Σύμφωνα με τους περισσότερους ,το Κίνημα των ανθρώπων του Ιησού ξεκίνησε το 1967 με το άνοιγμα μιας μικρής ευαγγελικής ιεραποστολής που ονομάζοταν Το Σαλόνι στην περιοχή Haight Ashbury του Σαν Φρανσίσκο. Αν και άλλες ιεραποστολικές οργανώσεις είχαν προηγηθεί στην περιοχή, αυτή ήταν η πρώτη που διοικούνταν αποκλειστικά από χριστιανούς του δρόμου. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από τα πρώτα αυτά σκιρτήματα μια σειρά από ανεξάρτητες χριστιανικές κοινότητες ξεπήδησαν σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Στο Σιάτλ, ο Λαϊκός Στρατός του Ιησού γεννήθηκε ως απάντηση σε ένα όραμα που βίωσε η ευαγγελίστρια Linda Meissner, η οποία είχε δει ένα «στρατό εφήβων να κάνουν πορεία για τον Ιησού." Από την Sunset Strip,ο ευαγγελιστής Arthur Blessitt άνοιξε το His Place,νυχτερινό κέντρο διασκέδασης και καφενείο ως έναν στέκι 24 ωρών για τη νεολαία. Στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, ο Δρ Jack Sparks και ορισμένα άλλα μέλη του Campus Crusade αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια κοινωνική δραστηριότητα αντικουλτούρας που ονομάζονταν Το Παγκόσμιο Χριστιανικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (CWLF) και απευθυνόταν προς τους ριζοσπάστες της πανεπιστημιούπολης. To επακόλουθο κύμα δραστηριοτήτων γέννησε μια σειρά από άλλες εξελίξεις, επίσης. Συνειδητοποιώντας την ανάγκη να ανοίξουν τις εκκλησίες τους στη γεννιά των hippie , πολλοί συντηρητικοί πάστορες προσέλαβαν συνδέσμους hippie στο πομαντικό προσωπικό τους. Και ο Τσακ Σμιθ του Golgotha Chapel (στη Santa Ana, Καλιφόρνια) με την πρόσληψη του Lonnie Frisbee, και ο Lyle Steenis του Bethel Tabernacle (στη Redondo Beach) με την πρόσληψη του Breck Stevens βλέπουν τις εκκλησίες τους ριζικά να μεταμορφώνονται στον απόηχο των αποφάσεων τους.Για να διακηρύξουν το μήνυμα του ευαγγελίου, οι hippie Χριστιανοί απλά υιοθέτησαν τις υπάρχουσες μορφές επικοινωνίας. Αντιγράφοντας την ανάπτυξη των underground εφημερίδων όπως η Berkeley Barb, το 1969 ο ευαγγελιστής Duane Pederson άρχισε να δημοσιεύει την εφημερίδα Hollywood Free ως ένα εργαλείο ευαγγελισμού. Εφημερίδες του Ιησού με ονόματα όπως Right On !, The Fish, Street Level, και Cornerstone έγιναν θεμελιώδες συστατικό κάθε χριστιανική κοινότητα του δρόμου.
Μια άλλη εξέλιξη ήταν η Μουσική του Ιησού, ο αμφιλεγόμενος συνδυασμός της ροκ μουσικής και του ευαγγελίου ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά (και με συνέχεια διαρκείας) όργανα της αναγέννησης. Καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Ron Moore , Love Song, John Fischer , ο Larry Norman , Randy Matthews ,Agape, και All Saved Freak Band είναι μερικοί μόνο από τους καλλιτέχνες που αισθάνθηκαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν τις πνευματικές αλήθειες μέσα από ένα δημοφιλές μέσο.Χριστιανικά καφενεία και ροκ φεστιβάλ του Ιησού ξεπήδησαν καθώς η μουσική απέκτησε δυναμική ως δημοφιλής εναλλακτική λύση στη mainstream βιομηχανία. Σύγχρονες χριστιανικές ραδιοφωνικές εκπομπές ξεπήδησαν όπως και περιοδικά που προορίζεταν αποκλειστικά για την παρακολούθηση της νεοσύστατης μουσική σκηνή του Ιησού. Ενώ πολλοί συντηρητικοί εκκλησιαζόμενοι παραπονιόταν ότι η Μουσική του Ιησού ήταν ένας πνευματικός συμβιβασμός, αυτοί οι πρωτοπόροι υποστήριξαν ότι καταπολεμούσαν την αρνητική επίδραση της mainstream rock μουσικής. Σε μια προσπάθεια να αναπτύξουν μια απολογητική για τις ευαγγελιστικές προσπάθειές τους, απήχησαν τα συναισθήματα του μεταρρυθμιστή Μαρτίνου Λούθηρου όταν ρώτησε «γιατί θα πρέπει ο διάβολος έχει τις καλύτερες μελωδίες." Πρόσθετη στον ενθουσιασμό της εποχής ήταν η αίσθηση ότι η αναβίωση ήταν ένας προπομπός για την επικείμενη αποκάλυψη. Το απίστευτα επιτυχημένο best seller του Hal Lindsey The Late Great Planet Earth χτυπήσει ένα βαθύ νεύρο του κοινού με το συνδυασμό της βιβλικής προφητείας και ειδήσεων. Ο Lindsey βάσισε μεγάλο μέρος της γραφής του, με την προϋπόθεση ότι η αποκατάσταση του Ισραήλ ως έθνος ήταν ένα εξέχων μήνυμα ότι η «αντίστροφη μέτρηση για τον Αρμαγεδδώνα" είχε αρχίσει. Συνδυασμένο με αυτή τη θεολογία των εσχάτων ήταν ένα χιλιαστικό δόγμα σχετικά με την "αρπαγή των αγίων», που δίδασκε ότι πριν από την άνοδο του Αντίχριστου και του τελικού πολέμου οι πιστοί τ θα "αρπαχθούν" (ή «αναπληρωθούν») για να ξεφύγουν από το χρόνο της θλίψης όπως προείπε στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Το στοιχειωτικό τραγούδι του μουσικού του Ιησού Larry Norman «Wish We'd All Been Ready" έθιξε το θέμα αυτό:
Δύο άνδρες περπατούν πάνω σε ένα λόφο
Ένας εξαφανίζεται
και ένας μένει να στέκεται ακόμα
Μακάρι να ήμασταν όλοι έτοιμοι
Η αναβίωση γέννήσε, επίσης, μια σειρά από εξτρεμιστικές ομάδες, όπως τα παιδιά του Θεού, το Ίδρυμα Alamo, και το Way International. Παρά το γεγονός ότι αρχικά έγιναν αποδεκτοί και ευπρόσδεκτοι ως πιο μαχητικές και δεσμευμένες χριστιανικές ομάδες του δρόμου, καθώς απολογητικές οργανώσεις όπως το Spiritual Project Counterfeits του CWLF αντέδρασαν για να εκθέσουν τις δογματικές αποκλίσεις, αυτές οι ομάδες διώχθηκαν ως αιρετικές.
Αν και η αναβίωση είχε προχωρήσει εδώ και τέσσερα χρόνια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είχαν πραγματικά επικεντρωθεί στην ιστορία μέχρι το 1971. Αν και η Christianity Today και η Christian Life είχαν ακολουθήσει την ιστορία από τις απαρχές της στο Haight Ashbury, ήταν το 1970, όταν άρθρα σχετικά με τους "Χριστιανούς του δρόμου" και τα "φρικιά του Ιησού" εμφανίστηκαν στις Time και Commonweal. Το σημαντικό ξεπέταγμα ήρθε το Φεβρουάριο του 1971, όταν το περιοδικό Look δημοσίευσε μια ιστορία που ο καθένας είχε περιγράψει ως τίποτα περισσότερο από μια τοπική εκδήλωση στην Καλιφόρνια. Αυτό το άρθρο γέννησε μια εικονική οικοτεχνία άρθρων του Τύπου, θρησκευτικών στοχασμών, τηλεοπτικών ρεπορτάζ και ταινιών που ασχολούνταν λεπτομερώς με διάφορες πτυχές αυτού που σήμερα ονομάζεται «κίνημα». Βαπτίσεις στον Ωκεανό, πληθωρικές συναντήσεις προσευχής, μακρυμάλληδες ευαγγελιστές, και ροκ μουσικοί του Ιησού απεικονίζονταν σε όλα τα εθνικά περιοδικά όπως το Time, Newsweek, Life, Rolling Stone, και US News & World Report. Το 1971 οι άνθρωποι του Ιησού ήταν το θρησκευτικό γεγονός της χρονιάς, ενώ κατείχε την τρίτη θέση στην δημοσκόπηση του Time για την ιστορία του έτους. Παράλληλα με την εμφάνιση των Μαύρων Πανθήρων, χίπις, Yippies, Diggers, ακτιβιστών φοιτητών, Weathermen, και απελευθερωτών των γυναικών, τα «φρικιά του Ιησού» ήταν σίγουρα το πιο περίεργο κοινωνικό φαινόμενο του τέλους του 1960 και των αρχών του 1970. Παρά το γεγονός ότι το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης για το κίνημα εξασθένισε μέχρι το τέλος του 1971, υπήρχαν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η αναβίωση ήταν ακόμα ισχυρή. Οι άνθρωποι του Ιησούς των ΗΠΑ, ένα παρακλάδι του αρχικού Λαϊκού Στρατού του Ιησούς, θα βρει σύντομα στέγη στο Σικάγο υπηρετώντας τη νεολαία του δρόμου. Το 1972 το Campus Crusade οργάνωσε το Explo '72 στο Cotton Bowl στο Ντάλας του Τέξας, όπου πολλοί από τους κορυφαίους ερμηνευτές του κινήματος κλήθηκαν να τραγουδήσουν. Το 1973 ο πρώην πάστορας του Calvary Chapel Kenn Γκούλικσεν είχε μόλις αρχίσει μια σειρά από μελέτες της Βίβλου, που θα κορυφωθεί στις εκκλησίες του Αμπελώνα.
Με το Watergate και τις υποσχέσεις του Προέδρου Νίξον να σταματήσει τον πόλεμο στο Βιετνάμ να κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα, η αντικουλτούρα υποχώρησε ως συνέπεια της απομάκρυνσης του πεδίου αποστολής που η αναβίωση είχε στοχευμένο. Ενώ οι προηγούμενες προσπάθειες του ευαγγελισμού ήταν τόσο απλές όσο το να παίζεις κιθάρα σε μια γωνιά του δρόμου για μια ομάδα πνευματικά ενδιαφερόμενων χίπις, ο κυνισμός που γεννήθηκε από τους φόβους της κοινωνίας για τις «λατρείες» και τις τεχνικές "πλύσης εγκεφάλου" τους έκανε τον ευαγγελισμό λιγότερο γόνιμη προσπάθεια από ό, τι ήταν κάποτε .Καθώς η αντικουλτούρα έφτασε στο τέλος,οι ομάδες των ανθρώπων του Ιησού είτε διαλύθηκαν, θεσμοθετήθηκαν ως εκκλησίες, ή πεισματικά επέμεναν στις countercultural ρίζες τους. Αν και το κίνημα των ανθρώπων του Ιησούςκίνημα είχε ουσιαστικά λήξει από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, υπήρχαν ακόμη μια σειρά από εκκλησίες, παραεκκλησιαστικούς οργανισμούς, οργανώσεις απολογητικής, προσήλυτοι, μουσικοί του Ιησού, ανεξάρτητοι ευαγγελιστές, και εργαζόμενοι ιεραπόστολοι που είχαν διοχετευθεί σε προτεσταντικές και καθολικές ομολογίες όλων των θεολογικών τάσεων. Αν και το Κίνημα των Ανθρώπων του Ιησού παραμένει σχετικά παραμελημένο από τους συμβατικούς και θρησκευτικούς ιστορικούς, η επιρροή του σε όλη την εκκλησία ήταν μεγάλη .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου