Η μόνη χώρα που κάνει διακρίσεις μεταξύ Εβραίων

«Αισθάνομαι απογοητευμένος από το τι συμβαίνει στη χώρα μου. Η μόνη χώρα που κάνει διακρίσεις μεταξύ Εβραίων σε όλον το Δυτικό κόσμο είναι το Ισραήλ. Στην Αμερική  τελώ γάμους και αναγνωρίζονται,  Dov Haiyun JTA 20.7.2018 

cohen.gr
Ζαν Κοέν

«Θα εγγυηθεί ελευθερία θρησκείας,[1] συνείδησης, γλώσσας, εκπαίδευσης και κουλτούρας, θα περιφρουρήσει τους Αγίους Τόπους όλων των θρησκειών και θα τηρήσει πιστά τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
 Η διακήρυξη   ανεξαρτησίας του Ισραήλ.

Ήταν Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018 και ώρα 05:40 όταν η  Ισραηλινή αστυνομία χτύπησε τη πόρτα του Ραβίνου Dov Haiyun στο σπίτι του στη Χάιφα. Όταν ο Ραβίνος άνοιξε η αστυνομία του πέρασε δια της βίας χειροπέδες και χωρίς εξηγήσεις τον πέταξε, σαν οποιαδήποτε εγκληματία, στο βανάκι τους και τον  πήγαν στο αστυνομικό τμήμα για ανάκριση.

Ποιο ήταν το έγκλημα του ραβίνου;


Το προηγούμενο βράδυ, ο Dov Haiyun, που ανήκει στο παραδοσιακό εβραϊκό ρεύμα, τέλεσε έναν γάμο στη Χάιφα σύμφωνα με το τυπικό του παραδοσιακού ρεύματος το οποίο όμως ρεύμα δεν αναγνωρίζεται από τη ραβινεία και ως εκ τούτου και από το κράτος. Φυσικά, το αυτό ισχύει για όλα τα ρεύματα του Εβραϊσμού[2]  που δεν συμμορφώνονται με τις εντολές της αρχιραβινείας  καθώς και τα μυστήρια τα οποία τελούν.

Το κράτος, για να παρακάμψει το πρόβλημα και την αρχιραβινεία,  αναγνωρίζει οποιαδήποτε γάμο γίνεται στο εξωτερικό (προς μεγάλη χαρά της Κύπρου και της Σαντορίνης) από οποιοδήποτε ρεύμα ακόμα και πολιτικό γάμο που δεν επιτρέπεται στο Ισραήλ.

Ας επιστρέψουμε στο Dov Haiyun. Δύο ώρες μετά και χωρίς καμία ανάκριση, αφέθηκε ελεύθερος όταν έγινε γνωστό ότι θα ήταν αργότερα σε πάνελ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Ρεούβεν Ρίβλιν με θέμα «την θρησκευτική ελευθερία». 

Την καταγγελία εναντίον του Dov Haiyun έκανε η αρχιραβινεία του Ισραήλ -η οποία ελέγχεται απόλυτα από το Υπερ-ορθόδοξο ρεύμα- βασιζόμενη σε έναν νόμο που απαγορεύει οπουδήποτε μυστήριο που δεν τελείται υπό της αιγίδα της και το τυπικό της.

Ο νόμος επιτρέπει την ποινική δίωξη οποιουδήποτε ραβίνου παραβιάσει το καθεστώς αυτό. Το περίεργο είναι ότι ενώ ο νόμος αυτός  υπάρχει από καταβολής κράτους είναι η  πρώτη φορά εφαρμόστηκε η ποινική δίωξη.



Αυτή η κατάσταση της αποκλειστικής επιρροής επάνω στη κυβέρνηση, και το κράτος γενικότερα, έχει γεννήσει τερατουργήματα και τρελές καταστάσεις αλλά το σημαντικότερο έχει διχάσει τον εβραϊσμό αντί να είναι ο συνδετικός κρίκος. Θαυμάστε…

Ένας γάμος εκτός Εβραϊκής Ορθοδοξίας δεν αναγνωρίζεται επίσημα από το κράτος αλλά και από την αρχιραβινεία του Ισραήλ. Αλλά ένα πιστοποιητικό από τον υπάλληλο  Ακούμπα Ούλα Τα Μπαούλα  του δημαρχείου του Τιμπουκτού αναγνωρίζεται από το κράτος του  Ισραήλ. Από την άλλη  ένας γάμος εκτός Ισραήλ με τον ραβίνο Τάδε Μπεν Αβραάμ της Νέας Υόρκης μπορεί να αμφισβητηθεί από το κράτος του Ισραήλ διότι η αρχιραβινεία έχει τις επιφυλάξεις της κατά πόσο ο ραβίνος Τάδε Μπεν Αβραάμ είναι αρκετά εβραίος αφού δεν είναι υπέρ-ορθόδοξος!!!!!!

Άλλο τρελό είναι ότι στο Ισραήλ μόνο η Αρχιραβινεία αποφασίζει ποιος θεωρείται και ποιος όχι Εβραίος, ή αν γυναίκα θα πάρει διαζύγιο ή όχι αν το αρνείται ο άνδρας και πολλά ακόμα τρελά.

 Όσο για την διαφθορά σε θέματα τι είναι κασέρ και τι όχι και ποιο εστιατόριο ή ξενοδοχείο θεωρείται κασέρ ή όχι καλύτερα να μη μιλήσω και το γράφω από προσωπική πείρα.

Βασικά αυτός είναι ο λόγος που οι υπέρ-ορθόδοξοι θέλουν να υπάρχει η αρχιραβινεία και να υπόκειται σε αυτούς, διότι όπως είπε και ο Σπύρος Καλογήρου στο έργο Λόλα «είναι πολλά τα λεφτά Άρη»  και θα προσέθετα  εγώ ότι εκτός από τα πάρα πολλά λεφτά, η αρχιραβινεία  τους δίνει και τεράστια πολιτική δύναμη που δεν δικαιολογείται καθόλου από τα εκλογικά τους ποσοστά.      

Και να σκεφτείτε ότι όλες, μα όλες, οι έρευνες που έχουν γίνει από ιδρύσεως κράτους δείχνουν ότι οι Ισραηλινοί ζητάνε, κατά συντριπτική πλειοψηφία, την  αναγνώριση όλων των ρευμάτων, την κατάργηση της αρχιραβινείας με τη σημερινή της μορφή, και την νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου.

Θέλετε και άλλη τρέλα; Πολιτικός γάμος δεν υπάρχει στο Ισραήλ, αλλά υπάρχει ο νόμος της «γνωστής στο κοινό». Πρακτικά σημαίνει το εξής. Αν είναι γνωστό στο ευρύτερο  κοινό ότι το ζευγάρι αυτό συζεί αλλά δεν είναι παντρεμένο, έχουν όλα τα δικαιώματα ενός παντρεμένου ζευγαριού. Αυτό ισχύει ακόμα και για ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Αλλά ο πολιτικός γάμος απαγορεύεται διότι δεν το επιτρέπει η αρχιραβινεία!!!

Θα μου πείτε δεν υπάρχουν αρχιραβινείες σε άλλα μέρη του κόσμου; Βεβαίως και υπάρχουν, παράδειγμα η Μεγάλη Βρετανία αλλά είναι στο ίδιο επίπεδο που είναι και όλα τα άλλα ρεύματα και δεν ελέγχει τίποτα.

Αλλά όλα τα παραπάνω δεν είναι και το χειρότερο κακό που μπορεί να συμβεί στον Εβραϊσμό. Σε τελική ανάλυση, λίγο η Κύπρος, λίγη Σαντορίνη η λίγο το Τιμπουκτού όλο και κάποια λύση βρίσκεται.

 Το χειρότερο είναι η απομάκρυνση του Εβραϊσμού της διασποράς από το πνευματικό τους κέντρο, το Ισραήλ, όχι μόνον θρησκευτικά αλλά και πολιτικά.

Και δικαίως. Διότι, γιατί οι Εβραίοι να αφήσουν τον τόπο τους όπου έχουν απόλυτη και χωρίς κανέναν έλεγχο,  θρησκευτική ελευθερία και να πάνε ή να ταυτιστούν, με το Ισραήλ την μόνη χώρα στον κόσμο που  δεν επιτρέπεται σε εβραίους θρησκευτική ελευθερία;

Τι λέει το δεύτερο και τελευταίο τετράστιχο του Εθνικού Ύμνου του Ισραήλ:

 Δεν έχουμε ακόμα χάσει τη ελπίδα, 
την ελπίδα των δύο χιλιάδων ετών
να ήμαστε ελεύθερος λαός στη χώρα μας 
τη χώρα της Σιών και της Ιερουσαλήμ.[3]

עוֹד לֹא אָבְדָה תִּקְוָתֵנוּ,
הַתִּקְוָה בַּת שְׁנוֹת אַלְפַּיִם
לִהְיוֹת עַם חָפְשִׁי בְּאַרְצֵנוּ,
אֶרֶץ צִיּוֹן וִירוּשָׁלַיִם

---------------------------------------------------------     

[1] Η έμφαση του υπογράφοντος

[2] μοντέρνοι ορθόδοξοι, παραδοσιακοί, ρεφορμιστές, κοσμικοί

[3] Η έμφαση του υπογράφοντος