Δευτέρα 19 Αυγούστου 2019

Γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Νεομάρτυρα Ἂλέξανδρου ἐκ Μονάχου, (Alexander Schmorell)

Ἄγνωστα στοιχεῖα γιὰ τὸν Νεομάρτυρα Ἀλέξανδρο
https://xristianiki.gr/%e1%bc%84%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%e1%bf%96%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%e1%bd%b0-%cf%84%e1%bd%b8%ce%bd-%ce%bd%ce%b5%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81/

Γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Νεομάρτυρα Ἂλέξανδρου ἐκ Μονάχου, (Alexander Schmorell), μέλους τῆς ἀντιφασιστικῆς ὀργάνωσης «Λευκὸ Ρόδο»,  ὁ πρωθιερέας Νικολάι Ἀρτιόμωφ, προϊστάμενος τοῦ Καθεδρικού Ναοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ ἐξωτερικό μίλησε στὸ γερμανικὸ πρακτορεῖο εἰδήσεων «Ντόιτσε Βέλε» (ρωσικὴ ἔκδοση 7.2.2012), μὲ ἀφορμὴ τὶς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις στο Μόναχο στὶς 4-5 Φεβρουαρίου 2012.  Ἦταν ἕνας ἀπό τοὺς ἐμπνευστές τῆς ἀγιοκατάταξης  Ἀλεξάνδρου Σμορέλ. Κάποια στοιχεῖα ἀπ’ ὅσα εἶπε δὲν εἶναι ἰδιαἰτερα γνωστὰ στὴν Ἑλλάδα. Εἶπε μεταξὺ ἄλλων:

Τὰ κριτήρια τῆς ἁγιοκατάταξης

«Γιὰ τοὺς μοναχούς, τοὺς Ἐπισκόπους, τοὺς δίκαιους συζύγους καὶ τὶς συζύγους, ἡ Ἐκκλησία  θέτει ὡς προϋπόθεση τὴν ὕπαρξη θαυμάτων γιὰ νὰ σχηματίσει τὴν πεποίθηση ὅτι ἕνας ἄνθρωπος ἦταν δίκαιος καὶ ὁ Κύριος τὸν ἀποδέχτηκε. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τοὺς μάρτυρες, ἀφοῦ τὸ τέλος τους εἶναι πλήρης ἀπόδειξη τῆς ἁγιότητάς τους. Μερικοὶ .ανθρωποι μιλοῦν γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἀλεξάνδρου σὰν νὰ ἦταν πολιτικὴ πράξη καὶ δὲν βλέπουν πόσο βαθιά μέσα του εἶναι ἡ πνευματικὴ διάσταση καὶ ἡ ἀναφορὰ στὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.»


Γιατί ξεχώρισε ἀπὸ ἄλλους μάρτυρες ποὺ δὲν ἁγιοκατατάχθηκαν

« Τὸ 2000, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τίμησε τοὺς νεομάρτυρες: 8000 εἶναι τὰ ὀνόματα γνωστά καὶ ἄλλοι, ἄγνωστοι, τιμήθηκαν. Στὴν περίπτωση τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἔχουμε ἀρκετὸ ὑλικό. Ἔτσι, ἔχουμε τὶς ἐπιστολὲς του ἀπὸ τὴ φυλακή. Αὐτὸς μαρτυρεῖ πὼς δὲν αἰσθάνεται  μόνον εἰρήνη μέσα του: μιλᾶ γιὰ εὐθυμία, γιὰ χαρά. Γράφει στὴν ἀδελφή του ὅτι ” βρίσκει χαρὰ στὸ Θεό” .

Ἔνας ἄλλος μελλοθάνατος φυλακισμένος, ἕνας ἐπιστήμονας ἀπὸ τὴν Ὀλλανδία, εἶχε μαζί του βιβλία Ὀρθoδ;oξων Πατέρων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ συγγράμματα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτη. Ὁ Ἀλέξανδρος ἀναφέρει ἀποσπάσματα τοῦ Στουδίτη στὰ γράμματα πρὸς τοὺς γονεῖς του, βρίσκει σ’ αὐτὰ τὴν ἐπιβεβαίωση των ίδεῶν του. Ὡς ἕναν ἄνθρωπο  πρόσχαρο καὶ ἀφοσιωμένο στὴν πίστη περιγράφει τὸν Ἀλέξανδρο καὶ ἕνας ρωμαιοκαθολικὸς ἱερέας ποὺ ὑπηρετοῦσε στὴ φυλακή. Τὴν ἡμέρα τῆς ἐκτέλεσης, ὁ Ἀλέξανδρος εἶπε στὸν δικηγόρο του: «Θὰ ἐκπλήσσεσθε ποὺ μὲ βλέπετε μὲ πνεῦμα τόσο πρόσχαρο καὶ λαμπερό, ἀλλὰ ἐπιτέλεσα τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς μου. Ἂν μοῦ λέγατε ὅτι θὰ ἀπελευθερωθῶ, δὲν θὰ τὸ ἤθελα ὁ ἴδιος . Ἂν μὲ ἀποφυλάκιζαν, δὲν θὰ ἤξερα τί ἄλλο νὰ κάνω σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο».»

Ὁ ἅγιος διάλεξε τὴ θέση τοῦ ναοῦ…

Σὲ ἐρώτηση ἂν ἡ ρωσικὴ Ὀρθόδοξη κοινότητα σκόπιμα ἐπἐλεξε γιὰ τὴν ἀνέγερση  Ὀρθόδοξης ἐκκλησίας τὸ 2000 τὴ σημερινή της θέση, τόσο κοντὰ στὸν τόπο φυλάκισης καὶ ταφῆς τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου, ἀπάντησε:

«Ὄχι! Ἐκεῖνος τὴ διάλεξε! Ἡ κοινότητα ὀκτὼ φορὲς προσπάθησε νὰ πάρει ἄδεια νὰ χτίσει ἕνα ναό, καὶ ὀκτὼ φορὲς κάτι τὸ ἐμπόδισε. Μερικές φορές καὶ ἤδη ὁλοκληρωμένα σχέδια ἀπέτυχαν. Καὶ νὰ ποὺ τὸ 1993, τὴν 50ή ἐπέτειο τῆς ἐκτέλεσης τοῦ Ἀλεξάνδρου, συνέβησαν δύο ἀπίστευτα περιστατικά: ὁ φάκελος τῆς ὑπόθεσης Σμορὲλ βρέθηκε στὴ Μόσχα (αὐτὀς, ὅπως καὶ οἱ φάκελοι τῶν ἄλλων συμμετεχόντων στὸ Λευκὸ Ρόδο, εἶχε ἀποσταλεῖ στὴν ΕΣΣΔ, ἀλλὰ οἱ ἄλλοι ἐπιστράφηκαν στὴ συνέχεια, ένῶ αὐτὸς τοῦ Ἀλεξάνδρου κρατήθηκε) καὶ μᾶς δόθηκε ἡ ἄδεια νὰ χτίσουμε ναὸ σὲ αὐτὴ τὴ θέση. Ἀρχικὰ δὲν θέλαμε τόσο μακριά ἀπὸ τὸ κέντρο. Καὶ τότε ἀποδείχθηκε ὅτι ἦταν ἀκριβῶς δίπλα στὸν τάφο τοῦ Ἀλεξάνδρου. Τώρα ἀτενίζει αὐτὴ τὴν ἐκκλησία ἀπὸ λευκὴ  πέτρα, μὲ σταυρούς, μὲ θόλους, μὲ καμπάνες ποὺ ἦρθαν ἀπὸ τὴ Ρωσία.»

Σὲ ἐρώτηση γιὰ τὴ στάση τῆς ὀρθόδοξης  Ἐκκλησίας ἀπέναντι στὰ ἄλλα μέλη τοῦ «Λευκοῦ Ρόδου» καὶ ἂν θὰ ἔπρεπε καὶ αὐτὰ νὰ ἁγιοκαταταχθοῦν, ἀπάντησε μεταξὺ ἄλλων:

«Δὲν ἔχουμε λόγο γιὰ ὅσους δὲν μετέχουν στὴν Ἐκκλησία μας (…)Ὅμως πιστεύω ὅτι ἡ φιλία μεταξύ τους εἶναι πολὺ σημαντικὴ καὶ ὅτι ὅποιος τιμᾶ τὸν Ἀλέξανδρο, πρέπει νὰ ἀναλογιστεῖ πῶς οἱ νέοι αὐτοὶ ἀνθρωποι ζοῦσαν μαζί, ἀντιλαμβάνονταν τὸν κόσμο καὶ τὴ Ρωσία.  Αὐτὸ εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιὰ μᾶς, τοὺς Ρώσους, σήμερα, γιατὶ ἡ μνήμη εἶναι γεμάτη στερεότυπα, στὴν ὑπέρβαση τῶν ὁποίων θὰ μποροῦσε ἰδίως νὰ βοηθήσει τὸ «Λευκὸ Ρόδο» (..).

Ἔκλεισε τὴ συνέντευξη τονίζοντας ὅτι εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ τιμῶνται οἱ σύγχρονοι ἅγιοι, διότι «ἡ Ἐκκλησία ζεῖ καὶ μεγαλώνει, εἶναι ὁ συνεχιζόμενος Χριστός! Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ὑπόθεση  ζωντανή. Τοῦτο ἀναδεικνύεται στὶς ψυχὲς ὅλων ».

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ρωσικά: Γ.Ζ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σάββατο του Λαζάρου

  Όταν ο Χριστός έμαθε πως ο Λάζαρος πέθανε, δάκρυσε. Και όσοι ήταν γύρω Του θαύμασαν πόσο αγαπούσε ο Χριστός τον φίλο Του. Αργότερα, όταν ο...