Τί μεγάλη εὐλογία ἔχουμε τό ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι!

isagiastriados

Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Ἀθανασίου

Γιά τό ὅτι ἤρθαμε σ’ αὐτόν τόν κόσμο πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας. Νά μήν τό βλέπουμε σάν καταδίκη μας, ἀλλά σάν μιά αἰτία εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη, ἀπό τό μή εἶναι στό εἶναι. Τί μεγάλη εὐλογία ἔχουμε τό ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι! Εἴμαστε εἰκόνες Θεοῦ, εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ! Καί μόνο γιά αὐτό πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό πάρα πολύ καί νά Τόν δοξολογοῦμε. Καί νά εἴμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι, γιατί μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τήν εἰκόνα του πάνω μας, μᾶς ἔκανε δικά του παιδιά, μέλη τῆς ἐκκλησίας του καί μᾶς ἔφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη. «Ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες...» λέμε στή Θεία Λειτουργία. Δηλαδή πρέπει ἡ ψυχή μας νά διαλύ- εται ἀπό εὐγνωμοσύνη στόν Θεό γιατί μᾶς ἔφερε στόν κόσμο καί εἴμαστε δικά του παιδιά καί δικές του εἰκόνες.


Θά μοῦ πεῖς ὅτι ἔχουμε μεγάλο ἀγώνα, ἔχουμε πολλά πάθη. Ἐντάξει, ἔχουμε καί ἀγώνα καί πάθη, ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Θεός Πατέρας μας καί ὅταν ἔχουμε ἐλπίδα στόν Θεό καί τόν παρακαλοῦμε καί τόν ἱκετεύουμε, δέν θά χαθοῦμε. «Καί ἔσται πᾶς ὅς ἄν ἐπικαλέσηται τό ὄνομα Κυρίου σωθήσεται». Ὅταν ἐπικαλούμαστε ταπεινά καί μέ μετάνοια τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, δέν θά μᾶς ἀφήσει νά χαθοῦμε. Ἐάν μετανοοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, ἐάν ζοῦμε μέ ταπείνωση, ἐάν ἔχουμε ἁπλότητα, ἐάν εἴμαστε συνεχῶς εὐγνώμονες πρός τόν Θεό γιά τήν εἴσοδό μας στόν κόσμο αὐτό, τότε ὁ Θεός θά μᾶς ἔχει κοντά του.

Νομίζω ὅτι, ἄν βιώσουμε τό μεγαλεῖο τῆς ὑπάρξεώς μας καί τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἑαυτό μας, τότε θά ἀπαντηθεῖ αὐτό τό ἐρώτημα μέσα ἀπό μιά μεγάλη εὐχαριστία πρός τόν Θεό. Δέν θά θέλουμε νά τοῦ ποῦμε γιατί μᾶς ἔφερε σέ αὐτόν τόν κόσμο, ἀλλά θά τοῦ ποῦμε αὐτό πού λέει ἡ Ἐκκλησία: «εὐχαριστοῦμέν σοι ὅτι ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες...». Σέ εὐχαριστοῦμε, διότι μᾶς ἔφερες σέ αὐτόν τόν κόσμο καί μᾶς ἐχάρισες τά ἐπίγεια καί ἐπουράνια ἀγαθά Σου, μᾶς ἔκανες ὅλες τίς εὐεργεσίες Σου, μᾶς ἔκανες ἀνθρώπους, εἰκόνες δικές Σου, δικά Σου παιδιά καί γίναμε συγκληρονόμοι μαζί Σου, τῆς βασιλείας Σου.

Καί τόν παρακαλοῦμε νά παραβλέψει τά λάθη καί τίς ἁμαρτίες μας καί νά μᾶς δώσει διά τῆς μετανοίας καί τῆς ταπεινώσεώς μας, τήν εὐσπλαγχνία, τήν ἀγάπη, τή χάρη του καί τήν αἰώνια Βασιλεία του. Αὐτό πρέπει νά βλέπουμε καί ἡ ψυχή μας νά εἶναι σέ διαρκῆ δοξολογία καί εὐχαριστία πρός τόν Θεό. Νά εὐχα- ριστοῦμε τόν Θεό καί νά μήν τοῦ λέμε «τί ἤθελες καί μέ ἔφερες στόν κόσμο καί βασανίζομαι καί θά χαθῶ». Ὁ Θεός μᾶς ἔφερε γιά νά ζήσουμε μαζί Του αἰώνια. Τά ὑπόλοιπα μηδενίζονται, ὅταν αἰσθανθοῦμε τό μεγαλεῖο τῆς ὑπάρξεώς μας καί τή χαρά τῆς δυνατότητας νά ζοῦμε αἰώνια μαζί μέ τόν Θεό Πατέρα μας.