Την παραβολή του Σπορέως διαβάζουμε σήμερα στη Θεία Λειτουργία.
Ο σπόρος πέφτει στο δρόμο και τον τρώνε τα πουλιά,πέφτει σε πετρώδες έδαφος και δεν μπορεί να παράγει βλαστό,πέφτει σε έδαφος με ζιζάνια που τον πνίγουν και ένα μέρος πέφτει σε εύφορο έδαφος και ευδοκιμεί.
Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε το κάθε είδος εδάφους της παραβολής συμβολίζει και μια πνευματική κατάσταση.Ανάλογα με την κατάσταση που βρίσκεται ο κάθε άνθρωπος δέχεται και τηρεί ή απορρίπτει τον λόγο του Κυρίου.
Όπως -για να δούμε το είδος του εδάφους-χρειάζεται να σκάψουμε λίγο την επιφάνεια,έτσι και για να ξέρουμε με τι ανθρώπους έχουμε να κάνουμε οφείλουμε να "σκάψουμε" την επιφάνειά τους,το πρόσωπο ή προσωπείο που φέρουν.Άλλωστε όπως και το έδαφος έτσι και οι άνθρωποι την πραγματική τους όψη την κρατούν κρυμμένη.
Οφείλουμε όμως,με τη βοήθεια και του πνευματικού του ο καθένας,να σκάβουμε και τη δική μας επιφάνεια.Πολλές φορές κρύβουμε πράγματα που ούτε εμείς οι ίδιοι τα γνωρίζουμε.Γιατί γνώρισμα των αγίων δεν είναι η θαυματουργία ή κάποια ηθική ανωτερότητα.Γνώρισμα των αγίων είναι η αυτογνωσία και η ταπείνωση που τους οδηγεί πρώτα να αναγνωρίσουν τα πάθη τους και ύστερα να τα θεραπεύσουν ώστε να έρθουν κοντά στον Θεό.
Ο Χριστός είναι ο σπορέας και εμείς το έδαφος.Αντίθετα όμως με το χώμα εμείς έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε τι είδους έδαφος θα είμαστε και πως θα υποδεχτούμε τον λόγο του Κυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου