Είμαι στην ευχάριστη θέση να βρίσκομαι μαζί σας σήμερα σε αυτό που θα μείνει στην ιστορία ως η μεγαλύτερη διαδήλωση για την ελευθερία στην ιστορία του έθνους μας.
Πέντε εικοσάδες χρόνια πριν, ένας μεγάλος Αμερικανός(εννοεί τον Αβραάμ Λίνκολν) , στου οποίου τη συμβολική σκιά στεκόμαστε σήμερα, υπέγραψε τη Διακήρυξη Χειραφέτησης. Αυτή η βαρυσήμαντη απόφαση ήρθε ως ένα μεγάλο φως του φάρου της ελπίδας για εκατομμύρια νέγρων σκλάβων που είχαν καεί στις φλόγες του μαρασμού της αδικίας. Ήρθε ως ένα χαρούμενο χάραμα που θα τερματίσει τη μακρά νύχτα της αιχμαλωσίας τους.
Αλλά εκατό χρόνια αργότερα, ο νέγρος δεν είναι ακόμα ελεύθερος. Εκατό χρόνια αργότερα, η ζωή του νέγρου εξακολουθεί δυστυχώς να είναι ανάπηρη λόγω των δεσμών του φυλετικού διαχωρισμού και των αλυσίδων των διακρίσεων. Εκατό χρόνια αργότερα, ο νέγρος ζει σε ένα μοναχικό νησί φτώχειας στο μέσον ενός απέραντου ωκεανού υλικής ευημερίας. Εκατό χρόνια αργότερα, ο νέγρος εξακολουθεί να μαραζώνει στις γωνίες της αμερικανικής κοινωνίας και βρίσκεται εξόριστος στη γη του. Και έτσι έχουμε έρθει εδώ σήμερα για να δραματοποιήσουμε μια επαίσχυντη κατάσταση.
Υπό μια έννοια έχουμε έρθει στην πρωτεύουσα του έθνους μας για να πληρώσουμε μια επιταγή. Όταν οι αρχιτέκτονες της δημοκρατίας μας έγραψαν τις θαυμάσιες λέξεις του Συντάγματος και της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας , υπέγραφαν ένα γραμμάτιο του οποίου κάθε Αμερικανός επρόκειτο να είναι νόμιμος κληρονόμος. Αυτό το γραμμάτιο ήταν μια υπόσχεση ότι όλοι οι άνθρωποι, ναι, μαύροι άνδρες καθώς και λευκοί, θα έχουν εγγυημένα τα "αναφαίρετα δικαιώματα" της "Ζωής, Ελευθερίας και της επιδίωξης της Ευτυχίας." Είναι φανερό σήμερα ότι η Αμερική έχει αθετήσει αυτό το γραμμάτιο, στο βαθμό που αφορά τους έγχρωμους πολίτες της. Αντί να τιμήσει αυτήν την ιερή υποχρέωση, η Αμερική έχει δώσει στους νέγρους ανθρώπους μια ακάλυπτη επιταγή, μια επιταγή που έχει έρθει πίσω με την ένδειξη "ανεπαρκή κεφάλαια".
Αλλά αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι η τράπεζα της δικαιοσύνης έχει χρεοκοπήσει. Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν ανεπαρκή κεφάλαια στα μεγάλα θησαυροφυλάκια ευκαιριών αυτού του έθνους. Και έτσι, έχουμε έρθει να εξαργυρώσουμε αυτή την επιταγή, μια επιταγή που θα μας δώσει κατόπιν αιτήματος τα πλούτη της ελευθερίας και την ασφάλεια της δικαιοσύνης.
Έχουμε έρθει επίσης σε αυτό το καθαγιασμένο τόπο για να υπενθυμίσουμε στην Αμερική την πολύ επείγουσα πίεση του Τώρα. Δεν είναι ώρα να συμμετάσχουμε στην πολυτέλεια της χαλάρωσης ή να πάρουμε το καθησυχαστικό ναρκωτικό της σταδιακής και αργής ενέργειας. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε πραγματικές τις υποσχέσεις της δημοκρατίας. Τώρα είναι η ώρα να ανέβουμε από τη σκοτεινή και έρημη κοιλάδα του διαχωρισμού προς το ηλιόλουστο μονοπάτι της φυλετικής δικαιοσύνης. Τώρα είναι η ώρα να σηκώσουμε το έθνος μας από την κινούμενη άμμο της φυλετικής αδικίας προς το σταθερό βράχο της αδελφοσύνης. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε τη δικαιοσύνη πραγματικότητα για όλα τα παιδιά του Θεού.
Θα ήταν μοιραίο για το έθνος να αγνοήσει το επείγον της στιγμής. Αυτό το καυτό καλοκαίρι της δικαιολογημένης δυσαρέσκειας του Νέγρου δεν θα περάσει, μέχρις ότου υπάρξει ένα αναζωογονητικό φθινόπωρο ελευθερίας και ισότητας. Το 1963 δεν είναι ένα τέλος, αλλά η αρχή. Και εκείνοι που ελπίζουν ότι ο νέγρος χρειαζόταν να εκτονώσει το θυμό του και πως τώρα θα ικανοποιηθεί, θα ξυπνήσουν απότομα, αν το έθνος επιστρέψει στο business as usual. Και δεν θα υπάρξει ούτε ηρεμία ούτε γαλήνη στην Αμερική, μέχρι στο νέγρο να χορηγηθούν τα δικαιώματά του του πολίτη . Οι ανεμοστρόβιλοι της ανταρσίας θα συνεχίσουν να ταρακουνούν τα θεμέλια του έθνους μας, μέχρις ότου η φωτεινή μέρα της δικαιοσύνης να αναδυθεί.
Αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να πω στο λαό μου που στέκεται στο ζεστό κατώφλι που οδηγεί στο παλάτι της δικαιοσύνης: Κατά τη διαδικασία του να κερδίσουμε τη νόμιμη θέση μας, δεν πρέπει να είμαστε ένοχοι για παράνομες πράξεις. Ας μην επιδιώκουμε να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για ελευθερία πίνοντας από το ποτήρι της πίκρας και του μίσους. Εμείς πάντα πρέπει να διεξάγουμε τον αγώνα μας στο υψηλό επίπεδο της αξιοπρέπειας και της πειθαρχίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε η δημιουργική μας διαμαρτυρία να εκφυλιστεί σε σωματική βία. Ξανά και ξανά, πρέπει να υψωθούμε στα μεγαλοπρεπή ύψη της συνάντησης της φυσικής δύναμης με την ψυχική δύναμη.
Η θαυμάσια νέα μαχητικότητα η οποία έχει περιβάλει την κοινότητα νέγρων δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε δυσπιστία όλων των λευκών ανθρώπων, γιατί πολλούς από τους λευκούς αδελφούς μας, όπως αποδεικνύεται από την παρουσία τους εδώ σήμερα, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα τους είναι δεμένη με τη μοίρα μας . Και έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι η ελευθερία τους είναι άρρηκτα δεμένη με την ελευθερία μας.
Εμείς δεν μπορούμε να περπατήσουμε μόνοι μας.
Και καθώς προχωράμε, πρέπει να υποσχεθούμε ότι θα προχωράμε πάντα μπροστά.
Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.
Υπάρχουν εκείνοι που ρωτούν τους θιασώτες των δικαιωμάτων των πολιτών, "Πότε θα είστε ικανοποιημένοι;" Δεν μπορούμε ποτέ να ικανοποιηθούμε όσο ο νέγρος είναι το θύμα της ανείπωτης φρίκης της αστυνομικής βαρβαρότητας. Δεν μπορούμε ποτέ να ικανοποιηθούμε όσο τα σώματά μας, βαριά από την κούραση του ταξιδιού, δεν μπορούν να βρουν κατάλυμα στα μοτέλ των αυτοκινητοδρόμων και στα ξενοδοχεία των πόλεων. * Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι όσο η βασική κινητικότητα του Νέγρου είναι από ένα μικρότερο γκέτο σε ένα μεγαλύτερο. Δεν μπορούμε ποτέ να ικανοποιηθούμε όσο τα παιδιά μας απογυμνώνονται από την προσωπικότητά τους και τους ληστεύον την αξιοπρέπειά τους με πινακίδες που γράφουν: " Για τα λευκά παιδιά μόνο" * Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι όσο ένας νέγρος στο Μισισιπή δεν μπορεί να ψηφίσει και ένας νέγρος στην νέα Υόρκη πιστεύει πως δεν έχει τίποτα για το οποίο να ψηφίσει. Όχι, όχι, δεν είμαστε ικανοποιημένοι, και δεν θα είμαστε ικανοποιημένοι μέχρι "το δίκαιο να κυλήσει σαν το νερό και η δικαιοσύνη σαν ένα ισχυρό ρεύμα."
Δεν έχω ξεχάσει ότι μερικοί από εσάς έχουν έρθει εδώ μετά από μεγάλες δοκιμασίες και βάσανα. Μερικοί από εσάς έχουν έρθει μόλις από στενά κελιά φυλακής. Και κάποιοι από εσάς έχουν έρθει από περιοχές, όπου η αναζήτησή σας - αναζήτηση για την ελευθερία σας άφησε χτυπημένους από τις θύελλες των διώξεων και έκπληκτους από τους ανέμους της αστυνομικής κτηνωδίας. Έχετε γίνει οι παλαίμαχοι των δημιουργικών βασανιστηρίων. Συνεχίστε να δουλεύετε με την πίστη ότι αυτά τα άδικα βάσανα είναι λυτρωτικά. Πηγαίνετε πίσω στο Μισισιπή, γυρίστε πίσω στην Αλαμπάμα, γυρίστε πίσω στη Νότια Καρολίνα, γυρίστε πίσω στη Γεωργία(την πολιτεία), γυρίστε πίσω στη Λουιζιάνα, γυρίστε πίσω στις φτωχογειτονιές και τα γκέτο των βόρειων πόλεων μας, γνωρίζοντας ότι με κάποιο τρόπο αυτή η κατάσταση μπορεί και θα αλλάξει.
Ας μην βυθιζόμαστε στην κοιλάδα της απελπισίας, σας λέω σήμερα, φίλοι μου.
Και έτσι ακόμα κι αν αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες του σήμερα και του αύριο, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο βαθιά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο.
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα υψωθεί και θα ζήσει την αληθινή σημασία του πιστεύω του: ". Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες να είναι αυτονόητες, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι"
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια, οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών σκλάβων θα είναι σε θέση να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας.
Έχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα ακόμη και η πολιτεία του Μισισιπή, μια πολιτεία πνιγηρή με τη θερμότητα της αδικίας, πνιγηρή με τη θερμότητα της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.
Έχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.
Έχω ένα όνειρο σήμερα!
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα, κάτω στην Αλαμπάμα, με τους φαύλους ρατσιστές της, με τον κυβερνήτη της που έχει τα χείλη του να στάζουν με τα λόγια «παρέμβαση» και «εκμηδένιση» - Μία ημέρα ακριβώς εκεί, στην Αλαμπάμα μικρά μαύρο αγόρια και μαύρα κορίτσια θα είναι σε θέση να ενώσουν τα χέρια με μικρά λευκά αγόρια και λευκά κορίτσια σαν αδελφές και αδελφούς.
Έχω ένα όνειρο σήμερα!
Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα θα εξυψωθεί κάθε κοιλάδα, και κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσουν, τα ανώμαλα μέρη θα γίνουν επίπεδα και ότι τα κυρτά μέρη θα γίνουν ίσια, "και η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και κάθε σάρκα θα το δούνε μαζί."
Αυτή είναι η ελπίδα μας, και αυτή είναι η πίστη με την οποία πάω πίσω στο Νότο.
Με αυτήν την πίστη, θα είμαστε σε θέση να βγάλουμε με κόπο από τα βουνά της απογοήτευσης μια πέτρα ελπίδας. Με αυτήν την πίστη, θα είμαστε σε θέση να μετατρέψουμε τις κακόφωνες διαφωνίες του έθνους μας σε μια όμορφη συμφωνία αδελφοσύνης. Με αυτήν την πίστη, θα είμαστε σε θέση να εργαστούμε από κοινού, να προσευχηθούμε μαζί, να αγωνιστούμε μαζί, να πάμε στη φυλακή μαζί, να αγωνιστούμε για την ελευθερία μαζί, γνωρίζοντας ότι θα είμαστε ελεύθεροι μία ημέρα.
Και αυτή θα είναι η ημέρα - αυτή θα είναι η ημέρα που όλα τα παιδιά του Θεού θα είναι σε θέση να τραγουδήσουν με νέο νόημα:
Η χώρα μου είναι από σένα, γλυκιά γη της ελευθερίας, από σένα τραγουδώ.Η γη όπου πέθαναν οι πατέρες μου, η γη της υπερηφάνειας του προσκυνητή,Από κάθε βουνοπλαγιά, ας ηχήσει η ελευθερία!
Και αν η Αμερική πρόκειται να είναι ένα μεγάλο έθνος, αυτό πρέπει να γίνει πραγματικότητα.
Και γι 'αυτό ας ηχήσει η ελευθερία από τους τεράστιους λόφους του Νιου Χάμσαϊρ.
Ας ηχήσει η ελευθερία από τα δυνατά βουνά της Νέας Υόρκης.Ας ηχήσει η ελευθερία από τις υψηλές Alleghenies της Πενσυλβάνια.Ας ηχήσει η ελευθερία από τα χιονισμένα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο.Ας ηχήσει η ελευθερία από τις καμπυλωτές πλαγιές της Καλιφόρνιας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό:
Ας ηχήσει η ελευθερία από το Πέτρινο Βουνό της Τζόρτζια.Ας ηχήσει η ελευθερία από το όρος Lookout του Τενεσί.Ας ηχήσει η ελευθερία από κάθε λόφο και μικρό ανάχωμα του Μισισιπή.Από κάθε βουνοπλαγιά, ας ηχήσει η ελευθερία.
Και όταν συμβεί αυτό, και όταν επιτραπεί στην ελευθερία να αντηχήσει, όταν την αφήσουμε να αντηχήσει σε κάθε χωριό και κάθε κωμόπολη, σε κάθε πολιτεία και κάθε πόλη, θα είμαστε σε θέση να επιταχύνουμε προς εκείνη την ημέρα, όταν όλα τα παιδιά του Θεού, μαύροι άνδρες και άσπροι άνδρες, τους Εβραίοι και Εθνικοί, προτεστάντες και καθολικοί, θα είναι σε θέση να ενώσουν τα χέρια και να τραγουδήσουν τα λόγια του παλιού νέγρικου πνευματικού τραγουδιού:
Επιτέλους ελεύθεροι! Επιτέλους ελεύθεροι!
Ευχαριστούμε τον Θεό τον Παντοδύναμο, είμαστε ελεύθεροι επιτέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου