Ο απόστολος Παύλος σε προηγούμενη επιστολή του προς τους Κορινθίους ήταν αυστηρός μαζί τους λόγω κάποιων παραπτωμάτων που είχε διαπιστώσει . Στη σημερινή αποστολική περικοπή τους εξηγεί πως επειδή χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει αυστηρή γλώσσα , στενοχωρήθηκε και έκλαψε ο ίδιος πολύ. Ξεκαθαρίζει δε πως δεν θέλει να τους επιβληθεί σαν κάποιου είδους κύριος της πίστεως.Αντίθετα , επιλέγει να μην πάει στην Κόρινθο ώστε να έχουν οι εκεί χριστιανοί τον χώρο και τον χρόνο να αφομοιώσουν αυτά που τους είπε και να διορθωθούν .
Η αυστηρότητα πραγματικά είναι ένας τρόπος διαπαιδαγώγησης . Ενέχει όμως τον κίνδυνο να απορροφήσει αυτόν που τη χρησιμοποιεί και να τον μετατρέψει από παιδαγωγό,δάσκαλο ή κληρικό σε έναν μικρό τύραννο.Σε κάποιον που δεν δείχνει σε αυτόν που διδάσκει τον δρόμο και τον τρόπο , ώστε ελεύθερα να σκέφτεται και να ξεχωρίζει το καλό από το κακό , αλλά του επιβάλλει τις απόψεις του δίκην αυθεντίας . Αυτή όμως η διαστρεβλωμένη μέθοδος , που τη συναντάμε συχνά στην Εκκλησία , δεν είναι αγωγή αλλά απόπειρα πνευματικής υποδούλωσης.
Ο απόστολος Παύλος ενδιαφέρεται πραγματικά για τους χριστιανούς και η χρήση της αυστηρότητας τον γεμίζει θλίψη . Τους θεωρεί όχι μαθητές ή παιδιά αλλά συνεργάτες του στη χαρά . Πολύ περισσότερο κι εμείς ας δούμε όλους τους διπλανούς με αυτόν τον τρόπο και ας συνεργαστούμε για την κοινή πνευματική μας προκοπή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου