Κατά αλγεβριστών

Αμφισβητώ τη δυνατότητα εφαρμογής , και ως εκ τούτου την αξία ,εκείνης της λογικής σκέψης που καλλιεργείται υπό οποιαδήποτε μορφή πέραν της αφηρημένης λογικής . Ειδικότερα , αμφισβητώ τη λογική σκέψη που βρίσκει την εφαρμογή της στις μαθηματικές σπουδές . Τα μαθηματικά είναι η επιστήμη της μορφής και της ποσότητας · η μαθηματική λογική είναι απλώς και μόνο λογική που εφαρμόζεται στην παρατήρηση της μορφής και της ποσότητας . Το μέγα σφάλμα έγκειται στο ότι υποθέτουμε πως ακόμα και οι αλήθειες της αποκαλούμενης θεωρητικής άλγεβρας είναι αφηρημένες ή γενικές αλήθειες . 


Και αυτό το σφάλμα είναι τόσο οφθαλμοφανές , ώστε απορώ με την καθολικότητα της αποδοχής του . Τα μαθηματικά αξιώματα δεν είναι αξιώματα που αντιστοιχούν σε γενικές αλήθειες . Ό,τι ισχύει για τη συνάρτηση μορφής και ποσότητας συχνά είναι χονδροειδώς εσφαλμένο αν επιχειρηθεί να εφαρμοστεί στην ηθική , παραδείγματος χάριν . Στη επιστήμη αυτή είναι συνήθως αναληθές ότι το σύνολο των μερών ισούται προς το όλον . Και στη χημεία επίσης αυτό το αξίωμα δεν ισχύει . Δεν ισχύει ούτε στη μελέτη των κινήτρων · διότι δύο κίνητρα , με δεδομένη αξία το καθένα , όταν ενωθούν , δεν έχουν κατ' ανάγκην αξία ίση με το άθροισμα των επιμέρους αξιών τους . Υπάρχουν πολυάριθμες άλλες μαθηματικές αλήθειες που είναι αλήθειες μόνο εντός των ορίων της συνάρτησης .

Έντγκαρ Άλαν Πόε , Το κλεμμένο Γράμμα ( 21 ιστορίες και Το κοράκι , εκδ. Μεταίχμιο )