησιασμό. Συμπονούμε τους φτωχούς; Αλήθεια; Πότε ρωτήσαμε γιατί και πότε αμφισβητήσαμε τις αιτίες που προκαλούν τη φτώχεια; Δεν σκανδαλίζουμε; Ακόμα και τα άμφια που φορώ τώρα ή ο στολισμός της εκκλησίας, την ώρα που κηρύττω την απλότητα και την πτωχεία, σκανδαλίζουν. Για το μίσος να μη συζητήσουμε. Συνήθως αντιπαθούμε πολύ περισσότερους ανθρώπους απ' όσους συμπαθούμε...Όσο για τη ξένη γυναίκα, τα διαζύγια και οι εξωσυζυγικές σχέσεις, σαν αριθμοί και μόνο, μιλούν από μόνα τους. Και πόσες φορές δεν εποφθαλμιούμε την θέση κάποιου στη δουλειά μας; 

Βλέπουμε λοιπόν, πως ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, με λίγες μόνο λέξεις, υπογραμμίζει τα κακώς κείμενα της εποχής του αλλά και όλων των κοινωνιών μέχρι σήμερα. Και αυτά που αναφέρθηκαν ήταν απλώς επιγραμματικά. Θα μπορούσαμε αυτές τις λίγες φράσεις να τις χρησιμοποιήσουμε για μεγαλύτερες αναλύσεις για την καθημερινή ζωή μας, την κοινωνική και την πνευματική αλλά και για να σκεφτούμε πράγματα που αφορούν τη πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις και ένα σωρό άλλα θέμα καταλήγοντας να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο. 

Ας αφήσουμε λοιπόν τις μεγάλες μετάνοιες και τις αυστηρές νηστείες. Την αναζήτηση γερόντων που θα αναλάβουν τη πλήρη καθοδήγηση τις ζωής μας, την ακραία και τελικά επιζήμια ασκητικότητα. Ας μείνουμε σε αυτά τα λίγα που αναφέρει ο άγιος Ιωάννης, σε αυτά τα απλά. Που τελικά, με μια ελαφρώς πιο προσεκτική ματιά, ούτε τόσο λίγα είναι αλλά ούτε και τόσο απλά.

Ο δημιουργός άνθρωπος

 

Ο Θεός πίστωσε τον κόσμο με μεγαλείο, όμως είμαστε εμείς, οι άνθρωποι, που κουνούμε το χρυσόχαρτο και βοηθούμε στη φανέρωση αυτού του μεγαλείου.  Που πατούμε τις ελιές και κάνουμε να ξεπηδήσει ο θησαυρός που προηγουμένως ήταν σφραγισμένος. Φτιαγμένοι κατ' εικόνα του Θεού, εμείς οι άνθρωποι συνεργαζόμαστε μαζί Του, είμαστε συμμέτοχοι και συνδημιουργοί (Α. Κορ. 3:9). Με την τέχνη και την ποίηση, με την τεχνολογία και την επιστημονική έρευνα, μεταμορφώνουμε την υλική δημιουργία και την καθιστούμε ικανή να δοξολογήσει τον Θεό. Δίνουμε φωνή στα φυσικά πράγματα που δεν έχουν από μόνα τους. " Η Δημιουργία δεν λατρεύει τον Θεό κατ' ευθείαν, αφ' εαυτής", γράφει ο Λεόντιος Νεαπόλεως(7ος αι.). "Όμως μέσω μου οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού, μέσω μου η σελήνη Του προσφέρει φόρο τιμής, μέσω μου τα άστρα αποδίδουν δοξολογία σ' Αυτόν, μέσω μου τα νερά, η βροχή και η δρόσος με ολόκληρη τη Δημιουργία λατρεύουν και υμνούν τον Θεό". Αυτά τα λόγια είναι μια θαυμάσια έκφραση αυτού που εννοούμε βασιλική ιεροσύνη όλων των πιστών. 

Βέβαια δεν σημαίνει ότι η εξουσία του ανθρώπου πάνω στην υλική δημιουργία είναι απόλυτη και απεριόριστη. Ο άνθρωπος είναι βασιλιάς της Δημιουργίας, όμως η μοναρχία του είναι (όπως και ήταν) συνταγματική. Ενώ ο Θεός δημιουργεί εκ του μηδενός, ο άνθρωπος δημιουργεί χρησιμοποιώντας την προϋπάρχουσα ύλη. Σ' αυτή την ύλη, προτού την πάρει στα χέρια του ο άνθρωπος ο τεχνίτης και δημιουργός, υπήρχαν ήδη συγκεκριμένες δομές και λειτουργίες - αυτό που οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ονόμασαν λόγους. Ο άνθρωπος πρέπει να μπει στον κόπο να ανακαλύψει αυτούς τους λόγους και στη συνέχεια να τους σεβαστεί. Πρέπει δηλαδή να είναι όχι μόνο δημιουργός αλλά και εξερευνητής. Αν πολλά προϊόντα της σύγχρονης τεχνολογίας είναι άσχημα και τοξικά, αυτό ακριβώς συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος έχασε τον απαραίτητο σεβασμό προς την ύλη και δεν κατανοεί πλέον τους λόγους που ενυπάρχουν σ' αυτήν. Υπάρχει στη φυσική δημιουργία μια εγγενής λογική, η οποία μεταφέρει πάνω στην ύλη μια ουσιώδη σχέση με το ανθρώπινο μυαλό. Μεταξύ της παθητικής λογικής της ύλης και της ενεργητικής λογικής του ανθρώπου υπάρχει μια συμπληρωματικότητα, που την έθεσε ο Θεός. Μόνον όταν ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τους κανόνες της συμπληρωματικότητας, και όχι με αυθαίρετη βία, γίνεται πραγματικά δημιουργός κατ' εικόνα του Δημιουργού Θεού. 

Κάλλιστος Ware, Οικολογική Κρίση και Ελπίδα, εκδ. Ακρίτας

The Chameleons - Swamp Thing

 

Εκκλησιαστικό αντιλεξικό - Υυ

 

Το Υυ στη πεζή του μορφή μοιάζει με κούπα. Και η ομάδα που σηκώνει κούπες είναι ο Θρύλος! Εκτός από το μπάσκετ. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία για άλλη ανάρτηση. Το ύψιλον λοιπόν πολύ μου αρέσει και πέφτω με τα μούτρα!

υπακοή: κάνει ο μοναχός στον πνευματικό του, ο υποτακτικός στον γέροντά του, με την προϋπόθεση της διάθεσης και της ετοιμότητας του γέροντα να θυσιαστεί για ην πνευματική προκοπή του υποτακτικού του. Οι λαϊκοί δεν οφείλουν υπακοή στον εξομολόγο τους όσο κι αν κάποιοι έχουν κακοποιήσει την έννοια της υπακοής ώστε να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για εξουσία

υπανάπτυκτοι: όσοι πιστεύουν σε Θεό λένε κάποιοι "πεφωτισμένοι" πριν διαβάσουν με αγωνία το ζώδιο της ημέρας

υπέρλογη: είναι η πίστη μας και όχι παράλογη ούτε και ορθολογιστική

υπέροχος: είμαι και ευχαριστώ που το αναγνωρίζετε! Πραγματικά σας αξίζω!

υπηρέτης: όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας να γίνει υπηρέτης όλων είπε ο Κύριος. Το αυτό πράττουν και διάφοροι κληρικοί που έχουν ανθρώπους να τους κουβαλάνε τις τσάντες και να τους ανοίγουν τις πόρτες. Τι, όχι;

υποκρισία: η μόνη αμαρτία την οποία ο Ιησούς επέκρινε με σφοδρότητα. Για εκδίκηση οι υποκριτές μπήκαν στην Εκκλησία και έριξαν όλο το βάρος στα σεξουαλικά αμαρτήματα. Άλλαξαν την ατζέντα που θα έλεγαν και οι κυβερνητικοί δημοσιογράφοι στα ρεπορτάζ τους...

υπομονή: μεγάλη αρετή η οποία γίνεται μεγάλο πρόβλημα όταν από υπομονή μετατρέπεται σε παθητικότητα. Η υπομονή βοηθά στο να παίρνουμε αποφάσεις που δεν στηρίζονται στο συναίσθημα. Όταν γίνεται συνεχής υποχωρητικότητα είναι πια πάθος και όχι αρετή