Κακά τα ψέμματα,η χρήση βίας είναι γλυκιά.Είτε σωματικής είτε λεκτικής είτε άλλου τύπου.
Στην αρχή γεννιέται στο μυαλό.Κλωθογυρίζει η σκέψη στο μυαλό,φωλιάζει,αποκτά χώρο,αρχίζει να γεννά.
Μετά περνά στην πράξη.Αρχικά μόνο σαν περίπτωση μεμονωμένη,εξαίρεση.Μετά επαναλαμβάνεται.Ξανά και ξανά.Μέχρι να πάρει θέση στις καθημερινές δράσεις και συμπεριφορές.Οπότε και αρχίζει να γίνεται εντονότερη,δυναμικότερη,ισχυρότερη στην έκφρασή της.
Αν όμως αρχίσεις να χρησιμοποιείς βία σε περιπτώσεις που θεωρείς πως δε γίνεται αλλιώς,σύντομα βλέπεις πως αρέσκεσαι να είσαι βίαιος όλο και περισσότερο ακόμα κι όταν δεν δικαιολογείται από πουθενά πως είναι απαραίτητο.
Η βία όμως έχει την τάση να καταλαμβάνει όλο και περισσότερα κομμάτια του εαυτού σου μέχρι που φτάνεις να μην αναγνωρίζεσαι όταν κοιτάς στον καθρέφτη.
Ένας λόγος που πρέπει επιτέλους κάποιος να ξεκινήσει μια ξεκάθαρη εκστρατεία κατά της βίας είναι αυτός.Έχουμε σήμερα όλο και περισσότερα περιστατικά βίαιων ξεσπασμάτων.Αν κοιτάξουμε γύρω μας το βλέπουμε ξεκάθαρα ακόμα κι αν το αρνούμαστε.Όχι μόνο μπουκέτα ,κλωτσιές και μαχαιρώματα κλπ, που αυτά είναι σε ελεγχόμενα σχετικά επίπεδα αλλά βία λεκτική,ψυχολογική,βία του μέσου,της εξαπάτησης,της πλάγιας ανέλιξης.
Αν δεν ξεριζώσουμε σήμερα κιόλας όλα αυτά τα φαινόμενα,θα αυξηθούν,θα γεννήσουν και τέλος θα εξαχρειωθούν κατεβαίνοντας σε φυσικό επίπεδο.Και τότε θα μιλάμε για μια κοινωνία που δεν θα αναγνωρίζουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου