Τι δείχνει η δίωξη κατά του Σενέρ Λεβέντ

slpress.gr

Η υπόθεση δίωξης του Σενέρ Λεβέντ και του συνεργάτη του Αλί Οσμάν, πέραν από την ανθρώπινη διάσταση, καθώς αμφότεροι εάν προσαχθούν σε τουρκικό δικαστήριο θα κινδυνέψει η ζωή τους, επιβεβαιώνει πού οδηγούν την Κύπρο οι πολιτικές των ψευδαισθήσεων. Οι πολιτικές αυτές προτάσσουν τον ισχυρισμό πως εάν λυθεί το Κυπριακό δεν θα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα. Θα «εξαφανιστεί» η Τουρκία, που θέλει να ελέγχει την Κύπρο για γεωπολιτικούς λόγους. Θα αποσυρθεί και θα αγωνιά «για την κοινή ευημερία των Κυπρίων»!

Αυτά κάποιοι τα πιστεύουν, άλλοι όμως, δεχόμενοι το αναπόφευκτο της τουρκικής παρουσίας, βάζουν πλάτες για να προχωρήσει και διά υπογραφής η μετατροπή της Κύπρου σε όμηρο της Τουρκίας. Η υπόθεση των δυο δημοσιογράφων φανερώνει τις πραγματικές επιδιώξεις της Άγκυρας.

• Πώς μπορεί η Άγκυρα να ζητάει να καταστεί το ψευδοκράτος ίσο συνιστών κρατίδιο με την Κυπριακή Δημοκρατία και να σέρνει στα δικαστήρια της Τουρκοκύπριους;
• Πώς μπορεί το ψευδοκράτος να είναι «χωριστή οντότητα», όπως ισχυρίζονται, όταν γίνονται συλλήψεις αντιφρονούντων στο καθεστώς Ερντογάν;
• Πώς μπορεί ένα συνιστών κρατίδιο, με χαλαρή έως και συνομοσπονδιακή σχέση με το ελληνοκυπριακό, να μην εξακολουθεί να εξαρτάται με την Άγκυρα; Και πώς θα αποτρέπονται τέτοιες παρεμβάσεις;


Πώς μπορεί ένα κράτος (εάν είναι ένα κράτος αυτό που προωθούν), να λειτουργεί όταν θα έχει όρεξη ο σουλτάνος και δεν είναι «συννεφιασμένος»; Γιατί είναι σίγουρο ότι από την Τουρκία θα εξαρτάται η λειτουργία του κράτους όταν θα έχει η τουρκοκυπριακή πλευρά δικαίωμα βέτο. Δικαίωμα που δόθηκε όχι μόνο από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ στο γνωστό πλαίσιο Γκουτέρες, αλλά και από τις προτάσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς που υποβλήθηκαν στο Κραν Μοντάνα.

Πολεμά την κατοχή

Ο Σενέρ Λεβέντ και η Αφρίκα έχουν αντιληφθεί πως η απελευθέρωση συνδέεται με την πλήρη αποχώρηση της Τουρκίας. Πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Πολεμά την κατοχή. Γι’ αυτό και διώκεται και κινδύνευσε να λιντσαριστεί. Δίνει τη μάχη σχεδόν μόνος του. Ακόμη και οι λεγόμενοι προοδευτικοί στα Κατεχόμενα σήμαναν σιωπητήριο υποταγής στις κατοχικές δυνάμεις. Εσχάτως αποδέχθηκαν και τη λογική της συνομοσπονδίας, γι’ αυτό και κόπηκαν και τα πολλά πηγαίνε-έλα με τους απ’ εδώ στις ελεύθερες περιοχές.

Το εκβιαστικό δίλημμα που τίθεται τόσο από τρίτους εκτός όσο και από κάποιους εντός της Κύπρου, είναι πως ή θα λυθεί τώρα το Κυπριακό ή θα οδηγηθούμε σε διχοτόμηση. Ή θα δεχθούμε διχοτόμηση διά της υπογραφής μας ή θα μας επιβάλουν τη διχοτόμηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε μπροστά στα ψευδοδιλήμματα των «γνωστών υπόπτων», που βρίσκουν εντός τους παράφωνες της χορωδίας της όποιας λύσης (της όποιας διχοτόμησης, της «λύσης να είναι και ό,τι να είναι«).

Πολλοί, που είναι γαντζωμένοι στα σενάρια της προσαρμογής στα ψευδοδιλήμματα προτάσσουν το ερώτημα: «Τι προτείνετε;». Ε, να διαβάσουν προσεκτικά τον Λεβέντ, τον οποίο βρίζουν στις ιδιωτικές συνάξεις, επειδή τους χαλά το πάρτι. Να προτάξουν τα αυτονόητα. Κανένας τρίτος δεν ασχολείται με το περιεχόμενο εκτός από την Τουρκία, που θέλει να ελέγχει την Κύπρο. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν μπορούν να απορρίψουν ένα πλαίσιο, που διέπει τη λειτουργία κανονικών, δημοκρατικών, χωρών.

Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις είναι αντιδημοκρατικές και θα προάγουν τον εθνικισμό και τις αντιπαραθέσεις. Αυτό θέλουν; Στο σημείο που μας έχουν οδηγήσει οι οπαδοί των υποχωρήσεων, η διέξοδος είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου στη βάση ενός μοντέλου, το οποίο να μπορεί, χωρίς παρεκκλίσεις, να λειτουργεί στην ΕΕ και να προταθεί. Εόναι εφικτό; Να δοκιμαστεί. Η πεπατημένη δοκιμάστηκε, απέτυχε και όσοι επιμένουν σε αυτή θα οδηγήσουν την Κύπρο σε περιπέτειες.