Βία....

Κάνοντας μια σύντομη γύρα(δεν αντέχω και πολύ,μη νομίζετε) στο λεγόμενο "ορθόδοξο διαδίκτυο" και διαβάζοντας διάφορα άρθρα έκανα μια διαπίστωση.

Ενώ υπάρχουν καμιά εκατοστή άρθρα για το αυτοκέφαλο της Ουκρανίας,άλλα τόσα για τον δεύτερο γάμο των ιερέων,κάμποσα για οικουμενισμούς,προδοσίες πίστεως,λείψανα που κακώς εκτίθενται κλπ,δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στην υπόθεση της αυτοδικίας-κλοπής-λιντσαρίσματος στο κέντρο της Αθήνας.

Φαίνεται πως για εμάς τους Χριστιανούς της, κατά 85% ορθόδοξης, Ελλάδας έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία τα παραπάνω θέματα από το γεγονός ότι ένας νεαρός άνθρωπος φονεύθηκε και ένας άλλος οικογενειάρχης-νοικοκύρης κλπ έγινε δολοφόνος.Δεν μας ενδιαφέρει ότι η κοινωνία μας τραβάει προς τα άκρα,δεξιά και αριστερά.Δεν μας ενοχλεί ότι η βία κάθε μέρα κερδίζει περισσότερους ,πολύ περισσότερους πόντους,στην κοινωνία,την τηλεόραση,τον διάλογο.Δεν μας ενδιαφέρει ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών διογκώνεται.Ούτε η εκμετάλλευση του θέματος από βαλλιανάτους,ΧΑες,δημάρχους,βουλευτές κλπ.Ούτε καν πως οι αστυνομικοί είναι πλήρως ανεκπαίδευτοι και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια απλή κατάσταση.Γιατί η χρήση τέτοιας βίας από μεριάς τους δείχνει πανικό,εκνευρισμό και έλλειψη εκπαίδευσης.Δεν μας νοιάζει,εμάς τους Χριστιανούς,ότι το μίσος είναι το κυρίαρχο αίσθημα της κοινωνίας μας.


Αλλά πώς να μας νοιάξει,αφού και στις μεταξύ των Χριστιανών σχέσεις,λαϊκών και κληρικών,το μίσος και η βία επικρατούν.Ποιος λοιπόν να σοκαριστεί και ποιος να ενοχληθεί;Ποιος να αλατίσει τον κόσμο τούτο;

Χρειάζεται να δεσμευθούμε,εμείς πρώτα οι λεγόμενοι πιστοί,σε μια ζωή όσο το δυνατόν πιο κοντά στο Ευαγγέλιο,στην άρνηση της βίας,στην αγάπη.Κοιμόμασταν τόσα χρόνια,αλλά νομίζω πως είναι ώρα να ξυπνήσουμε και να ασχοληθούμε με το πως μπορούμε-και αν μπορούμε-να επουλώσουμε τα τραύματα αυτής της κοινωνίας.Αφού πρώτα επουλώσουμε τα δικά μας.

Το ζήτημα έχει πολλές πτυχές,πολλά υποζητήματα-έκανα μια μικρή νύξη σε αυτό το κειμενάκι-αλλά επέλεξα σε αυτό το πρώτο για το θέμα κείμενο,να δώσω βάρος στο κομμάτι "Εκκλησία".