Β' Λουκά - N’ αγαπάτε τους εχθρούς σας

 « N’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτα. Έτσι, ο Θεός, που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά του. Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας».

Συγκλονιστικά είναι τα λόγια του Χριστού στη σημερινή περικοπή.Αν δεν ταράζουν την ψυχή μας , αν δεν μας βάζουν σε σκέψεις για την πνευματική μας κατάσταση, αν δεν μας κάνουν να ανησυχούμε για το κατά πόσο ακολουθούμε τον λόγο του Ευαγγελίου τότε δύο πράγματα συμβαίνουν: είτε έχουμε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη αγιότητας ή έχουμε παραμορφώσει τον Λόγο του Χριστού ώστε να χωρέσουν μέσα και τα πάθη μας.Αν πιστεύουμε για εμάς το πρώτο,τότε έχουμε ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.


Επικαλούμαστε τη δικαιοσύνη του Θεού.Ο Θεός όμως,όπως μας λέει ο ίδιος ο Χριστός,είναι καλός και με τους κακούς και με τους άδικους.Γιατί αν η δικαιοσύνη του Θεού ήταν όπως την έχουμε εμείς στο μυαλό μας,δεν θα είχε μείνει ούτε ένας άνθρωπος που να περπατά σήμερα στη γη.Άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη χωρίς αγάπη και έλεος.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τιμωρία για τους αμαρτωλούς.Υπάρχει ως φυσική συνέπεια των αμαρτιών μας,αφού εμείς αποκοπτόμαστε μόνοι μας από τον Θεό.

Να αγαπάμε τους εχθρούς μας,ζητά από εμάς ο Χριστός.Μας ζητά να υπερβούμε τη φύση μας.Τη φύση μας,όμως,που έχει διαβρωθεί από την Πτώση μας.Άρα ζητά να ξεπεράσουμε τα πάθη που γεννήθηκαν από αυτή και να αγαπήσουμε αυτούς που δεν μας αγαπάνε,χωρίς να περιμένουμε κάποια ανταπόδοση.

Σε κάθε λειτουργία όταν λέμε το Πάτερ Ημών παρακαλούμε να χαρίσει ο Θεός τις οφειλές μας ,να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας,όπως συγχωρούμε εμείς αυτούς που μας αδίκησαν.Όταν δεν συγχωρούμε είναι σαν να ζητάμε από τον Θεό να μη μας συγχωρήσει.Ποια λοιπόν,μεγαλύτερη αίρεση μπορεί να υπάρξει από την αντιστροφή της Κυριακής Προσευχής;