Περπατώντας και κοιτάζοντας στον ουρανό το βράδυ, μετά από βροχή, κάποιος πατά ένα σαλιγκάρι. Πόσες πιθανότητες υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, όταν ξύπνησε το πρωί, να πατήσει εκείνη τη στιγμή σε εκείνο το σημείο και πόσες να βρίσκεται το σαλιγκάρι που ξεκίνησε κάποια ώρα πριν τη πορεία του σε εκείνο το σημείο; Γιατί έγινε αυτό; Ομοίως ένας άνθρωπος παθαίνει καρδιακή προσβολή και πεθαίνει. Γιατί εκείνη τη στιγμή και όχι μιαν άλλη; Τι νόημα έχει ένας τέτοιος θάνατος; Ή τα θύματα μιας τρομοκρατικής επίθεσης. Πώς και γιατί βρέθηκαν στο σημείο ενός τυφλού χτυπήματος την ώρα που αυτό εξελισσόταν; Τo πρόβλημα των περισσότερων ανθρώπων στην κατανόηση της ζωής ή του σύμπαντος( όσων τέλος πάντων ασχολούνται με το θέμα) είναι ότι αδυνατούν αν καταλάβουν πως η τάξη του σύμπαντος δεν είναι μια σειρά νόμων και κανόνων όπου η κάθε πράξη οδηγεί πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα. Η προσπάθεια να επιβάλλει μια τέτοιου είδους τάξη στη ζωή, στον κόσμο(με την έννοια του σύμπαντος) ώστε να αισθάνεται άνετα ζώντας σε αυτόν οδηγεί αναπόφευκτα σε αδιέξοδα αλλά και σε -πολλές φορές- γελοιότητες που αγγίζουν το γκροτέσκο. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η προσπάθεια του ανθρώπου να επιβάλλει τους νόμους ή τις επιθυμίες του στη φύση; Αδυνατεί ο σύγχρονος άνθρωπος, ιδιαίτερα ο δυτικός αλλά και όχι μόνο αυτός, να καταλάβει πως η τάξη του κόσμου, οι νόμοι που διέπουν το σύμπαν, είναι αυτό που ονομάζουμε δίνοντάς του μάλλον μια κάπως λανθασμένη έννοια, χάος. Το χάος, ένα πλέγμα απίστευτα πολλών δυνατοτήτων και πιθανοτήτων που ξεπηδούν από κάθε μικρή πράξη, που πολλές φορές καταπατούν τους νόμους που έχουμε ορίσει εμείς, όχι εντελώς αυθαίρετα. Να το πω και πιο θεολογικά, αφού τα ξέρω κάπως καλύτερα, όσες φορές ακούστηκε η φωνή του Θεού να μιλά στον Χριστό, οι παρευρισκόμενοι άκουσαν κάτι που περιγράφουν ως βροντή. Τι είναι αυτή η βροντή αν όχι μια χαοτική σύνθεση ήχων; Επομένως, εφόσον αντιλαμβανόμαστε τη φωνή του Θεού ως χάος ομοίως και η τάξη του Θεού, μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον άνθρωπο κατά τον ίδιο τρόπο. Ως χάος. Η προσπάθεια να επιβληθεί η ανθρώπινη ιδέα της τάξης στην ανάγνωση του σύμπαντος αλλά και της ζωής μοιάζει πάρα πολύ με τη προσπάθεια να χωρέσουμε τον Ειρηνικό Ωκεανό σε ένα φλιτζάνι τσάι.
