Και βέβαια γράφτηκαν ατέλειωτα άρθρα , κείμενα και σχόλια για το απεχθές συμβάν στην Ομόνοια. Κείμενα εγκληματολογικού χαρακτήρα , κοινωνιολογικού , ακτιβιστικού , φιλοσοφικού κλπ.Καλώς γράφτηκαν και μπράβο σε όλους (μας) για τη συνεισφορά στον δημόσιο λόγο και προβληματισμό.
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά διαφορετική.Μια ματιά στο πότε ΔΕΝ γράφτηκαν αυτά τα κείμενα.Δεν γράφτηκαν , λοιπόν , όταν θύματα αυτοδικίας υπήρξαν "μπουκαδόροι" με χώρα καταγωγής κάποιο ασιατικό ή βαλκανικό κράτος . Ουδείς ασχολήθηκε με τη βία που αυξάνεται , όχι ραγδαία όπως φαντάζονται κάποιοι και προσπαθούν να πείσουν αλλά πάντως αυξάνεται , όταν έγιναν ακόμα πιο αποτρόπαια εγκλήματα εις βάρος πολιτών μέσα στα σπίτια τους , εις βάρος μεταναστών ( νόμιμων ή μη ) ή όταν θύματα ήταν Ρομά ή όταν υπήρξαν βιασμοί και η κοπέλα βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση κλπ.
Τελικά τι ήταν αυτό που τροφοδότησε αυτό τον χείμαρρο αναλύσεων ; Η αναμφισβήτητη επιρροή - προώθηση της συγκεκριμένης ομάδας που ανήκε το θύμα ; Η ελπίδα των αρθρογράφων για αποκομιδή οφελών (αύξηση αναγνωστών ή και περισσότερα) ; Η ευκαιρία ιδεολογικών ασκήσεων καθαρότητας και αφοσίωσης ; Το μοδάτο του θέματος ;
Δεν ξέρω και δεν με νοιάζουν τα κίνητρα των γραφόντων και υποστηρικτών - επικριτών . Αυτό που θέλω να γράψω και για το οποίο φλυαρώ τόση ώρα είναι ότι ακόμα χειρότερη και από την άσκηση βίας είναι η επιλεκτική αντιμετώπισή της βάση τη δημοφιλία , την ιδεοληψία ή οποιοδήποτε άλλον παράγοντα . Γιατί αυτό γεννά ακόμα περισσότερη βία .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου