Δεν περίμενα ποτέ ότι η πρώτη παρουσίαση-πρόταση ταινίας που θα έκανα θα ήταν μια αισθηματική,κοινωνική ταινία.
Τα γούστα μου ξεκινούν από το Walking Dead,το Game Of Thrones και αφού περάσουν
από ο,τιδήποτε έχει σπαθιά,εξωγήινους,δαίμονες,τέρατα,μπόλικους σκοτωμούς κλπ φτάνει μέχρι τα σύγχρονα western.Αυτή η ταινία δεν έχει καμία απολύτως σχέση.Έχει να κάνει με μια μεσήλικη γυναίκα που χωρίζει και την προσπάθειά της να μαζέψει τα κομμάτια της.Σε αυτό τη βοηθά ένας Σιχ(ναι,γι'αυτό το είδα)δάσκαλος οδήγησης.Στα 90,περίπου,λεπτά της η ταινία ασχολείται,εκτός από την κρίση μέσης ηλικίας,με τη μετανάστευση,την αποξένωση,τη μοναξιά,τα συνοικέσια,λίγο με την πολιτική και άλλα παρόμοια.Ενώ όλα αυτά τα θέματα τα βαριέμαι,αυτή ταινία μου άρεσε πολύ.Δεν είναι μίζερη,δεν είναι πολύπλοκη(έτσι το λένε κάτι φίλοι μου κουλτουριάρηδες,εγώ τις λέω πρηξαρ...κες αυτές τις ταινίες),δεν είναι κουραστική.Με απλό,γλυκό και όμορφο τρόπο αγγίζει "βαριά" θέματα χωρίς να κουράζει.Παίζει και ο Ben Kingsley(ούτε ο ίδιος ο Γκάντι δεν θα μπορούσε να παίξει τόσο καλά τον εαυτό του σε εκείνη την ταινία) ο οποίος είναι ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς.
Αν βαρεθήκατε να βλέπετε συνέχεια κεφάλια να κόβονται,πολεμιστές,ζόμπι,βρυκόλακες κλπ σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.Εγώ πάω να δω κανένα αγώνα του Ολυμπιακού για να ανακτήσω την καφρίλα μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου