Τέρατα

 

Ο αββάς Αντώνιος, του οποίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα,  είπε: Υπάρχουν μερικοί που έλιωσαν τα σώματά τους στην άσκηση και για να μην έχουν διάκριση, έμειναν μακριά από τον Θεό. Τα τέρατα δημιουργούνται με δύο τρόπους. Είτε μέσω της απόλυτης κακίας είτε μέσω της απόλυτης αρετής.  Ο,τιδήποτε απόλυτο μπορεί να οδηγήσει δε απίστευτη σκληρότητα. Η προσπάθεια να βρούμε τον Θεό(ή το θείο όπως το εννοεί ο καθένας) πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα και να χάσουμε τον άνθρωπο και να μη βρούμε τον Θεό. Γι' αυτό είναι σημαντική η διάκριση. Είναι αυτή που προστατεύει τον άνθρωπο που έχει κατακτήσει τις αρετές από την απολυτότητα και την ακαμψία που μπορεί να προκληθούν. Είναι αυτό το στοιχείο που μας βοηθά να διατηρούμε την επίγνωση της αδυναμίας των άλλων αλλά την κατανόηση γι' αυτούς. Που μας βοηθά να κατανοήσουμε τη δική μας κατάσταση και να μη ξεγελάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Avantasia - Ghost in the Moon

 

Το εκπαιδευτικό σύστημα στη σύγχρονη κοινωνική ζωή

 

Στη σύγχρονη κοινωνική ζωή, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία του αντικοινωνικού ατόμου. Τόσο η φιλελεύθερη ατομικιστική ζωή όσο και η ζωή του πολίτη του έθνους-κράτους, είναι προγραμματισμένες και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις  του καπιταλισμού. Για τον σκοπό αυτόν, δημιουργήθηκε μια τεράστια βιομηχανία που ονομάζεται τομέας της εκπαίδευσης.  Σε αυτόν τον τομέα, τα άτομα βομβαρδίζονται 24 ώρες το 24ωρο τόσο πνευματικά όσο και ψυχικά, ώστε να μετατραπούν σε αντικοινωνικά όντα. Αποτρέπονται από το να γίνουν ηθικά και πολιτικά άτομα, μετατρέπονται σε άτομα που αναγκάζονται να καταναλώνουν, που τρέχουν πίσω από τα χρήματα, που είναι σεξιστές, σοβινιστές και γλείφτες. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνική φύση καταστρέφεται. Η εκπαίδευση δεν χρησιμοποιείται για την ενίσχυση της υγιούς λειτουργίας της κοινωνίας, αλλά για να την καταστρέψει.  Ένα δημοκρατικό έθνος είναι πάνω απ' όλα ανένδοτο στην επιθυμία να παραμείνει κοινωνία. Στέκεται ενάντια στην καπιταλιστική νεωτερικότητα με το σύνθημα "κοινωνία ή τίποτα". Επιμένει στη διατήρηση της κοινωνίας ως ιστορική-κοινωνική πραγματικότητα, παρόλο που η κοινωνία διαλύεται μέσα στις μυλόπετρες της νεωτερικότητας. 

Επειδή η αντίληψη του δημοκρατικού έθνους για την εκπαίδευση στοχεύει στην κοινωνικότητα και στον ελεύθερο πολίτη-άτομο, η διαλεκτική της ανάπτυξης του ατόμου με την κοινωνία και της κοινωνίας με το άτομο αποκαθίσταται. Ο κοινωνικός απελευθερωτικός και εξισωτικός ρόλος των επιστημών επιβεβαιώνεται. Το δημοκρατικό έθνος είναι το έθνος μιας κοινωνίας που έχει αποκτήσει πραγματική συνείδηση της ύπαρξής της. 

Abdullah Öcalan - Το Δημοκρατικό Έθνος - εκδ. ΣΤΑΣΕΙ ΕΚΠΙΠΤΟΝΤΕΣ

Ακροβασίες

 

Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσει κανείς. Ο ένας είναι κάνοντας συμβιβασμούς ώστε να αποκομίσει όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη και ησυχία και ο άλλος είναι χωρίς συμβιβασμούς, μένοντας αταλάντευτος στις αρχές που έχει θέσει ο ίδιος στον εαυτό του. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν ακολουθεί αποκλειστικά τον έναν από τους δύο τρόπους. Η διαφορά έγκειται στο πόσο συχνά ο κάθε άνθρωπος κλίνει προς τη μία ή την άλλη επιλογή. Πόσο συχνά δηλαδή κάνει συμβιβασμούς ή πόσο συχνά τους αρνείται. 

Κανένας από τους δύο τρόπους δεν είναι κατακριτέος αν με ρωτάτε, ο καθένας κάνει τις επιλογές του ανάλογα με το τι θέλει, τι θεωρεί εφικτό, υπολογίζοντας τις ευθύνες που έχει επωμιστεί αλλά και τις αντοχές του. Άλλωστε είναι λάθος να νομίζει κάποιος ότι απαιτείται μεγαλύτερο ψυχικό σθένος για να μη κάνει κάποιος συμβιβασμούς απ' όσο απαιτείται για να κάνει. Η εσωτερική σύγκρουση είναι ίδια, όπως και το ψυχικό βάρος που θα σηκώσει αναλόγως της τελικής του επιλογής. 

Ένα είναι απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου. Η επίκληση αυτών ακριβώς των αρχών που έχει ο κάθε άνθρωπος, ώστε να υποχωρήσει από αυτές και τελικά να συμβιβαστεί. Προσπαθεί έτσι να γλιτώσει και από τις συνέπειες της σταθερότητας στις αρχές του αλλά και στο βάρος που θα του επιφέρει ένας συμβιβασμός. Έτσι δεν αποκτά ποτέ τη πλήρη ευθύνη αλλά και τη συνειδητοποίηση των πράξεών του. Οπότε έτσι ολισθαίνει στη πώρωση και την πλήρη νέκρωση της συνειδήσεώς του, με τα όποια αποτελέσματα αυτά επιφέρουν και στην κοινωνική αλλά και στη προσωπική ζωή του. 

Όλα αυτά έχουν λεπτές διαχωριστικές γραμμές και είναι εύκολο από τη μία κατάσταση να βρεθείς στην άλλη. Αλλά η ζωή είναι από την αρχή της μια επικίνδυνη ακροβασία και αυτό είναι που της δίνει αξία...

Skyclad - The Thread Of Evermore

 

Χάραξη νέας πορείας

Στις μικρές κοινωνίες, μέσα στην αθλιότητα και την γκροτέσκα ανηθικότητα που τις διέπει, μπορεί κανείς να δει ξεκάθαρα τις επιπτώσεις της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης στο κοινωνικό σύνολο. Οι κοινωνίες αυτές, καταχρηστικά χρησιμοποιώ τον όρο κοινωνία καθώς δεν υπάρχουν εκεί τα στοιχεία τα απαραίτητα που συγκροτούν πραγματικές κοινωνίες, λειτουργούν ως μεγεθυντικός φακός που αναδεικνύει την ευρύτερη κοινωνική σήψη της χώρας. Το πρόβλημα δεν είναι αυτά καθαυτά τα άσχημα γεγονότα, ούτε καν η αδιαφορία και η παρακμή κάθε κρατικού μηχανισμού και θεσμού οι οποίοι εδώ και χρόνια υπολειτουργούν, το ουσιαστικό πρόβλημα είναι η απάντηση του κοινωνικού συνόλου που (δεν) δίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Οι κοινωνίες αυτές διέπονται από έναν απλό κανόνα. Ο ισχυρός, ο πλούσιος, αυτός που έχει γνωριμίες κάνει πρακτικά ό,τι θέλει. Κανείς δε θα τον σταματήσει, όλοι θα χαμογελάσουν υποκριτικά και κάποιοι θα προσπαθήσουν να κερδίσουν την εύνοιά του. Αν αυτά σας θυμίζουν ιστορίες από την τουρκοκρατία, δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά τίποτα να ξέρετε. Ο εξευρωπαϊσμός στις μικρές κοινωνίες έχει να κάνει με μια περεταίρω χαλάρωση των όποιων ηθών. Τώρα, τέτοιες κοινωνίες είναι λογικό πως θα είχαν κάποια στιγμή οδηγηθεί σε πλήρη διάλυση και ζουγκλοποίηση. Για να αποφευχθεί αυτό συνέβαινε το εξής. Ο ισχυρός πράγματι έκανε ό,τι ήθελε αλλά το κοινωνικό σύνολο -αν και δεν μπορούσε(ήθελε) να τον τιμωρήσει- έδειχνε τη δυσαρέσκειά του απομονώνοντας σιγά σιγά τον ισχυρό που είχε παρεκτραπεί. Αυτό σε ιδανικές συνθήκες. Από τη στιγμή, που μια κυβέρνηση, όπως η σημερινή, σε κάθε ευκαιρία δείχνει πως ο ισχυρός, ο "δικός μας", ο φίλος μας απολαμβάνει ατιμωρησία και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει(όταν η κυβέρνηση κάνει χάρες σε τραπεζίτες, σε καναλάρχες, σε ενεργειακές εταιρείες κλπ αυτό έχει εκτός από οικονομικό και ηθικό αντίκτυπο στη κοινωνία) οι κοινωνίες αυτές, που έτσι κι αλλιώς συχνά υποκύπτουν στην έμφυτη δουλικότητα και τον στωικισμό που τις διέπει, οδηγούνται πολύ γρήγορα στη πλήρη αποσάθρωσή τους. Αυτό φάνηκε και στο τροχαίο στη Κρήτη αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην αυτοκτονία στα Κύθηρα. Ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η αλλαγή της μιας ή της άλλης κυβέρνησης αλλά ολόκληρου του συστήματος του χρηματοκοινωικοπολιτικού στην Ελλάδα. Δεν θα έπρεπε να συζητάμε για μια εκλογή αλλά για μία ουσιαστικά επανάσταση ανάλογη με την Οκτωβριανή(δε μιλάω για επιβολή του κομμουνισμού απλά θέλω να δείξω το μέγεθος της αλλαγής που χρειάζεται). Μια τέτοια αλλαγή δε μπορεί να γίνει απλά αλλάζοντας το πρόσημο της κυβέρνησης, από αριστερά στα δεξιά ή το ανάποδο, απαιτείται αλλαγή πλεύσης στον πνευματικό τομέα, στον ηθικό τομέα, στον κοινωνικό, τον εκπαιδευτικό, τον ακαδημαϊκό κλπ. Δε ζητείται μια μικρή διόρθωση πορείας, όπως καθημερινά προσπαθούν τα ΜΜΕ της χώρας να μας πείσουν αλλά ένας εντελώς καινούριος σχεδιασμός και μια ολοκληρωτική αλλαγή στη πορεία μας. Και γι ανα μη παρεξηγηθώ. Ο Τραμπισμός και αυτή η νέα μορφή ακροδεξιάς δεν είναι αλλαγή διακυβέρνησης. Τα υλικά και οι νοοτροπίες είναι ίδιες με αυτές που υπάρχουν και μάλιστα ακολουθείται η ίδια πορεία με μεγαλύτερη ταχύτητα...

Το πνευματικό αισθητήριο

 

Αυτή η πραγματική γνώση είναι η πραγματική πίστη, στην οποία όλα λαμβάνουν χώρα στο πνεύμα και μέσα στην αλήθεια. Επομένως, θα πρέπει να έχει κανείς ένα αισθητήριο κατάλληλο για αυτήν την επικοινωνία, ένα οργανωμένο πνευματικό αισθητήριο, μια πνευματική και εσωτερική ικανότητα ικανή να λάβει αυτό το φως· αλλά είναι κλειστό στους περισσότερους ανθρώπους από τις αισθήσεις τους.

Αυτό το εσωτερικό όργανο είναι η ενορατική αίσθηση του υπερβατικού κόσμου, και μέχρι αυτή η ενορατική αίσθηση να είναι αποτελεσματική για εμάς, δεν μπορούμε να έχουμε καμία βεβαιότητα για τις  πιο υψηλές αλήθειες. 

Αυτός ο οργανισμός είναι φυσικά ανενεργός από την Πτώση, η οποία υποβάθμισε τον άνθρωπο στο κόσμο των φυσικών αισθήσεων και μόνο. Η ακάθαρτη ύλη που τυλίγει αυτό το εσωτερικό αισθητήριο είναι μια μεμβράνη που καλύπτει το εσωτερικό μάτι και επομένως αποτρέπει το εξωτερικό μάτι από το να βλέπει τις πνευματικές σφαίρες. Αυτή η ίδια ύλη περιορίζει την εσωτερική μας ακοή, ώστε να είμαστε κουφοί στους ήχους του μεταφυσικού κόσμου· τόσο παραλύει τον πνευματικό μας λόγο που μετά βίας μπορούμε να τραυλίζουμε λέξεις ιερής σημασίας, λέξεις  που προφέραμε πλήρως κάποτε, και χάρη στις οποίες είχαμε εξουσία πάνω στα στοιχεία και τον εξωτερικό κόσμο.

Το άνοιγμα αυτού του πνευματικού αισθητηρίου είναι το μυστήριο του Νέου Ανθρώπου, το μυστήριο της Αναγέννησης και της ζωτικής ένωσης μεταξύ Θεού και ανθρώπου- είναι το ευγενέστερο αντικείμενο της θρησκείας στη γη, αυτής της θρησκείας της οποίας ο υψηλός στόχος δεν είναι άλλος παρά να ενώσει τους ανθρώπους με τον Θεό εν Πνεύματι και Αληθεία.

Karl Von Eckartshausen - The Cloud Upon the Sanctuary

Dream Theater - The Dark Eternal Night

 

Κυριακή Μετά τα Φώτα

 

Εκείνο τον καιρό, όταν έμαθε ο Ιησούς πως συνέλαβαν τον Ιωάννη, έφυγε για τη Γαλιλαία. Εγκατέλειψε όμως τη Ναζαρέτ και πήγε κι έμεινε στην Καπερναούμ, πόλη που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης, στην περιοχή των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Έτσι πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Ησαΐα που λέει: Η χώρα του Ζαβουλών και η χώρα του Νεφθαλείμ, εκεί που ο δρόμος πάει για τη θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία που την κατοικούν ειδωλολάτρες, εκεί αυτοί που κατοικούνε στο σκοτάδι είδαν φως δυνατό. Και για όσους μένουν στη χώρα που τη σκιάζει ο θάνατος ανέτειλε ένα φως για χάρη τους. Από τότε άρχισε κι ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: «Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού».

H σημερινή περικοπή είναι μικρή αλλά έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία. Η πραγματοποίηση των προφητειών στο πρόσωπο του Ιησού, η επιλογή μια περιοχής που κατοικούσαν κυρίως ειδωλολάτρες για να ξεκινήσει ο Χριστός το κήρυγμά του και τέλος η πρώτη διακήρυξη του Κυρίου, "Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού". 

Όμως δε θα σταθούμε σήμερα σε κανένα από αυτά τα σημεία αν και το καθένα τους παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Θα σταθούμε στην αρχή της περικοπής. Όταν, λοιπόν, ο Ιησούς έμαθε πως φυλακίστηκε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Ιησούς πήγε στη Γαλιλαία και από τη Ναζαρέτ έφυγε και πήγε στην Καπερναούμ. Αυτό το έκανε γιατί υπήρχε κίνδυνος να συλλάβουν κι Αυτόν πριν μπορέσει να ξεκινήσει το έργο Του, λόγω των σχέσεων που είχε με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο ο Ιησούς επέλεξε να φύγει. 

Τα πλήθη των μαρτύρων που κοσμούν το αγιολόγιο της Εκκλησίας και οι οποίοι με το αίμα τους πότισαν τα θεμέλια του οικοδομήματός της, έχουν συμβάλλει, χωρίς να το θέλουν φυσικά, να δημιουργηθεί μια λανθασμένη εικόνα της εν Χριστώ ζωής, τόσο εντός όσο και εκτός της Εκκλησίας. Οι Χριστιανοί δεν είναι κάποιοι μαζοχιστές ανόητοι οι οποίοι έτρεχαν όταν γίνονταν διώξεις να παραδοθούν ώστε να τους βασανίσουν και να τους εκτελέσουν και έτσι να αγιάσουν. Δεν δίδαξε αυτό ποτέ ο Ιησούς. Το αντίθετο. Και με το παράδειγμά Του, όπως βλέπουμε σήμερα αλλά και με τη διδασκαλία του, θυμίζω τη ρήση "να είστε επιφυλακτικοί σαν τα φίδια και αγνοί όπως τα περιστέρια", ζητούσε από τους μαθητές Του να είναι έξυπνοι και όσο μπορούν να αποφεύγουν τον κίνδυνο. Όταν όμως βρίσκονταν μπροστά στον κίνδυνο αυτόν, τότε δεν υπήρχε άλλη οδός από τη θαρραλέα αντιμετώπισή του. 

Φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί, σημαίνει να έχουμε τα μάτια μας ορθάνοικτα και να αποφεύγουμε τους πνευματικούς αλλά και τους φυσικούς κινδύνους. Να έχουμε την αντοχή και την εξυπνάδα του φιδιού ώστε να μη μπλέκουμε σε μπελάδες αλλά και να μη λυγίζουμε μπροστά τους. Μια  τέτοια λογική όμως, μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους έξυπνους μεν σκληρούς δε, και γι' αυτό ο Κύριος προσθέτει την αγνότητα και την ακακία των περιστεριών. 

Ομοίως γι' αυτό μιλά για λογικά πρόβατα. Η λογική μας βοηθά να αποφεύγουμε τους επικείμενους κινδύνους. Η λογική όμως αυτού του κόσμου, του υλικού, τω πτωτικού, αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσει στο να κάνουμε κακό στους άλλους, με οποιονδήποτε τρόπο, γι' αυτό ο Χριστός μα θυμίζει ότι οφείλουμε να είμαστε λογικοί μεν άκακοι όπως τα πρόβατα δε. Οι πιο πολλοί άνθρωποι βέβαια, στις μέρες μας, θαυμάζουν τους λύκους, τα λιοντάρια, τα γεράκια και τους αετούς. Δε σκέφτονται όμως τι θα γινόταν σε ένα κόσμο που όλοι θα ήμασταν ή θα φερόμασταν σαν αρπακτικά...

Ο Χριστός με μια απλή φυγή, μας διδάσκει πως να κινούμαστε, στη πνευματική μα και στη φυσική ζωή. Πώς να αποφεύγουμε τον κίνδυνο και τις κακοτοπιές. Αργότερα, όταν θα συλληφθεί τελικά, θα μας διδάξει και πως θα πρέπει να φερόμαστε όταν ο κίνδυνος τελικά είναι αναπόφευκτος. Αλλά αυτά θα τα πούμε όταν έρθει εκείνη η ώρα...

7Days - Into Forever

 

Εξουσία

 

Είχα μια συζήτηση με έναν καλό φίλο προχθές. Κάποια λοιπόν στιγμή αναρωτήθηκε: "Πώς μπορεί κάποιος να χαίρεται με την εξουσία και όχι με τις φωτοσκιάσεις που ο ήλιος χαρίζει στα δέντρα; Μπορεί να είναι ευτυχισμένος; ". Η αλήθεια είναι ότι ξέρω πολλούς που προτιμούν την εξουσία από τις φωτοσκιάσεις που κάνει ο ήλιος. Για την ακρίβεια ξέρω πολλούς για τους οποίους η ζωή είναι εξουσία-σε μεγάλη ή μικρή κλίμακα- και οι οποίοι δεν ξέρουν καν τι είναι οι φωτοσκιάσεις αφού ποτέ δεν είδα ομορφιά πουθενά πέρα από την δυνατότητα επιβολής τους πάνω στους άλλους. Η εξουσία είναι ένα δηλητήριο το οποίο μπαίνει στον οργανισμό του ανθρώπου από πολύ μικρή ηλικία. Από τα σχολικά χρόνια ακόμα. Είναι ένα δηλητήριο το οποίο ριζώνει στα νεανικά χρόνια με τη μορφή της ελπίδας ενός καλού μέλλοντος με μία καλή δουλειά. Με μια καλή θέση στη καλή δουλειά. Διευθυντική. Με υφιστάμενους. Κάποιοι μπορούν και διαχειρίζονται μια τέτοια θέση. Κάποιοι όχι. Αρχίζουν και ζητούν περισσότερη εξουσία, μεγαλύτερη υποτίμηση των συνανθρώπων τους, των "υφισταμένων" τους. Περισσότερους υφιστάμενους. Περισσότερη δύναμη. Περισσότερη επιβολή. Και με διάφορες μορφές. Αξιώματα, μισθούς, κοινωνική θέση. Η εξουσία έχει πολλούς τρόπους να θέλξει τον σύγχρονο αποπνευματοποιημένο άνθρωπο. Οπότε, για ποιες φωτοσκιάσεις του ήλιου να μιλήσουμε τώρα;

***power and greed Painting by ho nguyen

VENI DOMINE - VALLEY OF THE VISIONS

 

Η αρχή...

 

Ω! Εάν μόνο ο φυσικός άνθρωπος, δηλαδή ο αισθησιακός άνθρωπος, μάθαινε να βλέπει ότι η πηγή της ευφυΐας του και το κίνητρο της θέλησής του είναι μόνο η ατομικότητά του, τότε θα αναζητούσε εσωτερικά μια ανώτερη πηγή, και έτσι θα προσέγγιζε το μόνο που μπορεί να δώσει αυτό το αληθινό στοιχείο, γιατί είναι η σοφία στη βαθύτερη ουσία της.

Ο Ιησούς Χριστός είναι αυτή η Σοφία, η Αλήθεια και η Αγάπη. Αυτός, ως Σοφία, είναι η Αρχή της λογικής και η Πηγή της πιο αγνής νοημοσύνης. Ως Αγάπη, Αυτός είναι η Αρχή της ηθικής, το αληθινό και αγνό κίνητρο της θέλησης. 

Η Αγάπη και η Σοφία γεννούν το πνεύμα της αλήθειας, το εσωτερικό φως. Αυτό το φως μας φωτίζει και κάνει τα υπερφυσικά πράγματα αντικειμενικά. 

Είναι αδιανόητο σε τι βάθη σφάλματος πέφτει ένας άνθρωπος όταν εγκαταλείπει τις απλές αλήθειες της πίστης αντιτάσσοντας τις δικές του απόψεις.

Ο αιώνας μας προσπαθεί να αποφασίσει με την (εγκεφαλική) ευφυΐα του, που βρίσκεται η αρχή ή η βάση της λογικής και της ηθικής, ή η βάση της θέλησης· αν οι επιστήμονες είχαν επίγνωση, θα έβλεπαν ότι αυτά τα πράγματα απαντώνται καλύτερα στην καρδιά του απλούστερου ανθρώπου, παρά μέσα στη πιο λαμπρή τους περιπτωσιολογία. Ο πρακτικός χριστιανός βρίσκει αυτό το κίνητρο για τη θέληση, την αρχή κάθε ηθικής, πραγματικά και αντικειμενικά μέσα στη καρδιά του· και αυτό το κίνητρο εκφράζεται με τον ακόλουθο τύπο: - «Αγάπησε τον Θεό με όλη σου τη καρδιά και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. " 

Η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον είναι το κίνητρο για το θέλημα του χριστιανού, και η ίδια η ουσία της αγάπης είναι ο Ιησούς Χριστός μέσα μας. 

Με αυτόν τον τρόπο η αρχή της λογικής είναι η σοφία μέσα μας. Και η ουσία της σοφίας, η σοφία στην ουσία της, είναι πάλι ο Ιησούς Χριστός, το φως του κόσμου. Έτσι βρίσκουμε σε Αυτόν την αρχή της λογικής και της ηθικής.

Karl Von Eckarthausen, The Cloud Upon the Sanctuary

Η αισθητική της σοβαρότητας

 Η πιο αποκρουστική αισθητική είναι, κατά τη γνώμη μου πάντα, η αισθητική του σοβαρού. Αυτή η προσποιητή και τόσο περιοριστική σοβαρότητα που οφείλει να εμφανίζεται στην ένδυση, τον λόγο, τις κινήσεις ακόμα ή και στις σκέψεις. Ο εξοβελισμός όμως κάθε ίχνους κωμικού ή και  γελοίου ακόμα από την καθημερινότητα είναι όμοιος με την απουσία βροχοπτώσεων στις περιόδους ξηρασίας. Τελικά οδηγεί στην ερημοποίηση του πνεύματος και τελικά στην πλήρη  εξαφάνιση της δημιουργικότητας. Δεν υπάρχει θλιβερότερο πλάσμα στον ουρανό και τη γη από εκείνο που παίρνει τόσο σοβαρά τον εαυτό του. Δεν υπάρχει χειρότερη κόλαση από τον εσωτερικό κόσμο εκείνου που αδυνατεί να γελάσει με τον εαυτό του και δεν επιτρέπει τίποτα το αστείο να βγει από μέσα του. 

****πίνακας του Alberto Savinio

Blind Guardian - Bright Eyes